Schrikt u hier ook van? De 11de maand van 2017? Ik kan me nog heel goed voor de geest halen wat en hoe alles was 12 maanden geleden. Twaalf maanden nota bene. Lijkt echt niet zo lang. Toch is er veel gebeurt dit jaar. En daar ben ik dankbaar voor.Het begon vroeg in het jaar met de keuze van mijn zwager om een appartement te kopen bij ons in het gebouw. Hij is alleenstaand en hij en mijn man ( zijn broer) zijn beste maatjes. Met ons drietjes hebben wij de klus geklaard - met hulp van een aannemer dan he. Het was zo af en toe wel buffelen maar dan heb je ook wat. Behalve met het schilderen van de voordeur zijn wij klaar. Het feest kan beginnen.
In april vertrok ik naar Nieuw Zeeland met een oversteek naar Australië tussendoor. In Nieuw Zeeland wonen oudste dochter en jongste zoon. In Australië de middelste- ook een zoon. Eenmaal zo ver gevlogen ga je toch het rijtje af nietwaar? Na 6 weken kwam ik weer thuis. De werkzaamheden waren nog id volle gang dus vervelen hoefde ik mij niet.
Bezigheden als vrijwilliger in het Biesbosch, huishoudelijke taken, leuke eetmomenten en bezoekjes vrienden ook van ver. Het kon allemaal.
In juli een 12 daags auto tocht met de MG door Oostenrijk-Tirol en Italië zorgde voor wat afleiding and mooie uitzichten. Het was ook wel even nodig om er tussenuit te gaan en samen te zijn. Was weinig van gekomen.
Ook toch wat droevigheid te verwerken. Zo gaat het in het leven. Gelukkig hebben wij allen steun aan elkaar. Verlies of uitzicht op verlies van geliefden is een moeilijke periode in iedereen hun leven. Als het dichtbij komt is het best wel even slikken en proberen te relativeren. Valt niet altijd mee.
In oktober is mijn man met broer en nog een goede vriend 5 dagen naar Boedapest geweest. Een soort - "Dankjewel" zeg maar! Ook daar hadden de mannen echt even behoefte aan. Ik had dan alle vrijheid om te komen en gaan zoals ik dat verzon- alleen die vlieger ging niet op. Denk vanwege de vermoeidheid en nu eindelijk de rust- ik had 5 dagen plat nodig. Blijkbaar dus....jammer joh!
Het is november. Hoewel ik niet van de 'te ver van tevoren' inplannen ben is het nu wel zo dat het jaar 2018 redelijk volgeboekt is. Het is een kroon jaar (65), ik krijg bezoek uit Australië en daarna uit Nieuw Zeeland. Uiteraard willen manlief en ik ook saampjes ergens heen. Als ik dat zo schrijf en lees - zie ik wel dat ik volgend jaar om deze tijd weer schrijf- oooooh wat is het jaar toch voorbij gevlogen, maar er is wel heel wat gebeurt.Nu nog even genieten van de (vandaag) 47 dagen tot 2018.
