Feestdagen: Van Pasen tot Pinksteren

Het kwam er even niet van - schrijven. Dat kan gebeuren. Nu ben ik weer 'boven Jan' zeg maar en is mijn energieniveau weer op peil.

Hoewel ik even niet schreef, kwamen de gedachten allemaal wel. Dat gaat door ongeacht mijn situatie. Ik denk als ik mijn hoofd maar eventjes 'uit kon zetten' dat ik beter zou slapen. Er is wel altijd ergens om over na te denken.

De afgelopen weken - ons voorjaar in Nederland - waren besprenkeld met 'vrije dagen'. Dagje hier, dagje daar. Hier een vrijdag- daar een maandag of een donderdag. Schoolvakanties verdwenen ook in deze dagen dat het moeite koste om te weten wat er on bepaalde regio's speelde. Ook met scholen was het lastig om te weten - wie had nou vrij en wie niet. Dat zal in sommige gezinnen rommelig geweest zijn kan ik mij zo voorstellen.

En dan- waar waren al die dagen dan voor? Weet iedereen wel waarom we zo veel vrije dagen hebben in deze periode? Ik vraag me dat wel af.

Mijn vrienden en familie in Nieuw Zeeland zijn verbaasd als ik ze vertel dat Hemelvaartsdag een 'vrije dag status' heeft. En dat de (vrij)dag erna ook voor velen vrij is. En als ik Pinksteren uitleg - nou dan is de verbazing nog groter.

"Waarom", wordt er dan gevraagd, "waarom hebben  jullie dan vrij?"

In de katholieke kerk zijn er feestdagen die de label " Holy days of Obligation" genoemd worden. Dwz dagen om wel naar de kerk te gaan om stil te staan bij de betekenis van de dag maar betekend niet dat je het werk neer moet leggen zoals dat voor velen op een zondag wel geldt. Dat gebeurt wel voor de Paasdagen en Kerstviering.  In beide landen scheelt het nogal. In een land als Nederland waar de kerkgemeenschap aantallen ( actieve kerkgangers) aan het afnemen is- is het bewonderenswaardig dat juist de 'heilige' feestdagen reden geven tot 'vrije' dagen. Kom niet aan de 'vrije dagen' die men denkt 'recht op te hebben' wat dat is niet bespreekbaar.

Dit doet me denken aan ouders die allerlei redenen verzinnen om door de week met de kinderen naar de Efteling te gaan- een briefje mee naar school om te zeggen dat opa en oma zoveel jaar getrouwd zijn. Het 'recht hebben' op een vrije dag zogezegd! Eigenlijk zijn deze religieuze dagen voor het grotendeels van de populatie 'recht hebbende' vrije dagen zonder verplichtingen of legitieme reden. Als je al niet weet wat Hemelvaart of Pinksteren in houd dan vraag ik me af, waarom denkt men dan dat je ' recht hebt' om vrij te zijn.

Toen ik een tv rapportage zag - waarin mensen gevraagd werden waarom ze dachten dat ze vrij hadden- bevestigde het voor mij in ieder geval, dat men het 'vrij zijn' belangrijker vond dan het weten waarom.

Het heeft ook mij aan het denken gezet!

Sta ik genoeg stil bij al deze bijzondere dagen en gebeurtenissen of ben ik nou alleen maar blij met het "vrij' zijn?

Een gewetensvraag!

Nog even.....

Ik hoor het geluid van de visdief die over het water scheert, ik zie moeder eend met haar jong aan de waterkant. Ergens moet een meerkoet zitten want ook die kan ik horen maar niet zien. Aan de overkant van het water klinkt een herrie van jewelste- de zwaan die daar zo elegant over het water glijdt wil eigenlijk weg, haar vleugels klappen op het water. Een, twee, drie meter verder en ze verandert van gedachten en blijft toch op het stille water, de strakke spiegellaag nu even gestoord door haar gedrag.

Er is een aller-lichtst zuchtje wind. Niet genoeg om de spiegelend water te storen maar wel om op mijn gezicht zachtjes te strelen. De zon klimt met de minuut hoger de blauw hemel in. Een lichte kleur, bijna grijsblauw maar ook, net als het water, puur en helder. Het is oorverdovend stil. Ik durf bijna niet te bewegen- het lijkt alsof ik dan de magie van het moment kwijt zal raken. Toch wil ik dit weer vastleggen met een foto.

Als ik opsta om de foto te nemen en mij even omdraai huppelt een jong konijntje vrolijk over het pad. -zich van geen kwaad bewust. Hij en zijn soortgenootjes zijn hier in een aantal aanwezig, toch storen ze niet. Ik vind het wel prettig als ik die witte bobbeltjes op en neer zie hobbelen, hun oortjes strak op hun hoofd en ogen alert.

Een vliegtuig, die ik niet kan zien doordat het zo hoog vliegt, stoort de ochtend rust. Langzaam verdwijnt het geluid de verte in. Weer die mooie stilte waar ik zo van kan genieten.

Ik merk dat de zon steeds iets meer warmte uitstraalt, langzaam worden nu ook mijn voeten geraakt door de stralen. Mijn zonnebril was meteen al nodig om mijn ogen te beschermen. Oh, wat kan ik genieten van zulke momenten- van het opstarten van de dag.

Het is maandagochtend. De dag na Hemelvaart-weekend. De camping is grotendeels verlaten. Er is nog maar een klein groepje vakantiegangers aanwezig. Die slapen nog- en zijn zich niet bewust van dit alles wat ik ervaar. De stilte, de vogels, het spiegelend water, de lucht, de ochtend zon, het natte gras en de dauwdruppels die langs het raam van de caravan langzaam naar beneden glijden.

Over een paar uurtjes gaan wij, mijn man en ik, ook naar huis. Dan zit het er weer op. Onze mini vakantie. Het waren heerlijke dagen- samen met vrienden. Elk jaar opnieuw op Hemelvaartsdag. Elk jaar lukt het weer om er iets moois van te maken. Ieder persoon iets van zichzelf meebrengen waardoor de groep een bijzonder dynamiek heeft. Bijzonder, net als mijn ochtend tafereel. Je moet ervoor gaan zitten om het te bewonderen. Om ervan te kunnen genieten - met al haar facetten.

Het is weer voorbij. Het water is niet meer spiegelglad. De bries is iets meer aangewakkerd. Moeder eend heeft haar jong weggeleid en de zwaan... Tja, die is toch maar weggevlogen. De sluis verderop heeft de eerste boten weer doorgelaten. Er begint leven in de brouwerij te komen. Mijn stilte moment is voorbij.

Ik ga de caravan maar gereed maken voor de reis naar huis! Het is mooi geweest.