Een rust dag....

... oh wat heb ik daar zin in, behoefte aan, mogelijkheid toe!

Vandaag, zaterdag. Prachtig weer. Warm maar geen strakblauwe hemel. De zon schuilt zich achter een dunne laag watten die uitgestrekt in de lucht blijven hangen als een vers gestreken laken. Er is een zachte bries die de lucht verschoont en fris houd. Heerlijk om in te ademen. Tegelijkertijd wordt mijn was gedroogd die op het balkon staat. Vanuit mijn bureau kijk ik naar buiten niet over, maar de diepte in, van een rivier die langs ons appartement gebouw vloeit. Bootjesliefhebbers pruttelen voorbij. De ene schuit kan mij meer bekoren dan de ander. Leuk dat wij net een mini bootvakantie achter de rug hebben. Nu kan ik mij veel beter inleven in de situatie op het water in zo'n vaartuig.

Net in een bocht, vlak onder een overhangende boom schuilt een visser in een kayak. Prachtig ding- die kayak bedoel ik dan. De visser kan met zijn voeten trappen- en de kayak stil houden of door laten varen...en nog steeds met hengel in hand zijn hobby uitvoeren. Ik heb van dichtbij zo'n kayak gezien. Mijn zoon in Australië heeft er een. Wat een innovatie toch. Die ontwikkelingen om gebruiksvoorwerpen steeds handiger en gebruikersvriendelijk te maken.

De zaterdag krant heb ik van kaft tot kaft gelezen. Ja, ik sla wel wat over- zoals de sport pagina's of sommige berichtgevingen waar ik geen interesse voor hebt. Mooi oprecht interview met Henny Huisman. Ook het artikel over de nieuwe rage DNA onderzoeken, weer wat bijgeleerd. Ik wist wel van het bestaan van deze nieuwe rage. Schijnt erg in trek te zijn- ook in Nieuw Zeeland waar een vriendin ook een 'kreeg' als verjaardagcadeau. Grappig. Een familielid heeft er ook in een bezit. Kwamen verrassende dingetjes uit. Als je het allemaal moet geloven denk ik maar.

Omdat er wat 'restjes' in de koelkast staan hoef ik vandaag niet uitgebreid te koken. Dat heb ik 3 keer gedaan deze week. Drie keer bezoek gehad en gezelligheid aan tafel. Telkens weer wat leuks en lekkers bedenken. Dat ( samen eten)  is zo'n geweldige manier om met vrienden om te gaan, better leren kennen en te lachen, te genieten.

Het is stil in huis, geen radio of andere geluiden. Vandaag schijn ik een groot en bijna dwangmatige behoefte te hebben aan stilte.....! Geen lange gesprekken, muziek of andere geluiden. Hier horen wij alleen maar verkeer ver op de achtergrond, zachtjes met zo af en toe een dreun van een vrachtwagen die op een richel over de brug dendert. Het enige storende geluid is het gepiep in mijn oren. Al jaren aanwezig en schijnt erger te zijn als ik moe ben. Of misschien dan schenk ik het dan meer aandacht. Dat kan ook!

Ik moest dit even 'uit mijn hoofd' schrijven. Nu tijd om eventjes languit op de bank op balkon in te dutten- een 'oma slaapje' te doen. Daarna zie ik wel verder... of misschien ook niet!

Fijn weekend allemaal.

Vol van emoties

Gisteren was een zeer schommelend emotionele dag.

Drie berichten raakte mij en hadden invloed op mijn gemoedstoestand.

Daardoor werd ik vanochtend ook vroeg wakker - en liet de gedachten van gisteren mij niet los zodat ik er vroeger dan normaal uit was. In de ochtendvroegte trainingspak aan, sjaal om en dan maar een rondje wandelen ook al was het nog donker.

Het waren levensgebeurtenissen van omvang, zo voelde het - en ja die gebeuren elke dag. En gisteren ging ik op in het verdriet en ook vreugde van anderen.

In een klap twee overledene - 1 na een vol leven en 1 volop in het leven.
Twee gezinnen en verdere familieleden en vrienden die op zeer korte termijn verder moesten zonder diegene die zij lief hadden.

Twee mensen die het levenslicht niet meer zien, die de zon niet meer op zien komen en naar bed zien gaan.

Twee mensen die hun armen niet meer om hun dierbare kunnen sluiten en woorden van troost, liefde en geluk kunnen uiten.

Twee mensen die op hun eigen manier een stempel op de wereld achter hebben gelaten.

Twee mensen die op hemelse afstand neerkijken op hun bedroefde families

Twee mensen die een lege plek achterlaten - een plek die na verloop van tijd gevuld zal worden met herinneringen en mooie gedachten.

En als metgezel in de berichten regen - een heugelijk bericht - een kleinkind op komst bij een vriendin. Haar vreugde met mij delen terwijl ik worstelde met het verdriet van anderen. Wat een tegenstrijdigheid die van mij meester maakten.

Vanochtend vroeg dan maar aan de wandel- de dag begroeten en aan God vragen mijn onrust te temmen. En dat deed Hij met het opkomen van de zon - mij een moment geven waarin ik voor allen kon bidden. Voor het verlies, verdriet, kracht en steun. Ook voor de vreugde en plezier in andere huizen en harten. Verbonden alleen door mij - en de liefde die ik voor hen, en mijn God, in mijn hart draag.

Het is zondag vandaag - ik ervaar nu even geen stilte maar wel de kracht van God en zijn Liefde voor allen die dagelijks geconfronteerd worden door levensgebeurtenissen van omvang!

Nog even.....

Ik hoor het geluid van de visdief die over het water scheert, ik zie moeder eend met haar jong aan de waterkant. Ergens moet een meerkoet zitten want ook die kan ik horen maar niet zien. Aan de overkant van het water klinkt een herrie van jewelste- de zwaan die daar zo elegant over het water glijdt wil eigenlijk weg, haar vleugels klappen op het water. Een, twee, drie meter verder en ze verandert van gedachten en blijft toch op het stille water, de strakke spiegellaag nu even gestoord door haar gedrag.

Er is een aller-lichtst zuchtje wind. Niet genoeg om de spiegelend water te storen maar wel om op mijn gezicht zachtjes te strelen. De zon klimt met de minuut hoger de blauw hemel in. Een lichte kleur, bijna grijsblauw maar ook, net als het water, puur en helder. Het is oorverdovend stil. Ik durf bijna niet te bewegen- het lijkt alsof ik dan de magie van het moment kwijt zal raken. Toch wil ik dit weer vastleggen met een foto.

Als ik opsta om de foto te nemen en mij even omdraai huppelt een jong konijntje vrolijk over het pad. -zich van geen kwaad bewust. Hij en zijn soortgenootjes zijn hier in een aantal aanwezig, toch storen ze niet. Ik vind het wel prettig als ik die witte bobbeltjes op en neer zie hobbelen, hun oortjes strak op hun hoofd en ogen alert.

Een vliegtuig, die ik niet kan zien doordat het zo hoog vliegt, stoort de ochtend rust. Langzaam verdwijnt het geluid de verte in. Weer die mooie stilte waar ik zo van kan genieten.

Ik merk dat de zon steeds iets meer warmte uitstraalt, langzaam worden nu ook mijn voeten geraakt door de stralen. Mijn zonnebril was meteen al nodig om mijn ogen te beschermen. Oh, wat kan ik genieten van zulke momenten- van het opstarten van de dag.

Het is maandagochtend. De dag na Hemelvaart-weekend. De camping is grotendeels verlaten. Er is nog maar een klein groepje vakantiegangers aanwezig. Die slapen nog- en zijn zich niet bewust van dit alles wat ik ervaar. De stilte, de vogels, het spiegelend water, de lucht, de ochtend zon, het natte gras en de dauwdruppels die langs het raam van de caravan langzaam naar beneden glijden.

Over een paar uurtjes gaan wij, mijn man en ik, ook naar huis. Dan zit het er weer op. Onze mini vakantie. Het waren heerlijke dagen- samen met vrienden. Elk jaar opnieuw op Hemelvaartsdag. Elk jaar lukt het weer om er iets moois van te maken. Ieder persoon iets van zichzelf meebrengen waardoor de groep een bijzonder dynamiek heeft. Bijzonder, net als mijn ochtend tafereel. Je moet ervoor gaan zitten om het te bewonderen. Om ervan te kunnen genieten - met al haar facetten.

Het is weer voorbij. Het water is niet meer spiegelglad. De bries is iets meer aangewakkerd. Moeder eend heeft haar jong weggeleid en de zwaan... Tja, die is toch maar weggevlogen. De sluis verderop heeft de eerste boten weer doorgelaten. Er begint leven in de brouwerij te komen. Mijn stilte moment is voorbij.

Ik ga de caravan maar gereed maken voor de reis naar huis! Het is mooi geweest.

Een geweldige (vrij)dag!

Vanochtend in redelijke vroegte keek ik naar buiten en was er even stil van. Wat een mooie witte, bevroren wereld lag voor me. En het was zo STIL! Een strakke lucht, geen auto geluiden, geen brommers of fietsers te bekennen en het was te koud en vroeg voor de vogels om nu al te gaan zingen. Hoewel, als zij dit meegemaakt zouden hebben dan hadden ze vast een mooi lied ervan gemaakt. Want het was echt beeldschoon buiten.

Ik kwam weer terug in de NU, toen de werklieden die aan het huis naast ons aan het timmeren zijn, aan de slag gingen. Ja, het leven gaat door, ook na zo'n stilte, zo'n rust moment- een gouden greep die zo'n dag meteen bijzonder maakt.

Opeens had ik overal zin in- alsof dat kleine momentje mij een vitamine stoot had gegeven. De dag was goed begonnen en nodige mij uit om er goed gebruik van te maken.

Een paar druiven lagen op de fruitschaal, die werkte ik naar binnen. Daarna even snel een kijkje in de krant- niets bijzonders, vervolgens aan mijn bureau voor ' God's tijd' danken waar ik gezegend mee bent, gezondheid, kinderen en kleinkinderen, mijn man, familie, vrienden huis en haard, mogelijkheden en activiteiten die ik mag beleven en de enthousiasme die ik heb voor het leven. Er zijn zoveel uitdagingen- zoveel mogelijkheden, zoveel kansen. Ik weet dat ik niet op alles in hoef te gaan, kan gaan of moet gaan- toch denk ik soms dat ik teveel 'laat liggen'. Maar ja, die 24 uur he, die zijn ook zo maar om!

Vandaag dus, energie in overvloed en de kans om veel van vandaag te genieten.

Wandelen met mijn man, een stukje gezondheid kan geen kwaad-  (al geschied). Daarna 15 minuten op de fitness fiets - rondje van de zaak, (afvinken). Lopend naar de supermarkt voor wat kleinigheidjes en koffie met een vriendin die  straks komt. ( leuk vooruitzicht)

Vanavond komt mijn zwager eten- leuk om de twee broers weer even samen over muziek en concerten te horen kletsen. Dat is echt hun gezamenlijke passie. Koken de mijne dus onze avond kan ook al niet meer stuk.

Ik denk dat tegen de tijd dat ik mijn bed in rol- dat ik wel degelijk alle 24 uur goed benut zal hebben en er geen kruimeltje van is verloren gegaan.

Heerlijk!!