Altijd feest

Het is 5 mei 1950 en mijn zus Elie ziet het daglicht. Ze is het tweede kind van mijn ouders Jan en Johanna. Mijn broer Peter is 16 juni 1949 geboren dus reken maar uit. Twee kindjes onder 1 jaar. Wat zal mijn moeder lichamelijk moe geweest zijn. Mijn zus was een piep klein babytje die in de hand van mijn vader paste. De handgemaakte hempjes pasten onze poppen later. Ik heb de ene die ik nog had een poos geleden opgestuurd naar haar zoon. Dacht het grappig dat haar kleinkinderen konden zien hoe klein hun oma was bij  haar geboorte.

Ellie met grote broer Peter

Mijn zus woont, zoals vele familieleden, in New Zealand. Jaren geleden is er onenigheid ontstaan en jammer genoeg is het contact sindsdien niet meer goed gekomen. Ik betreur dat nog steeds en vooral op dagen zoals deze. Ik wens haar alleen maar goeds toe en respecteer ( met moeite) dat ze geen contact wil. Toch houd ik haar geboortedag in ere. Ze is, en zal tenslotte altijd, mijn zus zijn. En ik houd van haar.

Bevrijdingsdag. Wat zullen mijn ouders al die jaren geleden een dubbel vreugde gevierd hebben. Vijf jaar na de bevrijding ook nog eens hun tweede kind in de armen kunnen nemen. De eerste drie ( ik dus ook) kinderen zijn in het huis van mijn opa en oma ( moeders kant) geboren. Zoals ik mijn oma en opa herinner zullen ze dol blij geweest zijn met de komst van dit nieuw leven.

Vandaag ga ik geen lange blog schrijven - ik wilde gewoon even stilstaan bij deze twee geweldige, gezegende momenten in tijd- die mij raken.

Fijne BEVRIJDINGSDAG allen.