zaterdag 9 februari 2013

Vol ongeloof- en toch??

Gisteren schreef ik over het gevonden lijk van een 13 jarige jongen. Vermoedelijk ( en dat dacht ik ook) vermoord. Hij heeft een naam gekregen - Anass Aouragh

Nu staan de kranten bol van een aangepast verhaal - Zelfdoding. Dat dit ventje, die een nogal uitgesproken kleding stijl op na hield, lief karakter had en hoogst waarschijnlijk geen voetbal hooligan ooit zou worden - gepest werd en daarom zichzelf van het leven heeft beroofd. Zo gaan de vermelde geruchten, niet ontkent of bevestigd door politie.

HET ZAL JE KIND MAAR ZIJN!

Misselijk werd ik van  het verhaal. Net zoals de twee voorafgaande zelfdoding' s gevallen. Toen was ik nog niet aan het erover schrijven toe - kon het niet! Nu borrelt het in mijn lijf. Ik ben onrustig - voel zoveel verdriet.

Wat ik weet van pesten, is uit eigen ervaring. Aan de kant van de ontvanger dan hé. En ja, ik werd er ook ontzettend onzeker van, verdrietig van, voelde me afgewezen en minderwaardig. Mijn vriendinnen kring van eigen leeftijd was niet groot. Ik zocht het meer bij volwassen en de oudere  kinderen/jeugd. Voelde veiliger. Achteraf blijkt dat te zijn omdat de jeugdleeftijdsgroep waarin ik me veilig voelde het 'pestgedrag' achter zich hadden gelaten. Ontgroeid zou je kunnen zeggen.

Dat wil niet zeggen dat alleen jonge kinderen pesten- en dat het leeftijd gebonden is - want dat is het zeker  niet!! Misschien moet men een zekere gevoeligheid hebben om het pesten ook als pesten te voelen, te ervaren. Sommige mensen kunnen dingen van zich af zetten. Blijkbaar kon dat jongetje dat niet - ik ook niet.

Zelfs als volwassen vrouw ken ik die ervaring. Gepest worden komt niet alleen voor op het schoolplein. Volwassen kunnen er ook wat van. Venijnig te werk gaan - zo was mijn ervaring.

Dit gaat trouwens niet over mij - alleen wilde ik duidelijk maken dat ik niet alleen ONTZETTEND bedroeft ben dat dit jongetje het leven niet meer zag zitten, maar dat ik me kan inleven in zijn situatie. Niet dat ik zijn middel van oplossen steun maar wel inzie dat het voor hem een uitweg bleek te zijn.

Ik bid, voor alle betrokkenen. Ik vermoedde dat hij vermoord was - en het voelt ook zo!

HET ZAL JE KIND MAAR ZIJN!

Rust zacht lieve Anass - je verdient het om met de engelen te zingen maar niet om er op deze manier terecht te zijn gekomen.


4 opmerkingen:

  1. Pesten is zéér ingrijpend.
    Vooral als je bedenkt dat een deel van de pesters, zelf gepeste kinderen zijn....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Daar weet ik niets van Margaretha maar het zou best kunnen.

    Het is jammer dat de regel uit het Oude Testament 'oog voor een oog' door velen nog in stand wordt gehouden.
    Doe een ander wat je zelf ook wil hebben - staat in het Nieuwe Testament.En,

    Vergeef, vergeef, vergeef. Wat jammer dat de lessen in het Nieuwe Testament nog zo onbekend zijn bij (te)vele.
    Leren wij ( humanity) het ooit?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel heftig als pesten tot je zoiets brengt. Pesten maakt zoveel kapot, het raakt je hart. Tegen elk negatief woord zijn er minstens 10 positieve nodig....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja Yvonne. Negatieve dingen zeggen brengt hoe dan ook schade toe. De oude spreuk ' als je niet iets aardigs kunt zeggen, zeg dan niets' wordt niet of nauwelijks meer gehonoreerd. Jammer!

      Verwijderen