Herkenning

Het was een geweldige week - nou ja ik heb wel vaker geweldige weken maar sommige ervaringen steigen overal boven uit.

Weerspiegelende ogen

Het is dinsdagmiddag en ik ben in volle verwachting- mijn nicht en haar man komen op bezoek, uit Zweden. Ik heb haar voor het laatst gezien in 1961 en daarna verder op foto's en later op SKYPE. We houden tegenwoordig regelmatig contact en zijn erachter gekomen dat we elkaar heel graag mogen. We liggen elkaar.

Tegen etenstijd gaat de deurbel. Daar zal je ze hebben. We vliegen elkaar in de armen. Wat raar eigenlijk en toch weer niet. Onze ogen vinden elkaar- we KENNEN elkaar. Innig zelfs. Haar man lacht hartelijk. Hij zag iets bijzonders gebeuren vertelde hij mij later. Iets heel moois. Ja, dat ' zie' je dan niet want  zelf ben je het plaatje.

Het voelt feestelijk en we besluiten om uit te gaan eten. Mijn man en ik stellen een paar mogelijkheden voor en er wordt voor Grieks gekozen. Zeker van de kwaliteit van het eten zijn wij - en ook van de gezellige ambiance. De avond kan niet meer stuk.

Samen naar Kinderdijk!

Mijn nicht en ik zijn allebei leerkracht en onze ervaringen lopen gelijk op, we zijn allebei een beetje
' gadget freaks'  en houden allebei ook van koken. Genoeg gesprekstof zou je zeggen. Maar er is meer, veel meer. We hebben ook familie connecties in Nieuw Zeeland en ik weet dat zij al een tijdje oprecht met mij kan meeleven als moeder wat betreft afstand en kinderen. Haar dochter woont nu al een tijdje in Nieuw Zeeland en het zou wel eens kunnen zijn dat dit haar permanente woonplaats wordt. Ze begrijpt mij zonder teveel woorden te hoeven gebruiken

Plannen worden gemaakt voor de komende dagen. Kinderdijk, Park de Hoge Veluwe, de Hollandse Biesbosch. Thuis koken en kletsen, heel veel kletsen. Het waren SUPER dagen. Veel te snel moesten wij afscheid nemen. De mannen hadden ook op diverse draagvlakken veel gemeen. Dat is ook fijn want anders kan het wat stroef gaan - zo met z'n viertjes.

Deze ervaring heb ik eerder gehad, die van herkenning met iemand van de familie die ik in geen 40 jaar gezien had

Even de plantjes bekijken.

- weer dat zelfde met een ogenblikkelijk gevoel van herkenning en intense gevoel van weten en samenhorigheid. Elkaar niets hoeven zeggen toch weten wat er in iemand omgaat.

Terwijl ik in Nieuw Zeeland woonde had ik dat ook als ik Nederlanders in de stad tegen kwam. Dat ZAG je gewoon. Ik heb dat ook met mensen die in God geloven. Dat ZIE je gewoon.


Ik heb het een paar maanden geleden met iemand over gehad - over het geloof! Nee, ze was geen christen, nee hoor ze ging niet naar een kerk of zo. Terwijl wij elkaar beter leerde kennen en ik inzicht kreeg in haar leven en levensopvatting kwamen er dingen aan het licht waarvan ik zou zeggen - daar kunnen veel kerkgangers van leren. Om zo te leven, zo te denken en zo te handelen. Geweldig. Ik herkende een goed mens die veel voor anderen betekent en zich geeft voor het welzijn van anderen. Mooi!


Ik zag liefde voor de mensheid in haar ogen. Herkenbaar, vertrouwd en sprankelend. In haar handelen doet zij ZIJN werk.

Wat ik ook zo mooi vind van zo'n gesprek is het ontdekken wat mensen denken wat christen zijn betekend voor hun. Dat ze een beeld van iemand hebben met een hemelse blik, ongelooflijk veel geduld, wijsheid en die rust uitstraalt. Dat ze de wijsheid in pacht hebben en gezien worden als wereld verbeteraars. Dat een christen zo stevig in de schoenen staat dat ze zelf geen hinder of problemen in hun leven ervaren. Dat alle problemen opgelost worden door op de knieën te gaan en te bidden.

Ik hoop dat ik haar een ander beeld heb gegeven - een meer realistisch en evenwichtig beeld in ieder geval.