Ik ben zo flexible als wat!

Flexibiliteit. Als ik dat woord hoor denk ik aan een soort slangenmens die zich in allerlei bochten wringt. Voor mij hoort dat beeld bij dat woord.

En als ik aan 'moeder zijn' denk, ik ben moeder, dan komt dat 'slangenmens' best wel vaak voor in mijn verbeelding. Want als moeder/ouder is het constant flexibel zijn om alles in het gezin draaien en soepel te houden. En daarbij, jezelf niet gek te maken.

Vandaag voor het eerst sinds jaren heb ik mijn eigen muesli gemaakt. Vorige week heb ik brood gebakken. Klinkt niet erg merkwaardig en ik weet dat dit in 1000den huishoudens dagelijks gebeurt. Zelf heb ik het in lange tijd niet gedaan. En waarom niet, dat weet ik ook niet.

Als jonge moeder wilden ik dat mijn kinderen gezond en gevarieerd aten. Dat is gelukt ( toevallig van mijn schoondochter gehoord dat ze het zo fijn vind dat mijn zoon - haar echtgenoot alles lust). Mijn 3 kinderen zijn bekwaam in de keuken, de twee jongens zowel als mijn dochter.

Ik bakte brood, maakten muesli, wekte groente, fruit, augurken en uitjes. Maakten jam en pickle, en ook veel sauzen. Daarbij runde ik het huishouden werkten ik en woonden een opleiding bij. Alles kon. In het weekend tuinieren, gras maaien en bakken. Daarnaast had ik nog een sociaal leven en mijn ouders kwamen regelmatig over de vloer zowel als ik bij hun. Kinderen mochten vriendjes mee naar huis brengen en extra monden aan tafel was een veel en vaak voorkomend gebeuren.

Tegenwoordig heb ik het al gehad als ik alle ramen hebt gezeemd en de was op hebt gehangen. Dan nog avond eten koken en ik voel me een hele held. Tussendoor koffie drinken en naar de lokale supermarkt lopen. De was vouwen die dag kan nog net en als het strijkstapeltje te hoog is, dan morgen maar. Wat ik wel de hele dag vol kan houden en dan nog met tegenzin loslaat- is de keuken in en leuke dingen creëren. Ik hou van koken en bakken en probeer zowel mijn eigen recepten te verzinnen maar ook nieuwe recepten uit te proberen. Dan is niets te veel.

Ik lees wel eens die verhalen van ouders die in een wat latere stadium hun kinderen krijgen- en krijg het er zelf Spaans benauwd van. Niet dat ik er een oordeel over hebt- integendeel. Alleen zou ik niet weten waar ik die daarbij behorende energie vandaan zou moeten halen. Alles wat ik nu doe, kan ik in een eigen tempo en volgorde doen. Ik heb geen stok achter de deur wat betreft schema's van ophalen, wegbrengen, mee rijden, op tijd zijn - behalve voor de afspraken die ik zelf maak. Heerlijk.

Ik ben geen 'slangenmens' meer in veel aspecten van het woord. Mijn lichaam heeft zich in genoeg bochten gewrongen, mijn noodzaak om snel en veel te doen is verminderd en ik geniet van wat op mijn pad komt. Soms te veel en dan kom ik in een gevoel van druk die niet meer bij mij past. Ik heb tijd nodig om bij te komen

Waar ik nog wel flexible in ben, dat is in planning dingen doen. Onverwachts bezoek, snel wat bakken. Uitnodiging voor uitje terwijl ik al 'binnenshuis' plannen had- lekker weg! Vanavond met 4 aan tafel- ook goed. Makkelijke maaltijd, heerlijk. Wat meer ingewikkeld- super uitdagend.

Ik was een jonge moeder (19 jaar oud) en ben nu blij dat ik ook een jonge oma ben. En wat ga ik daar 'flexible' mee om.

Knap, of niet?

Maandagochtend. Terwijl veel zaken in Nederland dicht zijn (wat ik in deze tijd niet meer snap) kon ik toch 'gewoon' naar de kapper. Deze zaak is WEL open op maandagochtend.

- Ja, dan toch er maar eventjes tussen door. Maandagochtend sluiting! Dit fenomeen lijkt gewoon iets uit de 'gouden eeuw' en wil maar niet verdwijnen. Ik heb het niet gegoogeld maar ik denk dat Nederland het enige land is waar dit nog voorkomt- maar ik laat me informeren als dat niet zo is. Het is toch ECHT niet meer van deze tijd. Doe gewoon - maandag t/m zaterdag en een avond laat. Meer hebben mensen toch niet uit te geven en dan is er ook helderheid voor niet alleen het personeel maar ook het winkelend publiek. Ik weet bv dat Gorinchem wel open is op maandag - want dan is er markt. Voorheen was dan de dinsdagochtend daar de 'maandag'. Of dat voor alle winkels nog zo is - daar ben ik niet op de hoogte van. Woon er niet meer. Enfin, mijn mening en verder hoeft niemand het te delen. Het lijkt mij dat onze winkeluren door het hele land - rommelig zijn ingedeeld.

OK, maandagochtend en ik zit bij de kapper. Zo'n heerlijke zaak waar je geen afspraak hoef te maken maar gewoon gaat zitten en op je beurt moet wachten. Om 8:45 bij de deur gaan staan. Ik was klant nummer 3. Dat betekend - de eerste twee klanten worden direct geholpen om 9uur en ik ben daarna aan de beurt. Een was en knip beurt duurt ong 30-40 minuten dus je weet dat je eventjes moet wachten- zo wat! Lekker rustig wat lezen, koffie drinken en tijd voor jezelf.

Toeval ( geloof ik niet in) zou het hebben dat ik door een kapster geholpen wordt die al een aantal keren mijn coupe heeft geknipt. Makkelijk en gezellig. Weinig uit te leggen.

We raken aan de praat - zoals je doet in zo'n kappersstoel. Het gesprek kan overal over gaan. Eigenlijk een beetje anoniem - je 'kent' elkaar nauwelijks en toch heb je een soort vertrouwensband. Deze jonge kapster heeft een geweldig geheugen. Het was 11 weken geleden dat ik er zat, nee dat wist ze niet dat hebben we uitgerekend, maar wat ze wel nog wist was dat mijn vriendin uit Nieuw Zeeland zou komen en ze vroeg hoe het weer in Schotland was geweest. Gaaf toch?

Enfin, we kwamen op het onderwerp " de boze wereld'. Eigenlijk niet vanwege het nieuws maar over het fenomeen Down Under en het feit dat ook al weten wij dat de wereld rond is, blijft het een bizar gedachten als je bij het strand richting de horizon kijkt. Het lijkt nog steeds dat je zo van die 'rand' af kan vallen. Van het een kwam het ander.

Deze stoere, knappe jonge vrouw had dit te zeggen over het 'kwade' wat heerst globaal gezien.

" Vroeger was het vast ook zo gewelddadig. Social Media is zowel goed als minder goed voor ons. De media maakt het soms misschien meer dan wat het is. Ik vind het zielig en ook heel erg voor mensen die in de gevaren zone wonen en leed moeten ondergaan. Ik ga mij er niet in verdiepen - totdat, en of het zelfs, hier in mijn eigen land gebeurt. Ik stop mijn hoofd niet in het zand- ik weet wat speelt maar wil genieten van wat ik heb - en niet zorgen maken wat er misschien zal komen. Dan is er geen plezier meer".

Wat had ik een bewondering voor haar om dit zelfs te kunnen. Ik had net een bericht op Twitter gelezen over de toestanden op Schiphol. Ik ga mijn Twitter account verwijderen. Alvast een stapje naar 'vrijheid' en wat rust. Ik wil mijn ochtend routine/ ritueel ook aanpassen- dat zal wat lastiger worden hoewel het niet onmogelijk zal zijn. De krant laat ik in de brievenbus voor mijn echtgenoot. Die mag het dan zelf halen. Misschien dat ik zo van mijn leesmoment af kan kicken.

Mijn haar ziet er weer netjes uit- en in mijn hoofd is er ook een verandering gaande.