Ik ben zo flexible als wat!

Flexibiliteit. Als ik dat woord hoor denk ik aan een soort slangenmens die zich in allerlei bochten wringt. Voor mij hoort dat beeld bij dat woord.

En als ik aan 'moeder zijn' denk, ik ben moeder, dan komt dat 'slangenmens' best wel vaak voor in mijn verbeelding. Want als moeder/ouder is het constant flexibel zijn om alles in het gezin draaien en soepel te houden. En daarbij, jezelf niet gek te maken.

Vandaag voor het eerst sinds jaren heb ik mijn eigen muesli gemaakt. Vorige week heb ik brood gebakken. Klinkt niet erg merkwaardig en ik weet dat dit in 1000den huishoudens dagelijks gebeurt. Zelf heb ik het in lange tijd niet gedaan. En waarom niet, dat weet ik ook niet.

Als jonge moeder wilden ik dat mijn kinderen gezond en gevarieerd aten. Dat is gelukt ( toevallig van mijn schoondochter gehoord dat ze het zo fijn vind dat mijn zoon - haar echtgenoot alles lust). Mijn 3 kinderen zijn bekwaam in de keuken, de twee jongens zowel als mijn dochter.

Ik bakte brood, maakten muesli, wekte groente, fruit, augurken en uitjes. Maakten jam en pickle, en ook veel sauzen. Daarbij runde ik het huishouden werkten ik en woonden een opleiding bij. Alles kon. In het weekend tuinieren, gras maaien en bakken. Daarnaast had ik nog een sociaal leven en mijn ouders kwamen regelmatig over de vloer zowel als ik bij hun. Kinderen mochten vriendjes mee naar huis brengen en extra monden aan tafel was een veel en vaak voorkomend gebeuren.

Tegenwoordig heb ik het al gehad als ik alle ramen hebt gezeemd en de was op hebt gehangen. Dan nog avond eten koken en ik voel me een hele held. Tussendoor koffie drinken en naar de lokale supermarkt lopen. De was vouwen die dag kan nog net en als het strijkstapeltje te hoog is, dan morgen maar. Wat ik wel de hele dag vol kan houden en dan nog met tegenzin loslaat- is de keuken in en leuke dingen creëren. Ik hou van koken en bakken en probeer zowel mijn eigen recepten te verzinnen maar ook nieuwe recepten uit te proberen. Dan is niets te veel.

Ik lees wel eens die verhalen van ouders die in een wat latere stadium hun kinderen krijgen- en krijg het er zelf Spaans benauwd van. Niet dat ik er een oordeel over hebt- integendeel. Alleen zou ik niet weten waar ik die daarbij behorende energie vandaan zou moeten halen. Alles wat ik nu doe, kan ik in een eigen tempo en volgorde doen. Ik heb geen stok achter de deur wat betreft schema's van ophalen, wegbrengen, mee rijden, op tijd zijn - behalve voor de afspraken die ik zelf maak. Heerlijk.

Ik ben geen 'slangenmens' meer in veel aspecten van het woord. Mijn lichaam heeft zich in genoeg bochten gewrongen, mijn noodzaak om snel en veel te doen is verminderd en ik geniet van wat op mijn pad komt. Soms te veel en dan kom ik in een gevoel van druk die niet meer bij mij past. Ik heb tijd nodig om bij te komen

Waar ik nog wel flexible in ben, dat is in planning dingen doen. Onverwachts bezoek, snel wat bakken. Uitnodiging voor uitje terwijl ik al 'binnenshuis' plannen had- lekker weg! Vanavond met 4 aan tafel- ook goed. Makkelijke maaltijd, heerlijk. Wat meer ingewikkeld- super uitdagend.

Ik was een jonge moeder (19 jaar oud) en ben nu blij dat ik ook een jonge oma ben. En wat ga ik daar 'flexible' mee om.

Over talent gesproken

Wanneer is het tijd om een nieuwe weg in te slaan? Is het iets dat aan leeftijd is gebonden?

Je bent klaar met je studie. Misschien heb je de liefde van je leven al ontmoet of wil je voordat je een vast bestaan op gaat bouwen eerst nog wat van de wereld zien! Je zoekt en vindt de ideale baan. Trouwen, kinderen en huisje, boompje beestje. Er is veel veranderd sinds jij je beroep en studie hebt gekozen. Je hebt nog vele jaren in het vooruitzicht ( hoewel niemand weet hoeveel jaren gaan we toch maar vanuit dat het zo is) en je bent redelijk jong genoeg om opnieuw de studie boeken in te duiken en een een andere carrière keuze te maken.

Stel, je hebt een liefhebberij, hobby, tijdverdrijf waar je veel plezier aan beleeft. Zingen bijvoorbeeld- Je denkt - ach hou het maar bij een hobby want echt doorbreken en hier mijn brood mee verdienen lukt toch niet. Niemand zit op mij te wachten.

Toch wel. Het heeft lef nodig om je gegeven talenten te ontwikkelen en gebruiken. Zo kwam ik deze video tegen van iemand die toch nog, op latere leeftijd haar moment pakte en iets bereikte wat zij nooit  had kunnen dromen.

Ik heb met kippenvel op mijn armen en tranen in mijn ogen gekeken en nog eens gekeken. Wat voelde ik een trots in die vrouw die duizenden mensen wist te plezieren met haar talent.

Ik heb haar daarna gegoogled, zoals dat tegenwoordig zo makkelijk kan..... een groot gezin groot gebracht, kleinkinderen en achterkleinkinderen... en een nieuwe weg ingeslagen!!

Ik ben op mijn 59ste een nieuwe weg ingeslagen. Ik voel me een beginneling. Maak fouten en ben mijn weg al zoekende aan het ontdekken. Het is nooit te laat of te vroeg. Als de wegwijzer opeens een andere richting aangeeft - wees dapper en ga de uitdaging aan!

http://www.jarsons.nl/