Soms heb ik wel eens zo'n bui!

Vandaag wat het weer betreft in ieder geval - onstuimig, nat, harde wind. Prachtig om te zien als je het van achter een raam kan aanschouwen. Best heftig als je er met je fiets doorheen moet worstelen.

Ik heb het voorrecht om lekker warm en droog thuis te kunnen blijven. Ik hou wel van dit weer hoor- maakt me niet ongelukkig of zo. Soms loop ik graag ook wel in de regen of wind- gewoon omdat het kan en niet omdat het moet.

Toch brengt zulk weer ook een soort sfeer met zich mee, iets waar ik mij zo af en toe wel in mee laat gaan. Vorige week, op ook een winterse dag, ben ik aan het bakken gegaan. Dan ruit het zo heerlijk in huis, en heb ik volle koektrommels als resultaat. Nuttig ook dus.

Vandaag is het anders. De afgelopen dagen zijn druk geweest- heel druk. Ik heb een 'down time' dag. Even niets hoeven- gewoon zijn! Op mijn oma blog heb ik ook een bericht geschreven. Ik heb bijna 2 uur gechat met Nederlanders in New Zealand over van verschillen en toch niet zo'n verschil tussen het leven daar en hier. Het is maar vanuit welk perspectief en houding je in het leven staat hoe het leven ergens je aanstaat of niet.

Beste film ooit

En nu, nu ben ik eventjes in een bleu soort moment. Niet somber - maar gevoelig. Gevoelig voor emoties en situaties. En een herinnering kwam in mij op. Dinsdag was ik een dagje naar Leeuwarden. Bij mijn nicht waar ik ook even op bezoek ging, zag ik een video staan- As it is in Heaven. PRACHTIGE film. Het emotioneerde mij toen en nu nog.

Ik heb net Cabriella's song opgezet. Het staat op herhaal- want ik wil het even weer tot mij door laten dringen. Een prachtig lied, krachtig gezongen.

Naar buiten kijkend zie ik een moeder met een kinderwagen en ( vermoedelijk) een oma wandelen. Hun lange haren wapperen in de strakke wind. Sjaals om, handschoenen ook. Gezond, gezellig, heerlijk frisse neus halen. Nou, ik vandaag niet. Ik ga meer muziek luisteren en mijn sfeer bepalen zonder de kou en het ongemak van buiten. Zalig en bevoorrecht en dankbaar  dat ik dat mag en kan.

Pluk de dag.

Zaterdagnacht sneeuwde het behoorlijk. Tegen de tijd dat ik naar bed ging - tegen 1:30 lag een een dikke deken witte vlokken op het gras. Wit en glinsterend lag het daar alsof iemand een wit dekbed achter had gelaten.  Eigenlijk had ik er langer naar willen kijken. Maar mijn ogen prikte, mijn knieën waren slap en het was hoog tijd om mijn bed in te duiken.

Ja, als je zo laat naar bed gaat, dan is het geen wonder dat je niet te vroeg wakker bent. Toch stond ik al om 8:30 uit het raam te kijken. Ik ben blij dat ik gezien hebt - hoe mooi die witte deken was geweest. Want de zijkantjes waren nu al aan het afraffelen. Er was ook een gat gevallen in het midden. Als een afgedankt deken, verdween dit lapje als sneeuw voor de zon van het grasveld. Het wit werd groen.

Het deed mij denken aan vorige week. Die verdween ook zo snel. De dagen waren behoorlijk gevuld met allerlei dingen. Soms vraag ik mij af hoe mijn week eruit zou zien als ik nog werkte. Het zou wel eens zo kunnen zijn dat ik het rustiger had 😂  . Het woordje 'nee' komt moeilijk over mijn lippen. Vooral omdat ik denk - past het in mijn dag? Oh ja, het kan!

Ik ben niet zielig hoor- integendeel. De handen laten wapperen is er als kind met de paplepel ingegoten. Het was alleen iets zwaarder de afgelopen dagen omdat ik nog niet van alle verschijnselen van de winterse ongemakken af ben. Langzaam knap ik op. En zo af en toe knap ik weer eventjes af.

Vandaag had de naam - ANITA erop staan. Ik ging nergens heen. Thuis blijven, klusjes doen, was hangt buiten, als ik eraantoe kom stofzuig ik nog even. Het eten staat wel al paraat- lekker makkelijk straks. Ik heb net bijna 2 uur zitten chatten met mijn kleinzoon in Australië. Eigenlijk was ik niet een een goede oma - want hij had in bed moeten liggen - maar het is zo heerlijk dan een jongen van bijna 17 uren met zijn oma kan kletsen. Over van alles en nog wat. Ik heb te doen met de jeugd hoor. Ook zij gaan en ongemakkelijke tijd tegemoet.

Jaja, hoor ik u denken/zeggen. Wij hadden het ook niet makkelijk. Ik denk persoonlijk dat het niet gaat om hoe wij het hadden, maar om hoe de situatie NU is. Het verleden valt niet te veranderen - en de toekomst. Ach, ik houd mijn hart vast als ik zo rond mij heen kijk en luister. Het schijnt ingewikkeld te zijn om compromis te sluiten. Dan maar uitschelden, vechten en manipuleren. Alle 'would be' wereldleiders denken het beter te weten- wat een ander hoort te hebben, hoe die hoort te leven en hoe die hoort te denken. Te zot voor woorden.

Maar enfin, het was en is zo en zal wel zo blijven. Tot inkeer komen?? Nou ik blijf optimistisch.

Maar het ging over tijd, en de snelheid ervan. Ik ben een poosje geleden begonnen met wat meer bewust mijn dagen te beleven. Ik probeer wat meer kwaliteit in mijn activiteiten te stoppen. Minder vaak met een 'wat heb ik allemaal 'niet' gedaan vandaag? En me meer concentreren op wat ik WEL hebt gedaan.

De datums op de kalender laat ik voor wat ze zijn. Als de inhoud maar klopt, dan is het fijn om bezig te zijn. Wat het allemaal ook leuk maakt- is dat het zonnetje weer schijnt, dat de dagen langer worden. Dat er een voorjaar in aantocht is. Duurt nog even maar het komt ECHT.

Even bij-kletsen over verkouden zijn!

Ik zit met een glimlach op mijn gezicht na het lezen van een paar oude blog berichten. Het dagelijks leven kan mee of tegenvallen. Tenminste, als je veronderstelling van je dag maakt bijvoorbeeld.

Bij mijn laatste schrijven melden ik vol optimisme dat, omdat ik een rust week had gehouden, de grieperige toestanden weg waren en ik weer volop in het leven kon staan. Ja, je voelt het al aankomen he? Door die rustweek, was ik ontspannen en waren die winterse mankementen nog helemaal niet klaar met mij. Ik ben nu verkouden. Niet ernstig hoor, maar vervelend. Verstopte neus, deel van de dag. Loop ik warm en koud vooral s nachts. Ik hoest niet. Mijn hoofd is eind van de dag zwaar- en ik neem nu om de zoveel uur paracetamol in. Gewoon, om mezelf wat ruimte te geven. Tot nu toe eigenlijk 'medicijn-loos' geweest. Dacht dat ik genoeg reservers had om mijn eigen lichamelijke boontjes te doppen.

Mijn vitaminen intake verhoogd, wel vest aan ook al heb ik het niet koud en meer drinken. De Vicks weer insmeren op mijn voetzolen en toegeven dat ik na velen jaren toch 'de pineut' ben geworden van winterse klachten. " Gaat wel weer over voordat je een jongetje wordt" zei mijn vader vroeger. En dat zal ook wel zo zijn. Nu even gas terug ( weer) en de komende dagen opnieuw even koest houden. Maandag is weer een nieuwe week met nieuwe kansen.

Overdag gaat het prima. Merk ik alleen maar dat mijn neus verstopt is. Verder helemaal niets. Dus ga ik zometeen even lekker in het zonnetje buiten. Even frisse lucht halen. Heerlijk- nog even geduld.

Ik heb niks te klagen als ik de berichten van velen lees. Het is niet ongewoon dat sommigen het zwaar hebben en weken lang echt ziek en plat liggen. Overal pijn en ongemak. Ik ben een winter liefhebber. Het seizoen deert mij niet- vind het een gezonde tijd van het jaar. Alles fris en schoon- door vorst, regen en wind. tJa, dan hoort de griep er blijkbaar ook bij- in de zomer heerst er een ander variant. Ook niet leuk. Maar om de winter de blaam te geven van ziek zijn- nou dat is niet zo. Kan elke seizoen en op allerlei niveaus.

Morgen, zou het zonnig zijn, dan ga ik weer even frisse neus halen- deze bevalt dus niet meer. Dan kan ik even andere lucht inademen en mijn longen en neus van een 'opfris' beurt laten genieten. Ach, elk sta open voor wat morgen brengen zal. Dit ongemak, daar kan ik heel goed mee leven. Verkouden zijn - hoort erbij.