Gooi maar op de grond! Doe je thuis ook toch?

Vinden jullie het ook zo raar? Dat wanneer je een eindje gaat wandelen of gewoon naar de winkels loopt dat je zoveel troep tegenkomt? Bekertjes, snoep papier, papieren zakdoekjes om maar wat te noemen. Om het maar niet te hebben over de vele drank flesjes plastiek en glas en blikjes te hebben.

Ik zie de wereld als een 'thuis'. Ik ben telkens verbaasd als ik weer een hoek om ga. Een nieuw 'kamer' in. De uitstraling van alles wat ik zie. De bouwstijlen van een huis of veel groen doet mij denken aan het behang aan de muur. De vorm en grote van een straat of wijk geven de maten van de 'kamers' aan.

Al rijdend door ons prachtig land, na elke bocht weer een verrassing, prachtige uitzichten en belevenissen voor het oog. Dan stap je uit om even te genieten of een foto van al dit mooie vast te leggen - waar je dan eerst over de zooi moet stappen. Als er een prullenbak is ruim ik het wel op, maar die is er niet altijd.

Op en af ritten van snelwegen en entrees van dorpen zijn minder verwelkomend dan je zou willen. Ik schaam mij wel voor wat bezoekers als het eerste ziet als die in mijn stad ( Dordrecht)  binnen komen rijden. Als ik bezoek krijg wil ik ze met een nette entree, schone stoep en opgeruimd huis ontvangen.  Gemeenten kijken niet zo krap heb ik het gevoel. Hoewel het afval toch van de burger zelf afkomstig is.

Het 'opvoeden' van nette burgers lijkt moeilijk te zijn.

De afgelopen 12 maanden heb ik veel van ons land gezien. Ik heb twee maal bezoek uit het buitenland mogen ontvangen. Voor lange periodes. Ik ben videos van onze uitstapjes gaan maken. Waar ik op  moet letten is nou net wat ik zeg - het vuil op straat, in de berm en langs de wegen. Ik schaam mij ervoor.

En nee, er is geen 'schonere gemeente'. Het is overal een probleem. Vuilnisbakken die maar zelden geleegd worden door bezuinigingen, straten die niet meer onderhouden worden. Bewoners, of het nou huurders zijn of huiseigenaren die hun stoep niet meer schoonvegen. Treurig. Nee mensen, het is niet alleen de gemeente die daar verantwoordelijk voor is. Diegene die hun zooi op straat gooien- dat zijn de schuldigen. Toch ligt het ook aan ons als mede burgers, als wij die rommel laten liggen.

Vanochtend op onze parkeerplaats heb ik weer wat papiertjes en een plastiek beker in de ondergrondse gestort. Een kleine moeite. Soms trek je de huissleutel uit je jaszak en valt je zakdoek op de grond. Wie raapt het dan op? Weinig die daar op letten. Je doet je auto open en het parkeerpapiertje vliegt van de dash af op straat, pakt u het op, of laat u het fladderen? Voor een aantal hier- was het juist dat. Laat maar liggen.


Misschien wat aandacht hieraan zou geen kwaad doen dacht ik. Een schone straat en berm ook. Nou dat zou toch mooi zijn. Geef de natuur de ruimte. Laat de bloemen bloeien. 

Even aandacht voor de rommel op straat.

Het is hier ( ook) zo mooi.

Zoals velen van mijn lezers al weten - heb ik zo'n 30+ jaren in Nieuw Zeeland gewoond.

Het is niet mijn geboorteland maar wel dat van mijn kinderen.

Over de schoonheid van het land valt niet te twisten.

Het noorder eiland is mij redelijk goed bekend - het zuidereiland heb ik maar eenmalig bezocht en dan maar een allerkleinste stukje van kunnen genieten. Misschien komt dat ooit nog wel.

Nu woon ik alweer bijna 16 jaar terug in Nederland.

Nog steeds krijg ik reacties van - ach wat doe jij hier in dit koude kikkerlandje? Het is daar toch prachtig?

Ja, dat is het. Maar dat is Nederland ook.

Als tweemalig emigrant heb ik zo mijn eigen idee over waar mijn 'thuis' is.

Al 12 jaar ben ik Biesbosch gids - in de Hollands Biesbosch. Ik vertel over de cultuur historie omdat ik het juist belangrijk vond dat dit verhaal doorgegeven wordt. Ja, er is een Hollands Biesbosch en een Brabantse Biesbosch. Heeft u ze ooit bezocht?

Heeft u gezien hoe prachtig het is? Hoe beeldschoon en integrerend de natuur daar is? De hoge rietstelen, de grillige takken van de bomen, de kleine kreekjes en ja, misschien een bever nog gespot?
Weet u van de geschiedenis van de Biesbosch, van het harde werken, van de oogsten van wilgen, dat de dijken zonder de wilgen niet de veiligheid en succes zou behalen zonder de wilg?

Wist u dat het gebied enorm veranderd is sinds de afsluiting van het Haringvlietkanaal? En nu dat er gewerkt wordt aan Ruimte voor de Rivier, dat het getij in dit gebied weer aan het veranderen is?

Wist u dat in de oorlog de Biesbosch een veilig haven was voor onderduikers en anderen die in veiligheid gebracht moesten worden zoals Engelse piloten en joodse gezinnen?

In de afgelopen 2 jaar zijn mijn man, een close bevriend stel en ik bezig geweest Nederland eens goed te verkennen. Toerist spelen in eigen land zeg maar.

Om de 6-8 weken wordt  er een nachtje in een hotel geboekt, meestal in een kleine plaats ergens in Nederland. Geeft niet waar. Dan rijden wij op één dag, via de 'kleine weggetjes' naar onze slaapbestemming. Onderweg genieten wij van het landschap, de dorpjes en kleine stadjes waar wij langs of doorheen rijden. Hier en daar even stoppen om onze benen te strekken. Rond snuffelen en genieten van 'andere' etalages en gevels. De kinderkopjes, de smalle straatjes, het dorpsplein. En niet te vergeten de lokale 'lekkernijen' voor bij de koffie. Weer of geen weer - bij ons schijnt dan elke dag de zon.

Na een lekker ontbijt, heerlijk ontspannen, uitgerust en vol verwachting van wat komen gaat, reizen wij huiswaard via andere kleine weggetjes, dorpjes en stadjes. Zo leren wij Nederland, (mijn) ons thuisland nog beter kennen. Omdat het kan - en omdat wij trots op Nederland zijn en deze 'uitstapjes' als spannende ontdekkingstochten ervaren. Het gevoel die overblijft is dat van een week vakantie - toerist in eigen land en trots op hoe een klein land zo divers en mooi kan zijn. Wij zijn nog lang niet uitgekeken. In dit klein kikkerlandje.

Zo af en toe kijk ik naar het programma - Ik vertrek. Dan hoor ik de mensen zeggen - 'we zoeken de rust en ruimte', meer tijd voor onszelf. Het is zo'n mooi land'. Vervolgens werken zij zich te pletter aan het opbouwen van hun droom. Prima hoor- niks op tegen, maar het enige wat in velen hun situatie is wat veranderd is dat ze NOG harder moeten werken, minder vrije tijd hebben en ver van familie, vrienden en hun eigen cultuur zitten.

Mijn jaren in Nieuw Zeeland hebben mij veel gegeven. Het waren geen saaie of verloren jaren. Gewoon anders. Met veel mooie herinneringen en een aangepaste levensinzicht geniet ik nu weer van het 'thuis zijn' in Nederland en ben dankbaar dat ik mijn leven heb mogen verrijken door de ervaringen daar.

Aan allen die elders wonen dan 'thuis'. Geniet - leer, ontdek en weet - Thuis zijn is voor iedereen een begrip die er anders uit ziet. Vrijwillig vertrekken is een andere beleving dan moeten vluchten. Ergens weer opnieuw wortel schieten is een langdurig en energie verbrandende belevenis.

Waar u ook maar woont, hoe mooi uw thuisland is - ga het ontdekken - de kleine plekjes, dichtbij en ver van -uw woonplek. Geniet van elke zonsopgang, vogel geluid en weersomstandigheid. Het zijn allemaal de kersen op de taart van het leven.