De Ontmoeting: Deel III

De afgelopen 16 uur waren grotendeels geen leuke geweest wat lichamelijk betreft. Beroerd, slap en vooral zeer zat ik in dit lijf gevangen. Het leek wel of ik mijn lichaam ingeruild had voor een ander model. Ik voelde me hier niet in thuis. Nou weet ik het wel. Er zijn ergere dingen, zwaardere ziektes en meer ernstige omstandigheden waarin mensen zich bevinden. Dat staat boven kijf. Toch had ik met mezelf te doen. De manier waarop ik een goede dag om zag slaan in een zieke, ongewenste en vooral ongemakkelijke omstandigheid viel me zwaar. Ik ontwaakte diep in de nacht, zwetend en misselijk. Alles deed zeer en ik voelde me ‘ZIELIG’.

Door mijn onrustige houding, ik woelde en draaide in bed, besloot ik om eruit te gaan, wat te drinken en even te bewegen. Al dat liggen had als gevolg dat ik pijn in  mijn rug had gekregen en ik kon geen goede houding vinden om te liggen. Zachtjes, zonder manlief te storen taste mijn tenen voor mijn sloffen en kon ik PROBLEEMLOOS mijn badjas van de haak halen zonder het licht aan te doen. De kachel zou uit staan boven en gezien mijn blote benen moest ik toch de kast open trekken voor een legging of lange sokken. Ook dat is in het donker gelukt. Je moet je niet afvragen hoe modieus ik eruit zag- daar valt geen plaatje van te maken. Maar warm was ik wel.

Eenmaal op de bank met mijn plaid kon ik me ontspannen. Ik had een paar glazen water op. Dat voelde zoals het eruit ziet als je een droge spons in een emmer water stopt. Ik had zo’n DORST. In het donker was het ook mogelijk om allerlei andere gedachten weg te houden en te concentreren op gebed. In alle stilte en rust kwam ik tot de conclusie dat ik me behoorlijk aanstelde. Het is maar een griepje- vermaande ik mezelf. Doe eens niet zo overdreven. Wees dankbaar dat het iets van korte duur is. U kent het wel denk ik.

Oprecht, met dank zowel als met verzoek bracht ik wat tijd met God door. Tenminste dat was mijn doelstelling en ik had er alle VERTROUWEN in dat ook God naar mij zou luisteren. Ik vergeleek het met de periode toen mijn kinderen klein waren en ook wel eens in de lappenmand belandde. De een iets makkelijker hiermee omgaand dan de ander. Als moeder, als ouder, wil je niets liever dan dat je kinderen gezond en gelukkig zijn. Het liefst nog vrolijk en vriendelijk erbij. Dus als ouder, doe je er alles aan om dat te besturen, bij helpen en bewerkstelligen. Zo dacht ik er over en gezien ik een kind van God ben, dat als Vader Hij er ook zo over denkt. Ja, toch?

Op de bank die nacht viel ik al biddend, communicerend met mijn Vader, in slaap. Alles zou nu goed komen- dat wist ik zeker. Er was werk aan de winkel. Deze week stond in het teken van: DOEN. Zoals het nu was, stond deze week in teken van STILSTAAN, of in mijn geval, LIGGEN! Ik moet plannen en ideeën uitwerken en uitvoeren. Dat was HET plan, MIJN plan. Daar was ik mee bezig, stond op mijn ‘to do lijst’  en dat ging gebeuren. Zeker weten. Geen haar op mijn hoofd wat eraan twijfelde – ( wat een gekke uitspraak eigenlijk, dat haar niet twijfelt. Haren kunnen toch alleen maar groeien?) Het gekke is, dat ik al een paar weken onrustig ben. Ik heb er geen verklaring voor. Een onrustig onderbuik gevoel die erg aanwezig was en bleef. Ik herkende iets maar kon mijn vinger er niet op leggen- zou toch pijn gedaan hebben.

Wat kunnen zo'n paar dagen dan eeuwen duren!

Zondag - Vaderdag

Mijn geloof in God kan misschien als naïf beschouwd worden, kinderlijk zelfs. Want, als ik tegen iemand zeg " jazeker ik geloof in God. Kan het niet voorstellen om een leven zonder God te hebben", krijg ik soms hele negatieve maar ook verontwaardigde reacties. Vooral de opmerking misschien wel het meest geuit " als er een God is waarom is er zoveel ellende?"

Hier in een prachtige tekst van Claudia de Breij is een soort verwoord beeld van wat God's nabijheid in mijn leven betekend, het een beetje schetst. Nou is het niet zo dat ik alleen maar in nare periode God bij mij wil hebben- maar zeker ook in de blije, mooie momenten zoals bij een kus van een kleinkind, een omhelzing van een vriend, een zon die opgaat, een bezoek aan een mooi plekje op onze aarde, het horen zingen van de vogels, de ruige Hollandse luchten, een lekker maaltijd en het horen van de bruisende zee.

God nabij hebben voelt als een warm deken. In tijden van verdriet en pijn- krijg ik troost, in tijden van onzekerheid en beslissingen nemen zoek ik wijsheid en krijg ik rust, op momenten van blijheid vult mijn hart met dankbaarheid. Dit is hoe ik God beleef. Niet een tovenaar die het leven oppoetst mooier dan het is of een bediener van mij als trekpop die zelf geen keuzes hoeft of kan maken, maar als een liefdevolle Vader die over mij waakt, mijn adviseert, steunt, trots (of soms niet) op mij is.

Het is zondag vandaag. Ik werd wakker en dacht " het is Vaderdag. Ik ga er een mooie Vaderdag van maken".  Na het leid weer te hebben beluisterd, mijn gebed gedaan en nu verwoord wat ik vanochtend hebt meegemaakt ga ik genieten van deze dag.

Mijn Vader leeft in mij ik voel zijn aanwezigheid.

Het liedje is te beluisteren- klik op de titel.

Claudia de Breij - Mag ik dan bij jou?

Als de oorlog komt, 

En als ik dan moet schuilen,

Mag ik dan bij jou?

Als er een clubje komt, 

Waar ik niet bij wil horen,

Mag ik dan bij jou?

Als er een regel komt

Waar ik niet aan voldoen kan

Mag ik dan bij jou?

En als ik iets moet zijn,

Wat ik nooit geweest ben,

Mag ik dan bij jou?

Mag ik dan bij jou schuilen,

Als het nergens anders kan?

En als ik moet huilen, 

Droog jij m’n tranen dan?

Want als ik bij jou mag,

Mag jij altijd bij mij.

Kom wanneer je wilt,

Ik hou een kamer voor je vrij.

Als het onweer komt, 

En als ik dan bang ben,

Mag ik dan bij jou?

Als de avond valt, 

En ’t is mij te donker, 

Mag ik dan bij jou?

Als de lente komt, 

En als ik dan verliefd ben

Mag ik dan bij jou?

Als de liefde komt, 

En ik weet het zeker, 

Mag ik dan bij jou?

Mag ik dan bij jou schuilen,

Als het nergens anders kan?

En als ik moet huilen, 

Droog jij m’n tranen dan?

Want als ik bij jou mag,

Mag jij altijd bij mij.

Kom wanneer je wilt,

Ik hou een kamer voor je vrij

Mag ik dan bij jou schuilen,

Als het nergens anders kan?

En als ik moet huilen

Droog jij m’n tranen dan?

Want als ik bij jou mag,

Mag jij altijd bij mij

Kom wanneer je wilt, 

‘k hou een kamer voor je vrij.

Als het einde komt, 

En als ik dan bang ben,

Mag ik dan bij jou?

Als het einde komt, 

En als ik dan alleen ben, 

Mag ik dan bij jou?