Klein is groter en minder is meer!

Mijn laatste schrijven ging over dat mijn week te vol had gezeten en ik besloten had mijzelf minder verplichtingen, taken en/of activiteiten toe te eigenen. Zoals vele voornemens was dit niet zo maar 1,2,3 gelukt. Toch heb ik mijn activiteiten kunnen beperken. De al bestaanden afspraken werden nauwelijks uitgebreid. Dat is al een hele prestatie waar ik trots op ben. De periode van voorbereiding op Pasen- mijn voornemen om van vasten een 'opruim' periode te maken begint aardig vorm aan te nemen. Ik voel alsof ik mijn doelstelling goed heb begrepen en de juiste instelling hebt om deze weken zinvol in te zetten met een verwachting van voldoening. Het feest van Pasen, de vernieuwing, het nieuwe leven. Daar heb ik zin in en kijk ik gretig naar uit.

Door MINDER op mijn pad toe te laten heb ik MEER tijd, energie en vooruitgang geboekt bij die dingen die wel aan bod kwamen. Mijn lijst met ' Nog te doen' word steeds een tikje kleiner, toch heb ik nog genoeg om mee bezig te zijn en waar mijn gedachten en energie naar toe kunnen gaan. Voor mij geld dus MINDER is MEER. Heerlijk.

Een van de dingen die mij is opgevallen is het onderwerp van gesprek rondom. Of dat nou is omdat ik in mijn hoofd bezig ben met MINDER is MEER dat weet ik niet maar het onderwerp is toch opvallend aanwezig! Dat van KLEINER is GROTER. Op z'n Engels gezegd zou je het zo kunnen beschrijven, that " size matters!"

Waar voorheen een Kringloopwinkel vroeger een plekje was van versleten en afgedankte goederen lijken het nu op winkels tot de nok toe gevuld met afgedankte TEVEELheden! Prularia, hebbesdingetjes, kleding, meubels noem maar op. De rekken staan vol met glazen, bekers, serviesgoederen. Het zijn heuse Warenhuizen geworden. Onze kasten en huizen moeten GROTER want we hebben meer ruimte nodig om de aangekochte 'dingen'  op te bergen. Twee of drie CD rekken en DVD rekken die tot het plafond rekken. We willen niet alleen naar de film om iets te zien, we moeten ook nog een kopie in huis hebben. Liefst met het boek erbij- want ja, een boek is toch net anders dan de film.We hebben twee parkeerplekken voor het huis nodig en een GROTERE schuur voor de sport- en dagelijkse fietsen. En nog is het niet genoeg. Bescheiden 'KLEIN' lijkt niet meer van deze tijd. Ik bekijk alles in mijn kasten en op de planken met andere ogen.

Op tv worden we belaagd met reclames van dingen waar we BLIJ van zouden worden als we ze in eigendom zouden hebben. Of om op verre vakanties te 'moeten'  om meer van onze vrijheid te kunnen genieten. Als ik sommige interieurs zie op programma's dan neemt de tv scherm een giga plek in op de wand van de huiskamer. Dat is bij ons ook het geval- maar GROTER is niet zozeer BETER- het neemt wel MEER ruimte in. Het alsof TEVREDEN zijn met wat men heeft- niet genoeg meer is. BlijkbaarMOETEN we meer WILLEN?!

De afgelopen 12 maanden ben ik weggebleven bij 'hebbesdingetjeswinkels'! En weet je, ik ben niet ongelukkiger. Dat wil niet zeggen dat niemand 'dingetjes' zou moeten aanschaffen- ik zou niemand een wet voor willen schrijven van MOET EN MAG! Cadeautjes geven en om in een vrolijke omgeving te wonen is ook belangrijk.Vandaag wilde ik even delen hoe IK die ervaring heb beleeft van MINDER is MEER en hoe KLEIN ook GROOT kan zijn. Mijn kasten zien er steeds overzichtelijker uit en raak weer vertrouwt en bekend met wat ik WEL heb.

Enfin, dit is mijn ervaring van de afgelopen weken en - zoals mijn BLOG beschrijft- Ik schrijf over dingen die ik ervaar, mij raken en waar ik over nadenk.

Zet het u ook aan het denken?

De afgelopen week

Maandagochtend: Naar Geertruidenberg om de dochter van mijn nicht te helpen met het opstarten van een blog. Zij en haar moeder gaan een reis maken- terug naar het verleden om samen een speciaal moment te delen.
Maandagmiddag: In de keuken, bakken voor de High Tea voor onze oudtantes en andere familie die dit tegoed hadden voor mijn man zijn 60ste verjaardag.
Maandagavond: Alles een beetje op orde brengen voor morgenochtend en een moment kiezen om bij te komen.
Dinsdagochtend: gasten ontvangen. Met heel veel plezier een zeer geslaagde en leuke tijd met familie. Oude herinneringen en grappige momenten beleven.
Dinsdagavond een fotoalbum gemaakt: Levensloop van mijn jongste zoon.
Woensdagochtend: Vroeg uit de veren- op naar het Stembureau om daar bewoners te ontvangen die hun stem uit wilde brengen.
Woensdagmiddag: Stembureau
Woensdagavond: Stembureau en het Gemeentehuis. Was om 00:15 thuis
Donderdag: Afspraak bij vrienden op de koffie- ze waren weggeweest- dus verwelkomen en bijkletsen. Donderdagmiddag: Naar een matinee met mijn schoonmoeder van : 12 years a slave. Wat een heftige film.
Donderdagavond: Uit eten met man en zwager, daarna een vergadering- thuis 00:05
Vrijdagochtend: Moeite om uit bed te komen, uurtje eruit, toen in bad om stijve spieren te verwennen. Even een boodschap gedaan.
Vrijdagmiddag: De bank lokte- zo met het zonnetje erop. Ik heb van dat zonnetje lang mogen genieten. Vroeg naar bed.

Zaterdag: Neem me voor om dit soort drukte en volle weken zoveel mogelijk te vermijden!

Voorbereidingen

Het is alweer een week geleden dat ik een BLOG geschreven hebt. Komt wel eens voor. Maar deze reden was toch net iets anders. Ik had de trap naar boven in de lak gezet- en het moest een paar dagen goed drogen en harden. Nou waren er wel andere manieren om op mijn BLOG te komen maar ik gebruikte deze periode ook als een discipline. Even geen computer werk. Wel mijn sociale media om de berichten van kinderen en vrienden te ontvangen- maar geen 'werk'.

En dat was wel eens lastig, want ik kreeg, alsof het daardoor bemoeilijkt werd, allerlei ideeën en teksten die mij raakten- en nee, niet op papier gezet maar in  mijn gedachten opgeslagen. Het was een hele
worsteling.

Net als een aantal jaren geleden dat ik dacht " ik geef koffie op voor mijn vastenperiode!" Van de ene dag op de ander, zonder erbij na te denken of op voor te bereiden. Dat was ook zo met de trap. Opeens dacht ik, "dat ga ik doen VANDAAG". De gevolgen had ik niet voorzien.

Met het afkicken van de koffie was het een drama. Nou ja, drama is wel erg heftig een beschrijving maar zo beleefde ik het wel. Wat was ik ziek- beroerd, ontregeld. Wat ging mijn lichaam tekeer doordat het de hoeveelheid cafeïne niet binnen kreeg. Ik onderging een ontwenning aan die verslaving- waar ik me onbewust van was - dat ik verslaafd was (nu gelukkig niet meer) aan koffie. 

De computer kan ook een verslaving worden of zijn. Ik ben een bevoorrecht mens met het in bezit zijn van een laptop, iPad, iPhone en iMac. Meer is er niet! Ze zijn allemaal aanwezig en ik kan overal in ons huis en in de tuin internet ontvangen. Er staan geen spelletjes op- nou ja geen; Patience speel ik wel eens op vakantie, puzzelen doe ik graag maar baal als ik stukjes kwijt raak- dus heb ik een puzzel App, misschien 5 keer gebruikt in de afgelopen 2 jaar.Tot zover mijn spelletjes.

Nu stond de trap in de lak. Door het raam scheen de zon zijn warme stralen erop. De geur van het lak zorgde ervoor dat ik buiten mijn heil zocht. In de tuin, waar ook een leuke klus te wachten stond.

Vanaf vandaag kunnen mijn man en ik rustig genieten van een opgeruimde tuin, een schoongemaakt zomerhuisje en de kippen zijn blij met hun verse ei-leg en slaapplekken. Ik zit nu al mijn mailtjes bij te werken, administratie op orde brengen en mijn afspraken voor de komende na te lopen. Wat een heerlijk opgeruimd en bevrijd gevoel.

Lente, frisse moed, frisse bries, tijd om uit de winterslaap te treden en op naar vernieuwing, op naar Pasen door de vastendagen te gebruiken om ook mijn hoofd en hart 'schoon te maken'. Mezelf te bevrijden van alles wat als een 'verslaving'  in mijn leven is gekropen- om los te laten.

Nog 39 dagen tot Pasen....!

Het voorjaar staat te poppelen......

Het zal niemand vreemd in de oren klinken als ik zeg ' goh wat een rare winter hebben we achter de rug'. Geen witte vlokken, veel en harde wind en een behoorlijk portie regen. En gezien de weerberichten overal in de wereld lijkt het alsof de seizoenen de weg en hun identiteit zijn kwijt geraakt.

Er zijn mensen die moeite hebben met de donkere maanden. Die gedurende de winter periode in een depressie raken omdat ze het licht missen. Hoe zwaar en verdrietig moet dit voor hen zijn. Gelukkig wordt de winter opgevolgd door het voorjaar, de lente. Dan komen die gezichten weer tevoorschijn en met goede moed herpakken zij weer het leven.

Van natuur ben ik een POSITIEF gesteld mens. Ik ervaar alle seizoenen vol enthousiasme en overgave. Nu moet ik wel bekennen dat de afgelopen maand mij zwaar is bevallen. Door mijn lichamelijk ongemak- het ziek zijn, was deze periode ongewoon en bijzonder donker. Ik kwam maar niet in het licht. Tot nu! De LENTE in mijn leven staat te poppelen om open te barsten. Het licht begint weer te schijnen en de warmte stroomt weer binnen.

Gek genoeg ben ik er van overtuigd dat we al deze seizoenen in ons leven nodig hebben. Nodig om het verschil en het mooie van het leven te ervaren. Want prachtig mooi is het toch om na tijd in het donker gezeten te hebben het licht te zien en voelen, na een droogte weer water te krijgen om je dorst te lessen, om groene sprieten te zien groeien, om door velden met bloemen te lopen en vogels te horen zingen.

De emoties, de gevoelens, de gewaarwording van het ZIJN!

De lichtPUNTJES in het leven de afgelopen weken kwamen van de mensen die mij steunde met begrip, troost, vriendschap en gebed. Door hun aanwezigheid en steun werden de donkere wolken weggeblazen en maakte ze ruimte voor het LICHT. Dat ik de warmte van de zon in mijn leven weer kon voelen en ervaren. Mijn vertrouwen en enthousiasme weer deed aanwakkeren.

Mijn lichaam hersteld zich, mijn energie groeit, mijn wel-zijn opknoopt zich en ik zie de dagen weer met vertrouwen tegemoet. Ik kan HET AAN!

( Terwijl ik dit schrijf klimt de zon de hemel in - het licht bereikt mijn bureau en mijn gezicht. De hanen kraaien, de dag is begonnen en ik ben er klaar voor)