Het kwam er even niet van - schrijven. Dat kan gebeuren. Nu ben ik weer 'boven Jan' zeg maar en is mijn energieniveau weer op peil.
Hoewel ik even niet schreef, kwamen de gedachten allemaal wel. Dat gaat door ongeacht mijn situatie. Ik denk als ik mijn hoofd maar eventjes 'uit kon zetten' dat ik beter zou slapen. Er is wel altijd ergens om over na te denken.
De afgelopen weken - ons voorjaar in Nederland - waren besprenkeld met 'vrije dagen'. Dagje hier, dagje daar. Hier een vrijdag- daar een maandag of een donderdag. Schoolvakanties verdwenen ook in deze dagen dat het moeite koste om te weten wat er on bepaalde regio's speelde. Ook met scholen was het lastig om te weten - wie had nou vrij en wie niet. Dat zal in sommige gezinnen rommelig geweest zijn kan ik mij zo voorstellen.
En dan- waar waren al die dagen dan voor? Weet iedereen wel waarom we zo veel vrije dagen hebben in deze periode? Ik vraag me dat wel af.
Mijn vrienden en familie in Nieuw Zeeland zijn verbaasd als ik ze vertel dat Hemelvaartsdag een 'vrije dag status' heeft. En dat de (vrij)dag erna ook voor velen vrij is. En als ik Pinksteren uitleg - nou dan is de verbazing nog groter.
"Waarom", wordt er dan gevraagd, "waarom hebben jullie dan vrij?"
In de katholieke kerk zijn er feestdagen die de label " Holy days of Obligation" genoemd worden. Dwz dagen om wel naar de kerk te gaan om stil te staan bij de betekenis van de dag maar betekend niet dat je het werk neer moet leggen zoals dat voor velen op een zondag wel geldt. Dat gebeurt wel voor de Paasdagen en Kerstviering. In beide landen scheelt het nogal. In een land als Nederland waar de kerkgemeenschap aantallen ( actieve kerkgangers) aan het afnemen is- is het bewonderenswaardig dat juist de 'heilige' feestdagen reden geven tot 'vrije' dagen. Kom niet aan de 'vrije dagen' die men denkt 'recht op te hebben' wat dat is niet bespreekbaar.
Dit doet me denken aan ouders die allerlei redenen verzinnen om door de week met de kinderen naar de Efteling te gaan- een briefje mee naar school om te zeggen dat opa en oma zoveel jaar getrouwd zijn. Het 'recht hebben' op een vrije dag zogezegd! Eigenlijk zijn deze religieuze dagen voor het grotendeels van de populatie 'recht hebbende' vrije dagen zonder verplichtingen of legitieme reden. Als je al niet weet wat Hemelvaart of Pinksteren in houd dan vraag ik me af, waarom denkt men dan dat je ' recht hebt' om vrij te zijn.
Toen ik een tv rapportage zag - waarin mensen gevraagd werden waarom ze dachten dat ze vrij hadden- bevestigde het voor mij in ieder geval, dat men het 'vrij zijn' belangrijker vond dan het weten waarom.
Het heeft ook mij aan het denken gezet!
Sta ik genoeg stil bij al deze bijzondere dagen en gebeurtenissen of ben ik nou alleen maar blij met het "vrij' zijn?
Een gewetensvraag!
Gedachten delen over het leven, over God, het geloof, familie, vrienden en relaties.
woensdag 27 mei 2015
dinsdag 5 mei 2015
Altijd feest
Het is 5 mei 1950 en mijn zus Elie ziet het daglicht. Ze is het tweede kind van mijn ouders Jan en Johanna. Mijn broer Peter is 16 juni 1949 geboren dus reken maar uit. Twee kindjes onder 1 jaar. Wat zal mijn moeder lichamelijk moe geweest zijn. Mijn zus was een piep klein babytje die in de hand van mijn vader paste. De handgemaakte hempjes pasten onze poppen later. Ik heb de ene die ik nog had een poos geleden opgestuurd naar haar zoon. Dacht het grappig dat haar kleinkinderen konden zien hoe klein hun oma was bij haar geboorte.
Ellie met grote broer Peter |
Mijn zus woont, zoals vele familieleden, in New Zealand. Jaren geleden is er onenigheid ontstaan en jammer genoeg is het contact sindsdien niet meer goed gekomen. Ik betreur dat nog steeds en vooral op dagen zoals deze. Ik wens haar alleen maar goeds toe en respecteer ( met moeite) dat ze geen contact wil. Toch houd ik haar geboortedag in ere. Ze is, en zal tenslotte altijd, mijn zus zijn. En ik houd van haar.
Bevrijdingsdag. Wat zullen mijn ouders al die jaren geleden een dubbel vreugde gevierd hebben. Vijf jaar na de bevrijding ook nog eens hun tweede kind in de armen kunnen nemen. De eerste drie ( ik dus ook) kinderen zijn in het huis van mijn opa en oma ( moeders kant) geboren. Zoals ik mijn oma en opa herinner zullen ze dol blij geweest zijn met de komst van dit nieuw leven.
Vandaag ga ik geen lange blog schrijven - ik wilde gewoon even stilstaan bij deze twee geweldige, gezegende momenten in tijd- die mij raken.
Fijne BEVRIJDINGSDAG allen.
maandag 4 mei 2015
NIETS is ook IETS
De titel beschrijft mijn gevoel vandaag. Ik ben een werk in uitvoering. Maar niet alleen ik - ook de dingen waar ik mee bezig ben, graag doe of in het laatje van 'moet doen' ligt.
Er zijn dagen dat ik niet echt vooruit te branden ben. In alle opzichten en alle goede voornemens daargelaten. Soms laat mijn lichaam me in de steek, of de klok, onverwachte gebeurtenissen en ook wel een de ZIN er niet in hebben- nergens in.
Het is lastig. Ik denk dat meer mensen hier last van hebben maar eigenlijk hoor ik er weinig over. In mijn hoofd heb ik alle nodige energie. Dat zet zo af en toe niet door naar mijn lichaam. Het blijft ergens 'hangen'. Ook ontvang ik genoeg ideeën en sla ik ze op. Er ligt een rijkdom aan gedachten opgeslagen - waar ik op momenten zoals vandaag, moeilijk bij kan komen.
De dag begon goed. Al vroeg wakker - een gewoonte- en dan een preek opgezet van Jan Verschoor.
Jan preekt regelmatig bij de HOEKSTEEN o.a. in Etten Leur en die preken staan online. Ik nam mijn bijbel erbij om de paar passages die in de preek voorkwamen zelf mee te kunnen lezen. Daarvoor gebruikte Jan de vertaling uit Het Boek. De eerste was uit Matt 27:62-66 en 28:1-20 (tot einde boek van Mattheüs). Mooi- zo concreet een boodschap, helder en vol belofte.
Ik bleef er eventjes bij de boodschap - terwijl de preek zelf doorging. (28:20 "En vergeet dit niet: Ik ben altijd bij u, tot aan het einde van de tijd".) Zo mooi, wat een belofte. En waarom kruipt er zo af en toe toch twijfel in me, zo van "God, sta me bij, help me in (of uit) deze situatie". Hij is al in de situatie voordat ik het zelf door hebt. Waarom zie ik dat niet? Dat 'alleen ervoor staan' gevoel wil ik voor eens en altijd kwijt.
Na ontbijt en een luie start - wil ik 'iets' doen wat vandaag ok nuttig maakt. Een groot aantal foto albums roepen om afgemaakt te worden. Iets wat ik DOL GRAAG doe. Er zijn recepten die ik uit wil proberen - nog zo'n passie. Ik heb boeken om te lezen, waardevolle boeken waarmee ik hoop meer te leren en groeien in de persoon die ik hoor te zijn.
Niks van dat alles. Ik staar nu naar dit scherm en denk - genoeg. Waar heb ik het over, hoe interessant is dit voor iemand om te lezen?
Over mijn strubbelingen, het worstelen om uit mijn 'niets doen' bui te komen.
God wil dat ik mijn talenten gebruik, dat ik een verschil maak, dat ik mijn dagen laat gelden.
Ik denk dat er een bepaalde discipline ontbreekt- of eventjes ' op vakantie' is gegaan.
Er zijn dagen dat ik niet echt vooruit te branden ben. In alle opzichten en alle goede voornemens daargelaten. Soms laat mijn lichaam me in de steek, of de klok, onverwachte gebeurtenissen en ook wel een de ZIN er niet in hebben- nergens in.
Het is lastig. Ik denk dat meer mensen hier last van hebben maar eigenlijk hoor ik er weinig over. In mijn hoofd heb ik alle nodige energie. Dat zet zo af en toe niet door naar mijn lichaam. Het blijft ergens 'hangen'. Ook ontvang ik genoeg ideeën en sla ik ze op. Er ligt een rijkdom aan gedachten opgeslagen - waar ik op momenten zoals vandaag, moeilijk bij kan komen.
De dag begon goed. Al vroeg wakker - een gewoonte- en dan een preek opgezet van Jan Verschoor.
Jan preekt regelmatig bij de HOEKSTEEN o.a. in Etten Leur en die preken staan online. Ik nam mijn bijbel erbij om de paar passages die in de preek voorkwamen zelf mee te kunnen lezen. Daarvoor gebruikte Jan de vertaling uit Het Boek. De eerste was uit Matt 27:62-66 en 28:1-20 (tot einde boek van Mattheüs). Mooi- zo concreet een boodschap, helder en vol belofte.
Ik bleef er eventjes bij de boodschap - terwijl de preek zelf doorging. (28:20 "En vergeet dit niet: Ik ben altijd bij u, tot aan het einde van de tijd".) Zo mooi, wat een belofte. En waarom kruipt er zo af en toe toch twijfel in me, zo van "God, sta me bij, help me in (of uit) deze situatie". Hij is al in de situatie voordat ik het zelf door hebt. Waarom zie ik dat niet? Dat 'alleen ervoor staan' gevoel wil ik voor eens en altijd kwijt.
Na ontbijt en een luie start - wil ik 'iets' doen wat vandaag ok nuttig maakt. Een groot aantal foto albums roepen om afgemaakt te worden. Iets wat ik DOL GRAAG doe. Er zijn recepten die ik uit wil proberen - nog zo'n passie. Ik heb boeken om te lezen, waardevolle boeken waarmee ik hoop meer te leren en groeien in de persoon die ik hoor te zijn.
Niks van dat alles. Ik staar nu naar dit scherm en denk - genoeg. Waar heb ik het over, hoe interessant is dit voor iemand om te lezen?
Over mijn strubbelingen, het worstelen om uit mijn 'niets doen' bui te komen.
God wil dat ik mijn talenten gebruik, dat ik een verschil maak, dat ik mijn dagen laat gelden.
Ik denk dat er een bepaalde discipline ontbreekt- of eventjes ' op vakantie' is gegaan.
Maar ik mag ook eventjes NIETS!
NIETS, zodat ik besef wat ik wel allemaal kan.
NIETS omdat het me tijd geeft om Hem in de rust terug te vinden.
NIETS omdat het ruimte creëert
NIETS omdat het ook IETS is
Fijne zondag allemaal!
Abonneren op:
Posts (Atom)