De 11de maand in 2017

Schrikt u hier ook van? De 11de maand van 2017? Ik kan me nog heel goed voor de geest halen wat en hoe alles was 12 maanden geleden. Twaalf maanden nota bene. Lijkt echt niet zo lang. Toch is er veel gebeurt dit jaar. En daar ben ik dankbaar voor.

Het begon vroeg in het jaar met de keuze van mijn zwager om een appartement te kopen bij ons in het gebouw. Hij is alleenstaand en hij en mijn man ( zijn broer) zijn beste maatjes. Met ons drietjes hebben wij de klus geklaard - met hulp van een aannemer dan he. Het was zo af en toe wel buffelen maar dan heb je ook wat. Behalve met het schilderen van de voordeur zijn wij klaar. Het feest kan beginnen.

In april vertrok ik naar Nieuw Zeeland met een oversteek naar Australië tussendoor. In Nieuw Zeeland wonen oudste dochter en jongste zoon. In Australië de middelste- ook een zoon. Eenmaal zo ver gevlogen ga je toch het rijtje af nietwaar? Na 6 weken kwam ik weer thuis. De werkzaamheden waren nog id volle gang dus vervelen hoefde ik mij niet.

Bezigheden als vrijwilliger in het Biesbosch, huishoudelijke taken, leuke eetmomenten en bezoekjes vrienden ook van ver. Het kon allemaal.

In juli een 12 daags auto tocht met de MG door Oostenrijk-Tirol en Italië zorgde voor wat afleiding and mooie uitzichten. Het was ook wel even nodig om er tussenuit te gaan en samen te zijn. Was weinig van gekomen.

Ook toch wat droevigheid te verwerken.  Zo gaat het in  het leven. Gelukkig hebben wij allen steun aan elkaar. Verlies of uitzicht op verlies van geliefden is een moeilijke periode in iedereen hun leven. Als het dichtbij komt is het best wel even slikken en proberen te relativeren. Valt niet altijd mee.

In oktober is mijn man met broer en nog een goede vriend 5 dagen naar Boedapest geweest. Een soort - "Dankjewel" zeg maar! Ook daar hadden de mannen echt even behoefte aan. Ik had dan alle vrijheid om te komen en gaan zoals ik dat verzon- alleen die vlieger ging niet op. Denk vanwege de vermoeidheid en nu eindelijk de rust- ik had 5 dagen plat nodig. Blijkbaar dus....jammer joh!

Het is november. Hoewel ik niet van de 'te ver van tevoren' inplannen ben is het nu wel zo dat het jaar 2018 redelijk volgeboekt is. Het is een kroon jaar (65), ik krijg bezoek uit Australië en daarna uit Nieuw Zeeland. Uiteraard willen manlief en ik ook saampjes ergens heen. Als ik dat zo schrijf en lees - zie ik wel dat ik volgend jaar om deze tijd weer schrijf- oooooh wat is het jaar toch voorbij gevlogen, maar er is wel heel wat gebeurt.

Nu nog even genieten van de (vandaag) 47 dagen tot 2018.

Op de slof.....

Afgelopen woensdagochtend- heerlijk herfst weer en ideaal om lekker buiten te zijn. Manlief en ik hebben wat uurtjes doorgebracht in het Biesbosch. Meegeholpen met een 'werkclubje' om wat orde te scheppen in een stukje Educatief bos. Het was erg gezellig. Het werd ook behoorlijk warm, al dat gesleep met takken en stukken boom. Ik voelde wel dat mijn sok niet goed zat in mijn werkschoen en ipv wijsheid - sloeg stommiteit toe. Ik liet het voor wat het was. En wat werd het? Een grote open blaar op mijn hiel die schroeide en ja, bijna bloeide!

Dom dom dom. Ik had meteen er wat aan moeten doen. Toch overwon de gezelligheid over wijsheid. Ik trok wel mijn schoenen en sokken uit- zag de schade en dacht, " ik kan door als ik die laarzen maar aandoe. Zit zachte voering in en zonder sokken zitten ze ruim." Inderdaad, ik voelde de blaar plek niet schuren en bleef gezellig bij de werkgroep.

Na afloop heb ik mij verkleed, schone sokken aan- heeeeel voorzichtig over de zere plek die ik voorzien had van een pleister en liep de rest van de middag binnen op sokken. Ook s 'nachts de wond bedekt en veilig gesteld van mogelijk meer schade. Donderdag 'ging' het redelijk maar wel alleen op sloffen. Vrijdag was oorlog tussen mij en mijn voet. Rood, boos, opgezet en zelfs ernaar kijken deed zeer. Bah, verdorie nog aan toe. Je zou denken dat ik onderhand wel wijs genoeg zou zijn om zoiets niet te laten gebeuren. In de soda ermee, antibiotica zalf en zwachtelen die handel.

De dagen die volgde gingen gepaard met gestuntel, gezucht en gekreun. Ik was boos op mezelf. We hadden een paar afspraken staan. Eigen schuld dikke bult ( inderdaad) dus een oplossing zoeken om toch te deur uit te kunnen. Wie niet nadenkt moet op de blaren zitten- nou ja, lopen in mijn geval dus.

Ik trok hele zachte zomerschoenen aan en in mijn tas nam mijn sloffen mee. Daar zaten geen hielen in. Toch was lopen geen lolletje. Eind van de dag was de schade wel minder dan vrijdag maar oh wat was ik blij om met mijn voet omhoog te zitten.

Het is inmiddels maandagmiddag. Vanochtend werd mijn voet met liefde behandeld bij mijn pedicure. Ik had de afspraak al staan voor een verzorging's behandeling. Wat een geweldige vrouw is dat. Ze heeft mijn wond anders 'ingepakt' en gezorgd dat er wat rust op mijn hiel en bij de wond komt. Nu weet ik zeker- nog een paar dagen en ik ben weer de oude. Ook wijzer- ja echt wel. Nu even wat voorzichtiger aandoen en lief zijn voor mijn voet. Ik wil er nog langer mee door.

Herfst- wat ga ik genieten

1 november 2017 - het is herfst. Ja eindelijk. De zon is nu bezig een zomer elders te verzorgen. We zien het nog wel, voelen het ook niet een beetje maar het is een feit. Wij zitten in de herfst fase van 2017. En wat een prachtig seizoen is het ook. De kleuren en geuren, de wijdere blikken u dat de bomen hun bladeren verliezen, de langere avonden met gezellige kaarsen en sfeer lichtjes. Een tijd om bij te komen.

Nou hoor ik al geluiden van mensen die zeggen, "bah, hier heb ik geen zin in. Geef mij maar een jaar lang zomer." Gek genoeg gezegd, ook daar wordt een mens moe van. Ons lichaam is niet ingesteld om alleen maar met hoge temperaturen in het leven te staan. Afkoelen even. Erg gezond.

Ik voel voor die mensen die depressies krijgen omdat het weer omslaat. Die komen pas in het voorjaar weer 'tevoorschijn' zeg maar. Dat moet een verschrikking zijn. Want er valt veel van te genieten - ook al schijnt de zon ergens anders.

Het enige ongemak wat ik ervaar is niet wetend welke kleren te dragen. Truien met lange mouwen en een hoge nek zijn niet aan mij besteed. Te warm. Ik kies het hele jaar door voor een korte mouw met vest, jasje of iets van dien aard. Ik heb het al gauw te warm. Ik heb diverse jassen- allemaal verschillende diktes. Vorige jaar heb ik mijn echte winterjas maar een paar keer aan gehad. Letterlijk. Naar de nachtmis in de Grote Kerk en over straat zwalken met Oud en Nieuw.

Kleuren teveel om op te noemen
Wolken van spreeuwen weg naar andere oorden
Het riet kleurt geel
De bladeren rood, oranje en vaal groen
Paddestoelen sieren de velden
Kastanjes allemaal al geraapt door kinderhanden
Bladeren knarsen onder de laarzen
Kaarsjes weer op tafel
En balkons, zomerhuisjes en caravans
toegedekt

Herfst- wat ga ik van je genieten.

Voor wie denkt, " het duurt weer lang voordat zomer komt", kijk maar naar de kalender. Het is 1 november, waar is het jaar gebleven? Dus wanhoop niet. De dagen zullen weer lengen, de spreeuwen weer wederkeren en de bomen kleden zich straks weer aan met nieuwe kleren.