Geef elkaar de ruimte

De titel is een brede moet ik bekennen. "Geef elkaar de ruimte!"

Op zoveel vlakken zie ik een verharding in de maatschappij om mij heen. Als ik ROOD zeg, zeggen 100-den mensen van alles die dit tegenspreekt. Want, ieder mag een mening hebben. Het gekke is, juist door tegengeluid te geven, heb ik juist GEEN recht van spreken. Want, ik heb ROOD gezegd...en daar zijn mensen het er niet mee eens.

Zelf reageer ik ook wel eens heftig als ik iets lees waarvan ik denk- jeetje wat overdreven of tegenstrijdig. Dan schrik ik zelfs van mijzelf. Ik ga nog eens nadenken en probeer in te denken hoe het moet zijn om ergens last van te hebben. Rook bv in de wintermaanden wanneer er een aantal schoorstenen hun wolkjes uitstoten. Nou is Nederland niet echt een schoorsteen land vergeleken bij zeg, Nieuw Zeeland. Ik kan het alleen daar mee vergelijken omdat ik daar ervaring mee heb. Nederland zoals ik het van kinds af aan ken.... was eerst wel van de kachel maar al gauw kwam de verwarming om de hoek kijken. Hout werd duurder en het stapelen was ook niet echt een geliefd activiteit. Vooral omdat dit in de zomermaanden plaats vond. Elektrische verwarming of ketel....daar ging merendeel huishoudens naartoe. Toch is er iemand in Nederland, " die geen lucht binnenkrijgt" vanwege het rookoverlast. Ramen en deuren moeten dicht en deze persoon ( een lezer van het AD die

een brief had geschreven in de krant van vanochtend) komt bijna de deur niet mee ruit. Dat moet erg vervelend zijn. Beangstigend dat zijn/haar gezondheid zo erg zwak is dat het door een paar schoorstenen in gevaar gebracht wordt. Nou is het vast wel een ding maar zo erg? Is dat ook niet een deel van de verloren tolerantie, van acceptatie en van elkaar een levensstijl gunnen. Waarom mag er geen schoorsteen meer zijn waar een gezellig vuurtje brand en een gezin zich hieraan verwarmt gedurende de koude wintermaanden.  Neem ik deze persoon niet serieus genoeg? Of is het een beetje overdreven reactie van de briefschrijver? Ik houd rekening met het ongemak- tegelijkertijd denk ik, 'ach de hele winter binnen blijven en ramen dicht houden- het zal toch wel meevallen? Want de briefschrijver ging verder door, met het moeilijk hebben de hele zomer waardoor IEDEREEN aan de BBQ zit. Want ook dan moet hij/zij binnen bijven met deuren en ramen dicht.

Wie moet hier nu rekening houden met wie....? In hoeverre is het mogelijk om iedereen happy te houden? Want om alle BBQ's te gaan verbieden, geen haarden die meer aangestoken mogen worden. Dit lijkt mij meer agressie op te roepen dan begrip. En begin niet over het milieu. De lucht wordt vervuild door de rook. Nou de aarde schud in Groningen door gas winning, de windmolenparken storen het uitzicht, doden vogels en veroorzaken geluidsoverlast. Hoe je het ook went of keert. We moeten ons warm kunnen houden en iets op welke manier dan ook zal wel tegenstanders oproepen.

In hoeverre geven wij elkaar de ruimte?

Wil je geen haan horen kraaien ga dan niet in een dorp of op het platteland wonen. Wil je rust en ruimte- accepteer dan dat ook dan er compromis gesloten moet worden. Wil jij in geen luidruchtige buurt wonen- zorg dan dat je rondkijkt en zie dat er een speeltuin en school dichtbij is, maak dan een andere keuze. Zo niet, ga dan niet de school en gemeente klagen vanwege geluidsoverlast. Wil je in een restaurant rustig kunnen eten zonder kindergeluiden- zoek een restaurant zonder kinderstoelen. Of ga in een hoek zitten...ver weg van de grote gezinstafels. Maak geen stennis want ook gezinnen vinden het fijn om uit eten te gaan. Blijf anders lekker thuis.

Geef elkaar de ruimte om een andere mening te hebben. Duik niet in de pen of online en schrijf negatieve, demoraliserende en kwetsende opmerkingen. Ik hoef niet met iemand in te stemmen of tegen te stemmen. Ik hoef alleen maar mensen het recht te gunnen om ergens over te denken, opmerking over te mogen maken/hebben zonder dat ik die tegen spreek.

Ik hoop dat de social media op een meer respectvolle manier ingezet kan/gaat gebruikt worden door mensen te ondersteunen, te motiveren en aan te moedigen. Geef elkaar de ruimte om te zijn wie we zijn. Om verschillen te omarmen en met andere ogen te kijken naar de ervaring en beleving van anderen. Het verrijkt je leven- echt waar. ( Dat is mijn ervaring en mijn mening dus op dit onderwerp).

Zou ik iemand zijn die elk jaar een Goede Voornemen zou uiten, dan zou het deze zijn. Geef elkaar de ruimte. Accepteer verschillen en vier ons kleurrijke wereld.

Een gezegde kerst en een fijne jaarwisseling gewenst.

Mijn blogs als boeken af laten drukken

Het is alweer een tijdje geleden. Nu, voor de tweede keer heb ik mijn blogs af laten drukken via de website- Blog2Print. Zo spannend. Het is toch een wonder om je eigen woorden op papier te zien. Of ze nou andere boeien of niet, het zijn wel je eigen gedachten en teksten die wat voor de schrijver  betekenen. Natuurlijk is het leuk als iets online staat en pakweg 100 - 1000 ( of meer)  mensen vinden het mooi, leuk, interessant om mee te lezen. Als ik daar niet om gaf zou er geen reden zijn om de blog openbaar te hebben. Dan is het mogelijk om dit allemaal privé te houden. Alleen voor zelf schrijven. Het is zelfs mogelijk om de blogs alleen door genodigden te laten lezen. Zo beperk je de buitenwereld maar gaan de blogposts naar de mensen die jezelf kiest om mee te lezen. En dat is ieder zijn goed recht. Ik kies voor Openbaar. Toch vind ik het ook leuk om de blogs op papier te hebben, en als een boek alles terug te kunnen lezen. Foutjes en al.

Het is ook opvallend dat sommige onderwerpen waar ik een mening over had, nog steeds hetzelfde zijn. Toch is er bij anderen een beweging teweeggebracht. Na het opschrijven van iets- heb ik er soms een heel ander gevoel of inzicht van gekregen. Het schrijven werkt dus voor mij op verschillende manieren therapeutisch en verhelderend.

Vaak dollen er gedachten door mijn hoofd waar ik in een impulse wat over schrijf. Wat ook gebeurt is een aangrijpende gebeurtenis geeft ook aanleiding tot schrijven. Soms is het een ervaring die ik wil delen. Er is geen rode draad anders dan de drang om het gesprek uit mijn hoofd te halen en 'op papier' de ruimte te geven om daar verder te leven. Als dat warrig klinkt, ik weet het niet anders te verwoorden.

Ik merk ook, na 5 jaar begonnen te zijn met bloggen, dat mijn Nederlandse taal erop vooruit gegaan is. Mijn woordenschat is verder uitgebreid. Ik heb er nl best wel eens last van om de juiste formulering te vinden voor iets wat ik schrijven wil. Mijn Nederlandse taal, al is het mijn moedertaal, is toch niet zo goed ontwikkeld door een afwezigheid van ongeveer 30 jaar waarin ik Engels heb gesproken. Ik doe echt mijn best om als volwaardig volwassene voor de dag te komen met correcte taal. Wat niet helpt is het verloederen van de Nederlandse taal met het Engels. Ik probeer het niet te gebruiken terwijl er juist steeds meer Engels verworven word door het Nederlands.

Al enige tijd geleden, toen ik zag dat ik over diverse onderwerpen schreef, en er ook een Engelse blog op na hield, heb ik al mijn blogs verdeeld. Nu heb ik er 5 verschillende waarvan 1-tje ietwat verwaarloosd wordt. Op mijn 'hoofd' blog staan links naar alle andere onderwerpen. Zo probeer ik de diverse lezers aan te bieden waar de interesse ligt. De kookliefhebbers onder ons, de oma's ver weg, mijn Engelse volgers, over het geloof ( die er een beetje bij-inschiet momenteel) en uiteraard deze blog 'Ik zie dat zo/Dit wilde ik even delen'.

De boekenkast pronkt nu met nog wat blog boeken van mij....dat geeft zo'n geweldig gevoel. Voorlopig zijn jullie nog niet van mij af. Mijn hoofd zit nog veel te vol.

Fijne feestdagen allemaal.