Het WAS even wit

Hehe, waar ik al een tijdje op zat te wachten, eindelijk toch gekomen. De sneeuw. Voor sommigen een nare ervaring maar voor anderen een aderlating. Mijn lichaam heeft dit even nodig. Afkoelen op een natuurlijk manier. Iets wat in de ritme van mijn lichaam past. Vier seizoen, allen met een bijzonder kenmerk. Die van de winter is SNEEUW.

Ja, ik weet het, de 'donkere dagen' zijn somber. Ligt aan hoe je in het leven staat denk ik. Ik 'vier' 21 december in de zin van, "kijk nou gaan we weer de goede kant op. Tegelijkertijd 'vier' ik ook 21 juni and een teken dat de langere dagen weer in gaan korten. Niet alleen zijn de veranderingen in de natuur nodig ( natuur = planten, dieren) ook wij 'dieren' hebben deze omslag nodig om ons lichaam in balans te houden.

Hier gemaakt - geboren - even weggeweest en weer wedergekeerd. Ik weet wat het is om in een land te wonen waar de seizoenen minder verschillen in temperatuur. Ik 'bleef' het warm hebben. Nu terug in mijn geboorteland, en meegenomen de temperatuurverschillen van vroegere tijden, is mijn lichaam weer beter geregeld. Gek misschien, maar waar.

Het wit verdwijnt nu al, of voor sommigen 'nu pas'. Ik had het wel een weekje bij mij willen houden. Misschien zit er nog een buitje ergens in de lucht, ondertussen ben ik heel tevreden met wat ik al heb mogen ontvangen.

Het WAS even Wit! Blijer kon je mij op dat moment niet maken.

Goed begin is het halve werk

Het is maandag van de tweede week in 2019. Vorig jaar had ik gekozen om maandag als een 'vrije dag' te bestempelen. Met 'vrij' bedoel ik, dingen voor mezelf doen. Niet vol huishoudelijke klussen of verplichtingen. Nou, dat heeft niet lang geduurd voordat er een verschuiving plaats vond.

Ik benader langzaam maar zeker mijn 'pensioengerechtigde leeftijd' en zal over ongeveer 8 en 1/2 maand mijn pensioen ontvangen. Nou werk ik al een aantal jaren niet meer vanwege meerdere factoren, toch verveel ik mij nooit. Soms zijn de dagen giga kort moet ik zeggen. Vliegen de deur uit en verdwijnen over de horizon om nooit weer terug te komen.

Het is maandag. Ook vandaag gaat het niet lukken om de dag 'helemaal' voor mezelf te houden. Ik heb daar in principe geen moeite mee ook omdat ik de dingen die ik doe, ook in mijn voordeel werken. Zoals een opgeruimde huiskamer, schone was buiten, ja buiten, en een lekkere maaltijd op tafel vanavond. Trouwens, manlief gaat forellen roken dus ben ik beperkt in de voorbereidingen. Ook leuk.

Vandaag heb ik het een and ander geregeld. Mijn pensioenaanvraag gaat zo op de bus, en mijn ziekenkosten verzekering is ook aangepast en de nieuw polis is binnen en in mijn administratie map opgeborgen. De boom is weg en de kerstversiering gaat mijn man zometeen in de schuur opbergen.

Ik heb voorgenomen- in december al, dat ik meer wilde weten over het reilen en zeilen van mijn computer, dus had ik mezelf op een abonnement getrakteerd voor Sinterklaas bij de AMAC store. De 'ins en outs' van mijn computer zijn deels bekend. Toch is er veel waar ik baat bij zou hebben als ik mijn kennis uit zou breiden. Vorige week al mijn eerste kennismaking en 'les' gehad. Nu sta ik weer ingeschreven voor de komende 3 weken op allerlei andere onderwerpen. Vooruit plannen is belangrijk, anders kruipt de week zomaar vol en heb ik geen ruimte voor de dingen die ik nu even van belang vind.

Met de video's online zetten op mijn YouTube kanaal gaat het ook stap voor stap beter. Ik zie ook vaak nu dingen die ik aan kan passen of ander vorm kan geven. Elke video is een les en stap naar verbetering. Ik ben eigenlijk best wel trots op de vorderingen en ook niet blind op de tekortkomingen. Nooit te oud om nieuwe dingen te leren.

De fysio afspraken voor mijn hand gaan ook gewoon door. Ik ben van plan om eind dit jaar alle narigheid hiervan achter mij te laten. Elke dag werk ik er hard aan om de mobiliteit en flexibiliteit weer optimaal te krijgen. Kost veel energie en dat heb ik er wel voor over.

Tijd voor koffie. Daarna stofzuigen en cake bakken voor een bijeenkomst vanavond. De rest van de dag is voor oefeningen met mijn computer.


Fijne tweede week allemaal. Dat het veel voldoening met zich mee brengt.

En dan is het 'opeens' 2019

t' Ja, wat vliegen de dagen voorbij zeg. Ik weet het, dat is niets nieuws. Heb het al eerder over gehad. Toch kan ik er niet aan wennen. Vandaag begon mijn dag vroeg. Even een klus klaren voor een vriendin. Daarna onze leenauto retour naar de garage brengen. Onze auto staat al een paar weken bij de garage- kapotte computer. Er is geen 'goed moment' voor zoiets. Komt nooit gelegen. Vooral niet net voor de kerst. Op 12 december om precies te zijn. De hoop is nu dat de klus eind deze week klaar is. Oh wat mis ik 'het gemak' hiervan.

Na bijna 4 maanden niet kunnen rijden vanwege mijn hand euvel, en nu omdat de auto gewoon niet voor de deur staat. Het is geen drama of ramp maar wel ontzettend onhandig. Ik leef in goede hoop! Ook dit zal ons voorbij gaan.

Oud en Nieuw. Weer een feestje achter de rug. En wat een vuurwerk. Nou heb ik wel  mooi gekleurde vonken en sterren richting de hemel zien vliegen, toch kon ik mijn 'beoordelende' gedachten niet weerhouden hierover. De bijeenkomsten van milieu groepen om luchtvervuiling tegen te gaan. Ja ik weet het, dweilen met de kraan open. Zoveel 'experts' zeggen dat het ons toch niet gaat lukken. Maar om dan €68 miljoen aan vuurwerk af te steken?? Wat een stank en herrie was het. En wat maak ik  mij dan zorgen over de natuur in de vorm van de vogels, andere buitendieren en huisdieren. Mensen uit oorlog gebieden, kleine kinderen die dit evenement nog niet begrijpen. Eenzame ouderen die bibberend in hun huiskamer zitten of in bed liggen. Trillend van angst. Om het maar niet over fysieke of materiële schade te hebben. Vandaag de dag kan de knal niet hard genoeg zijn lijkt het.

Onze eerste dag van het jaar verloopt als volgt. Lui ontbijt. Even bankhangen, dan de feestkleren aan. Op naar de eerste tante. Zij wordt volgende week 82. Als een traditie drinken wij daar koffie, smullen van de toastjes met kaas en pate gevolgd door het jaarlijks heerlijk bereide salade. Onder het genot van wat drinken- wijn voor de niet chauffeurs onder ons en fris voor de BOBs, veel gelach en verhalen over 'vroeger'.

Op naar de middag thee en oliebol en/of appelflap. Zelfs na haar aanvaring met een heupeuvel en operatie staat ma (88) weer haar 'mannetje'. Alles goed voorbereid. Hier kijken wij naar de skispring competitie. Jammer dat er dit jaar weinig to geen sneeuw lag. Toch een goede wedstrijd. Zo mooi om te zien. Dan komt de familie uit Amsterdam en om de hoek. Gezellig.

Verder naar afspraak nummer 3. Tante Jaantje, al 91 jaar jong. Haar 3 kinderen met aanhang, daar ook weer de kinderen van met aanhang. Dan daar weer een laagje onder. Met 4 generaties en een paar 'buitenbeentjes' zoals wij 3-tjes, is het feest. De emmer met oliebollen staat ook hier klaar. Koffie/thee en andere versnaperingen ook in overvloed aanwezig. Grote zaal- de kinderen kunnen heerlijk ravotten. Dan komt de andere tante (88) ook binnen.  Wel jonger dan haar zus. De kring wordt nog groter. Hier een neef daar een nicht. Het is zo gezellig. Het is inmiddels donker buiten. En ach, ook wij worden moe. Het is tijd om ons eigen stekkie weer op te zoeken.

Het jaar is weer mooi begonnen. Het vooruitzicht om naar mijn kinderen en kleinkinderen te gaan ligt op de loer. Dan kan de tijd niet snel genoeg gaan - als het maar weer wat trager loopt zodra ik er ben. Want ook die dagen wil ik volop van genieten en liefst heel langzaam beleven. Er zijn kindjes te kroelen, neusjes te vegen en verhalen te vertellen.

Ik wens jullie allen een mooi, gezegend en gezond jaar toe waar je ook mag zijn en met wie en wat je ook mag bekoren.

Groetjes.

ps. Wil je meer zien hoe mijn 2018 eruit zag: Ga naar OmaFarAway en geniet mee.