Tweestrijd en keuzes maken!

Zoals dagelijks in het leven, moet men keuzes maken. Of het over werk, gezinsleven, activiteiten, dagindeling, maaltijd of zelfs kleding. Dit jaar een een aaneenschakeling aan keuzes geweest tot nu toe.

Zoals vermeld in mijn laatste blog die ik hier heb geplaatst, kreeg ik bezoek van mijn kleinzoon uit Australië. Ik heb, vanwege de drukte gekozen om alleen op mijn 'OmaFarAway' blog te schrijven en videos te plaatsen op mijn nieuw avontuur- YouTube. Daardoor had ik geen of zeer weinig ruimte om hier verder wat te plaatsen. Onze dagen waren rijkelijk gevuld met activiteiten, samen zijn en ook wat ruimte te hebben om alles in rust op te nemen in ons geheugen om het even te laten bezinken.

Na zijn vertrek waren de 3 weken zo maar om en arriveerde mijn vriendin uit Nieuw Zeeland. Wij hebben genoten van het weerzien en na 8 dagen vertrokken zij en ik naar Wales. Ook daarvan staan videos op YouTube. We dachten dat dat wel handig zou zijn, omdat we misschien later wat vergeetachtig zouden kunnen worden. Een geheugensteuntje kan men altijd gebruiken nietwaar? 😁

Een paar dagen na terugkeer werd ik opgeroepen voor een hand operatie. Dat was 18 juli. Ik tob hier nog mee. Komt vast goed. Na 7 weken met een actieve hand en eentje die er een beetje bij hangt- ben ik wel toe aan wat vorderingen. Ook dat heeft betrekking gehad op mijn activiteiten en prioriteiten stellen.

Toen in eerst begon met mijn blog ( 2012) schreef ik alleen in het Engels. Mijn kinderen en kleinkinderen zijn de Nederlandse taal niet machtig. Verder zijn mijn Nederlandse vrienden niet allemaal vertrouwd met de Engelse taal dat ik er een Nederlandse versie bij hebt gedaan. Veel om bij te houden dus. Het is mijn streven om 1 keer per week iets te schrijven over iets wat mijn leven heeft bij-invloed, getekend, geamuseerd,  verrijkt of indruk heeft gemaakt. En dat ging best goed. Ik hield ook mijn onderwerpen apart. Een keuken blog, een oma blog, een geloof blog en uiteraard mijn Engelstalige blog. En nu dus de YouTube erbij. Veel dus.

Dus moet ik keuzes maken. De eerste stap was het stoppen met mijn geloof blog. Niet dat ik met mijn geloof ben gestopt. Integendeel. Juist door de verandering ben ik mij bewust geworden van het gevaar dat dit onderwerp op de achtergrond zou kunnen raken. Nee, de reden was dat ik niet meer naar het lees/praat/bid groepje ging. Daar kwamen vaak de gedachten vandaan voor mijn discussies.

Door het bezoek van mijn gasten- viel de keuken blog ook weg. Ik was weinig thuis. Koken werd even iets automatisch, minder spannend en snelle maaltijden. Nu ik ook maar 1 hand hebt die dienst doet- komen er ook alleen maar 'snelle makkelijke' dingen uit de keuken. Wel smaakvol. Dat wel. Maar het stoort mij dat ik niet kan doen waar ik goed in ben en graag doe. Komt wel weer- hopelijk voor de kerst. Beetje cynisch maar dat krijg je als iets tegen zit. 😏

Het is tijd om weer actief te zijn met de dingen waar ik van houd. Koken, bakken, schrijven, foto's en filmpjes maken. Zelf denk ik ook dat ik die afleiding nodig hebt om te ontspannen en niet te focussen op mijn hand in de zin van, SCHIET OP HAND! Maar met wat meer geduld en positieve energie.

Dus, trouwe lezers. Hier ben ik weer en hopelijk word het weer een leuke periode van gedachten delen. Ik blijf actief op YouTube omdat ik meer wil leren om de korte reisjes die wij maken, toerist in eigen lad enzo, te kunnen delen. Dus wil je dat volgen- be my guest en word abonnee. Kost niks, alleen even 'inschrijven'.

Groetjes en tot de volgende keer.

Ik begin maar met een foto. Genomen door mij (met mijn iPhone) bij Kinderdijk afgelopen vrijdagmiddag! In de gezelschap van een vriendin - die op bezoek was uit Nieuw Zeeland- en mijn man. Ik sta bij dit soort beelden echt even stil. Er is weinig dat meer Nederlands is dan dit!




Nu het echte werk.


Welkom op mijn BLOG: Ik zie dat zo.

Waar kan een mens zich al druk om maken, mee bemoeien, gewoon negeren of 'gewoon' ervaren.

Als ik de krant lees bijvoorbeeld dan doe ik dat omdat ik wil weten wat er 'speelt'. Liever zie ik een krant met positieve koppen boven de berichtgeving. Want in iedere situatie is er wel wat positiefs te vinden. Begin daar dan mee, of verwerk het in ieder geval in het verhaal. Begraaf het niet in alle ellende want dat gebeurt maar al te vaak.

Ik ben een gelovig mens. Dwz ik geloof in een God. Ik geloof in de Hemel. Ik geloof dat ik (wij) hier zijn met een doel. Ik geloof dat ik (wij) keuzes maken - die soms niet de resultaten geven die ik (wij) willen. Ik geloof ook dat ik goed na moet denken en bidden zodat ik weloverwogen besluiten kan nemen. En door dat te zeggen zijn er al mensen die nu afhaken bij het lezen van deze woorden. Jammer he?!

Voor diegene die er nog zijn, gelovig of niet, zal ik proberen over dingen te schrijven waar ik BLIJ van word, die mij raken, frustreren of vragen bij mij oproepen. Misschien raak ik er u mee. Wie zal het zeggen. De afgelopen maanden heb ik steeds meer het gevoel dat ik aan het schrijven moet gaan. Dat doe ik dus nu. Schrijven en zien waar dat toe lijdt.