Tweestrijd en keuzes maken!

Zoals dagelijks in het leven, moet men keuzes maken. Of het over werk, gezinsleven, activiteiten, dagindeling, maaltijd of zelfs kleding. Dit jaar een een aaneenschakeling aan keuzes geweest tot nu toe.

Zoals vermeld in mijn laatste blog die ik hier heb geplaatst, kreeg ik bezoek van mijn kleinzoon uit Australië. Ik heb, vanwege de drukte gekozen om alleen op mijn 'OmaFarAway' blog te schrijven en videos te plaatsen op mijn nieuw avontuur- YouTube. Daardoor had ik geen of zeer weinig ruimte om hier verder wat te plaatsen. Onze dagen waren rijkelijk gevuld met activiteiten, samen zijn en ook wat ruimte te hebben om alles in rust op te nemen in ons geheugen om het even te laten bezinken.

Na zijn vertrek waren de 3 weken zo maar om en arriveerde mijn vriendin uit Nieuw Zeeland. Wij hebben genoten van het weerzien en na 8 dagen vertrokken zij en ik naar Wales. Ook daarvan staan videos op YouTube. We dachten dat dat wel handig zou zijn, omdat we misschien later wat vergeetachtig zouden kunnen worden. Een geheugensteuntje kan men altijd gebruiken nietwaar? 😁

Een paar dagen na terugkeer werd ik opgeroepen voor een hand operatie. Dat was 18 juli. Ik tob hier nog mee. Komt vast goed. Na 7 weken met een actieve hand en eentje die er een beetje bij hangt- ben ik wel toe aan wat vorderingen. Ook dat heeft betrekking gehad op mijn activiteiten en prioriteiten stellen.

Toen in eerst begon met mijn blog ( 2012) schreef ik alleen in het Engels. Mijn kinderen en kleinkinderen zijn de Nederlandse taal niet machtig. Verder zijn mijn Nederlandse vrienden niet allemaal vertrouwd met de Engelse taal dat ik er een Nederlandse versie bij hebt gedaan. Veel om bij te houden dus. Het is mijn streven om 1 keer per week iets te schrijven over iets wat mijn leven heeft bij-invloed, getekend, geamuseerd,  verrijkt of indruk heeft gemaakt. En dat ging best goed. Ik hield ook mijn onderwerpen apart. Een keuken blog, een oma blog, een geloof blog en uiteraard mijn Engelstalige blog. En nu dus de YouTube erbij. Veel dus.

Dus moet ik keuzes maken. De eerste stap was het stoppen met mijn geloof blog. Niet dat ik met mijn geloof ben gestopt. Integendeel. Juist door de verandering ben ik mij bewust geworden van het gevaar dat dit onderwerp op de achtergrond zou kunnen raken. Nee, de reden was dat ik niet meer naar het lees/praat/bid groepje ging. Daar kwamen vaak de gedachten vandaan voor mijn discussies.

Door het bezoek van mijn gasten- viel de keuken blog ook weg. Ik was weinig thuis. Koken werd even iets automatisch, minder spannend en snelle maaltijden. Nu ik ook maar 1 hand hebt die dienst doet- komen er ook alleen maar 'snelle makkelijke' dingen uit de keuken. Wel smaakvol. Dat wel. Maar het stoort mij dat ik niet kan doen waar ik goed in ben en graag doe. Komt wel weer- hopelijk voor de kerst. Beetje cynisch maar dat krijg je als iets tegen zit. 😏

Het is tijd om weer actief te zijn met de dingen waar ik van houd. Koken, bakken, schrijven, foto's en filmpjes maken. Zelf denk ik ook dat ik die afleiding nodig hebt om te ontspannen en niet te focussen op mijn hand in de zin van, SCHIET OP HAND! Maar met wat meer geduld en positieve energie.

Dus, trouwe lezers. Hier ben ik weer en hopelijk word het weer een leuke periode van gedachten delen. Ik blijf actief op YouTube omdat ik meer wil leren om de korte reisjes die wij maken, toerist in eigen lad enzo, te kunnen delen. Dus wil je dat volgen- be my guest en word abonnee. Kost niks, alleen even 'inschrijven'.

Groetjes en tot de volgende keer.

Met volle teugen genieten

Na mijn vorig stukje over een soort van 'Identiteitscrisis' moet ik benadrukken dat ik niet in de put zit of in een donker gat ben gevallen. In tegendeel. Mijn gedachten staan niet stil. Ze groeien, passen zich aan en gaan hun eigen weg. Net als ik.

Terwijl een weekje in Portugal heb ik mijn gedachten dus ook 'op papier' gezet alleen ik heb de blogs niet gepost. Dat heb ik bewaart tot thuis zijn. Nu dus.

En van het leven: Geniet ik zo goed mogelijk! Dit waren mijn 'vervolg' gedachten.

Het leven!

Je bent kind. De wereld ligt aan je voeten. Alles is mogelijk. Alles is zelfs zo groot dat je niet eens weet wat dat betekend. ALLES. Je doet wat er mogelijk is, of wordt aangedragen. Hebben je ouders al een voorgevormd idee welk pad zij willen die jij belopen zal, dan zijn de keuzes toch meer die van je ouders dan die van jou. Soms werkt dat - en soms ook niet! Wiens droom ben jij aan het leven? Je wordt volwassen en bewandelt je leven zo goed mogelijk.

Mag jij zelf je pad bepalen, dan is er wel al een soort vastberadenheid en liefde voor ‘iets’ aanwezig in je hart. Je volgt jouw droom, jouw BLISS! Met vallen, falen, overwinnen en opstaan bereik jij je doel. Het loopt niet allemaal van een leien dakje maar toch, doorzetten is jouw kracht. Jij leeft jouw droom. Je wordt volwassen en bewandelt je leven zo goed mogelijk.

Dan is er die tussenweg. Je hebt talenten in bepaalde vakgebieden maar toch ligt jouw droom daar niet. Je bent doelgericht maar met tegenzin. Op een of andere manier voelt het als moeten, want, dierenkennis, mensen verzorgen, onderzoeken, daar ben je goed in. Maar eigenlijk wil jij schilderen. Portretten en uitzichten. Je ziet de details van het leven en wil dit vastleggen op een doek. Fotograferen...uitbeelden. Je vecht tegen logica en gevoel. Welke zal zegevieren? Leef jij toch nog je droom? Je wordt volwassen en bewadeld het leven zo goed mogelijk.

Er zijn diverse ‘ALLES is mogelijk’ patronen des leven. Teveel om individueel te beschrijven. Jij, de mens, bewandelt het leven zo goed mogelijk binnen jouw mogelijkheden! Je wordt volwassen.

Het is een mooie zomerachtig dag, als deze gedachten in mijn gedachten voorkomen. Ik zit op een zonovergoten balkon, met de brom van de airconditioning op de achtergrond. Mijn uitzicht is op nog meer van hetzelfde. Appartementen, nieuwbouw in progress en op de achtergrond, de zee. De Atlantische Oceaan. De meeuwen roepen, de merel zingt en een kat ligt languit op de rode, warme dakpannen op het gebouw tegenover ons. Idyllisch plaatje. Tijd om alles los te laten en tot rust te komen.

Mijn hersenen krijgen nu volop de ruimte. Niet dat ik daar bewust voor kies maar zo werken mijn hersenen nou eenmaal. Sta ik stil, dan galopperen mijn gedachten, als vrije paarden, alle kanten op. Soms, maar heel soms, stoort het mij. Dan denk ik,”waarom gebeurt dit nou? Waarom kan ik niet eens helemaal leeg zijn, daar in die bovenkamer”? Het lukt anderen wel. Als ik mijn man bv vraag, “waar denk jij aan?” Dan kijkt hij verbaasd en zegt,”hoezo, niks hoor. Moet dat dan, is er wat?”

Mijn leven is alles behalve saai geweest tot nu nog toe. Ik denk dat ik een beetje van alles wat ik beschreven hebt wel mee hebt gemaakt op een of andere manier. Ik was jong volwassen. Ik wilde graag plezieren dus volgde vaak de droom van een ander. Het loslaten en mijn eigen weg bewandelen ging inderdaad met vallen en opstaan. Zeker doorzetten en angsten overwinnen. Ook gaf en geef ik regelmatig toe aan de grillen of wensen van anderen die mij dierbaar waren en zijn. Juist daarom! Mensen blij maken. Dat leek en lijkt nog een mooi doel in mijn leven. Toch maakt het mij niet altijd blij. Soms zeg ik 'ja' met tegenzin. En daar ga ik aan werken. Wat iemand plezier doen en zelf het blij gevoel missen, dat moet anders.

Er staan nog zoveel dromen te verwezenlijken. Ook voor mij. Samen met manlief, zullen wij de komende jaren die ons gegund zijn, met plezier, aandacht voor elkaar en wat op ons pad komt, beleven.

Ik was kind, ik ben volwassen, geniet van het oma zijn en bewandel het leven zo goed mogelijk! Ik ben echt een dankbaar en gezegend mens.