Even bij-kletsen

Vorig jaar eind juni zijn 2 vriendinnen en ik begonnen aan een 'gezonder leven' idee. Wat meer bewegen, minder eten - maar ook gezonder eten. Graag wilden wij in een maatje kleiner kleding kunnen passen. De kast waar meer 'te krap geworden' kleding hing zou geleidelijk aan omgetoverd

worden in een kast met allemaal - passende kleding.

- Deels gelukt. Ik kan weer mijn afritsbroeken aan. Ook een lichte zomerbroek waar ik gehecht aan was. De gewenste maat is er nog net niet, dus ik zet nog even door. Gewoon doen. Geen gekke dieet fratsen. Minder, anders en toch nog leuk! De stappenteller is niet meer heilig, maar ik houd het wel in de gaten. De maximum heb ik van 10,000 naar 8,000 gezet. Dat lukt mij veel vaker, dus het gevoel van succes boven valen is heerlijk!

Ik ging dit jaar wat meer aandacht besteden aan het hebben van VERTROUWEN. Vertrouwen vooral in de goedheid van de mens. Mijn focus meer richten op het GOEDE nieuws. Het uitstralen van VERTROUWEN. Ook wilde ik meer VERTROUWEN geven. Dat men op mij kon rekenen.

- Gelukkig heb ik nog een paar maanden om mijn aandacht weer opnieuw strakker hierop te richten. Niet dat ik het helemaal uit oog was verloren, toch verwateren die dingen zo af en toe. een herinnering is nooit weg!

Ook had ik mij voorgenomen om de mensen om mij heen wat meer aandacht te schenken. De doelgroep ouderen maar ook neven en nichten. Het is wel familie. De mijne, zoals in velen huishoudens tegenwoordig, niet naast de deur. Mijn vader afkomstig uit Fryslân, mijn moeder uit Amsterdam. Emigratie speelt een groot role in het verspreiden van allen aan beide kanten, hoewel de "Friesche tak' dichterbij is gebleven dan de Hollandse. Het is niet dat ik elke week op de koffie hoef, maar tijd en aandacht voor elkaar, is mijn idee van familie zijn.

- Dit probeer ik te doen door verjaardagen niet te vergeten, door berichtjes te sturen en ook, als de mogelijkheid er is of gecreëerd kan worden, een bezoek brengen. Er zijn nog enkele oud-tantes ook van mijn man. Die gaan wij deze week bezoeken. Gebeurt ook niet elke maand. Een kaart in de bus met 'zomaar!' wordt met vreugde ontvangen heb ik begrepen. Ik heb een broer(tje) in Leeuwarden die niet erg mobiel is. Ik wil maandelijks even bij hem op bezoek en een babbeltje maken. Maakt mij echt  niet uit dat ik er 450 km voor moet rijden. Zijn vreugd een mijn gevoel zijn het waard.

Onlangs schreef ik over vermoeidheid omdat ik mijn dagen te vol propten. Ik had weinig structuur in mijn week - dus alles kon. Nee zeggen is een lastig iets bij mij. Ik wil per se weten welke dag ik groet als ik mijn ogen open doe. De afgelopen maanden tast ik in het duister. Wat heb ik gisteren gedaan ( zodat ik weet welke dag het vandaag is).

- Het is nog kort dat ik hiermee aan de slag ben gegaan. Ik heb nog geen 'nee' hoeven verkopen om mijn dagen wat rustiger te krijgen. Komt misschien doordat ik nu wel wat meer duidelijkheid hebt over het invullen van mijn dagen. Alles hoeft niet helemaal vastgenageld te worden. Als ik maar een herkenbaar structuur creëer zodat ik meer ritme in mijn week krijg. Tot nu toe gaat het goed. 

Ach, wat zijn het toch kleine dingetjes waar ik mee bezig ben. Toch zit hier dus de kern van voldoening en tevredenheid in verborgen. Mopperen is zo'n waardeloze tijdsverspilling. Als iets niet goed is- dan kijk ik wat ik er aan kan veranderen. Kan dat niet is het aan mij om een houding aan te
nemen die voor geen stres of ongemak zorgt. Zo kan ik anders reageren op weggebruikers die geen respect voor de regels hebben, vervuilers die de prullenbak niet zien staan of pratende mede reizigers die hun hele leven bloot geven met openbare telefoongesprekken.

Het is maar hoe je met zulke dingen omgaat. Ik wil liever een positief gestemd, ontspannen en vrolijk mens blijven. Lijkt mij een goede voornemen.

Vandaag is mijn gast: Martine van den Brink

Vorige week had ik als gast, Lineke op mijn blog. Vandaag, en met veel plezier welkom ik vandaag, Martine van den Brink.

Martine, net als ik, heeft een passie voor koken. In een tijd dat er zoveel aandacht aan gezond eten, voedselallergieën en de invloed van social media op ons eetgewoontes is, komt voedsel en eten steeds meer in de belangstelling te staan. De hollandse pot van ' aardappelen groente en stuk vlees is behoorlijk veranderd in de laatste jaren. De aantal food-bloggers groeit aanzienlijk. Martine heeft zich in voedsel en het schrijven mooi weten te ontwikkelen en ik lees met veel plezier haar blogposts die regelmatig verschijnen.

Hier de 10 vragen die ik aan Martine heb voorgelegd en haar reacties daarop.

De keuken van Martine
Volg Martine ook op Facebook

10 vragen aan – Martine van den Brink



1. Kun jij jouw Blogactiviteiten omschrijven Martine?

In maart 2012 startte ik met mijn foodblog ‘De keuken van Martine’. De laatste jaren heb ik veel over voeding geleerd en ben ik zelf ook heel erg anders gaan eten. Van een streng zoutarm dieet ging ik naar koolhydraatbeperkte, gezonde voeding. Mijn lijf én geest veranderden drastisch. In positieve zin!
Op mijn blog vind je vooral recepten, maar ook wel persoonlijke verhalen.

2. Wat heeft de Blogcultuur jou gebracht?

Door het contact met andere foodbloggers heb ik veel bijgeleerd en een steeds groter netwerk gekregen. Dit heeft ertoe geleid dat er in oktober 2015 een kookboek uitkomt waaraan ik mee heb mogen werken!


3. Als er geen Blogmogelijkheid geweest zou zijn, hoe was je dan met je schrijfdrang/ liefhebberij omgegaan? Wat waren andere mogelijkheden? Waren er überhaupt andere mogelijkheden?

In eerste instantie was mijn wens niet zozeer om te gaan schrijven, maar om mijn – toen nog – natriumarme recepten te delen met anderen. Aangezien mijn zus een fanatieke blogster is heeft zij mij gemotiveerd om een blog te beginnen.

Ik heb dus nooit gekeken of er andere mogelijkheden waren.

4. Wanneer herkende jij de kokkin en schrijver in jou?

Toen mijn blog meer bezoekers kreeg en ik ook het schrijven over voeding steeds leuker ging vinden, kreeg ik ook meer en meer het gevoel dat dit echt wat voor mij is.


5. Wanneer besloot jij, en wat is/was de motivatie, om jouw werk te gaan publiceren?

Toen ik met mijn blog begon had ik nog een zeer strenge zoutbeperking. Van lotgenoten hoorde ik dat ze het heel moeilijk vonden om bijna helemaal zonder zout te koken. Doordat ik al jaren had geëxperimenteerd, was mijn liefde voor het koken toegenomen en ontwierp ik zelf recepten. Ik wilde deze graag delen met mensen die niet over die creativiteit beschikken.


6. Is schrijven een bijzaak van jouw liefhebberij hobby of is schrijven een levensstijl?

Mijn blog is mijn hobby! Al moet ik eerlijk zeggen dat naarmate mijn blog gegroeid is, de druk om te ‘moeten’ bloggen ook wel wat is toegenomen.


7. Wat hoop jij te bereiken met je Blog(s)?
Dat steeds meer Nederlanders gaan inzien hoe erg onze gezondheid en ons gewicht afhangt van de voeding die we dagelijks binnenkrijgen.
Vanuit de medische wereld is hier heel weinig belangstelling voor, omdat voedingsadviezen geen geld in het laatje brengen en medicijnen wél. De dokter schrijft helaas nooit broccoli voor…


8. Zijn er onvoorziene gevolgen doordat jij je bezighoudt met Bloggen?

Dat ik nu mee mocht werken aan een kookboek was voor mij aardig onvoorzien!

Daarbij heb ik door het bloggen ook weer veel andere bloggers leren kennen, zowel online als persoonlijk. Het heeft mijn wereld echt een stuk groter gemaakt.


9. Voor de beginnende Blogger, wat zijn jouw 3 meest belangrijke tips?

1. Kies een goede titel voor je blog.

2. Begin in eerste instantie alleen omdat je zelf graag wilt schrijven, niet omdat je de wereld wilt bereiken met jouw boodschap. Het opbouwen van een goede, veelgelezen blog kost tijd en energie.

3. Maak je blogberichten niet te lang. Grote lappen tekst zijn – online – niet interessant voor de gemiddelde lezer.

10. Denk jij ooit te stoppen met Bloggen? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet?

Wanneer mijn gezondheid achteruit gaat – ik heb een ernstige aangeboren hartafwijking – heb ik wellicht niet meer de energie om de recepten te bereiden. Als ik voor mijn gevoel de kwaliteit van mijn blog niet op peil kan houden, dan zal ik er mee (moeten) stoppen.

Martine, ik wil je hartelijk danken voor het beantwoorden van deze vragen. Heel veel kook en -schrijf plezier en succes met het kookboek. Ik hoop dat jouw gezondheid het toelaat om nog lang met met koken en schrijven bezig te zijn.


Anita

Wil je op Martines Blog verder lezen en meer leren, ga dan naar: De Keuken van Martine en veel plezier daar.