Zaterdagochtend

Het is vroeg op zaterdagochtend. Ik gebruik mijn " stilte" om wat te lezen in mijn werkboek 'Frisse Kijk'. Ik probeer dat dagelijks te doen maar op een of andere manier lukt het me (nog) niet. Deze routine moet ik nog meer eigen maken, denk ik. Net als mensen die de dag beginnen met een bijbel lezing, krant lezen, gebed of wandeling. Routine - ritueel. We zijn wezens van rituelen. Die begrijpen wij. Dan is alles herkenbaar. Opstaan, tandenpoetsen, douchen, aankleden, ontbijt met krant erbij ( of  niet). Schoenen aan, sleutels zoeken en naar het werk. Nu ja, zo iets. U begrijpt me wel.

Ik las net ' zijn wegen zijn ondoorgrondelijk'  - nee er stond "er werd eens gezegd ' Gods wegen zijn ondoorgrondelijk'. En ook ik heb dat wel eens gezegd, zeker gedacht. Dit zou dan een antwoord geweest zijn op mijn - waarom doet HIJ dat/staat Hij dat toe vraag. Niet alleen bij negatieve dingen - maar gewoon, dat dacht ik dan en daar bleef het bij.

Na het lezen van dit stukje ben ik wat wijzer geworden en wil dat even delen. Wij hebben, doordat er een wegwijzer is geschreven - de bijbel ( een verzameling van geschriften gebundeld in één boek) - wel degelijk een routebeschrijving om op de juiste manier ons leven te leiden- zijn wegen te bewandelen. Wij hebben richtlijnen gekregen om na te leven. Wees goed voor elkaar, zorgzaam, lief en behulpzaam. Matteüs 7:12 Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen.

Het schijnt moeilijk te zijn. Toch is dit de basis van het mens zijn. Vredelievend.

Ik heb de krant vanochtend al gelezen - ik heb gelezen hoe een grote groep mensen het recht dachten te hebben om een heel dorp op z'n kop te zetten, te vernielen. Niet hun eigen dorp of stad - Nee dat van een ander! Thuis moet heel blijven. Eigen autos en tuinen netjes. Ik heb gelezen hoe grote getallen mensen denken dat ze hun God moeten verdedigen door anderen te doden, te vechten, vernielen en verbranden van de bezittingen van anderen. Niet hun eigen bezittingen - nee dat van een ander. Ik heb gelezen hoe mensen denken dat ze alles mogen zeggen - want het is hun recht om hun mening te uiten, hoewel het uitgangspunt zeer verdacht lijkt op provocatie. Zeg wat negatiefs over hun en je wordt voor de rechter gesleept voor smaad!

Ja, er worden christenen door andere gelovigen gemarteld en gedood. Er worden ander gelovigen door christenen vervolgd en bespot. Als al deze mensen nou een vaker aan de les van Matteüs zou denken en zich daarin zouden verdiepen - dan zou de leed in onze wereld -die wij in beheer hebben gekregen - er heel anders uitzien. Als ze nou meer gericht waren om hun eigen weg te bewandelen om op hun bestemming te komen door de juiste aanwijzigingen te volgen - dan kan mensheid samen bergen verzetten tegen onrecht, ziekte, armoede en het bestrijden van het kwaad wat nu heerst.

De wegwijzers zijn er, we hebben een routebeschrijving gekregen. Het zou toch fijn zijn als we die vaker zouden raadplegen en minder vaak de weg volledig kwijt zouden raken. Het is een ritueel, een routine om op te nemen in onze dag, die misschien wat tijd nodig heeft om eigen te maken, maar het is mogelijk!

Onze wegen zijn ondoorgrondelijk - en ik denk dat God daar vaak verdrietig van wordt.

De 4 seizoenen

Ik las net een bericht van een nicht - "de herfst is nu ECHT binnen. Jammer de zomer is nu voorbij - veel te kort in dit land"! Nee, niet Nederland - Zweden. Ik moest een korte lach onderdrukken. Ik heb ooit gezegd "gelukkig de herfst heeft zijn intrede gedaan - de zomer duurt hier veel te lang". Nee, niet Nederland - Nieuw Zeeland. Ook nooit goed he? Het weer is voor ieder anders.

Elk seizoen brengt zijn eigen persoonlijkheid met zich mee. Soms kan je wel eens bezoek hebben van iemand en eigenlijk ben je na een kort gesprek al uitgepraat. Weinig nieuws te melden, weinig met elkaar gemeen. Dus als die persoon vertrekt komt er rust in de tent. Hehe, die is weg. Bleef te lang plakken voor je gevoel. En dan die vriend die 'eventjes langs komt' bleef die maar langer. Je had nog zoveel te bespreken. Het is ook nooit goed he? Zo heeft iedereen wel wat.

Dat kan ook gebeuren bij een relatie. Het seizoen is voorbij. De vonken slaan er niet meer vanaf. Het groeten bij weggaan of thuiskomst wordt minder. Dichtbij elkaar zitten op de bank gebeurt ook niet meer of in ieder geval zelden. Het is nooit goed he? Wat zag ik ooit in hem/haar?

Aan het weer kunnen wij niet sleutelen ( gelukkig). Wel zijn wij in staat om van elke dag te genieten - wat het weer doet zou er los van moeten staan. Plan niet vanwege het weer - maar kijk naar wat de dag brengt en gebruik dat. Elk dag is een cadeau.

Met vriendschap ligt het anders. Mijn vader zei ooit tegen mij nadat ik m'n hart had gelucht over een vriendschap die aan het afkoelen was, "dan hebben jullie elkaar misschien nu even niet nodig. Mensen komen op je pad wanneer je ze nodig hebt. Je bent vrij in wie je vrienden zijn en met wie je omgaat".

Een relatie is weer anders. Dat is iets waar je wel wat aan kan doen. Praten, keuzes maken, elkaar opvangen, enthousiast de dagen samen delen. Leg je verschillen naast je neer en kijk naar de goede kwaliteiten. Waarom irriteren aan iets waar je toch niets aan kan doen. Geniet van de mooi kanten van diegene waar je je leven mee deelt. Ook relaties hebben seizoenen. Geniet van alle kleuren en geuren.

# 2. Alleen verder

Verwarring! Waarom lukte het toch niet. Tot twee keer toe kwam hij terug. Tot twee keer toe kregen zij weer hoop. Tot twee keer toe ging het toch weer mis.

"We zetten een streep onder de afgelopen maanden en we gaan opnieuw verder, zegt hij! Kan ik dat? gaat door mijn hoofd- kan ik de vragen, angst, onzekerheid voor me  houden? Waar moet ik met mijn gevoelens en vragen heen? Ik voel me onzeker. Er over praten wil hij niet. Gewoon opnieuw verder zegt hij! Ik kan dat niet. Toch gingen we het proberen.... en nu is hij ECHT weg! We begrijpen elkaar niet meer. Er is zoveel gebeurt en gezegd. Dit komt niet meer goed.

De kinderen weten niet wat ze hiermee moeten - en ik nu ook niet meer! Ik slik nu pillen om rustig te worden. Om de dag door te komen zodat ik er kan zijn voor de kinderen. Wat er van mij verwacht wordt is veel - veel te veel. Waar haal ik de energie vandaan?Jij luistert naar me - dat doet me goed. Ik moet ergens terecht kunnen met mijn verdriet anders loop ik over en stort ik in.

Je gaf aan dat ik steun zou putten uit een psalm. Dat probeer ik ook. Pslam 91 biedt me ook rust maar toch heb ik dat pilletje erbij nodig. Ik zie de toekomst met leden ogen aan. Ik voel me leeg".

Mijn telefoon-geheugen staat vol korte berichtjes. Ik heb geprobeerd om onpartijdig dit allemaal aan te horen. Te ondersteunen - ja allebei. De juiste antwoorden te geven op vragen en een luisterend oor bij gesprekken te bieden. Samen hebben we gebeden - voor wijsheid en troost! Hoe verder? - er zijn geen plannen. Niet voor vandaag en ook niet voor morgen. Het is nu overleven - een stap en dan nog een stap. Maar wel alleen!

De eerste cursus dag. Wel anders uitgepakt dan ik eerst in gedachten had. Desalniettemin een geweldige ochtend.

Ik heb ook wat geleerd. Als iemand zich afmeld, moet ik even vragen onder welke naam die persoon zich ingeschreven heeft. Inschrijven onder meisjes naam en afmelden onder getrouwde naam - lastig! Maar nu weet ik dat en ben ik een pareltje kennis rijker.

Met z'n tweetjes hebben mijn cursist en ik een hele gezellige en waardevolle ochtend beleeft. Iemand die wel wist met de computer om te gaan maar eigenlijk er niet zelfstandig in was geweest. Haar echtgenoot nam het leeuwendeel van alle taken op zich. Nu wil zij zelf over de foto's beschikken. Haar passie. Foto toestel gaat overal naar toe - kinderen veel en vaak op de foto. Activiteiten vast leggen. Ze wil voor haar kinderen op een fotografische manier hun leven vastleggen en  als herdenkingscadeau geven. Later- als ze het huis verlaten, of zelf een gezin stichten. Tussendoor een jaarverslag in de vorm van een album voor elk kind. Een eigen levensloop verhaal. Mooi!

Wat mij dan weer zo'n heerlijk voldaan gevoel geeft - is wanneer ik iemand zie groeien. Recht op gaat zitten. Zichzelf verbaasd over eigen talent. Dat iemand toch zichzelf onderschat wat betreft kunde en vaardigheden. Of ik nou één of zes cursisten  heb - daarvoor bied ik deze lessen aan. Mensen te zien groeien niet alleen in een  vaardigheid, maar  zichzelf. Mooi. Ik ben een bevoorrecht mens.

In de pauze zijn we even door de boomgaard wezen wandelen... heelrijk!

De komende paar weken ga ik wat intensiever de cursussen promoten. Graag zie ik natuurlijk wel meer dan een persoon per keer. Daar moet ik mijn inkomsten uit genereren. Maar het cadeau van gisteren- dat is niet in geld uit te drukken. sAvonds kreeg ik een bericht " Ik heb nu twee memory kaartjes met foto's van mijn toestel op de laptop gezet en ze in de betreffende mappen opgeslagen ( die ik overigens ook aangemaakt heb). Ik wist niet dat ik dit kon. Bedankt!!"

Wat een zegen!

Ik val maar meteen met de deur in huis ( gekke uitspraak eigenlijk)! Wat een SCHITTEREND mooi weekend hebben wij toch gehad wat betreft het weer. Dat had niet mooier gekund. Georganiseerde activiteiten konden allemaal doorgaan. Niks - aflossen vanwege noodweer. Zonnescherm en klep waren nodig om je huid te beschermen. Wat boffen we dan maar weer- een regelrechte zegen. Dit hadden we  eigenlijk een beetje verwacht in juli he? Alle scholen dicht en kinderen thuis. Een vooruitzicht op 3 weken zomervakantie. Nou de vakantie ging wel door maar in alle eerlijkheid was het weer patroon wel een teleurstelling voor velen.

Zaterdagochtend. Schoonvader opgehaald en naar de Biesbosch - (de Hollandse) wel te verstaan.Een hele gezellige dag. Pa (84)  heeft genoten. Op een bankje aan het Wantij bootjes kijken. Heerlijk vindt hij dat. Het waren velen die zaterdag hun weg vonden naar 'ons' plekje. Gezellig druk was het,  op het Griendmuseumpad.

Na terugkeer thuis samen met de buurtjes sushi eten buiten op de vlonder - ook aan het water. Soms knijp ik mezelf even stiekem. Ben ik een gezegend mens of niet? Ik ben omringd door prachtige mensen in mijn leven, ik woon op een adembenemende mooie plek en ik geniet van een goede gezondheid. Ja, ik ben gezegend. En dan heb ik het niet eens gehad over mijn kinderen, kleinkinderen en verdere familie. Wat een weelde.

De dag eindigde bij onze burger vader en zijn vrouw thuis. De 'zomerborrel'. Een moment om met de raad en andere dorp bestuursleden en hun partners de zomer door te nemen. Het hernieuwen van relaties die door de zomerstop van de gemeenteraad op een laag pitje zijn komen staan. Ik zucht - wat een perfecte dag.

En dan zondag. Vroeg opgestaan. Mijn stilte tijd- even in mezelf keren, mijn zegenen tellen en ervoor danken. Mijn dagelijks bid-tijd, heilig voor mij. Daarom is het zo heerlijk dat ik vroeg kan opstaan. Dat ik meteen wakker ben. Dat gun ik mezelf.

Een vroeg bezoek aan dierbare vrienden net terug van een 3 maand lange boot vakantie. Samen in een zalmschouw - wat heerlijk dat ze het fijn gehad hebben - wat geweldig dat ze weer veilig thuis zijn. Dan nog even langs bij Alie en John. John zijn moeder ligt in het ziekenhuis- het gaat, zoals bij vele ouderen, niet goed met haar. En John zijn opmerking "ze wordt oud en het gaat nu niet goed" is de waarheid. Het blijft je moeder, toch weet hij en wij allen, het hoort bij het leven.

Ik bezoek geen kerk op een zondag. Niet omdat ik niet wil maar op een of andere manier is dat nu even niet iets wat ik doe. Maar samen zijn met God, dat lukt overal.en gisteren lukte dat uitmuntend in mijn tuin. Nee, ik heb geen bomen omgezaagd, geen zware klussen verricht waarbij zweet en enorme krachten voor  nodig waren. Wel heb ik mijn tuin gewied. Wat is het toch een wonder. Al die insecten, de manier waarop plantjes en het on(gewenst)kruid zich vestigt. Hoe sommige zaad koppen vormen en uitlopers zich ontwikkelen. Ik vind dat geen 'werk' in die zin dat het arbeid is. Ik geniet van de koele grond tussen mijn vingers, de planten en beestjes om me heen en kom tot rust - zondag rust!

De dag werd verder gesierd door de aanwezigheid van een vriendin en haar 2 kinderen. Uren hebben de kinderen zich  met ons konijn en kippen, het roeibootje en de neergelegde boekjes bezig gehouden. Een zaligheid. Om de dag af te ronden , pannenkoeken buiten bakken en opeten. Was super gezellig en zo leuk om ze zo te zien genieten. Zoals een zondag hoort te zijn - samen zijn en samen delen.

Ik ben een gezegend mens.