Een zon(nige)dag waar je blij van wordt

Hier zitten we dan, mijn man en ik. Op onze comfortabele picknickstoelen met uitzicht op een mooie plas water met op de achtergrond het Jachthuis Hubertus in het National Park De Hoge Veluwe.

De eenden zwemmen luie rondjes. Kinderstemmen klinken vrolijk, speels, blij en met veel gelach op de achtergrond. Het lange gras buigt zachtes in de lichte bries. Als ik zo om me heen kijk, zie ik een pallet aan najaarskleuren. Zo af en toe wandelt er iemand langs het pad waar wij dichtbij zitten. Een knik, groet en glimlach komt ons gratis toe. 

Verder op zie ik twee honden vrolijk rennen over het grasveld een stok achterna gaan die hun baasje net de lucht in gooide. Eentje springt zo hoog het lijkt wel alsof het vanaf een trampoline zich omhoog werpt. Mispoes ( hond). Het maatje loopt ermee terug naar baasje voor nog een poging.

Wij zijn niet de enige bezoekers hier vandaag. Wat een geschenk, zo'n mooie laat zomerse dag die we gratis en voor niets in ons landje cadeau hebben gekregen. Want volgens de berichten is het overal mooi weer. Nou ben ik niet zo van de berichten controleren of ik wel of niet van de dag wil gaan genieten. Dat doe ik ondanks het weer ook.

Vandaag hadden mijn man en ik als wens om met onze cabrio te rijden. Dakje eraf, wind door de haren, zon op onze bolletjes en rijden maar. Het doel was snel beklonken - wij hebben een jaarkaart ( met auto) voor dit prachtig stukje Nederland - Als beschermers van de Stichting Park Hoge Veluwe dragen wij een klein steentje bij en bezoeken de plek dan ook graag. Een oase van rust in de natuur; schoonheid op en top.

En daar zitten we dan. Even na genieten van onze picknick die we mee hadden genomen. Straks aan de wandel. Dat hoort zo als je een bezoek brengt aan zo'n prachtig gebied. De bospadden roepen om bewandeld te worden. Er zijn ook gratis fietsen beschikbaar, 7500 om precies te zijn. Als iemand iets meer specifieks wil dan kan dat gehuurd worden...vooral voor invalide en slecht ter been publiek zijn er oplossingen om toch op verschillende manieren te genieten van deze omgeving.

Ik zie dat manlief even van een dutje geniet. Dan nog maar even wachten voordat we gaan wandelen. Deze dag, die ons is gegeven en gegund wordt goed besteed.

We wandelen wat, we laten de zon ons aaien, we genieten van een lekker bakje koffie op het terras en we zitten een paar uurtjes uit het gezichtsveld van wandelaars en fietsers.

Het begint wat frisser te worden. Er zijn geen kinderstemmen meer - wel veel volwassene met grote plannen om mooie foto's te maken. Het is bronstijd in het park. Het wemelt van aspirante natuurfotografen en toeristen die graag dat ene mooie bijzondere kijkje vast wil leggen. De lenzen die op de camera's gemonteerd zijn zijn onbeschrijflijk grote kanonnen. Joekels van toeters. Daar MOET je toch een prachtig beeld mee vast kunnen leggen???

Wij rijden langzaam langs de wachtende menigte - en begeven ons huiswaarts. Onze dag kan niet
meer stuk.

We zijn thuis - het is net voor 20:00. Ik flans een lichte maaltijd in elkaar, we zijn net op tijd om naar jaja, Heel Holland Bakt te kijken.... en dan!

Dan komt het nieuwsbulletin. Wat voor ons een onvergetelijke mooie, gezegende en bijzondere dag was werd voor anderen in de gemeente Haaksbergen een NACHTMERRIE!

Mag ik nog over ons geluk schrijven en het plaatsen terwijl anderen zoveel verdriet hebben?

Ik worstel met deze tweestrijd!

Zeven dagen - hoe vullen wij ze in?

Er is een discussie gaande over de koop mogelijkheden op zondag. 

Willen we wel of geen koopzondag?

De mensen voor gebruiken allerlei argumenten VOOR:

1. Als ondernemer vinden wij dat we zelf moeten kunnen bepalen of en wanneer we wel of niet open willen zijn.
2. Het is niet meer van deze tijd om dicht te zijn op zondag.
3. Als we de toeristen een plezier willen doen ....
4. Er zijn mensen die de zondag NODIG hebben om hun benodigdheden te kunnen kopen.
5. De Horeca is toch ook 7 dagen per week open
6. We moeten concurreren met elkaar- anders gaan we ten onder
7. Vul hier zelf maar een paar in......

En de mensen TEGEN zeggen op hun beurt:

1. Zondag is een heilige dag. De dag van God.
2. Rust is belangrijk. We hebben ruimte nodig om even NIETS te doen.
3. De kleine ondernemer moet dan zelf werken want door de magere opbrengst kan hij/zij geen personeel veroorloven.
4. Het gezinsleven is belangrijker dan open zijn op zondag.
5. Als ouders moeten werken, wie past op de kinderen - moet dagopvang dan ook beschikbaar zijn?
6. Je kan je geld maar een keer uitgeven. Dan zijn 6 dagen voldoende.
7. Vul hier zelf maar een paar in.....

Wat een tweestrijd. Zelf heb ik al jaren ervaring met zondag shoppen - nee, ik bedoel niet dat zondag shop - maar in New Zealand is 7 dagen winkelen al jaren mogelijk.

New Zealand, tussen 1945 and 1980 waren winkels op zaterdag en zondag gesloten, het  liberaliseren van openingstijden gebeurde in 1990. Winkels mochten alle dagen open zijn behalve hele dagen op Goede vrijdag, 1ste Paasdag, and en Kerstmis, op ANZAC Day mochten de winkels pas na 13:00 openen. Sommige bedrijven zoals tankstations en dairies, waren uitzonderingen en die mochten wel op die dagen hun deuren openen. Niet alle dorpen en buitenwijken zijn open 7 dagen. Het MAG - en MOET niet. ( Wikipedia)

Nou vraag ik me af - hoe slecht of goed het is voor een land, volk en zeer zeker de eigenaren van de bedrijven die wel open zijn. Ik vind het moeilijk om hier over een vaste mening te hebben.

Nederland heeft een regeling waar ik me ook over verbijster. Dat bijna alle winkels dicht zijn op een maandagochtend en dat de openingstijden zo verschillen op die dag.

Waarom schrijf ik hierover?

Ik wordt gevraagd wat ik ervan denk ( zondag winkelen) en dan weet ik niet of ik voor of tegen ben.

Omdat ik op een tijdslijn leef - waarin veel dingen veranderen. Ten goede en ten kwade. Het is moeilijk om te weten welke juist goede en welke de kwade veranderingen zijn. Want het duurt even voordat de voor en/of nadelen zich aanmelden. Dan is het eventuele kwaad al geschied.

Als ik terugkijk naar het Oude Testament, dan zie ik hoeveel er nu is veranderd in de wereld. Toch houdt een groepering zich juist aan dat voorbeeld vast. Dan hebben we het Nieuwe Testament en de vernieuwingen, de lessen die Jesus ons heeft gegeven. Het Woord waar we advies, raad en richtlijnen kunnen vinden.

En dan: hebben we het nieuwe millennium - 2000! Nu 2014. 

Ik kan de wereld rond vliegen, ik kan met beeld telefoneren, ik kan eten in de magnetron in enkele minuten koken of opwarmen. Ik schrijf  niet met veer en ink maar hamer met mijn vingers op een toetsenbord en de woorden verschijnen op mijn scherm. Er komt geen papier aan te pas.

Een dag vrij houden - dat kan toch op elk willekeurige dag? Tijd om te bezinnen, rust te nemen. Stapje terug. Genieten van gezin. Ik HOEF niet naar de stad om te winkelen. Hoeveel mensen gaan naar een pretpark op een zondag? Is dat ook niet een vorm van 'winkelen'? Of kopen benzine, eten in een restaurant, nemen een trein of taxi? Eten een ijsje op een terras?

Dat bidden, ja, dat doe ik elke dag. Moet ik dan anderen dat opleggen? Want zo wordt dat door niet bidders ervaren.

Ik blijf met mijn vraag; Is 7 dagen kunnen winkelen een goede of een slechte ontwikkeling?

Terug blikken op....

...de woensdagavond na de vakantie.

Gisteren heb ik een blog geschreven die er anders uitzag dan mijn intentie was.

Ik bid voordat ik schrijf. Dan vraag ik om de begeleiding van mijn vingers op het toetsenbord. Dat de woorden die daaruit voort vloeien de woorden zijn die een verhaal vormen die gelezen mag worden.

En het verhaal van gisteren liep ECHT anders.

Toch wil ik het weer over onze woensdag groep hebben, want daar is veel besproken en ik voel me wel geïnspireerd om ook daar over te schrijven.

We zijn bij hoofdstuk 8 aangekomen.

We weten zo langzamerhand wel waar we het over hebben... om niet met jaloerse blikken naar anderen te kijken en denken dat wij alleen maar gelukkig kunnen zijn als wij -

OOK HEBBEN WAT DE ANDER HEEFT

Want zo makkelijk is het leven niet.

Dat zou betekenen dat je alleen maar gelukkig kan zijn met de idealen van een ander.

Toch is het soms moeilijk om te definiëren over wat 'verkeerde' begeerte is.

Zo kwamen wij op de verschillen in geloofsovertuigingen - bijvoorbeeld de verschillen tussen de katholieke kerk op een zondag en de protestantse kerk.

Wij ( ik ben katholiek) mochten ( en mogen nu nog) op de zondag na de kerk, na de koffie en verkleed uit onze zondagse kleren, gewoon buiten spelen met onze vriendjes, naar het zwembad gaan of de speeltuin in.

Dat mochten straatgenoten van 'de andere' kerk niet. Ik vond dat zielig. Dan zagen wij beteuterde kindergezichten achter het raam naar ons kijkend en wensen dat ze mee mochten doen. Ik weet dat ik dat als 'naar' heb ervaren. Gemeen zelfs. Ik snapte niet waarom mensen zo somber en serieus keken en deden op zo'n mooie dag die ZONdag heette. Zelfs een glimlach kon er niet af.

Wij mochten fietsen, lachen, genieten van de zondag op een manier waarvan ik altijd vond - zo dank je de Heer op Zijn dag. Want dan hadden mensen toch vrij? Dan kon het toch, dat samenzijn, familie uitstapje naar het bos of een ijsje halen en op een parkbankje genieten?

In de kerk luisterde wij naar verhalen over een barmhartige God die alleen het beste met je voor had. Er waren regels - de 10 Geboden die je moest naleven. Als je daar maar aan hield dan kwam het allemaal wel goed. Dit als kind dan he, want de boodschap was vast wel ingewikkelder maar zo staat het op mijn geheugen geschreven.

Al opgroeiend heb ik een paar diensten meegemaakt in de protestantse kerk waar ik inderdaad somber van werd. Als mens zijnde kon je NIETS goed doen. Alles was een zonde - er viel niets te lachen, vieren of over te juichen. En vooral de begrafenissen - oh ik werd er bang van. Maar ook op een bruiloft viel er niets te vieren.

Nou ligt het ook aan de interpretatie van de pastor - pastoor hoor. Dat is waar. Dit geldt nog tot vandaag aan toe. De mensen van 'het woord tot de letter naleven'. Niet uitpluizen wat er bedoelt is maar nemen zoals het er letterlijk staat. Ook dat kan leiden tot frustratie, onbegrip, een gevoel van machteloosheid of ontgoocheling.

Ik ben blij dat in mijn opvoeding BLIJHEID mee kwam met  het GELOOF. Naar de kerk gaan vond ik nooit een sleur of ongewild. De verschillende  parochiën tot waartoe ik behoort hebt waren warme, gezellige en vriendelijke verzamelingen van mensen waar ik me altijd in thuis voelde.

DAT IS VOOR MIJ - KERK

Woensdagavond gesprekken - en dan..........

Ja, het was weer zover. Woensdagavond waren we bijna weer compleet als groep bij-elkaar om het boek " My Neighbour's House" te bespreken. Heerlijk!

Het duurde even voordat we ons 'voorpraatje' uit hadden. De leden waren allen op diverse tijden weg geweest en er waren veel verhalen te vertellen en naar te luisteren.

Ja, dan is het moment aangebroken- volgende hoofdstuk aub. 'What God desires'.

De inhoud gaat over het 10de gebod! Het niet begeren van wat anderen hebben... om even kort samen te vatten. Hoe definieer je wat 'begeerte' eigenlijk is? We hebben het er lang en breed over gehad. Nog niet eerder deze blog gelezen...ga dan naar de link en neem een stapje terug in de tijd.

Maar nu, we waren bij hoofdstuk 8; 'What God desires' - en Wat God verlangt ( van ons) is dat wij ons verdiepen in Zijn Woord. Op die manier, en ALLEEN op die manier kunnen wij gehoor geven aan Hem. ALLEEN dan is het mogelijk om sterk in de schoenen te staan en niet alleen Zijn Woord te verkondigen maar te LEVEN zoals God dat van ons verlangt. En om dit te kunnen hebben wij als begeleider, ondersteuning en raadspleger - De Heilige Geest om ons daarbij te helpen.

Want, laat eerlijk wezen, dat wordt met de dag moeilijker. Na het nieuwsbericht van vanochtend bid ik voor meer Saul momenten (Handelingen 9:1-6).

We worden ook geroepen om onze vijanden lief te hebben. En met onze vijanden versta ik - diegene die ons kwaad aan doen. Maar niet alleen ons als persoon maar ook diegene die God gebruikt om moorden te plegen, om onwaarheden te verkondigen en genadeloos onmenselijke praktijken uit te voeren. Zelf zien zij dat niet zo - hoe krom denkend wij dit ook ervaren - de mensen die zich beroepen op hun God en Christenen dwingen om anders te denken, voelen en gedragen zich als 'redders' en uitdragers van hun geloof. Ik vind het allemaal ERG moeilijk te bevatten.



Het gaat mijn petje te boven hoe iemand  het hoofd van een ander eraf kan hakken. Wreed he, hoe dat er staat? Maar zo is het wel. Onthoofden klinkt veel 'netter' maar in feite is het een barbaarse handeling tegen mensheid en tegen GOD! Iemand van het leven beroven omdat hij of zij ANDERS gelooft.

Als wij allen als mens verlangen naar God, welke naam je Hem ook geven wil, dan deel je toch die verlangen? Of zie ik dat verkeerd? Dan werk je elkaar toch niet TEGEN maar draag je BIJ aan de weg naar Hem toe? Ben ik naif? Ontbreekt er kennis bij mij? Is het moeilijker dan DAT?

God bestaat - Jesus, de Wijsheid van God ( Kol. 2:3)  Zijn zoon bestaat en om ons te ondersteunen op deze aarde hebben wij de Heilige Geest ( Joh. 14:26) die ons bijstaat als raadgever en leraar, kennis overdrager.

TOCH?

Is deze strijd is TE GROOT voor de mensheid?

Ik verlang naar momenten dat God toch ingrijpt. Dat God mensen als 'de beul' met bliksem treft  en Zichzelf aan hen vertoont als liefdevolle God. 

Daar bid ik voor. 

Daar verlang ik naar. 

Daar hoop ik op.