Maandag- het is zover

De week begon al goed ( voordiegene die maandag als eerste dag nemen)!

Ik heb ongebruikelijk goed geslapen...komt ook niet al te vaak voor.

DE enthousiasme om vandaag aan de slag te gaan giert door mijn lijf.

Al maanden leef ik naar vandaag toe.

Gezegend ben ik.

Met mijn leven, met de kinderen die ik heb mogen grootbrengen, met de ouders die mij voor het 'grote leven' hebben klaargestoomd.

Met mijn ervaringen als dochter, moeder, vrouw en vriendin.

Wat ik als tegenslagen zou kunnen labellen zijn de dingen geweest die mij gevormd hebben- levenslessen geleerd hebben- vallen en opstaan heet dat.

Ik zie elke dag als een geschenk - en er zijn diverse manieren om met geschenken om te gaan.

Het ene cadeautje is het andere niet. Toch verdient elk cadeau respect en dankbaarheid. Zo ook elke dag die mij geven word. En ik schiet wel eens te kort daarin. Dan aan het einde van de dag, bid ik - in dankbaarheid, in berouw en in belofte van verbetering.

Maar vandaag - DE DAG waar ik meer dan een beetje dankbaar voor ben. DE DAG dat mijn dochter, schoonzoon en drie kleinkinderen op bezoek komen! Dat klinkt misschien niet erg spannend, maar als je bedenkt dat ze in Nieuw Zeeland wonen - dan snap je wel - hoe GROOT mijn enthousiasme voor vandaag is.

De bedden staan klaar, de kasten en koelkast volgeladen, de spiegel glimt, de vloeren zijn schoon en de taart staat klaar om aangesneden te worden.

Ik ben er klaar voor. Laat maar komen.......!

Vol van emoties

Gisteren was een zeer schommelend emotionele dag.

Drie berichten raakte mij en hadden invloed op mijn gemoedstoestand.

Daardoor werd ik vanochtend ook vroeg wakker - en liet de gedachten van gisteren mij niet los zodat ik er vroeger dan normaal uit was. In de ochtendvroegte trainingspak aan, sjaal om en dan maar een rondje wandelen ook al was het nog donker.

Het waren levensgebeurtenissen van omvang, zo voelde het - en ja die gebeuren elke dag. En gisteren ging ik op in het verdriet en ook vreugde van anderen.

In een klap twee overledene - 1 na een vol leven en 1 volop in het leven.
Twee gezinnen en verdere familieleden en vrienden die op zeer korte termijn verder moesten zonder diegene die zij lief hadden.

Twee mensen die het levenslicht niet meer zien, die de zon niet meer op zien komen en naar bed zien gaan.

Twee mensen die hun armen niet meer om hun dierbare kunnen sluiten en woorden van troost, liefde en geluk kunnen uiten.

Twee mensen die op hun eigen manier een stempel op de wereld achter hebben gelaten.

Twee mensen die op hemelse afstand neerkijken op hun bedroefde families

Twee mensen die een lege plek achterlaten - een plek die na verloop van tijd gevuld zal worden met herinneringen en mooie gedachten.

En als metgezel in de berichten regen - een heugelijk bericht - een kleinkind op komst bij een vriendin. Haar vreugde met mij delen terwijl ik worstelde met het verdriet van anderen. Wat een tegenstrijdigheid die van mij meester maakten.

Vanochtend vroeg dan maar aan de wandel- de dag begroeten en aan God vragen mijn onrust te temmen. En dat deed Hij met het opkomen van de zon - mij een moment geven waarin ik voor allen kon bidden. Voor het verlies, verdriet, kracht en steun. Ook voor de vreugde en plezier in andere huizen en harten. Verbonden alleen door mij - en de liefde die ik voor hen, en mijn God, in mijn hart draag.

Het is zondag vandaag - ik ervaar nu even geen stilte maar wel de kracht van God en zijn Liefde voor allen die dagelijks geconfronteerd worden door levensgebeurtenissen van omvang!

Het is herfst

De wolken verkleden zich meermalen keren per dag

In dunne vliesjes, dikke vesten, ruige kleedjes en hobbelige kussens
Ze reizen snel of kruipen gestaag wit, grijs en grauw
en verhullen de zon en  blauwe hemelen.

Ook kleuren de bladeren in allerlei tonen
om in het landschap hun kunsten te vertonen en  om te laten zien
Hoe knap ze zijn, als tovenaars die mij versteld doen staan
van hun bekwaamheid en kleurrijk schouwspel

Het water loopt zo rustig niet meer
Omdat het wordt voortgeduwd door de herfst wind
De golfjes en witte kapjes op het water
geven aan dat het gedaan is met de zomer rust
Nu maar het badpak opruimen tot volgend jaar

De balkons zijn minder druk
met frisse lucht en zon aanbidders
De stoelen staan leeg en omgekeerd
De planten bakken met inhoud uitgebloeid
Hangen nog even aan de haken
Toch nog even vasthouden dat gevoel van kleur.

Ik hou van herfst en wat het brengt
Ik kan ervan genieten
Mijn vest weer aan en dan weer uit
Want warm en koud weten hun ritme nog niet te vinden

Heerlijk, het is herfst - het seizoen van vernieuwing- ja
Want na de herfst breekt weer een nieuwe tijdperk aan
Van winter, kerst, samenzijn, sneeuw en koude voeten
Ook daar kan ik mijn geluk weer in vinden

Het leven is een en al seizoenen
Veranderingen, vastigheid, herkenbaar en onvoorspelbaar
Ik ben zo dankbaar aan de Schepper die
Deze wereld zo heeft verzonnen
Wat bof ik toch dat ik mag zijn
In een wereld die zoveel moois heeft te bieden