Goedemorgen

Na een zeer rustige nacht en ongeveer 7 uur geslapen te hebben sla ik mijn ogen open. Ik ben meteen HELEMAAL wakker.

Niet van dat sluimer gedrag. Niet nog even omdraaien en wegzakken. Niet nog even mijn  hoofd onder het zacht en warm dekbed verstoppen. Ik ben van de type - wakker is WAKKER en gaan met die banaan.

Ik grijp naar mijn bril die zowat elke avond op de zelfde plek op het nachtkastje beland. Met een grote boog en het langzaam zakken van mijn arm - heb ik meteen beet! Hebbes. Mijn ogen kunnen weer optimaal functioneren. Van alle veranderingen in mijn lijf die mij al 63 jaar na redelijk tevredenheid dient, is dit een teleurstelling van groot formaat. Ik kan  niet meer zonder bril.

Nou klinkt dat ondankbaar- want laat eerlijk wezen, waar zou ik en vele anderen zijn als er geen brillen waren? Toch is dit voor mij, zelfs na 12 jaar, nog steeds een DING! Ik houd niet van een bril op mijn neus. Het werd tijd dat ik dit loslaat en mij erbij neer leg want beter worden gaat mijn zicht niet dus niet meer treuren om wat was en zeuren om wat is!

Op blote voeten loop ik naar de badkamer- slokje water, plens op mijn gezicht en even een vitamine pill ( voor 50+ers) innemen. Ik sjok naar de keuken en maak een kop thee. Terwijl dat staat de dampen verruil ik mijn ochtendjas voor wat kleding- gewoon iets makkelijks en comfortables. De krant moet gehaald worden beneden. Maar voordat ik dat ga doen - stap ik eerst even op balkon en kijk met bewondering naar mijn uitzicht. De dag begint langzaam samen met mij op gang te komen. In de verte zie ik autos rijden, ik hoor wat vroege vogels twitteren- ja ook vogels twitteren tegenwoordig. Ik zeg een gebed uit dankbaarheid dat ik weer gezond en wel deze dag mag gaan ervaren, invullen en gebruiken.  Dat ik de afgelopen nacht goed hebt geslapen en dat ik veilig en wel weer aan de slag mag. Zal het vandaag een verrassingsdag worden of volg ik een plan?

Soms heb ik een plan. Die is al ontstaan voordat ik mijn thee op heb. Dan groeien de ideeën vanuit de aantekeningen op mijn kalender of met kennis van afspraken. Soms heb ik niks staan - geen verplichtingen of bezigheden. Dan kan ik zelf mijn activiteiten invullen naar wens en, niet onbelangrijk,  energie niveau. Ik kies vandaag voor iets rustigs. Gisteren heb ik veel gedaan en was druk in de weer- de hele dag. Vandaag mag de rem er een beetje op. Wat meer zit spul zeg maar!

Recepten - vandaag ga ik at recepten opzoeken en filmpjes kijken op YouTube. Zo leer ik allerlei verschillende technieken en welke smaak combinaties ook mogelijk zijn. Ik experimenteer graag maar het moet wel een kans van slagen hebben en eetbaar zijn. Zonde om eten in de prullenbak to moeten deponeren.

Mijn ochtend berichten heb ik ook al nagekeken. Mijn Down Under kids laten vaak wat horen terwijl ik slaap. Logisch- het heet  niet voor niets Down Under.

Na mijn kopje thee, bel ik naar mijn schoondochter. Ze is jarig vandaag. De 3 kleinkinderen nemen het gesprek al gauw over. Oma dit en oma dat..geweldig. Mijn dag kan niet meer stuk. Ze zijn dan wel erg ver weg- maar met de technologie van vandaag kom ik steeds dichterbij.

De zon begint al zachtjes door te breken. Echt warm zal het niet worden maar de aanwezigheid is al genoeg om mij te doen glimlachen. De stadsbus rijdt langs ons appartementengebouw. De passagiers worden vervoerd naar hun werk, winkels, scholen en andere bestemmingen. Het is dinsdag en het gevoel bekruipt mij dat het weer een geweldige dag gaat worden.

Ik begin weer wakker te worden

Goedemorgen!

Het heeft even geduurd en nu is het toch zover. Ik voel dat ik begin te ontwaken. Niet uit een winter slaap - ik houd van het winter weer. Mijn hoofd zat vol, vol van verdrietige dingen, vol van dagelijkse dingen, vol van gisteren en morgen. Ik ben aan het opruimen geweest. Alles een beetje op een rijtje gezet, lijstjes gemaakt ( bij wijze van spreken dan) en langzamerhand kwam er ruimte, licht, verlichting ook.

Ik denk dat er maar weinig mensen zullen zijn die geen ' rugzakje'  met zich mee dragen. Hoeft niet altijd diep ingrijpende dingen geweest te zijn - de ervaringen hoeven niet altijd zwaar te zijn om er iets van aan over te houden. Zelfs de apostelen hadden wel het een en ander meegemaakt stel ik me zo voor. Ze waren niet voor niets ' gekozen'  om met Jesus mee te lopen, te leren, te delen en groeien. Jesus kon in hun harten kijken- wist precies wie ze waren en waartoe ze in staat waren.

Even als tussendoortje - Zelfs Judas was een van de uitverkorene. Ik ben daar nog niet uit - hoe ik daar over denk. Jesus wist waartoe Judas in staat was. En toch koos Hij hem om een van zijn volgelingen te zijn. Waar hoopte Hij op dat Judas zou doen - hem niet aangeven? Was hij gekozen juist omdat Judas dat WEL zou doen? Of was het een test? Net zoals wij in het leven keuzes hebben - doe je het wel / doe je het niet! Enfin, ik ga weer terug naar mijn stukje!

Ik heb het gevoel dat ik ook gekozen ben als apostel, als metgezel in het leven van Jesus. En dat vergeet ik wel eens. Niet dat ik me verloren voel- toch verlies ik wel eens het gevoel van ' erbij horen'. Dan wordt ik ietwat ontmoedigd over dingen die in mijn leven zich voordoen. Weet ik even niet waar ik de energie vandaan moet halen om me door iets heen te slaan of te werken! Welke kant moet ik op, wat wordt er verwacht/gevraagd van mij? Het bidden wordt dan zo ' gewoontjes'  omdat ik het 'toch doe'. Ik verdwaal dan een beetje, ben de weg even kwijt.

Mijn lijstje in mijn hoofd is behoorlijk afgewerkt. Ik heb de ontbrekende energie weer opgespoord en mijn accu is goed opgeladen. Wat ik geleerd heb is dat ik wat meer op moet letten - op die accu! Want leeg is leeg en dan kan er van alles mis gaan. Mijn leven zit vol kansen, vol mogelijkheden en die ga ik benutten- volop inzetten om de weg te bewandelen die voor mij te bewandelen is.

Ik wandel niet alleen. Dat is een heerlijk gevoel. Ik kan al pratend of in stilte genieten en wetend dat Jesus mee loopt. Hij weet waar ik toe in staat ben.

Vol goede moed ;-) Ja, echt wel hoor!