Goedemorgen

Na een zeer rustige nacht en ongeveer 7 uur geslapen te hebben sla ik mijn ogen open. Ik ben meteen HELEMAAL wakker.

Niet van dat sluimer gedrag. Niet nog even omdraaien en wegzakken. Niet nog even mijn  hoofd onder het zacht en warm dekbed verstoppen. Ik ben van de type - wakker is WAKKER en gaan met die banaan.

Ik grijp naar mijn bril die zowat elke avond op de zelfde plek op het nachtkastje beland. Met een grote boog en het langzaam zakken van mijn arm - heb ik meteen beet! Hebbes. Mijn ogen kunnen weer optimaal functioneren. Van alle veranderingen in mijn lijf die mij al 63 jaar na redelijk tevredenheid dient, is dit een teleurstelling van groot formaat. Ik kan  niet meer zonder bril.

Nou klinkt dat ondankbaar- want laat eerlijk wezen, waar zou ik en vele anderen zijn als er geen brillen waren? Toch is dit voor mij, zelfs na 12 jaar, nog steeds een DING! Ik houd niet van een bril op mijn neus. Het werd tijd dat ik dit loslaat en mij erbij neer leg want beter worden gaat mijn zicht niet dus niet meer treuren om wat was en zeuren om wat is!

Op blote voeten loop ik naar de badkamer- slokje water, plens op mijn gezicht en even een vitamine pill ( voor 50+ers) innemen. Ik sjok naar de keuken en maak een kop thee. Terwijl dat staat de dampen verruil ik mijn ochtendjas voor wat kleding- gewoon iets makkelijks en comfortables. De krant moet gehaald worden beneden. Maar voordat ik dat ga doen - stap ik eerst even op balkon en kijk met bewondering naar mijn uitzicht. De dag begint langzaam samen met mij op gang te komen. In de verte zie ik autos rijden, ik hoor wat vroege vogels twitteren- ja ook vogels twitteren tegenwoordig. Ik zeg een gebed uit dankbaarheid dat ik weer gezond en wel deze dag mag gaan ervaren, invullen en gebruiken.  Dat ik de afgelopen nacht goed hebt geslapen en dat ik veilig en wel weer aan de slag mag. Zal het vandaag een verrassingsdag worden of volg ik een plan?

Soms heb ik een plan. Die is al ontstaan voordat ik mijn thee op heb. Dan groeien de ideeën vanuit de aantekeningen op mijn kalender of met kennis van afspraken. Soms heb ik niks staan - geen verplichtingen of bezigheden. Dan kan ik zelf mijn activiteiten invullen naar wens en, niet onbelangrijk,  energie niveau. Ik kies vandaag voor iets rustigs. Gisteren heb ik veel gedaan en was druk in de weer- de hele dag. Vandaag mag de rem er een beetje op. Wat meer zit spul zeg maar!

Recepten - vandaag ga ik at recepten opzoeken en filmpjes kijken op YouTube. Zo leer ik allerlei verschillende technieken en welke smaak combinaties ook mogelijk zijn. Ik experimenteer graag maar het moet wel een kans van slagen hebben en eetbaar zijn. Zonde om eten in de prullenbak to moeten deponeren.

Mijn ochtend berichten heb ik ook al nagekeken. Mijn Down Under kids laten vaak wat horen terwijl ik slaap. Logisch- het heet  niet voor niets Down Under.

Na mijn kopje thee, bel ik naar mijn schoondochter. Ze is jarig vandaag. De 3 kleinkinderen nemen het gesprek al gauw over. Oma dit en oma dat..geweldig. Mijn dag kan niet meer stuk. Ze zijn dan wel erg ver weg- maar met de technologie van vandaag kom ik steeds dichterbij.

De zon begint al zachtjes door te breken. Echt warm zal het niet worden maar de aanwezigheid is al genoeg om mij te doen glimlachen. De stadsbus rijdt langs ons appartementengebouw. De passagiers worden vervoerd naar hun werk, winkels, scholen en andere bestemmingen. Het is dinsdag en het gevoel bekruipt mij dat het weer een geweldige dag gaat worden.

De tijd is voorbij gevlogen

We zijn een maandje verder. Ongelooflijk hoe snel en bijna onbewust de dagen voorbij glijden. Zachtjes, bijna onopgemerkt. Ze vloeide ineen door alle activiteiten, genot, gelach, praatjes en fotomomenten.

De aankomst zo uitbundig en overweldigend.
De kennismaking van mijn kleinkinderen met het leven van 'omaverweg' in haar eigen omgeving.
De ontdekking van mijn dochter van ' mam zit hier inderdaad echt op haar plekje, thuis waar ze behoort te zijn'. Dat straalde ze uit, sprak ze uit en kwam als een opgeluchte realisatie. Dit had ze nodig na al die jaren ( 15) te weten ' mam is inderdaad naar haar thuis gegaan'.

Die eerste dagen: onze omgeving en bekende bezigheden delen. Naar de Biesbosch, naar Kinderdijk, naar een pannenkoek restaurant en onze 'favourite Greeks restaurant met geweldige gastheer en gastvrouw en rest van het personeel, die ons een onvergetelijke avond bezorgde.

Gewoon lekker op balkon zitten met een glaasje bubbles en een olijfje, genieten van de herfst pracht en praal. De opgewekte kinderstemmen en vreugdevolle gezichten. Het horen van 'oma mag ik...?'

De eerste paar dagen vlogen om - en wat hebben we ze volop benut met leuke dingen. Ook een 'meidenavond' waarin mijn dochter een aantal vriendinnen ontmoette want, het is toch leuk om te weten met wie je moeder omgaat? Wat een leuke avond was dat. Samen op de fiets - tja er zou wel een wijntje gedronken worden.

Mijn dochter en haar man vertrokken na 3 dagen naar London. Daar hadden zij verplichtingen en ook wat vertier. De kinderen zouden 10 dagen logeren bij oma en opa. Wat geweldig. Wat een zegen.

Ik had een kleine verwachting van beteuterde gezichtjes en even wat tranen bij het afscheid van mam en pap maar niks ervan. Zwaaien en gewoon doen. Heerlijk en wat voelde ik me trots. Ja, wij waren geen vreemden. Ja, ik had vaker opgepast - daar in Nieuw Zeeland, maar dit was hier, de andere kant van de wereld. Een wereld waar ze de taal niet van kende, de omgeving nieuw en vreemd was. Ver van huis en haard zeg maar. Vol vertrouwen gingen wij de komende dagen tegemoet.

OMA DICHT BIJ!