De aankomst - het is bijna zover!

Ja, de aankomsttijd van de vlucht uit Australië komt steeds dichterbij. Het zal vroeg opstaan worden. We moeten al voor 7 uur op Schiphol zijn. En dat op een werkdag. Druk verkeer. Ik zal moeite hebben met slapen denk ik. Vroeg opstaan is niet zo moeilijk. Slapen wel.

Wat een vreugde. Ik heb er zo'n zin in. De afgelopen maanden heb ik hard gewerkt aan een programma. Natuurlijk is niet alles op commando af te rafelen. Dat wil ik ook niet. Toch is het belangrijk om een soort doel te hebben die wel flexibel hoort te zijn. We zijn afhankelijk van weer en wind, van mogelijkheden en uithoudingsvermogen.

Mijn kleinzoon, die alleen die vlucht maakt, die eindelijk 'bij oma kan logeren'. Hoe gaaf is dat? We mogen 8 weken van elkaar genieten. Ik heb ook allerlei huishoudelijke klussen gedaan om op orde te zijn. Hij zal niet merken dat de ramen glimmen- maar ik heb er rust van zeg maar!

Eet gewoontes, er vallen veel smaken bij te leren en te ervaren. Nee, ik zie hem geen harinkje happen. Ook niet voor de grap of zo. Wel een kroket met patat en een stroopwafel op de markt. Hij is trouwens niet zo'n zoete kauw. Maar zoiets gaat er vast wel in.

Het avontuur mag van mijn beginnen. Daar, Down Under is het al bijna zover. Hij vertrekt als wij straks slapen. een lange vlucht voor de boeg. Ik weet dat hij nu ook moeite heeft om in slaap te komen. Net stuurde hij een berichtje dat hij nog wakker was. Ach arm joch. Enfin, in het vliegtuig tijd zat om te slapen.

Het beddengoed is in de frisse lucht geweest, de kamer is netjes en ik bak dinsdag een taart en maak kipfilet klaar als cordon bleu schnitzel. Daar houdt hij van. We blijven de eerste dagen dicht bij huis. Even bijkomen en aanpassen aan onze tijdzone en weersomstandigheden. Na het weekend komen we geleidelijk aan op gang. Eerste tocht is naar Fryslân. De familie roots. Gaat helemaal goed komen de komende weken.

De link naar mijn YouTube kanaal OmaFarAway
Abonneren mag 😉!
Dan blijf je op de hoogte.

Ik ben begonnen met videos maken. Korte - nou ja een is ong 15 minuten maar de rest alles van 3 tot 8 minuten of zo. Ik zal ook videos van onze avonturen maken en online zetten. Zo kan de familie thuis ook mee kijken. Het was best een dingetje om hieraan te beginnen maar ik vind het steeds leuker om te doen. Wil jij ook meekijken dan kan dat hoor. Het zal een discipline kosten- om de filmpjes binnen een paar dagen of zelfs de zelfde dag nog, te plaatsen maar ik ga het proberen.

Het foto-album ga ik ook om de paar dagen bij-werken. Dan weet ik dat het ook echt gebeurt ipv op de 'nog te doen' lijst komt. Het kan voor mij niet snel genoeg woensdag zijn - daarna mag de tijd klok wat trager lopen. Maar enfin, dat zal niet voor iedereen gelden. En gelukkig maar dat we daar niet aan kunnen sleutelen. Er is genoeg onvrede in de wereld.

Tot de volgende keer. Pluk de dag en geniet mag!

De tijd is voorbij gevlogen

We zijn een maandje verder. Ongelooflijk hoe snel en bijna onbewust de dagen voorbij glijden. Zachtjes, bijna onopgemerkt. Ze vloeide ineen door alle activiteiten, genot, gelach, praatjes en fotomomenten.

De aankomst zo uitbundig en overweldigend.
De kennismaking van mijn kleinkinderen met het leven van 'omaverweg' in haar eigen omgeving.
De ontdekking van mijn dochter van ' mam zit hier inderdaad echt op haar plekje, thuis waar ze behoort te zijn'. Dat straalde ze uit, sprak ze uit en kwam als een opgeluchte realisatie. Dit had ze nodig na al die jaren ( 15) te weten ' mam is inderdaad naar haar thuis gegaan'.

Die eerste dagen: onze omgeving en bekende bezigheden delen. Naar de Biesbosch, naar Kinderdijk, naar een pannenkoek restaurant en onze 'favourite Greeks restaurant met geweldige gastheer en gastvrouw en rest van het personeel, die ons een onvergetelijke avond bezorgde.

Gewoon lekker op balkon zitten met een glaasje bubbles en een olijfje, genieten van de herfst pracht en praal. De opgewekte kinderstemmen en vreugdevolle gezichten. Het horen van 'oma mag ik...?'

De eerste paar dagen vlogen om - en wat hebben we ze volop benut met leuke dingen. Ook een 'meidenavond' waarin mijn dochter een aantal vriendinnen ontmoette want, het is toch leuk om te weten met wie je moeder omgaat? Wat een leuke avond was dat. Samen op de fiets - tja er zou wel een wijntje gedronken worden.

Mijn dochter en haar man vertrokken na 3 dagen naar London. Daar hadden zij verplichtingen en ook wat vertier. De kinderen zouden 10 dagen logeren bij oma en opa. Wat geweldig. Wat een zegen.

Ik had een kleine verwachting van beteuterde gezichtjes en even wat tranen bij het afscheid van mam en pap maar niks ervan. Zwaaien en gewoon doen. Heerlijk en wat voelde ik me trots. Ja, wij waren geen vreemden. Ja, ik had vaker opgepast - daar in Nieuw Zeeland, maar dit was hier, de andere kant van de wereld. Een wereld waar ze de taal niet van kende, de omgeving nieuw en vreemd was. Ver van huis en haard zeg maar. Vol vertrouwen gingen wij de komende dagen tegemoet.

OMA DICHT BIJ!