Van harte gefeliciteerd- ik ben 60 jaar oud geworden!

Wat een week. Wat een ervaring, wat een lieve lieve mensen heb ik om me heen.

Een jaar geleden ongeveer was ik begonnen met een ( Engelstalige en privé) BLOG. Ik wilde heel graag elke dag van mijn 60ste jaar ( dan ben je 59) vast leggen. Er iets over schrijven om op terug te kunnen  kijken. En in het begin liep het ook goed- zoals veel dingen die vernieuwend en uitdagend zijn -  kunnen lopen. Zo af en toe vielen er dagen weg - ik kwam er niet toe om te schrijven voor welke reden dan ook. Uiteindelijk ben ik er mee gestopt, in zoverre, de BLOG werd een algemene BLOG die ik aan deze Nederlandse  versie heb gekoppeld. Mijn kinderen, die Engelstalig zijn, wilde ook alles mee lezen - dus heb ik de dubbele taak, om mijn BLOG in twee talen te schrijven, op me genomen.

Enfin, genoeg geraas. Het gaat nu even over mijn verjaardag - ja  mijn 50er jaren zitten erop en ben inmiddels 60 jaar oud geworden. En wat een feest was dat. Vanwege het weer werd het Tuinfeest een Schuurfeest! Ik zag er tegen op. Niet het 60 worden, daar kan ik alleen maar blij om zijn. Dat ik het mee mag maken. Maar dat mijn kinderen zo ver weg zitten en er niet bij konden zijn. Dat doet op zulke momenten meer pijn dan ' gewone dagen'  om het zomaar te zeggen. Om ze toch dicht bij te hebben - had ik een verzameling foto's van kinderen en kleinkinderen opgehangen.



Ik denk elke dag aan mijn kinderen en kleinkinderen- ik heb ook goed en veel contact- maar op die speciale momenten, school optredens, verjaardagen, weekendjes weg, bij het overlijden van...- dan is het gemis zwaarder op een of andere manier. Mijn schoondochter Kylie, verwacht nummer 3 mid juli- en ze heeft twee schatjes van kleintjes waarvan de jongste 11 maanden oud is en de oudste 2 1/4. Ik zou haar zo graag willen helpen - er voor haar en het gezinnetje te zijn. Maar dat kan gewoon niet. Daar moet ik me bij neer leggen. En dat doe ik ook- en gaat meestal goed, maar de persoonlijke evenementen zijn uitzonderlijk zwaar.

Ondanks het gemis, heb ik toch een geweldig feest gehad. Mijn vrienden, die in grote getallen aanwezig waren, hebben mij verwarmd met hun liefde en vriendschap. Ik werd er verlegen onder moet ik toegeven. Mijn drijfveer was, zorg dat iedereen die komt een leuke gezellige tijd heeft. Dat er genoeg lekkere dingen zijn. Ik had zelf de regie over de catering gehouden-koken is mijn lust en leven. Ik doe het meer dan graag!  Een vriendin heeft mee gebakken, door lekkere appelkoeken en Italiaanse hartige hapjes te maken. Niemand kwam wat tekort en dat maakt mij dan blij.

De cadeaus, envelopjes ( met vakantiegeld want we gaan naar de kinderen - hun cadeau aan mij) bloemen, kaarten, berichtjes. Ongelooflijk. Wat een aandacht. Ik ben er nog steeds onder de indruk van.

Dertien jaar geleden kwam ik terug in Nederland, mijn geboorte land. Als ik terug denk aan de beginnende jaren dan is het haast niet meer in te denken dat ik met een schone lei - behalve een paar vrienden uit mijn jeugd jaren - opnieuw een leven op moest bouwen. Het adressenboekje staat vol namen van mensen die mij dierbaar zijn geworden. Ik wordt omringd door liefde en vriendschap en geaccepteerd binnen een hechte vriendenkring die al jaren bestond - en waar ik nu ook een deel van uitmaak.

Wat kan het leven toch mooi dingen teweeg brengen. Ik had dit nooit kunnen indenken. De onzekerheid bij terugkeer had niets te maken met dat dit een verkeerde beslissing was, maar meer, hoe moet dat verder? Hoe pak ik 'het' aan? Waar kom ik terecht? Ik wist dat 'thuiskomen'  onvermijdelijk was en hoewel de afstand van de kinderen moeilijk zou zijn, dat dit geen reden was om niet naar huis te komen.

Zestig! Wat een getal. Maar wat een mooi leven. Daar kan ik boeken over schrijven- mooie, verhalen zou dat opleveren. Ik kijk terug op een rijkdom van levenservaringen - en kijk vooruit naar wat komen gaat. Door alle tegenslagen en mooie herinneringen heb ik geen angsten - alleen maar nieuwsgierigheid en dankbaarheid. Hoe mooi dat een leven toch kan zijn!

Mijn geloof heeft mij vergezeld, versterkt en verrijkt. Zonder die toevoeging in mijn leven weet ik met alle zekerheid dat ik het niet gered zou hebben. Ik ben een gezegend mens!

Liefs van.......

Lieve 'ma' van Merie

Wat een schok was het om te horen dat u zo plotseling uit ons leven werd genomen. Ja, ik weet het wel, u ' had er de leeftijd voor', maar dat wil niet zeggen dat wij erop voorbereid waren.

Mooie herinneringen hebben wij aan onze ontmoetingen en samenzijn. De etentjes met onze pa erbij, de boottochten op de Halve Maen door de Biesbosch, de verjaardagen van u en Merie. Ach, het was altijd een vrolijke boel.

Wij zullen een oogje in het zeil houden bij Merie hoor, wees daar maar gerust op. Wat zullen zij, Téa en Harry u missen. Om het maar niet over de kleinkinderen en achterkleinzoon te hebben.

Lieve 'ma van Merie', wij zullen veel en vaak aan u denken en uw naam blijven noemen. Rust zacht.

Geesje van Buiten - Bakker. 19/09/1928 - 07/05/2013

Lieve zus

Op 5 mei 1950 kwam jij op deze wereld en werd jij de eerste en oudste dochter van je ouders, Jan en Johanna. Ik heb nog een paar foto's van jou met Peter, onze broer. Je zag er prachtig uit met je krullen en lief meisjes gezicht. Na 3 jaar was jij mijn grote zus geworden. Ik was geboren en werd de 2de dochter van onze ouders

Grote broer en zus met zusje

Samen deelde wij een slaapkamer- ik sliep in een twijfelaar tegen de muur van de slaapkamer van onze ouders, maar jij sliep onder het raam. Dat was veel te koud in de winter, met al die bloemen op het raam, dus kroop jij savonds naast mij in bed. Ik weet nog dat jij soms dacht dat ik niet sliep. Dan hield jij mijn neus dicht geknepen totdat ik, snakkend naar adem, wakker werd. Kinder plagerijen. Dat hoorde erbij.

Als oudere zus had jij vaak de zorg voor mij, vooral bij het naar school gaan met de trein. Als zussen liep het altijd wel goed tussen ons. Gewoon- je was mijn grote zus en ik je zusje. Dingen liepen zoals bij vele gezinnen. Soms vredig soms met kattenkwaad, soms met ruzie.

Ik herinner me nog hoe trots je was toen ik voor het eerst ' een grote meid werd'. Ook hoe jij ons, terwijl je uitgerekend was met je eerste kind, verwelkomde in je huis toen wij terug kwamen in Nieuw Zeeland. Dat was heel wat.

Samen kregen wij kinderen. Het was gezellig met al dat kleine grut op bezoek bij opa en oma.

Mijn grote zus met een mooie strik in haar haar.

Veel hebben we samen meegemaakt. Jammer genoeg viel onze relatie uiteen. Het doet nog steeds pijn dat wij geen zus relatie meer hebben. Ik had zo graag mijn oma verhalen met jou gedeeld. Ik had zo graag bij jou op bezoek gekomen en je man ontmoet. Ik had zo graag.......

Hoe dan ook, dat feit dat wij zussen zijn kunnen wij niet veranderen en dat zou ik niet willen.

Zus, ik hou van jou. Het is je verjaardag vandaag en ik denk terug aan onze tijd samen. Wie weet wat de toekomst nog brengen zal. Ik houd hoop!

Liefs van je zusje

Young families

Een nieuwe koning

Uitstraling

Voor velen was gisteren een memorable dag. Een waarin wij, het volk, de gelegenheid kregen een troonwisseling mee te maken. Om, net als bij een bruiloft, een publiekeIjke verklaring van liefde en trouw te aanschouwen.

En wat een ervaring en belevenis was dat. Voor mij althans, geweldig. Ik hield het zo af en toe niet droog. Zoals velen dat zo wel zullen hebben ervaren. Vooral toen Koning Willem Alexander zijn moeder zo liefdevol toesprak. Wat een brok in de keel moment was dat. Prachtig.

En wat een metamorfose onderging zijn moeder. Van koningin tot oma in een ongelooflijk korte periode. Deze rol heeft ze niet alleen verdiend maar past ook bij haar als gegoten. Ik weet wel zeker dat zij deze rol ook net zo bekwaam, liefdevol en met vreugde zal bekleden als die van onze koningin. Net als koningin zal ze wel frustraties, verdriet en vreugde kennen. Klein(e)kinderen worden groot, gaan de wijde wereld in en worden een deel van de beschaving waarvan zij een deel van uit maken.

Er zullen altijd wel mensen zijn die het koningshuis weg zouden willen hebben. Ik vraag me wel eens af ' waarom dan? Wat voor kwaad doen zij dan? en , waarom roept het koningshuis zoveel emoties en tegenstand op in een mens?' Ik las een uitroep/ protestslogan die ging zo -  " Weg met het koningshuis. Het is 2013!" Nou en, denk ik dan! Wat voor negatieve ervaring heeft deze persoon meegemaakt omdat we een koningshuis hebben?

Als het er nooit was geweest zou ik het niet missen, maar het is er wel! Dus, afblijven van iets wat bestaat. Leer ermee omgaan, ermee leven. Doe er wat mee! Iets positiefs. Want in alles zit wel een positief verhaal of leermoment. Een mens roept al gauw dat er iets niet deugt- negatief commentaar vliegt sneller rond dan een compliment blijkbaar. Wat jammer is dat.

Enfin, wij hebben nu een koning. Ik gun hem en zijn gezin alle sterkte toe deze taak waardig en met veel wijsheid maar ook plezier te volbrengen. Ik bid ook voor een omkeer in de harten van diegene die kwaad willend zijn, roddelen of negatieve berichten de wereld in helpen. Dat er ook in hun harten een wijsheid en genot ontwikkeld en die ogen doet openen naar het mooie en nuttige van ons koningshuis.

Eerbetoon aan mijn moeder

Ik probeer terug te halen wat mijn eerste herinnering is ( die ik terug kan vertellen) van mijn moeder. Het vergt enige tijd en inspanning. Ik WEET dat ze er altijd was maar vanaf welke leeftijd of ervaring is dat besef er ook?

Kleine dingen komen naar voren zoals:
- de mattenklopper op het kleed en de stofwolk als gevolg
- in de keuken aan tafel melk in een schoteltje krijgen om het op te slurpen als een poesje. Dat had ik gezien, een klein poesje die met zijn roze tong zijn melk op dronk. Dat wilde ik ook.
- meelopen naar de groenteboer op de hoek op weg naar de kleuterschool. Ik vond het groente schrappen zo intrigerend om naar te kijken. Als een centrifuge, rond en rond draaide de aardappelen in die trommel.
- op de fiets naar het bos met z'n allen
- bij Jamin een ijsje halen, daarna mijn vader opzoeken in het seinhuisje van het spoor.
- wentelteefjes en broodpap, zo gebruikte je brood dat niet meer echt ' vers'  was.
- vermoeid zijn aan het eind van een lange dag met 4 jonge kinderen

De langer dat ik erover nadenk des te makkelijker komen de herinneringen. Het zal niet altijd gezellig geweest zijn, er zullen wel kinder ruzies te sussen zijn geweest, meerdere keren vragen of we iets wilde doen, pleisters op knieën en een grote berg vuile was op de vloer in de badkamer om doorheen te worstelen.

Mijn vader werkte verschillende diensten omdat hij bij het spoor werkte. Dus vaak zal mam wel een dag en nacht taak gehad hebben met ons kinderen. Vooral in periodes van kinderziektes zoals de bof, mazzelen en dergelijke.

Jaren lang heb ik mogen genieten van een moeder die ook als oma haar best deed. Dat ze niet altijd eens was met dingen in het leven en de maatschappij heb ik haar niet kwalijk genomen- wel aangehoord als ze erover wilde praten of haar beklag erover wilde doen. Tijden veranderen, kinderen en gewoontes passen zich met de tijd aan. Kwam zij met papa en Paul logeren dan was het eerste dat in de achterbak van de auto ging- haar naaimachine. Want ik zou best wel wat verstelwerkjes hebben liggen.

Ik denk terug aan de momenten dat we samen feesten vierden, de kerstdagen en oud en nieuw, jaren lang bij ons thuis met mijn kinderen. Dat Toni, eenmaal zelfstandig, mijn ouders verwende met een luxe ontbijt- van croissants, ham, bubbels en andere lekkernijen. Reece die de zware tuin taken op zich nam en Steve die haar chocolade melk zo lekker vond en spelletjes Rummikub met haar speelde. Dat ik met de drie kinderen hun huis hebben aangepakt - van het dak tot het grasveld - terwijl ze weg waren. Een HELE grote schoonmaak beurt om ze te verassen en ontzien van deze al zwaarder worden taak.

Ik denk terug aan bezoeken in KeriKeri samen met mijn zoon Steve en ook met Leen erbij in 2005. Wat woonde ze daar mooi.

Ik denk terug aan haar emotionele strijd bij het verlaten van Nederland, het ver weg wonen van allen waar zij van hield om een nieuw leven te beginnen. Ik denk aan haar verdriet om haar echtgenoot van 53 1/2 jaar te moeten missen. Ik denk aan haar vreugde van het genieten van klein- en achterkleinkinderen.

Ik denk aan het moederzijn!

Gewoon, ik denk aan mijn moeder! Vandaag iets intenser dan anders maar toch, elke dag is zij in mijn gedachten.