Elke dag - het is genieten toch?

Gisteren was weer zo'n dag waar ik met genoegen op terugkijk. Het begon langzaam, rustig en kalm. De week was niet een van mijn leukste met grieperige toestanden. Maar zaterdag, het ging allemaal weer prima. Ik werd aan alle kanten aangeraden om het 'kalm aan' te doen om niet terug te vallen in het ziek zijn.

En dat is gelukt. Een rustige week, weinig inspanningen en gewoon- even aan mezelf denken. Het viel allemaal wel mee. Nu is het zondag en ook weer een super leuke dag gehad. Begon weer rustig. Samen ontbijtje met mijn lief- we dekken de tafel op een zondag. Eitje erbij enzo. Heel gezellig. Muziek op de achtergrond. Heerlijk.

Het zonnetje kwam ook even tevoorschijn. De temperatuur was zeer behaaglijk. Ik heb een paar grote projecten in omloop. Die van januari loopt ten einde. Bijna af, nog niet helemaal. Maar de maand heeft nog twee dagen dus alles is mogelijk.

Voor februari heb ik 2 grote klussen ingepland. Ik heb onlangs gerealiseerd dat teveel plannen betekend vaak niets af krijgen. En daar ben ik 63 voor geworden. Wijsheid komt met de jaren.

Morgen ook iets op de planning staan waar ik gelukkig van wordt - buiten de klus om dan he. Buiten zijn, de natuur in, mensen ontvangen. Liefde voor cultuurhistorie delen. Vuurtje stoken.

Ik heb ook besloten, anders dan dringende dingen of jaarlijks terugkomende evenementen, om niet al te veel vooraf te bespreken. Geeft geen ruimte om onverwachte ervaringen op te doen om mee te doen aan iets wat uit het niets komt vallen. Ik weet dit al jaren, maar de valkuil is breed en diep. Ik moet mij er beter voor behoeden.

Het is een bijzondere week geweest met mooi dagen. Ik ben er dankbaar voor dat ik ze heb mogen ervaren.

De week strekt zich voor mij uit. Wat het brengen gaat is een raadsel een verrassing - behalve dat ik ga genieten van alles wat op mijn pad komt. Hoe klein of groot dan ook.

Op z'n Engels zegt me, " take time to smell the roses". En dat zou ik vaker moeten doen.

U ook misschien?

Het valt niet mee

Het valt niet mee, van alle artikelen die in de media verschijnen, om daar raad of wijsheid uit te plukken. Er wordt zoveel geschreven, waar of niet waar, en wij burgers moeten maar zien wat wij ermee doen.

Er wordt beweert dat de media bewust mensen op het verkeerde been zet. Dat wij misleid worden. Het tegenovergestelde komt ook aan bod. Wie moet je nou geloven?

Van huis uit al kreeg ik het advies van mijn vader om niet alles te geloven wat ik hoorde of las, of ik moet zelf getuigen of betrokken zijn geweest van het gebeuren waarover geschreven werd. Ik moest mijn nuchterheid en evaluatie over zo'n stuk gebruiken en kijken wat er van overbleef. Zo heb ik het nieuws in het algemeen behandeld.  Het lijkt steeds moeilijker te worden. Er wordt zoveel geschreeuwd.

De media mogelijkheden zijn talloos. Je hebt nog de papieren krant, de digitale krant, het nieuws op tv, het nieuws online, je hebt NU.nl wat lijkt op een soort - OP DIT MOMENT gebeurt dit of dat! Twitter ( ben ik mee gestopt), Facebook waar ook van alles maar opgezet wordt, waar of niet waar. Maar wel snel. Ook bloggers- schrijvers van gedachten, rubrieken, hobbies, gezondheid en nog veel meer hebben de mogelijkheid om (on)waarheden de wereld in te sturen. Ik blog. Over mijn gedachten- over iets wat mij is overkomen, waar ik mij mee bezig houdt. Het is mijn waarheid, mijn verhaal.

Dan heb je het nieuw fenomeen - VLOGGEN. Ja, maak je eigen filmpje van een gebeurtenis, vertel elke dag een verhaal en zet het online. Schadelijk, blijkt vaak wel. Grappig, ligt aan jou interpretatie van grappig. Het filmen van activiteiten, bij rellen, gevechten, of wat dan ook wordt te pas en te onpas online gezet. Het publiek is niet meer beschermd in hun privacy - hoe hard er ook aan gewerkt wordt om dit te waarborgen. Het grotendeels van het publiek ( als ik de bevindingen moet geloven) willen geen cameras op straat omdat 'ze' hun privacy willen bewaken. Wie zijn 'zij' die geen camera's willen? Ik heb nog nooit zo'n vraag gesteld gehad.

Nu komen de verkiezingen eraan- weer zoveel berichten en meningen in de media. Voor mij maakt het een keuze maken nog moeilijker. Want, wie moet je nou geloven? Ik weet wel, 'wij' die niet op die pluche stoelen zitten weten het allemaal beter. De oplossingen lijken zo simpel. Toch is het runnen van een land ingewikkelder dan je denkt. Het is niet alleen ons eigen huishouden die op orde gehouden moet worden - maar wij werken samen met andere huishoudens. Allemaal met andere regels toch wel de zelfde instellingen. Allen willen het beste voor hun volk, hun land.

Er zijn, naar berichten zo'n 81 partijen die denken dat ZIJ het op de allerbeste manier kunnen doen. Nou vergeet het maar. Dat gelooft toch niemand.

Ik zal mijn gevoel, innerlijk kennis en wijsheid streng moeten onderzoeken en volgen om op 15 maart de juiste naam/partij te kiezen. Mede denken niet alleen aan mij maar aan WIJ!

Vindt u het ook zo lastig?

Maandag- een dag als alle dagen!

Daar gaan we weer - De media wijst ons erop dat, op de eerste maandag na de Kerst/Nieuw Jaar vakantie als het 'normale' leven weer op gang komt, dat WIJ (?) een BLAUWE MAANDAG ervaren!

Zelfs experts in de psychiatrische zorg onderbouwen ' het gevoel'! Nou blijf van mijn gedachtengoed af aub! BLAUWE MAANDAG! tJonge jonge, waar wij ons al niet druk om moeten maken.

Wat is dat dan? Waarom is die maandag anders dan een andere maandag? Waarom is het zo dat zo'n bericht toch effect heeft op mensen en die zich daar in laten meegaan? Een soort  ' self fulfilling prophecy'! Schei toch uit zeg!

Ik snapte een opmerking op Facebook afgelopen maandag niet die geplaatst was door een kennis. Dat "BLAUWE MAANDAG bestaat". Ik keek naar buiten en ja hoor, de lucht was BLAUW. En ik schreef, " ja,  hier ook een blauwe lucht, mooi he?! " Blijkbaar was IK in de war.... ik had het niet begrepen. Ik hoorde mij 'blauw' te voelen- oftewel bleu. Dat was ik alles behalve.

Mijn maandag na de vakantiedagen begon net al alle maandagen- ik werd wakker, had even een stilte moment waarna ik de krant haalde. Eenmaal weer binnen maakte ik mijn ontbijt en mijn ochtend was begonnen. Behalve de lucht- was ik niet 'blauw'. Ik draaide de was - het wasmiddel was wel blauw trouwens!

Rond 10 uur maakte manlief mij een lekker bakkie koffie in een blauwe koffie beker - samen even genieten en daarna ging hij weer aan zijn bureau werken. Het was lekker gezellig. Wij hadden onze normale routine weer opgepakt- hij werken, ik ook maar anders.

Heel blij werd ik van wat heen en weer gechat met familie die in het zuidelijk wereld deel wonen. Opeens had ik Down Under bezoek in mijn kamer. Zo knus en leuk. Er kwamen photos met blauwe luchten tevoorschijn. Het is zomer Down Under. Na afloop was het wel eventjes 'stil' maar dat is die herkenbare stilte als visite je huis verlaat. Het nagevoel, terugdenkend aan de gezelligheid die er eventjes was en niet weer is. Was ik BLEU - nee, echt niet, maar BLIJ om het gemak van contact maken en onderhouden op afstand.

Ik kan zo wel doorgaan- BLAUWE MAANDAG- wij kunnen ons wel door van alles laten bij-invloeden. Liever op een positief gedachten dan mij de grond in boren. Momenteel is er veel ophef over 'nep-nieuws'. Nou dit soort berichtgeving over BLAUWE MAANDAG en ZWARTE ZATERDAG mag ook wel aan banden gelegd worden. Iemand de put in praten kan ook niet gezond en/of nuttig zijn.

Elke maandag mag van mij alle kleuren zijn- ik wens iedereen mooie momenten, vriendelijkheid en geluk toe- op elke dag - Ook op MAANDAG!!

Vrijheid van mening uiten?

Het is een veel besproken onderwerp. De vrijheid hebben om je mening te uiten over dingen.

Na mijn terugkeer uit Nieuw Zeeland na 30 jaar weggeweest te zijn, moest ik wennen aan de manier van gesprekken die men hanteerde onder de zogenaamde mom van 'vrijheid van meningsuiting'. Want het klinkt allemaal mooi en aardig - maar echt tolerant of vrijblijvend is het allerminst. Sinds 2000, het jaar van mijn terugkeer, is het nog erger geworden. Zo erg, dat je jezelf eigenlijk moet afvragen of wij nog wel zo 'VRIJ' zijn om onze mening te uiten.

Neem nou de mogelijkheden die wij hebben- de Social Media die op z'n best alles behalve 'sociaal' kan zijn. Een bericht- het hoeft echt maar één bericht te zijn. En de wereld van meningen explodeert. Want, JOUW mening telt al niet meer. Iedereen heeft blijkbaar de oncontroleerbare behoefte om JOUW mening de grond in te duwen, te bespugen, te bekritiseren en een hele enkele keer bijval te geven. Waar haal jij het lef vandaan om zo ergens over te denken?

Hoezo VRIJHEID VAN MENINGSUITING??

Ik denk mijn eigen gedachten over gebeurtenissen, die zich in de wereld van dichtbij of ver weg, afspelen. Mijn 'denkende brein' doet daar wat mee. Door mijn opvoeding, geloof, ervaringen en situatie vorm ik een mening. Ja, echt waar! En dat valt niet mee. Want al zou ik het willen, ik kan dat proces niet stop zetten. 

IK DENK!

Soms denk ik in alle stilte- dan komen en gaan gedachten en doe ik er niets mee. Gewoon omdat het 'maar' kleine gedachten zijn die waarschijnlijk dicht bij mij liggen en ik er geen behoefte aan hebt om die te delen. En soms, soms denk ik GROTE gedachten. Die zijn dan zo aanwezig dat er een herrie ontstaat in mij hoofd- en door die gedachten ( lees= MENING) te delen maak ik wat ruimte en creëer ik rust in mijn hoofd. Tegelijkertijd, geef ik het publiek, u en anderen, de kans om een kijkje in mijn hart en hoofd te kijken. Wat voor mens ik ben. Waar ik over nadenk en wat mij op dat moment bezig houd. Daar hoef ik geen hulp bij te hebben- dat kan ik zelf.

Wat ik wel kan waarderen als mensen, zoals u en anderen, die mee willen 'denken'. Mee willen praten over het onderwerp - als u dat zo zou willen. Misschien raakt het onderwerp u ook. Of zet het u aan het denken. Dan heeft u de vrijheid om ook uw mening te delen. En dat, lieve mensen, is anders dan schreeuwend tegengas geven. Schelden, van alles roepen, en een eigen mening door een andermans strot te duwen. In het ongelijk stellen....! 

Hoezo denk jij DAT!! Dat kan toch NIET!

En dat is nou juist waar ik zo van ontstelt van kan raken. Niet van de discussie maar van de haat en nijd, de gif van het woord waardoor een soort 'oorlog' door ontstaat. Opeens is de mening van iemand niet meer geoorloofd. Moet diegene de grond in worden geboord en uitgescholden. Oh, wat zou het toch fijn zijn als wij, mensen met meningen, wat genuanceerder met deze vorm van kwetsen en onderdrukking, om zouden gaan. 

Iedereen MAG denken. 

Laat het gesprek in zijn waarde. Meen eens- prima,  niet mee eens...onderbouw dat met een eigen mening maar laat die van een ander intact.

RESPECT - laat dat de leidraad zijn waarop wij onze 

VRIJHEID VAN MENINGSUITING uitleven.

Want dit is ons recht - van spreken en luisteren en wederhoren.

Wees er zuinig op!

5. Schoolgidsen cursus: Doorleren!

In april 2016 begon ik aan een cursus om als schoolgids in de Hollands Biesbosch te kunnen worden. Hier heb ik 4 blogs aan gewijd waarvan hier de link is naar de eerste voor het geval dat je dit gemist hebt.

Na de 6 bijeenkomsten, een 'proefles' en meerdere mee loop momenten ga ik nu in 2017 weer met mijn stage periode verder door te lopen en hopelijk met succes af te ronden ergens dit jaar. Het is een zeer aangename manier om met kinderen buiten te zijn. Om ze (hopelijk, want je weet het eigenlijk nooit zeker) een liefde of in ieder geval nieuwsgierigheid over de natuur aan te wakkeren. Evaluaties over het succes van zo'n bezoek kan in alle opzichten behalve verzekerd zijn dat 'ze' wederkeren om meer te leren of om verder van de natuur te genieten. Wat blijft plakken bij de kinderen is een onmeetbaar iets. Je kan alleen maar hopen dat er een vonkje is overgeslagen.



Als 'juf' in ruste is dat een gegeven waar ik al die jaren voor de klas in het duister over taste. Want, je kan een toets rekenen of spelling afnemen. Vragen stellen na een les biologie of aardrijkskunde en de antwoorden nakijken maar of de informatie in 3 jaar nog terug te vinden is - is een vraag. Worden het biologen of wereld reizigers, of schrijvers of accountants- je weet het niet.  Je hoopt op van alles maar zekerheid heb je niet. Heb je de liefde voor iets aangewakkerd of juist niet. Informatie overdragen is een bijzonder en bevoorrecht iets. Waar het naartoe leid is veelal een onzeker en mysterieuze zaak. Een uitdaging en een bijzondere ervaring. Ik heb er enorm van genoten en denk met plezier terug aan die waardevolle jaren.

Nu ga ik zelf weer doorleren. Meer informatie opslaan en hopelijk mijn manier van doorvertellen en overdragen opnieuw aanscherpen. Het onderwijs is enorm veranderd in mogelijkheden met digitalisering. Informatie is overal te vinden en contra kennis ook. Want elk expert heeft zo zijn eigen verhaal. Kinderen lopen met telefoons op zak- en kunnen ogenblikkelijk iets opzoeken op Internet als er twijfel is over informatie. Zo heb ik wel ervaren dat (volwassen) bezoekers een gesprek ( lees: confrontatie) met gidsen aangaan omdat zij andere informatie hebben en hun gelijk willen halen.

Er zijn mooie internet sites in het leven geroepen om mensen meer kennis  te laten opdoen- ook over de natuur. Ik deel even deze met jullie - over planten en o.a. hoe je kenmerken van de plant kan herkennen en meer informatie over groei periodes en waar de planten voorkomen. Met dank aan Flora van Nederland. Persoonlijk vind ik het een super informatie bron. Het determineren van planten is net als het kennis vergaren over mensen en hun gedrag. Zeer intiem en indrukwekkend. Wat meest opvalt, door mij in ieder geval, hoe perfect zo'n plant 'in elkaar' steekt en de wonderlijke wijze waardoor dit is vastgelegd. Hoewel ik daar altijd oog voor had- blijf ik verrast toekijken.

Ik ga weer filmpjes kijken. Het is er mooi weer voor en ik kan dit jaargetij goed gebruiken om in het voorjaar meer te genieten en met meer kennis het pad op te gaan. Fijne dag verder.