Doorgeslagen??

Ik sta versteld van hoe de mensheid van vandaag in het leven staat. Nou is dat erg globaal hoor, want  het is niet zo dat IEDEREEN het zelfde doet, denkt of gelooft. Gelukkig maar.

Toch valt het mij op dat de berichten die in social media en in kranten verschijnen uitstralen dat 'de meerderheid' achter hun berichten en bevindingen staan. Ik heb nog nooit een interview gehad, u wel?

In eigen land: De Efteling gaat de poppen die 'blijkbaar' niet meer in deze tijd passen, aanpassen aan 'de norm' ??? Geen neusringen en kroeshaar meer! tJonge jonge waar gaat dit over. Er zijn nog bevolkingsgroepen die dit nou juist WEL mooi vinden. Hebben die geen stemrecht of acceptatie meer dan? Moeten we de overgebleven stammen met nekringen en oorbellen dan uitroeien?

Waarom staan er nog wel van de Delfts blauwe beeldjes met jongens en meisjes op klompen en met tulpen in de schappen in souvenir winkels? Dat is toch niet meer van deze tijd?

Een politicus in America moet zijn baan opzeggen vanwege een foto uit de jaren '80 omdat hij zijn gezicht zwart had gemaakt om Michael Jackson na te doen op een feest. DAT MAG NU DUS NIET, toen nog wel! Wie is er niet op een feest geweest waar je verkleed moest komen? Als indiaan misschien? Oeps - FOUT!! Ik weet nog van een 'black/white' thema feest in die periode. Ik ben benieuwd of allen die daar aanwezig waren de foto's uit de albums hebben gescheurd en verbrand.  Gauw doen hoor! Stel je voor dat iemand daar achter komt. Het nieuwe denken helpt vooruit te denken, laat het verleden los!

Maar dat niet alleen. Klimaat verandering. Nou als iemand daar nog niets over heeft gehoord, gelezen of gezien leeft die onder een steen. Of zonder internet, tv, radio en kranten. Vanwege het milieu zeker. We mogen geen vlees eten, we mogen ook geen vis meer, voor schoon en gezonde groente moeten we 3x meer betalen om gezond te blijven. Trouwens, dan als we veel minder kunnen veroorloven is het problematiek van overgewicht ook opgelost!! Nep vlees mag wel. Dat is beter voor het milieu?? Hoe dan? In Australië is een groep agressieve activisten bezig om boerderijen te overvallen en dieren te 'bevrijden' door ze te ontvoeren en thuis met luiers op te vangen. Je kan tegen iets zijn maar de wet is de wet en je blijft met je tengels van ander mans spullen af. Er zijn vreedzamer en leerzamer manieren om mensen bewust te maken van een verandering in gedachten en gedrag. Waar moet dit naar toe?

Afwassen en kleding wassen- dat moet ook anders en op een milieu vriendelijk manier. Oh en al die windmolens en zonnepanelen, dat is ook niet 'the way to go'! WAT DAN WEL?

Ik heb 9 kleinkinderen. Van  26 tot 2 maanden. Hoe ziet de wereld eruit voor hun straks? Zitten alle voedingstoffen in een pil gepropt en is er geen reden meer om aan tafel te zitten. Oh nee, we mogen niet meer zitten- zitten is het nieuwe ROKEN! STAAN allemaal...weg met die stoelen.

Ik blijf mij verbazen. Doe gewoon- dan doe je al gek genoeg! Wees aardig voor elkaar - geef elkaar de ruimte om te zijn wie je bent. Een beetje meer verdraagzaamheid draagt toe aan een gezelliger samenleving. Leer van elkaar en scheld elkaar niet uit. Mijn mening hoef niet de uwe te zijn, wees blij met wie jij bent, maar respecteer elkaar zonder het eens te hoeven zijn. Mensen, het leven duurt maar even - maak er wat moois van!

Vertrouwen of Wantrouwen

"Heb jij dat programma gezien waarin ze vertelden hoe onveilig het is om dingen te doen via internet? Ik ben blij dat ik daar nooit aan begonnen bent." Zo begon het gesprek tussen een groep vrienden die in dezelfde eetgelegenheid zaten waar ik ook aanwezig was. Er werd van alles geroepen. Het gebabbel was makkelijk te volgen omdat het redelijk rustig was en het muziek op een gemoedelijk laag volume werd afgespeeld.

Mijn tafelgenoot pakte het gesprek ook op en deelde mee dat ook zij never nooit op internet aankopen deed, Internet bankieren niet aandurfde en zelfs had ze nooit of te nimmer een Facebook pagina opgezet. Ik vroeg of ze nog wel gebruik maakte van haar email ( een Google account) en of zij nog berichten verstuurde met haar telefoon. Ook daar heeft zij een internet verbinding op. Nou ja, dat was dus wel het geval. Een ZORGELIJK blik gleed over haar gezicht- ja, misschien moest ze al haar Internet dingen maar 'weg doen'?

Het WANTROUWEN heerst. Zullen wij naar de kerstmarkt gaan? Naar Turkije of Spanje of waar dan ook voor een weekje warmte? Durf jij nog met de metro? Trein, Vliegtuig? Begroet iemand nog mensen op straat met een vriendelijke hoofdkik of 'goedemorgen'? Maakt men nog een praatje met een onbekende mede passagier in de bus of trein?

VERTROUWEN. Het schijnt weg te ebben. Langzaam maar zeker glipt dit begrip, levenswijze of norm uit het beeld lijkt het wel. We trekken onze schouders op bij elk negatief geluid en zeggen, " zie je wel, OOK hij/ zij is niet te VERTROUWEN? Doet toch waar hij/zij zelf zin in heeft." En dat gaat dan over politici, mensen met hogere functies en leidinggevende om maar een paar groeperingen te noemen. Het geldt natuurlijk ook voor de 'gewone' mens. En geleidelijk aan met het beschadigde VERTROUWEN wordt ook RESPECT een 'vies' woord. Want als je baas, premier of invloedrijk persoon 'lak' heeft aan de meningen en het welzijn van de mensen aan wie hij/zij verantwoordelijkheid voor draagt - vervalt ook het RESPECT niet alleen voor de functie die gehouden wordt maar ook dat van de persoon.

Wanneer bent u voor het laatst een afspraak niet nagekomen of een 'draaikont' geweest en tegen een wens in gegaan en eigen zin doorgedraaid terwijl je een ander afspraak had gemaakt?

Ik zie, hoor en beleef wat u beleefd. Ik sla een krant open, zie nieuwsberichten op internet en hoor de mensen om mij heen reageren op berichten en niet al te verrast reageren met, " Dat zei ik al. Dacht ik het niet - zo zie je maar weer." Eigenlijk zijn wij als publiek meer verbaasd als iets gaat zoals we wensen of afgesproken hebben. Dan is die persoon opeens een held, een buitenbeentje, een waaghals.

Omgekeerde wereld. En hoe kunnen wij dit herstellen, tegengaan, opnieuw leven in blazen?

Zoals alle veranderingen die gebracht horen te worden in het leven- is bij jezelf beginnen.

Een blog collega vroeg op haar pagina, " met welk woord ga jij/ gaan jullie werken om iets positiefs van 2017 maken?" Na WEER een bijzonder berichtgeving gelezen te hebben over een persoon die anders is gaan DENKEN over haar toekomstige activiteiten de komende 4 jaar, heb ik besloten om het woord VERTROUWEN te eren. Om harder te werken om het VERTROUWEN van allen om mij heen steviger en waardevoller te maken. Om minder vaak tegen te vallen, om minder vaak teleur te stellen, om vaker waar te maken waar ik mijn jawoord of MEDEWERKING aan heb gegeven. Zodat ik eind 2017 met oprechtheid kan zeggen- ik heb vorderingen gemaakt. Het is mij gelukt om meer VERTROUWEN te geven maar ook te ontvangen!

Welk woord kiest u?

Zijn wij de weg kwijt?

Zijn wij, de maatschappij, de mensheid, zijn wij de weg kwijt?

En dan bedoel ik de ethische, moralistische en respectvolle weg. De weg die leid tot verdraagzaamheid, acceptatie, vieren van verschillen en toelaten van andere gedachten.

NIET IEDEREEN DENKT HETZELFDE - DAAROM ZIJN WIJ UNIEK!

Daarom lijk ik een beetje op mijn moeder, op mijn vader. Heb ik stukjes mee van beide kanten van de familie. Herkenbare trekjes die alleen neven en nichten of ooms en tantes als 'EIGEN' herkennen.

UNIEK! Met eigen gedachten. Opgevoed door ouders die hun invloed hebben gehad op mijn denkwijze - er mee eens of niet, en aangenomen of niet, hun invloed is wel aanwezig in mijn doen en laten.

Ik maak mij  niet druk om anderen - en toch laat de ontwikkeling van de laatste weken mij niet onberoerd. Want ook ik raak hierdoor beschadigd. De 'ik' mentaliteit om te zeggen - WAT IK DENK OF DOE IS BELANGRIJKER DAN WAT JIJ DENKT OF DOET - is een sprookje.

WANT ANDERS DENKEN - IS EEN NATUURLIJK PROCESS.

Behalve wanneer men gaat klonen - als de mensheid tot zover gezakt is - dat er geen waarde meer gehecht wordt aan INDIVIDUALITEIT of PERSOONLIJKHEID.

Mijn vriendenkring bestaat uit een ZEER divers denkend groep mensen. Gelukkig maar. Zo krijg ik een andere beeld van gebeurtenissen, belevingen en ervaringen waarvan ik kan leren. Een ander kijk op het leven krijgen. En die hoef ik niet zozeer te omarmen- maar ik krijg dan wel begrip ( of niet) op zaken hoe een ander die beleeft.

Bij mijn terugkeer naar Nederland moest ik erg wennen aan het ' zeg het hoe het is' cultuur. Ik vond men vaak erg bot. Geen nuances in het gesprek. Ideeën en mensen werden 'afgeserveerd' zonder enig terughoudendheid. Gewoon BOTWEG alles eruit gooien. Mijn kijk daarop is anders. Er zijn manieren om je gedachten en meningen over te brengen zonder mensen de grond in te boren. Niet iedereen kan het aan - de grove manier van toespreken verwerken. En in mijn boekje- kunnen die harde randen best wel wat minder scherp zijn en toch dezelfde boodschap over brengen.

Ergens niet mee eens zijn - is iedereens recht - maar schofferen - dat vind ik een schending van de veiligheid van een mens. Negatief advies of reacties kunnen heel anders overgebracht worden. En dat geldt ook voor mensen die hoge posities bekleden. 

De NORMEN EN WAARDEN herpakken - of zal ik het anders zeggen - RESPECTVOL omgaan met je medemens. Wat een mooie rustige en vreedzame wereld zouden wij dan hebben.

Ik lees wel eens lange 'gesprekken' over een onderwerp op Facebook. De uiteenlopende meningen- op verschillende niveaus - met respect of totaal respectloos voor de ander en de situatie of gebeurtenis - zijn soms bizar te lezen. IPV respect te tonen voor een 'anders denkende' wordt men geschoffeerd, uitgescholden en verwensingen toegewenst waar je misselijk van wordt. Waarom niet gewoon - accepteren van de verschillen? 

Mensen HOEVEN JOUW mening niet aan te nemen- 

Die is van JOU! 

Deel het, omschrijf het - en laat het daarbij.

Ik haak vaak af hoor- lees niet alles en geef 98% van de momenten ook geen reactie - of het moet mij echt raken dat ik het gevoel krijg dat ik er iets van mag denken.

Grote monden schreeuwen het hardst - JA die horen wij het meest. De stille meerderheid vindt het niet interessant om mee te schreeuwen. Iemand zoals Wilders roept wat hij wil - en dan eist bescherming - dan moet je als weldenkend mens toch door hebben dat je te ver bent gegaan? 

Dat is geen vrijheid meer. 

Daar is geen respect.

Het is kwetsend en totaal ONNODIG!

Mijn mening

(zie eerdere blog)

TEVREDENHEID

Ik heb voor 2016 het woord TEVREDEN(HEID) gekozen om mij op te concentreren en meer laten gelden.

En dat gaat niet alleen over wat er op 'de dag zelf' gebeurt maar ook wat er in het verleden heeft afgespeeld.

Tevreden zijn met wie ik ben. 

Hoe ik in mijn vel zit

Wat ik belangrijk vind

Waar ik door geraakt wordt

Wat speelt in mijn dagelijks leven

Hoe ervaringen mij veranderd hebben

Welke mensen mijn leven beïnvloed hebben

Waar ik geweest ben

En waar ik naartoe groei

Wat ik heb en wat ik had

Om maar een paar dingen te noemen.

Ik moet ook bekennen dat ik deze gedachten dagelijks zou onderzoeken en beamen. Dat er een soort 'onderzoek' naar de goede en slechte momenten zou komen en ik er meer mee bezig zou zijn.

Toch weet ik dat ik het thema voor 2016 naleef.

Want ik BEN tevreden met veel minder dan voorheen.

Ik mis eigenlijk niks

Mijn dagen zijn gevuld met momenten om in te lijsten

De focus is meer op het TEVREDEN ZIJN met hoe iets loopt dan de mopper momenten omdat iets anders is dan gedacht.

Weten dat ik ergens mijn best voor hebt gedaan - geeft een tevreden gevoel - want iets kan altijd misschien wel beter - maar op dat moment is het; 

HET BESTE WAT IK HEB KUNNEN DOEN!

Morgen- 14 maart. 

De trouwdatum van mijn ouders.

Gek, ik heb iets met datums. Kan de raarste dingen aan een datum koppelen. Namen, nou dat is een ander verhaal ;-).

Mijn ouders, de mensen die mij groot hebben gebracht, lief hebben gehad, gesteund. Nog altijd kan ik met oprecht hart zeggen dat ik van mijn ouders hield. Ook al waren wij het niet altijd met elkaar eens. Maar echt oneens ook weer niet. Ik had ze niet alleen lief- ik respecteerde ze ook. Dat zijn wel twee verschillende dingen. Respect en liefde.

Met trots spreek ik nog over ze - en missen doe ik ze ook nog. Mijn vader die op 4 november 1999 overleed en de geboorte van zijn eerste achterkleinkind niet meer mee heeft gemaakt. (Hij werd op 8 maart 2000 geboren).

Mijn moeder die insliep 1 uur na het jaar 2011 begon die al die jaren zonder haar levenspartner er het beste van maakte maar ook op 87 jarige leeftijd dacht - ' het is goed geweest'.

Tevreden ben ik - met mijn ouders en hun liefde voor mij. Met hun invloed, het streven naar een goed leven voor hun gezin, het harde werken en de keuzes die zij maakten. Ik laat de gedachten van 'achteraf' weg. Want het is zo gelopen, het is zo geweest en om de woorden van mijn moeder te herhalen 'het is goed geweest'.

Wie ben ik...denk ik dan! Want ik DENK...

- het is een beetje langer geworden maar ja...dan heb je ook wat! Lees maar verder- neem er een bakkie koffie/thee erbij!

Meningen - zo gevarieerd als de wolken in de lucht, 

grassprietjes in het veld 

en vissoorten in de zee. 

Zo veelvoudig aanwezig als korreltjes zand op het strand.

Mijn hoofd zit vol met gedachten, meningen, opmerkingen. 

Of zijn het beoordelingen?

Of nog duidelijker te zeggen - REACTIES!

REACTIES op gebeurtenissen die elke dag rondom mij spelen.

En niet allemaal negatief hoor- denk wel dat het balans tussen positief en negatief meer de positieve kant op gaat - maar ja, dat beoordeel ik dan zelf.

Anderen zullen dat heel anders zien - een oordeel of mening over hebben.

Want; dat mag - vooral in Nederland.

Reacties op artikelen, uitspraken, beelden en gebeurtenissen rondom. Niet alleen in mijn directe omgeving maar op wereld niveau. Want alle nieuws vliegt zo snel 'de wereld' in dat soms in Nieuw Zeeland iemand iets weet - voordat wij het in Nederland weten.

Als voorbeeld: Het overkwam mij gisteren - mijn dochter in  Nieuw Zeeland stuurden een bericht en hoopte dat ik niet in een/ de trein zat waarmee het ongeluk was gebeurt in Dalfsen gisterochtend. Het nieuwsitem stond wel op mijn telefoon - maar die had ik nog niet gelezen......!!!

Terug naar het onderwerp: 

IEDEREEN MAG EEN MENING HEBBEN - HET UITEN!

Eigenlijk hoor je er niet bij als je ergens geen mening over hebt - dus sta je alleen of ga je met de meute mee? Sla je links af - of ga je rechts?

Nu zou je kunnen constateren dat dit OOK een beoordeling of meningsuiting stukje schrijven is.

Want je kan je mond niet meer open doen - of iemand VINDT er wat van!

Meningen hebben MAG en is zelfs BEVORDELIJK zodat men in de gelegenheid wordt gesteld om zelf een standpunt in te nemen - om ergens achter te staan - of niet! Dan wel als het nodig zou zijn om een mening te vormen over een belangrijk (!) onderwerp.

Wat ik merk - is dat het vormen van een mening een beetje uit de hand gelopen is - en het wordt schreeuwen, verwensen, uitschelden. Zelfs op de vuist gaan met anders denkende.

Een MENING hebben - zoals ik dat altijd hebt ervaren - was dat ik ergens mee of niet mee eens MOCHT zijn. Het was ook goed dat je zei, " Ik ben er niet uit. Ik weet het nog niet. Ik heb mij er (nog) niet in verdiept."

En hoe wordt een mening gevormd? Gebaseerd op volledig informatie, persoonlijk inzicht of geloof, eigen gevormde normen en waarden? Grote groepen - of sterke persoonlijkheden!

Is het nog mogelijk om een mening te vormen zonder beïnvloed te zijn door de 

JA  of  NEE kampen.

Ik omarm mijn geloof. 

Dat is voor iedereen anders. 

Lief hebben, elkaar respecteren, behulpzaam zijn, respect tonen. 

Eigenlijk tracht ik de Gouden regel van Micah 6:8 na te streven: 

To Live Justly, To Love Tenderly and to Walk Humbly with My God!

en dat valt niet altijd mee. In een wereld vol haat en nijd maar ook lief en leed EN die meningen, het uit schreeuwen van verwensingen en beledigingen - ALS je ANDERS denkt dan de ander.

Soms stort het mij dat ik een mening heb over iets. Want het liefst zou ik overal buiten willen staan. Maar ik denk dat het zeer moeilijk of bijna onmogelijk is geworden.

Het zijn nogal grote onderwerpen zeg!

Geloof of niet

Over het onderwijs

Gezondheid zorg

Leven en dood

Straffen

Voedsel

Oorlog en geweld

Als ik hoor of lees wat mensen elkaar toeschreeuwen vaak over een onderwerp waar zij geen ervaring mee hebben maar wel denkend dat ze er iets van mogen vinden- dan slaat de schrik om mijn hart.

Euthanasie verzoek

(lees artikel online)

Nu is het thema wat veel aandacht krijgt - EUTHANASIE

Nog niet lang daarvoor - een oproep om een wet in te voeren voor orgaandonoren

Je bent een orgaandonor - behalve als je NEE zegt.

( er dus vanuit gaand dat iedereen dat WIL)

Nu lopen de twee onderwerpen samen - hand in hand zou je kunnen zeggen.

Want de ene wil dood en de ander niet - laten we maar gebruik maken van de situatie

( weet het klinkt erg cru maar zacht gezegd- is het ook  )

Er blijken mensen te zijn die voor Euthanasie kiezen 

EN

hun organen doneren aan zieke mensen die WEL willen leven.

Leven en dood

Ik ga er niet over - voor mij is het aan God om die beslissing te maken.

Dood gaan zal ik - ongetwijfeld - maar hoe en wanneer - niet aan mij.

Ga ik mensen beoordelen die wel denken dat zij dat recht hebben?

Nee, want ook daar ga ik niet over.

Wel over mijn standpunt

En die mag ik uiten

Daar mag ik een mening over hebben

Voor mijzelf.

Wanneer is goed - bijzonder?

tJa, daar staat het dan.

Mijn vraag! Wanneer is iets 'goed' bijzonder?

In mijn beleving had ik de allerliefste oma die iemand OOIT hebben kon. Nou, dat was wel mijn gedachten als kind uiteraard, want ik besef wel dat anderen dat van hun oma denken, en dat is terecht. Ik wilde ooit als ik groot werd ' net als oma worden'. Zo lief, ik zou het nog moeilijk krijgen maar ik ging het proberen.

Toen ik 8 jaar oud was heb ik mijn oma beloofd 'goed'  te zijn voor mijn moeder ( ook vader natuurlijk maar dat werd aangenomen dat ik dat zou doen). Wij gingen emigreren. Mijn oma zou ons ontzettend missen- en ze dacht ook, ' mijn dochter heeft dan geen achterban om op terug te vallen. Ik hoop dat ze in dat verre land gelukkig mag worden' . Dus, afscheidskus en de vraag- zal je lief zijn en goed voor je moeder zorgen? Natuurlijk oma, dat zal ik doen.

Volgens mijn geweten en geheugen heb ik die belofte waar gemaakt. En natuurlijk zijn er momenten of gebeurtenissen geweest die anders aangepakt hadden kunnen worden, maar wie heeft dat niet! Met de kennis van het moment heb ik gedaan wat ik achtte noodzakelijk of wenselijk. Ik hield van mijn ouders en dus ook van mijn moeder.

En zo sta ik in het leven. Ik doe de dingen die ik aanvoel, denk nodig te zijn of op mijn pad komen niet omdat het MOET maar omdat ik daar een gevoel bij heb. De noodzaak of bewustwording voor heb.

En dat lijdt tot mijn vraag: Wanneer wordt 'iets gewoons'  in mijn beleving- als bijzonder beschouwd?
En waarom heb ik daar dan moeite mee als het gezegd wordt? Want dat is wat er met mij gebeurt. en gebeurt nog steeds.

Voorbeeld: Ik besefte terwijl ik ziek was, anderhalf jaar geleden, dat ik niet meer voor de klas wilde staan. Daar waren meerdere redenen voor en die wogen best wel zwaar en belemmerde mijn welzijn. Maar ja, ik was ziek, ik kreeg gewoon doorbetaald. Mijn baas nam zijn verantwoordelijkheid en had ik ook een verantwoordelijkheid om eerlijk te zijn, om snel beter te worden om mijn functie weer op te pakken.

In overleg met mijn echtgenoot heb ik ontslag genomen. Na 3 gesprekken met mijn werkgever, om zeker te zijn dat dit een vrijwillig besluit was, nam hij uiteindelijk mijn ontslag aan met de woorden, " Wat bijzonder dat jij dit doet. Het komt (bijna) nooit voor. Ik heb alle respect voor jou dat jij deze stap onderneemt".

Met alle respect, ik vond het niet bijzonder, ik vond het mijn verantwoordelijkheid om eerlijk te zijn. Nee, daar was het potje ziekenkosten niet voor. Alleen voor mensen die terug gaan naar hun functie. Zo zie ik dat.

En zo waren er de afgelopen jaren wel wat meer keren dat mij verteld werd dat men vindt dat ik soms ' bijzondere dingen'  doe of bijzonder bezig ben.

Ik las net in de krant over de sjaals die gratis uitgegeven waren bij een voetbal wedstrijd- voor elke bezoeker dus één. Er stond geschreven dat sommige mensen dachten dat het hun voorrecht was om van de naastgelegen stoelen ook de sjaals mee te pakken. Daardoor liepen meerdere mensen dit cadeautje mis.

Nou, dat vind ik BIJZONDER!