Samen- ik ben niet alleen

Vanochtend had ik het gevoel dat ik op een of andere manier familie extra aandacht wilde geven vandaag. Nee, ik kan niet naar mijn kinderen, maar ik kan er wel contact mee hebben. Ik kan wel laten weten hoe belangrijk ze voor mij zijn en hoe trots ik op ze ben.

Misschien kan ik zelfs, door deze extra aandacht, die ongepland uit de lucht komt vallen, een moment gevoel bezorgen waar ze onverwachts blij van worden. Want contact hebben wij wel, en over allerlei zaken - maar om eventjes 'GEWOON ' te zeggen, " ik ben blij met jullie en trots dat ik je moeder mag zijn", ja dat is toch wel eventjes anders.

Gisteren stond ook in teken van familie. Momenteel zitten wij in een verjaardag ronde. De oudere generatie vieren redelijk dicht op elkaar, hun verjaardag. Allemaal in de tweede helft van 80. Hoe mooi is dat? Nou vraag het maar aan mensen diep in de 80. Zonder te klagen zijn ze wel eerlijk in de beperkingen. Ook in het gemis. Want eerlijk is eerlijk, het zijn allemaal weduwe. Alleen, en soms voor al langer dan dat ze getrouwd waren. Alleen, als alleenstaande vrouwen, die tot nu zoveel mogelijk voor zelf proberen te zorgen- met hulp van kinderen of andere familie. Petje af! Ik ben trots op hen die het leven zo waardig mogelijk beleven en waarderen.

Dan zijn er nog meer die aan mij verbonden zijn. Ik ben een van 5. Er is bijna geen contact- dat is een gemis die ik moeilijk kan beschrijven en probeer mee te leven omdat het niet anders is. Waar ik dankbaar voor ben en blij mee kan zijn is dat ze een deel uitmaken van wie ik ben.Van mijn identiteit en geschiedenis. Dat kan nimmer verbroken worden. Dat we verbonden zijn door het hebben van de zelfde ouders en verdere familie, waardoor wij zijn - wie wij zijn. Unique en toch herkenbaar. Ik ben daarvoor enorm dankbaar en trots dat mijn broers, zus en ik tot de zelfde boom behoren. Takken die aan dezelfde stam vast zitten maar wel apart naar de hemel rijken, bladeren en vruchten produceren en door de seizoenen van het leven gevormd worden.

Ook gaat mijn aandacht naar het nieuwe leven- de nieuwe generatie die na mij komt. Ze ontwikkelen en groeien op in een wereld die er zo anders uitziet dan de mijne van toen. Dat is niet erg of zo. Het is GEWOON hoe het is. Hoe hun toekomst er uit gaat zien - is voor elk anders. Wat hun belevingen zullen zijn een verrassing. Het enige wat wel het zelfde is, is dat ik als hun oma, trots ben dat ik hun oma mag zijn. Dat de momenten waarop wij samen zijn een indruk op hen achter laat. De gesprekken, adviezen en reacties op positive manieren aankomen en hun helpen het leven zo mooi mogelijk te ervaren.

Door de vele emigraties van familie en vrienden is er een afstand tussen mij en anderen groot. Toch zijn we dicht bij elkaar- want in gedachten, berichten en kennis dat we er ZIJN voor elkaar blijft het samen horen, samen zijn toch van kracht.

Ouders, broers, zus, ooms, tantes, neven, nichten, vrienden, buren, aangetrouwd en aangewaaid, allen die in mijn leven wat betekend hebben en nog zijn - ik ben jullie dankbaar en een rijker mens geworden door wie jullie zijn. 

Hoe groot is mijn boom en mijn geluk!

Gewoontes

Gewoontes - handelingen die vaker en met regelmaat voorkomen. Dagtaken die op het zelfde tijdstip (van de dag?) gebeuren.
Gewoontes - dingen die niet bijzonder zijn maar GEWOON - kan iedereen overkomen zeg maar.
Gewoontes - gedrag of handelingen zonder na te denken. Automatisch piloot.

Ik had even gegoogeld ( een gewoonte tegenwoordig) en zag op een Woordenboek pagina dat daar 10 beschrijvingen stond van het woordje GEWOONTE.

Nou, ik denk dat die 3 van mij voor mij in ieder geval genoeg zijn.

Vandaag is een GEWONE dag, zeg maar!

Gewone  Gewoontes

Welke dingen ervaar jij als 'gewoon'. Wat vind jij nou gewoon?

Dat je s' morgens wakker wordt en aan je ontbijt zit met de krant?

Dat je de kachel een tandje op kan schroeven als het een beetje fris is buiten?

Dat er een jas voor jou aan de kapstok hangt?

Dat er water uit de kraan komt? Warm water zelfs.

Ik vraag het maar want vandaag heb ik zo'n dag. Dat ik over dit soort dingen na denk. Ik twijfel er niet aan of er zijn veel meer dingen waar ik me niet meer over verbaas maar ze aanschouw als GEWOON!

Ik werd wakker zoals ik alle ochtenden doe en water vloeide uit de kraan, de krant lag op tafel, nee, de kachel hoefde niet omhoog - het was zeer aangenaam binnen. Maar het had gekund ;-). Mijn jas hing en hangt nog aan de kapstok. Niks bijzonders toch?

GEWOONTES

Mijn 'ochtend kleding' van huisbroek en t-shirt hing op de haak waar het elke ochtend hangt. Als eerste greep ik naar mijn telefoon om te zien of er een bericht van een van mijn (3) kinderen binnen was gekomen terwijl ik sliep- ja dus! Yippee! Met een sprongetje naar de keuken. Ik maakte mijn ontbijt en kopje thee erbij zoals ik dat elke ochtend doe. Na mijn dankgebed en op peuzelen van mijn ontbijt berichtjes beantwoord - een heen en weer gedoe eventjes dichtbij ze (kinderen) zijn. Ontbijt op, krant gelezen, tanden gepoetst - daarna zijn er geen gewoontes die elke dag hetzelfde zijn maar handelingen die zo nu en dan voorkomen.

En eigenlijk, vind ik dit allemaal niet gewoon. Maar een bevoorrecht dat het allemaal zo kan, is en gaat. Dat ik blindelings mijn ochtend ritueel ( ook een gewoonte genoemd) kan doorlopen alsof het de GEWOONSTE zaak van de wereld is.

Vandaag stond ik even stil bij dat feit - dat het niet GEWOON is, niet vanzelfsprekend. Maar dat ik daar enorm dankbaar voor mag zijn. Gelovig of niet, spiritueel of niet, nuchter Nederlander of niet - ik wil jullie eventjes erop wijzen dat NIETS GEWOON is, maar een wonder dat de zon schijnt, dat het licht het doet, dat er water is, dat de wolken in de lucht 'hangen', dat er eten in de koelkast staat, dat de krant geleverd wordt, dat de smsjes en andere berichten ons bereiken, dat er een jas aan de kapstok hangt - enzovoort enzovoort!

Ik ben vandaag meer bewust, meer dankbaar en meer onder de indruk van alles wat GEWOON is.

Hetzelfde - en toch anders

Het is winter. Dagelijks vertel ik mijzelf dat. Het is winter, het is nu januari en nog steeds winter. Toch geloof ik het nauwelijks. Ja, de beelden op televisie en Social Media geven aan dat er in ons klein landje toch ergens winter is aangebroken.

Waar een klein landje al niet groot in kan zijn.

In verschillen. Nederland telt 12 provinciën met twaalf identiteiten en accenten of dialecten. De Friezen hebben zelfs hun eigen taal. Nou moet ik toegeven dat ik de taal  niet beheers maar wel dat er Frysk bloed door mijn aderen stroomt. Ik luister er graag naar.

Elk provincie heeft een eigen identiteit en is bekend of beroemd ergens voor. Limburg voor de vlaai en in de provincie Zuid Holland ligt Gouda bekend ( vooral in het buitenland) om kaas. De Betuwe in Gelderland voor Flipje en zijn fruit, Zeeland en haar mosselen en zo is er wel wat te bedenken voor alle provinciën.

Na 30 jaar afwezigheid - wil ik even zeggen, dat ik Nederland altijd al een kleurrijk land hebt gevonden. Kleurrijk in haar diversiteit. Van jongs af aan werden wij thuis 'blootgesteld' aan de Indonesische keuken. Onze buren, de familie Kwast, waren Indonesische mensen en hun kookvaardigheden uit de kunst. Wat boften wij dat mw Kwast regelmatig onze nasi en bami bereidde. Op de meest traditionele wijze- niks pakjes en gesneden groenten uit de koeling... Nee, alles zelf bereiden en dagen er over doen om de smaak er volledig in te krijgen. Het water loopt me nog in de mond.

Er is veel gebeurt sinds mijn kinderjaren, wat betreft het mengen van culturen in ons land. Ook reizen mensen veel vaker de wereld over om landen te ontdekken en ervaringen op te doen. En zo veranderd ook weer onze samenleving. Restaurants van allerlei verschillende 'keukens' zijn in grote aantallen aanwezig. Voor elke smaak wat wils.

Nederland telt 200 nationaliteiten ( ja echt waar). De diversiteit van onze bevolking wordt steeds groter. Raken wij daardoor onze identiteit kwijt? Worden wij bedolven onder de verschillen dat wij onszelf - ons Nederlands zijn - niet meer herkennen? Eten wij liever 'een prakkie' van aardappelen vlees en groente of zitten wij aan een tajine?

Nederland wordt steeds kleurrijker en het mengen van culturen brengt een diversiteit met zich mee waar wij allemaal van kunnen genieten en profiteren. Profiteren in de zin van onze kijk op het leven verruimen en leren van elkaar.

De huidige onrustige situatie is voor iedereen ongemakkelijk. Als wij nou vast houden aan wie wij zijn en de door nare omstandigheden aangekomen nieuwe bewoners, die hier hun veiligheid zoeken, onze gewoontes en gebruiken leren kennen, dan zal Nederland zich weer verder ontwikkelen als een nog kleurrijker land het al is.

Ik ben benieuwd hoe onze wereld eruit zal zien over 12 maanden - als wij weer verder zijn in onze ontwikkeling als kleurrijke Nederlanders.

Mijn 'thema' voor 2016

Ik las onlangs de blog van Tracey op ' My daily walk in His grace'. Een prachtige blog waar ik een regelmatige bezoeker ben.

Tracey had het over haar woord voor dit jaar - Choice! En dat zette mij aan het denken. Ik herlas vanochtend mijn eigen blog van afgelopen zondag ( 3 januari) en kwam TEVREDENHEID tegen. Het bleef vandaag aan mij 'kleven' zeg maar. Ik heb een aantal klussen geklaard en voel een TEVREDENHEID niet alleen met de geklaarde klussen maar ook met mijzelf.

Ik heb de laatste maanden nogal de neiging gehad om snel afgeleid te worden. Dan, aan het einde van de dag, heb ik wel veel gepresteerd maar weinig AF naar TEVREDENHEID!

Ook zat ik telkens geklaarde dingen aan te passen, te bewerken, om te gooien want ik was bezig met het GOED doen wat nog BETER kon. Ik miste TEVREDENHEID.

"Niet dat ik dit zeg vanwege gebrek, want ik heb geleerd tevreden te zijn in de omstandigheden waarin ik verkeer" (Filippenzen 4:11).

Het wordt ons niet makkelijk gemaakt tegenwoordig. In kranten, bladen, op de radio en televisie worden we bekogeld met advertenties die ons willen laten doen geloven dat wij GELUKKIGER kunnen zijn met ANDERS, MEER of ERBIJ!

Ik ben wezen googelen voor wat informatie en misschien een leesbaar, waardevol stukje schrijven vinden die het duidelijker kan vertolken dan ik...en ik ben dit tegen gekomen.

Op de website van All about following Jesus stond een stuk over Christelijke tevredenheid. Daar gaat het over de dagelijkse dingen maar ook over betere banen, groter huis enz. Ik wil het eventjes hebben over de wat kleinere obstakels. Mopperen bijvoorbeeld. Mopperen op de kinderen,  echtgenoot, het eten, de was, de huishoudelijke taken, de overburen, het weer.

Wanneer IK meer TEVREDENHEID wil ervaren dan is mopperen een gewoonte om af te leren. En daar ga ik de komende tijd aan werken.

Mijn woord voor 2016 is -

T E V R E D E N H E I D.

Tijd om bij te komen

Wat een heerlijk zonnetje. De weermannetjes en vrouwtjes hebben het voor de zoveelste keer mis- geen regen maar zonneschijn. Geen sneeuw en het enige wit zijn wat pluisjes tegen de blauwe lucht. een ideale dag om een boswandeling te maken, of langs het strand te wandelen. Het is wel koud hoor- of koud, nou ja fris dan! Dus sjaal en jas een vereiste. Misschien ergens een beker lekkere warme chocola drinken. Met slagroom. Het kan nog. Morgen begint het bezinnen weer. Morgen laten we de Kerst en NJ's activiteiten achter ons en begint 2016 echt. Toch?

Vandaag houd ik mij koest. Geen strandwandeling maar thuis, samen met mijn man een rust dag. Misschien dat we nog eventjes onze neuzen naar buiten doen- maar nu nog eventjes niet. Bijkomen van de drukte, de gezelligheid en 'teveel' momenten aan tafel. 

Mijn kinderen die allen Down Under wonen tobben met extreem weer situaties. Er is of teveel regen - en campings lopen leeg vanwege overstromingen, of het is te warm waardoor mijn zoon de koeien moet melken en verzetten in 39-41 graden. Ik krijg foto's van kleinkinderen in hun tentjes in de schuur - want buiten waait het te hard. Er is overal wel wat. Maar plezier hebben ze in ieder geval. Er komen geen teleurstellende berichtjes maar avontuurlijke snapchats van lachebekjes.

Morgen, dan begint weer een 'reguliere week' waarin hopelijk alles weer een beetje op gang komt in het herkenbare en 'normale'. Ik loop al dagen met de vraag 'welke dag is het eigenlijk vandaag?'. En ik heb begrepen dat ik niet de enige ben.

Morgen ga ik de kerstboom aftuigen. Nee, ik wacht deze keer niet tot 3 Koningen. Ik heb besloten dat de maandag na Oud en Nieuw een goed moment is om schoon schip te maken. Er gaat ook veel versiering weg- ik hou alleen alle het zilver gekleurde over. Dat steekt mooi af tegen de groene takken en de donker rode muur . Ik ben klaar met thema's en kleur wisselingen. Ligt dat aan de leeftijd?

Goede voornemens - nee daar doe ik niet aan. Ik neem elke dag wel iets voor en dan streef ik naar een tevredenheidsgevoel aan het einde van de dag. Daar heb ik geen lijstje voor nodig. Agenda volboeken- daar hou ik niet van toch kruipen er afspraken in die ver van te voren gemaakt worden. Hier wil ik wel wat meer attend op zijn. De maand juni bv zit al vol....! Ja ik weet het, ik ben er zelf bij!

2016 - dat het een goed jaar mag zijn voor ieder. Dat de hobbels die men tegenkomt met beleid worden genomen. Dat tevredenheid een woord is die veel en vaak in gesprekken voor mag komen en dat de rust mag wederkeren op de plekken op deze mooie aarde, die nu nog in onrust en geweld verkeren.

Het aftellen is begonnen

Het jaar 2015 is net achter de rug en het aftellen van dit jaar is al begonnen.
Ik heb volop genoten van de eerste dag van 2016.

Op de eerste dag van het (elk)  jaar wordt volledig aandacht aan familie gegeven. Vanaf 11uur (koffietijd) tot 19:00 (laatste oliebol) zijn wij, mijn man, zwager en ik, in de gezelschap van familieleden. Leeftijd bereik van 2 weken oud tot nog net geen 89. Wat een rijkdom.

Het is een dag vol gelach, terugblikken, verhalen en gezelligheid. Wij bezoeken diverse adressen waar meerdere verzamelen om deze dag samen te vieren.

Met dat gevoel gaan wij het/elk jaar in - als een warm bad worden wij onthaald, gekust, geknuffeld en verzorgd. Onze dag kan niet meer stuk. De uitdaging is, en zo denk ik dan elk jaar, om dat gevoel van geborgenheid, samenhorigheid en 'behoren aan' vast te houden. Weten wie je bent en wie belangrijk voor ons zijn in het leven. Houvast hebben.

Deze dag ligt nu achter ons. Hoe die dag er volgend jaar uit gaat zien is wazig en onvoorspelbaar. De uitdagingen, kansen, hobbels en happy zweefmomenten kunnen wij alleen maar verzinnen - niet zeker van zijn maar naartoe leven en zo goed mogelijk beleven om volgend 1 januari weer met diegene te beleven die wij dan weer zullen ontmoeten.

Iedere lezer wens ik een mooi jaar toe, gezegend en vol met liefde, warmte en vrolijkheid. Kracht om worstelingen en hobbles te doorstaan, wijze inzichten met dagelijkse beslissingen en vol goede moed om van elke dag het beste te maken wat er van te maken valt.

Dat 2016 een jaar om met trots, voldoening en tevredenheid wordt om op terug te kijken.

Nu kijken we weer naar de toekomst - de dagen die komen gaan. 

Het aftellen naar 2017 is begonnen.