donderdag 20 augustus 2015

Mag ik u even voorstellen aan...Lineke

'Bloggers unite'  kan je wel zeggen.

Zodra  je de wereld van bloggen betreed ontmoet je allerlei mensen.

Gelijkdenkende - of juist niet.
Poëtische - of juist niet.
Creatieve - of juist niet.
Taalkundig - of juist niet.

Wat we wel allemaal gemeen hebben is dat wij onze verhalen, ervaringen, hobby's, levenslessen en inzichten graag delen met wie dan ook. Soms in een besloten kring, soms met een gevarieerd publiek en soms gewoon open voor allen te lezen.

Net als sporten in diverse disciplines komen zo ook blogs. Er zijn blogs in alle soorten en maten, smaken en stylen. De mogelijkheid tot aansluiten bij gelijkdenkenden of schrijf en leven's stylen zijn er in overvloed.

Een blogger blogt zoals dit het beste bij een blogger past.

Ik ga de thema's niet eens aankaarten want dan ben ik morgen nog bezig.

Om mijn collega bloggers beter te leren kennen heb ik een 10-tal vragen opgesteld en aan diverse bloggers gevraagd of ze deze zouden willen beantwoorden zodat ik ze kan lezen en ook plaatsen op mijn blog.

Mijn eerste 'gast' is Lineke Mooibroek: En ik wil haar graag aan jullie voorstellen. Een link naar haar blog heb ik toegevoegd zodat jullie ook een kijkje in haar 'toko' kunnen werpen.


Lineke Mooibroek
De blog van Lineke: Broddellapjes

Lineke heeft ook voor mij de vragenlijst ingevuld.



10 vragen aan Lineke Mooibroek 



1. Kun jij jouw Blogactiviteiten omschrijven?

Wat leuk Anita deze vragen. Ik zal proberen er zo goed mogelijk op te antwoorden. Mijn blog-activiteiten zijn dat ik elke morgen achter mijn pc kruip om een blogje te schrijven.


2. Wat heeft de Blogcultuur jou gebracht?

De blogcultuur heeft me geholpen om mijn gedachten op de rit te krijgen. Dingen te verwerken. Belevenissen te delen. En me het gevoel te geven vrucht te dragen doordat ik anderen bemoedig.


3. Als er geen Blogmogelijkheid geweest zou zijn, hoe was je dan met je schrijfdrang omgegaan? Wat waren andere mogelijkheden? Waren er überhaupt andere mogelijkheden?

De schrijfdrang is er dus dan had ik het aan het papier toevertrouwd. Maar het feit dat er misschien publiek is scherpt me in mijn vaardigheid. Over andere mogelijkheden moet ik nog eens nadenken.

4. Wanneer herkende jij de schrijver in jou?

Vanaf kleins af aan was ik goed in opstellen. En in het fantaseren. Maar ik durf me nu schrijver te noemen en dat geeft heel veel ruimte en zelfvertrouwen.
Want wanneer ben je een schrijfster? Als je publiceert een boek geschreven hebt? Je bent schrijfster als je schrijft.


5. Wanneer besloot jij, en wat was de motivatie, om jouw werk te gaan publiceren?

Ben ik nog niet aan toe gekomen. Ik wacht nu op een uitnodiging van een uitgever. Ik wil graag ontdekt worden. Een veilige weg?


6.Is schrijven een bijzaak ( hobby) of is schrijven een levensstijl?

Ik kan niet anders. Ik denk in beelden, ben nieuwsgierig naar het verhaal achter het verhaal, en ben altijd bezig met schrijven. Een aangeboren en overgeërfde gave


6. Wat hoop jij te bereiken met je Blog(s)?

Dat ik mijn lezers mag bemoedigen en dat ze mogen ontdekken dat ze kostbare mensen zijn en dat er altijd een weg is door het leven.


7. Zijn er onvoorziene gevolgen doordat jij je bezighoudt met Bloggen?

Deze vragen.


8. Voor de beginnende Blogger, wat zijn jouw 3 meest belangrijke tips?

Blijf dicht bij jezelf. Jij bent uniek, maar je zult de mensen die dichtbij je zijn in hun uniekzijn raken. Let niet op lezersaantallen. Als God wil dat je gelezen wordt zal Hij het zegenen.


9. Denk jij ooit te stoppen met Bloggen? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom?

Nee dat denk ik niet. Ik heb het nodig om te bloggen en hoop dat mijn lezers me niet kunnen missen.

Lineke, Ik wil je hartelijk danken voor het beantwoorden van deze vragen. Het is ontzettend prettig om jou nog beter te leren kennen. Naar jouw nieuwe blogberichten kijk ik altijd met nieuwsgierigheid naar uit. Heel veel schrijf plezier en succes verder met je Blogcarrière.


Anita

woensdag 19 augustus 2015

Rond, vierkant, rechthoekig, laag, hoog!

Tafels

Deze blog gaat over tafels

Ik doe mee met een bloghop.

Dwz dat er een thema is aangeboden, dat je een blog kan schrijven en deze plaatst op een plek waar de aanbieder zijn blog heeft staan. ( hhmmmm klinkt ingewikkeld)

Enfin, dan gebruik je de aangeboden thema - in dit geval TAFEL en schrijf je iets waarmee je de lezer kan bekoren en de gastheer/vrouw imponeert zodat jouw blogpost als 'beste' uitgeroepen zou kunnen worden.

Ik dacht eerst: tafel=eten=gesprekken=meubel! Wat kan ik daar  nou over schrijven dat een ander niet verzint.

Nou, dat kon ik dus niet echt.

Ik zit wel graag aan tafel..met koffie en een vriendin ofzo. Lekker eventjes kletsen. Genieten van elkaars gezelschap. Voelt informeler dan in de huiskamer op de bank- stijfjes soms.

Wat ik ook heel graag doe - dat is samen een maaltijd delen met bezoek. Er is niets zo intiem als met anderen je lichaam voeden en ervoor zorgen. Proeven van allerlei lekkernijen die met liefde bereid zijn. Het voldaan gevoel - de warmte en het gezelschap die samen met mij van het voorgeschotelde eten geniet.

Waar ik ook van kan genieten is het natafelen. De gesprekken die komen na het eten. Soms diep en bijzonder, soms luchtig en grappig.

Maar waar dit thema mij nu even voor aanspreekt zijn de momenten dat ik 'rond de tafel' mag zitten met een vriendin die in moeilijkheden verkeerd en haar verhaal kwijt wil. Of met iemand die net een zwaar verdriet te verwerken heeft en mij uitnodigt om mijn oor te gebruiken om het verhaal te kunnen vertellen. Het zijn ook niet altijd zware verhalen. Ik luister ook graag naar een blij verhaal over kleinkinderen of mooie vakantie ervaring.

Maar toch is het meest bijzondere wel mijn herinnering: De maaltijd aan het altar. Communie.

Ik was 8 jaar oud en werd in een prachtig wit jurkje naar de kerk begeleid door mijn ouders en mijn broers en zus. Mijn vriendin Mieke die voor mij in de rij liep en naast mij zat. Dat tante Riek en oom Henk er bij waren ( vrienden van mijn ouders) Mijn grootouders woonden te ver weg om dit groot evenement ( voor mij althans) bij te wonen. Ik was eventjes echt 'een bruidje' iets wat als kind ik heel bijzonder vond. Het hoogte punt van een H Mis- het ontvangen van het lichaam van Jesus. Je lichaam dus letterlijk en figuurlijk voeden op het meest bijzondere en mooie manier mogelijk.

De tafel = oftewel = Tabernacle!


Dit was dus mijn bloghop met als thema : Tafel.

Het was toch eventjes diep graven en creatief denken om hier een verhaal met respect neer te zetten.

Na de pauze

Hoewel ik het niet van plan was, heb ik toch de afgelopen weken wat afstand van mijn schrijven genomen. Ik ben wel met de blog bezig geweest maar meer onderhoud en vernieuwing ( nou ja vernieuwing) beetje opruimen zeg maar.

De nieuwe blog thema's en de oude blog pagina's waren aan een beetje een opschoon beurt toe. Er stonden zoveel malen links vermeld naar dit en dat, dat het niet meer overzichtelijk was. Vond ik tenminste.

Ik heb een 'hoofdblog', mijn Nederlandse pagina: Ikziedatzo. Daar staan alle blogs en links op. Op de andere blogs heb ik alleen deze pagina ook gezet. De rest kunnen mensen wel vinden, denk ik zo. Daarom ben ik ook met thema's begonnen. Dan kan de lezer gericht 'zoeken en genieten' wat de lezer graag leest.

Het is lastig om te weten wat lezers graag 'zien'. Net als boeken valt de ene voor een kaft die de ander afgrijslijk vindt. Ontwerp - ja het oog wil ook wat, net als bij een gerecht op het bord.

De zomerse dagen worden nu korter- en de momenten dat ik voor mijn computer zit- aan mijn bureau, worden weer langer. Ook leef ik naar het bezoek van mijn dochter en gezin toe. Dat begint toch wel erg spannend te worden.

Op straat merk ik ook dat er steeds meer en meer mensen thuis komen van vakantie. Het verkeer neemt weer toe, net als bedrijvigheid rondom in de wijk. Werkploegen zijn weer actief in de bouw, opruimdiensten en hoveniersbedrijven.  Ik zie de schoolgebouwen waar ik voorbij rij ook weer met meer bedrijvigheid rondom. Personeelsleden zijn weer bezig klassen in te richten en dat brengt voor mij althans, nostalgische herinneringen naar boven.

Wij zitten graag op ons balkon - waardoor we echt merken kunnen dat de dagen korter en nachten langer worden. De zon daalt neer op een andere plek en het donker daalt eerder dan voorheen. We gaan richting najaar. Nog niet! hoor ik jullie roepen... nou ja, dat hebben wij niet in handen. Voor ons is het tot nu toe een mooie zomer, voor anderen te kort. Zo ervaart iedereen het toch anders.

Het wordt tijd om de dagelijkse draad weer op te pakken. Met vernieuwing te komen en verse ideeën. Ik voel me een gezegend mens dat ik de ruimte en mogelijkheid hebt om mijn blog technieken en vaardigheden aan te kunnen scherpen en in te zetten. Hoe zouden de blogs van de discipels eruit gezien hebben?  Soms kan ik erg creatief denken...! Met de middelen van nu - hoe zou de bijbel eruit gezien hebben? Zou er net zoveel verschillende en uiteenlopende gedachten en uitleg zijn? Enfin, ik ben er weer. In de hier en nu.

Ik ga andere bloggers uitnodigen om een vragenlijst in te vullen en deze worden dan op mijn blog geplaatst. Wil je meer over deze blogger te weten te komen, dat kan dan door op hun naam te klikken. De link naar hun blog(s) komt erbij te staan.

Dit is een van mijn vernieuwingen....! Ik heb echt zin in mijn 'nieuw seizoen'. Kom maar op met de schrijfdagen.

En, ben je op bezoek geweest. Laat een berichtje of een opmerking achter. Altijd fijn om feedback te krijgen. Daar wordt een blogger vrolijk van. Delen mag, doorsturen ook. Veel lees plezier alvast.

Anita

donderdag 30 juli 2015

Ja, ik ben een blogger

Bloggen- ja, ik blog!

Toen ik 59 werd (mei  2012) dacht ik- ik ga het hele jaar elke dag iets schrijven- ik maak een blog aan en ga mijn hele 60ste jaar vast leggen. Dat zou gaaf zijn om op terug te kijken. Dan laat ik het afdrukken en heb ik een eigen ‘boek’. Omdat ik tweetalig ben en mijn kinderen alleen Engels lezen, schrijven en spreken- ben ik twee blogs begonnen.

Nou was dat wel een grote opgave hoor, elke dag iets schrijven en nee, dat heb ik niet vol kunnen houden. Het was een veel bewogen jaar- met verdriet en vreugde gemengd met ‘het leven’ van gewone gebeurtenissen groot, klein, leuk en niet zo leuk.

Het is nu inmiddels 2015 en ik ben 62.

Ik heb diverse onderwerpen die mijn interesse hebben of die mij bezighouden.

De blogs zijn nu gescheiden en ondergebracht in hun eigen genre zeg maar.

Het begin is hier te vinden: http://ikziedatzo.blogspot.nl/



Ik ben: Oma ver Weg  http://omaverweg.blogspot.nl/

Mijn grote liefhebberij naast schrijven is koken: http://kokeninmijnkeuken.blogspot.nl/

Mijn woensdagavonden zijn belangrijk voor mij: http://woensdagavondgroepje.blogspot.nl/

…en voor mijn nieuw klein bedrijf ben ik een bijpassende blog begonnen: http://boedeldagthuis.blogspot.nl/

‘t Ja, ik dacht- elke dag een bericht schrijven gaat me niet lukken – en nu heb ik 6 blogs om bij te houden.

Nu ik het zo terug lees – word ik er zelf een beetje stil van.

Wat een zegen om zo mijn gedachten, ideeën, inzichten en belevenissen te kunnen delen.

Ik hoop dat mijn lezers, en dat zullen diverse mensen met diverse smaken zijn, plezier beleven aan wat ik deel.

Want ik beleef plezier aan het schrijven



Anita

woensdag 22 juli 2015

De zomermaanden op ons nieuw 'stekkie'.

Het eerste wat ik doe als ik wakker ben en mijn bed uit kom - is de deur in de huiskamer opzetten. Dan kijk ik naar buiten, vaak loop ik meteen het balkon op en kijk ik uit op het water dat langs ons appartement vloeit.

Mijn ochtendgebed is altijd, ja elke dag, wat een zegen het is om hier te mogen wonen. Wat een geschenk het is om deel uit te maken van zo'n prachtige wereld. Ik dank voor mijn rust in de nacht en de mogelijkheid om zoveel mogelijk te kunnen en mogen bereiken in de dag die mij geschonken is - ook als het regent ;-)

Die routine heb ik nu al sinds onze intrek hier afgelopen kerstavond.

De zomermaanden zijn aangebroken. Het komt vaker voor dan niet - dat ik op het balkon de ochtend aan zie komen. Dat ik de frisheid van de ochtendlucht op mijn armen voel. Dat ik op mijn blote voeten op de koude vlonder van het balkon sta. Heerlijk vind ik dat. Die ervaring is een gebed op zich. Wat een cadeau elke dag weer.

Het water waar wij op uitkijken is een 'waterweg' richting een sluis- en ook een (nat) National Park. Er is genoeg bootverkeer om naar te kijken, bewonderen en mooi of niet mooi te vinden. De hele dag roeien er boten van de roeivereniging langs. Weer of geen weer. Zachtjes glijden deze sierlijke, slanke boten over het water. Als het spiegelglad is doordat de wind het nog even af laat weten - lijkt het wel of ze, op een tot glimmen toe gepoetste spiegel, glijden. Moeite- en geruisloos. Prachtig. De strakke blauwe luchten als achtergrond soms met luchtige wolkenpluisjes - die dan het plaatje compleet maken.

Dag in dag uit - veranderd het beeld voor me. Het is lastig om er geen aandacht aan te besteden. Terwijl ik nu zit te typen dwalen mijn ogen af iets naar rechts- righting het raam, waardoor ik het uitzicht kan zien die ik hier beschrijf. Het lokt, het roept en nodigt uit om naar te kijken, om van te genieten.

Het is een zegen dat wij, mijn man en ik, deze grote stap hebben gemaakt. Als eerste in onze 'vriendenkring' ons huis verlaten en kiezen voor een appartement. Gelijkvloers wonen. Dat is voor 'oudjes' en als je krakkemikkig wordt toch? Nou ik zou zeggen - wacht niet te lang. Je hebt al je energie, uithoudingsvermogen en kracht nodig om opnieuw te beginnen... en dat is deze stap ook geweest. Een overwinning en een nieuw begin. Wat een zegen.

donderdag 9 juli 2015

OmDenken

Dit woordje zal vast en zeker in het woordenboek terechtkomen- als het er al niet in staat.

Een modewoord waar je er van alles bij kan bedenken.

Om denken - aandacht aan besteden

Omdenken - anders denken

OmDenken- Omgekeerd denken

OMdenken - creatief bezig zijn, met nieuwe ideeën komen

En nu ga ik het toepassen op mijn blog-gedrag

Ik ga er anders over nadenken hoe ik het (misschien) anders wil gaan doen.

Ik BLIJF wel bloggen - wees gerustgesteld

Ik blog over:

Mijn geloof- zo af en toe in een serie blogs; Woensdagavonden, religieuze periodes, mijn gedachten en ervaringen mbt geloof.

Levenservaringen- hoe ik het leven ervaar

Koken: Een van mijn lievelingsactiviteiten

Mijn oma leven in mijn nieuwe Blog - oma ver weg

en -

Mijn engelse versie van Blogs- die langs mijn Nederlandse heen gaan- soms vertaald soms apart.

Mijn hoofd loopt vol met ideeën en thema's.

Ook vind ik de manier waarop ik mijn blogs hebt opgesteld een beetje rommelig. Niet alleen de uitstraling maar ook de inhoud. Alles een beetje door elkaar en langs elkaar heen.

Ik wil daar wat meer orde in scheppen - als dat mogelijk is.

Of gewoon 'opschonen' dat het vooral voor de lezer maar uiteraard ook voor mij, de schrijver, dat het wat soepeler is in overgang. Overzichtelijker dat de themas meer bij elkaar staan. Dat u de lezer, gericht kan lezen. Dat wat boeit of interesseert meer bij elkaar staat.

Enfin, ik hoop dat u snapt wat ik bedoel.

De komende periode ga ik me hier mee bezig houden - hopelijk nog genoeg mogelijkheid hebben om wat te schrijven.

Het is ook belangrijk dat ik mijn dag en week indeling wat meer structuur ga geven. Ik 'rommel maar wat aan', zeg maar! En eerlijk gezegd wordt ik soms wakker en moet ik hard nadenken van - is het nou woensdag of donderdag? Het wordt hoog tijd om mijn weekdagen weer op een rijtje te krijgen.

Met begrip voor misschien wat gerommel in de tent - hoop ik jullie niet te veel af te schrikken. Blijf lezen en kijken.

Blogger is tot nu toe een prima programma geweest. 
Ik ga toch even elders experimenteren. 
Jullie zien vanzelf het resultaat wel.

Eerst nog even een paar boeken bestellen zodat ik al mijn werk niet per ongeluk kwijt raak!




woensdag 8 juli 2015

Daad bij woord!

Nou, daar is het dan. 

Mijn nieuwe Blog. 


Ik moet nog het een en ander 'pimpen' aan de pagina maar het gaat tenslotte over de berichten die erop komen te staan.

Er komen allerlei herinneringen naar boven.

En ook een verhaal - die een 17 jarig meisje ooit schreef naar de krant en waar ze een reis naar Nederland mee won.

Over twee 'thuislanden' hebben.

Om niet te weten in welke ze het meeste thuis hoort.

Verwarrend allemaal.

Het is nu aan mij om mijn verhalen niet door elkaar te halen....!

Goed nadenken over wat hier thuis hoort,
en wat ik op mijn oma-ver-weg pagina zal plaatsen.

Een leuke uitdaging.


donderdag 2 juli 2015

Er komt een nieuwe BLOG!

Jaja, ik ga NOG een BLOG beginnen.

Eentje waarvan het onderwerp OOK dichtbij mij ligt.

OMA VER WEG!!

Ik dacht eerst, ik noem het " Oma op afstand" maar dat is het eigenlijk niet. Tenminste niet zoals ik het bedoel.

Ik woon wel ver weg - maar ben heel dichtbij!

Dus, binnenkort- Oma ver weg verhaaltjes.

Volgens mij zijn er heel veel oma's die ver weg wonen- voor welke reden dan ook.

Misschien komen sommige verhalen en emoties dan wel erg herkenbaar over.

Ken jij ook oma's die ver weg wonen?

Misschien leuk om ze naar deze nieuwe Blog te verwijzen!

Ik ga eerst mijn gedachten even ordenen - dan klim ik 'in de pen'.

Tot dan

Omaverweg!


woensdag 24 juni 2015

Zorgen maken - nee joh, alles komt goed, wacht maar af!


Zorgen - niet om morgen maar om 'IETS'. 

IETS is datgene waar je geen grip op hebt.


IETS wat je 'bang' maakt en een eng gevoel geeft in je maag.

IETS wat je niet wil dat iemand overkomt, mee maakt, voor komt te staan.

IETS wat iemand over het hoofd hangt.

Gezondheid - ziek zijn, beter worden

Geldzorgen - rondkomen, schulden

Baan weg - of niet!

Huwelijk of relatieproblemen- geweld

Verslaving- aan geld, verdovende middelen, gokken, 

Gewicht- te dik, te dun

.... om maar een paar te noemen!


Als ik dat lijstje zo bekijk, dan zijn er meerdere mensen die geraakt zijn of zullen worden door een of meer van deze 'opties'. Mensen die dichtbij mij staan - mensen die wat verder weg staan, en mensen die ik via via ken. Nee, ik ben geen zwartkijker, integendeel. 

Wat ik vandaag dan weer hoor over mogelijk baanverlies, gezondheidsproblemen enz. dan is het redelijk te denken dat deze IETS voorkomt in het dagelijks leven van allen. 

Niet alleen de mensen die ik ken. 
Achter alle voordeuren schuilt wel een IETS. 
Daar ben ik van overtuigd.

De dichterbij dat je er staat des te harder dat de IETS aankomt.

Ik heb geleerd, als gelovige, dat ik alles aan het kruis mag brengen en aan de voeten van Jesus neer mag leggen.

Ik heb geleerd en weet ook wel dat ik IETS aan God over moet laten.

Ik weet ook, als nuchter denkend mens...dat IETS (vaak) te groot is voor mij om er wat aan te doen, op te lossen of weet mee om te gaan.

Ik weet ook dat ik kan bidden - dat God mijn gebed aanhoort en dat ik IETS aan Hem over kan dragen ( Hij weet het toch al en de uitkomst ook)

Ik weet ook dat God heeft gezegd dat ik me geen zorgen HOEF te maken om IETS. Dat Hij er is voor mij en al die mensen die met IETS te maken hebben.

Ik weet ook dat MIJN oplossingen NIET de Zijne zijn. 

Ik weet dat Hij weet wat goed voor mij en mijn dierbaren is.

Dat alleen Hij weet wat mijn toekomst is en inhoud.

Ik weet ook dat IK de kansen moet pakken die Hij voor mij (en allen) aangeeft en mogelijk maakt.

IETS = ANGST

Tenminste dat denk ik. Zo vertaal ik IETS ook. De angst dat IETS te groot is, niet te stoppen is, of niet op te lossen is.

Ja, gek is dat. Terwijl ik weet dat GOD alles kan en doet. Dat Jesus voor mij en alle IETS dingen gestorven is.

Dat Hij het beste met mij ( en allen die ik lief heb) voor heeft.

Dat ik maar een kik hoef te geven en Hij hoort mij.

Ik bid. Ik vraag God voor rust in mijn lijf. Ik geef mijn IETS aan hem.
Soms dagelijks.

Ik BID voor wijsheid

Ik BID voor rust

Ik BID omdat ik BID

Ik BID omdat dit mijn manier van communiceren met God is.

Ik BID omdat het troost geeft

Dat BIDDEN mij moed geeft

Dat BIDDEN gehoor geeft aan God zijn belofte aan mij

Dat Hij er is voor mij en voor allen die naar Hem op zoek gaan.


Matteüs 6: 25-3(NIV)

Geen Zorgen

25 "Daarom zeg Ik u, maak je geen zorgen over uw leven, wat je zult eten of drinken; of over je lichaam, wat je draagt. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam meer dan kleren 26 Kijk naar de vogels in de lucht?; ze zaaien niet of oogsten of op te slaan weg in schuren, en toch uw hemelse Vader die ze voedt. Bent u niet veel meer waard dan zij? 27Kan iemand van jullie door de zorgen toe één uur om je leven ?

28 'En waarom denk je zorgen over kleding? Zie hoe de bloemen van het veld te laten groeien. Ze doen geen arbeid of spin. 29 je toch zeggen dat ik dat ook niet Salomo in al zijn pracht en praal was gekleed als een van hen. 30 Als dat is hoe God kleedt het gras van het veld, dat is hier vandaag en morgen wordt in het vuur geworpen, zal Hij u niet veel meer kleden-kleingelovigen? 31 Dus maak je geen zorgen, zeggende: "Wat zullen we eten? ' of 'Wat zullen we drinken?' of 32 voor de heidenen lopen na al deze dingen 'Wat moeten we dragen?', en uw hemelse Vader weet dat je ze nodig hebt. 33 Maar zoekt eerst zijn koninkrijk en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen worden gegeven aan u als goed. 34 Dus maak je geen zorgen over morgen, want morgen zal zorgen te maken over zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.


Ik leg neer bij het kruis wat Hem toebehoort mijn IETS -  dat wordt van mij gevraagd 
en zelfs verwacht.

En dan BID ik om wijsheid, om inzicht en het zien van mijn mogelijkheden.



Dan zal God mij dragen op de momenten dat het wandelen mij te zwaar wordt.




Alleen Hij kan mijn IETS  NIETS maken!!

zaterdag 13 juni 2015

Zegeningen- het vervolg!

Begin dit jaar heb ik een blog geschreven over het dubbele geluk binnen mijn gezin.

Het ging over het verhaal van mijn zoon en zijn vrouw: Zegeningen 

Hier de ontknoping-




Wat een zegen! Wat een geluk, wat een vreugde!

Ik ben omaoma- YIPPPEEE!!




woensdag 10 juni 2015

Juni- het abrupte afscheid.

Juni.

Als kind vond ik het een leuke maand. Mijn vader was op 7 juni jarig, dus feest en iets meer dan een week later mijn broer Peter- de 16de. Vaderdag ( toen we nog in Nederland woonde) en de zon ging steeds vaker schijnen.

De geboortedagen veranderen niet- de herinneringen ook niet. Wel komen er datums bij - en eentje die mij elk jaar weer zwaar valt om mee om te gaan.

11-6-2010

Ik herinner me de start van die dag - als de dag van gisteren.

Dat telefoontje om 4:45 vroeg in de ochtend

Die STEM

Het NIEUWS

De SCHOK

De TRANEN

Het GEVOEL

De VERBIJSTERING

De ONMACHT

Het VERDRIET

Het zit er weer aan te komen- de klok tikt. De uren glippen voorbij.

Nog even- dan begint die dag weer in Australië. Wij wachten iets langer....gek eigenlijk!

Ik ben bij ze in gedachten.

MITCHELL is bij ons in onze herinneringen en in onze harten waarin hij voor altijd zal blijven.

Het is niet zo dat ik alleen aan MITCHELL denk als het 11-6-2010 is.

Hij is niet ver weg uit mijn gedachten..... ik kan hem zomaar 'erbij' halen.

Nog even- dan komen de gedachten, de herinneringen van het moment dat de politie aanbelde weer bij mijn schoondochter, zoon en de twee jongens binnen. Ik weet dat ze deze dag met bergen verdriet tegemoet zien komen. Het houdt niet op!

Dan beleven zij WEER die dag- de afschuw, de ellende, het verscheurende verdriet.

Mijn hart bloed nu al.


maandag 1 juni 2015

Wat is onze voertaal eigenlijk?

Een heet hangijzer... NEDERLANDS!

Als kind emigreerde ik met mijn ouders naar Nieuw Zeeland. We moesten de taal leren en onze ouders werden nadrukkelijk gevraagd om geen Nederlands meer met ons te spreken. Anders zouden wij allen de Engelse taal nooit goed beheersen. Lariekoek maar dat dacht men toen! Door de taal te leren leerde je ook beter de gewoontes en mede- bewoners kennen. Helder kunnen communiceren was van belang. ( is het nog steeds). 

Dat was in 1961. Er is veel veranderd sindsdien. Het is 2015. 

Emigranten 'mogen' hun eigen taal thuis gewoon gebruiken. Doen ze ook op straat en waar dan ook. Het is belangrijk dat men het recht heeft om hun eigen cultuur levend te houden en de taal te mogen spreken. Ik moet zeggen dat het mij maar een enkele keer stoort, als ik denk te begrijpen dat er over iemand geroddeld of gesproken wordt in een taal die je niet kan verstaan - anoniem dus. Dat vind ik onbeleefd en niet kunnen. Roddelen en kwaad spreken of iemand uitlachen zeg maar - is altijd niet goed te praten. Taal barrière of niet.

Wat ik wel vind is dat de intergratie minder goed slaagt met diegene die geen moeite doen om de taal van het land - en dat maakt me niet uit welk land hoor- dit in zijn algemeenheid - niet leren en gebruiken. Vaak moeten kinderen als tolk functioneren voor hun ouders. En dan maar hopen dat de boodschap goed overkomt.

In taal schuilt je identiteit. Wil je over een volk leren - ga dan de taal spreken want dan leer je veel over de mensen, hun gewoontes en gebruiken, hun land en hoe ze in het leven staan.

In onze taal - is het herkenbaar wanneer men iemand van/in gezag met de beleefdheidsvorm U aanspreekt. Je kan het er mee eens zijn of niet - het is (was) zo. Dat hoorde bij onze taal.

In het Engels is er geen verschil - het is YOU voor iedereen. Wel worden mensen in hogere rang aangesproken als " your majesty, your worship, your lordship" om maar een paar voorbeelden te noemen.

Identiteit - ik ben er trots op dat ik Nederlandse ben - Nederlands spreek en in Nederland woon. Maar soms moet ik me afvragen of ik wel goed zit.

Want dan loop ik een winkel binnen en hoor ik diverse talen en zie ik allemaal -ENGELSE spreuken en taal op koopwaar in de winkel.

Ik kan bijna geen deurmat kopen met WELKOM - maar WELCOME. Het is geen "Het Leven is goed/mooi/ bijzonder"  maar "Life is good, beautiful, precious". Geen Thee op het blik, maar TEA. Geen uitverkoop maar SALE.

Het is niet mijn bedoeling om te zeggen dat andere talen er niet toe doen.... want de wereld is een mengeling van talen, culturen en verschillen. Ik hou erg van talen.

Waarom moeten wij in Nederland perse onze huizen, muren en kasten indelen met Engelstalige spullen.????

Nog even en dan wordt Nederlandse taal als 'bijzaak' en gaan we allemaal over op Engels.

Ik moest dit even kwijt!!