Zijn trouw is uw schild......

Ik struin mijn berichten af vroeg in de ochtend - omdat Down Under de dag dan begint te sluimeren. Mijn kinderen en vrienden hebben de dag er dan op zitten en gebruiken die tijd vaak om mij te berichten.

Ik kom van alles tegen - spendeer meer of minder tijd aan iets naar 'aantrekkingskracht' van de post.

Maar wat ik vandaag 'ontving' dat heeft vleugels genomen. Ik ga het hier met jullie delen. Zo mooi....!

Fotograaf: Dave McIntyre

Psalm 91:4, He will cover you with his feathers. He will shelter you with his wings. His faithful promises are your armor and protection.

De tekst raakte mij diep.

Psalm 91:4

Onder zijn vleugels vindt u bescherming en een toevluchtsoord. Zijn trouw is uw schild en weert de aanvallen van de tegenstander

Achter die wolken

Achter die wolken….

Ik kijk naar buiten en zie

Donkeren Wolken- Regen Wolken

Dat komt niet goed uit

Ik wil mijn was drogen - en niet in de droger

maar buiten in de frisse lucht

Stel ik de was uit of vertrouw ik erop

dat de zon vandaag toch door die wolken zijn gezicht laat zien?

Ik wacht af

Genoeg andere klussen die binnen moeten gebeuren

Toch bid ik voor opklaringen - want:

Er lopen oudere mensen met hun hondjes buiten

Ach, die rollator wil niet zo snel

En een paraplu erbij vasthouden

Dat gaat helemaal niet met de aanhoudende wind

en handen al vol met riem en rollator

Het belang van die mensen is hoger dan die van mij en mijn was

Nat binnenkomen is geen pretje

Ook niet voor de hondjes

Achter elke wolk schuilt de warmte van de zon

Er is maar een klein scheurtje nodig

Zodat de zon door kan dringen

De eerste glimmer zie ik al

Zelfs op de gezichten van de hondenwandelaars

De honden voelen het ook

Zal het toch echt gaan gebeuren?

Ik vergelijk de lucht met de liefde van God en het geloof

Er is maar een heel klein scheurtje in de mensheid nodig

om de warmte en liefde van God door te kunnen laten sijpelen

Ik bid- voor scheurtjes in mensenharten - zodat zij de warmte van God mogen voelen

Dit vasthouden en vaker opzoeken totdat ze niet meer zonder willen of kunnen

En hun winter ruilen voor het zonnige geloofsleven

Want weer of geen weer -

bij mij schijnt elke dag de zon

Waar dan ook.

En dat maakt mij een gelukkig en dankbaar mens.

Vandaag is mijn gast: Martine van den Brink

Vorige week had ik als gast, Lineke op mijn blog. Vandaag, en met veel plezier welkom ik vandaag, Martine van den Brink.

Martine, net als ik, heeft een passie voor koken. In een tijd dat er zoveel aandacht aan gezond eten, voedselallergieën en de invloed van social media op ons eetgewoontes is, komt voedsel en eten steeds meer in de belangstelling te staan. De hollandse pot van ' aardappelen groente en stuk vlees is behoorlijk veranderd in de laatste jaren. De aantal food-bloggers groeit aanzienlijk. Martine heeft zich in voedsel en het schrijven mooi weten te ontwikkelen en ik lees met veel plezier haar blogposts die regelmatig verschijnen.

Hier de 10 vragen die ik aan Martine heb voorgelegd en haar reacties daarop.

De keuken van Martine
Volg Martine ook op Facebook

10 vragen aan – Martine van den Brink



1. Kun jij jouw Blogactiviteiten omschrijven Martine?

In maart 2012 startte ik met mijn foodblog ‘De keuken van Martine’. De laatste jaren heb ik veel over voeding geleerd en ben ik zelf ook heel erg anders gaan eten. Van een streng zoutarm dieet ging ik naar koolhydraatbeperkte, gezonde voeding. Mijn lijf én geest veranderden drastisch. In positieve zin!
Op mijn blog vind je vooral recepten, maar ook wel persoonlijke verhalen.

2. Wat heeft de Blogcultuur jou gebracht?

Door het contact met andere foodbloggers heb ik veel bijgeleerd en een steeds groter netwerk gekregen. Dit heeft ertoe geleid dat er in oktober 2015 een kookboek uitkomt waaraan ik mee heb mogen werken!


3. Als er geen Blogmogelijkheid geweest zou zijn, hoe was je dan met je schrijfdrang/ liefhebberij omgegaan? Wat waren andere mogelijkheden? Waren er überhaupt andere mogelijkheden?

In eerste instantie was mijn wens niet zozeer om te gaan schrijven, maar om mijn – toen nog – natriumarme recepten te delen met anderen. Aangezien mijn zus een fanatieke blogster is heeft zij mij gemotiveerd om een blog te beginnen.

Ik heb dus nooit gekeken of er andere mogelijkheden waren.

4. Wanneer herkende jij de kokkin en schrijver in jou?

Toen mijn blog meer bezoekers kreeg en ik ook het schrijven over voeding steeds leuker ging vinden, kreeg ik ook meer en meer het gevoel dat dit echt wat voor mij is.


5. Wanneer besloot jij, en wat is/was de motivatie, om jouw werk te gaan publiceren?

Toen ik met mijn blog begon had ik nog een zeer strenge zoutbeperking. Van lotgenoten hoorde ik dat ze het heel moeilijk vonden om bijna helemaal zonder zout te koken. Doordat ik al jaren had geëxperimenteerd, was mijn liefde voor het koken toegenomen en ontwierp ik zelf recepten. Ik wilde deze graag delen met mensen die niet over die creativiteit beschikken.


6. Is schrijven een bijzaak van jouw liefhebberij hobby of is schrijven een levensstijl?

Mijn blog is mijn hobby! Al moet ik eerlijk zeggen dat naarmate mijn blog gegroeid is, de druk om te ‘moeten’ bloggen ook wel wat is toegenomen.


7. Wat hoop jij te bereiken met je Blog(s)?
Dat steeds meer Nederlanders gaan inzien hoe erg onze gezondheid en ons gewicht afhangt van de voeding die we dagelijks binnenkrijgen.
Vanuit de medische wereld is hier heel weinig belangstelling voor, omdat voedingsadviezen geen geld in het laatje brengen en medicijnen wél. De dokter schrijft helaas nooit broccoli voor…


8. Zijn er onvoorziene gevolgen doordat jij je bezighoudt met Bloggen?

Dat ik nu mee mocht werken aan een kookboek was voor mij aardig onvoorzien!

Daarbij heb ik door het bloggen ook weer veel andere bloggers leren kennen, zowel online als persoonlijk. Het heeft mijn wereld echt een stuk groter gemaakt.


9. Voor de beginnende Blogger, wat zijn jouw 3 meest belangrijke tips?

1. Kies een goede titel voor je blog.

2. Begin in eerste instantie alleen omdat je zelf graag wilt schrijven, niet omdat je de wereld wilt bereiken met jouw boodschap. Het opbouwen van een goede, veelgelezen blog kost tijd en energie.

3. Maak je blogberichten niet te lang. Grote lappen tekst zijn – online – niet interessant voor de gemiddelde lezer.

10. Denk jij ooit te stoppen met Bloggen? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet?

Wanneer mijn gezondheid achteruit gaat – ik heb een ernstige aangeboren hartafwijking – heb ik wellicht niet meer de energie om de recepten te bereiden. Als ik voor mijn gevoel de kwaliteit van mijn blog niet op peil kan houden, dan zal ik er mee (moeten) stoppen.

Martine, ik wil je hartelijk danken voor het beantwoorden van deze vragen. Heel veel kook en -schrijf plezier en succes met het kookboek. Ik hoop dat jouw gezondheid het toelaat om nog lang met met koken en schrijven bezig te zijn.


Anita

Wil je op Martines Blog verder lezen en meer leren, ga dan naar: De Keuken van Martine en veel plezier daar.

Met een knipoog naar het leven na mijn 60ste verjaardag.

Ik heb mijn 62ste verjaardag afgelopen mei voorbij zien schuiven. Het werd niet express vermeden - ik was ziek. Daardoor kon ik het niet opbrengen om visite te ontvangen of vrolijk te voelen, en dat had niets met de aantal jaren te maken. Ik zag het gewoon niet zitten.

Nee, ik had niet iets levensbedreigend en ook niet iets wat bleef hangen. Ik zat tegen bronchitis aan en het wilde maar niet beter worden, al weken lang. Wel heb ik velen felicitaties mogen ontvangen en ja, een lieve vriendin kwam wel op de koffie samen met haar man - zodat mijn geboortedag toch wat kleurrijker werd dan hangend op de bank.

Soms kan je wat hebben met een getal. Ik had eigenlijk niets met 60 en vond het niet vervelend. Mijn moeder werd moeder met haar 43ste dus ik kan nou niet zeggen dat ik haar oud vond op haar 60ste. Toen mijn 55ste verjaardag zich aankondigde kan ik mij wel herinneren dat ik daar moeite mee had.

Dat (60) was niet meer te verdubbelen. Ik was ' over the hill' en ging vanaf toen, bergafwaarts. Ja klinkt een beetje dramatisch maar dat was wel mijn ervaring en gevoel van toen. Als kind en tot nu toe houd ik vol dat ik 107 ga worden. Ik heb er uiteraard niets over te zeggen - maar dat getal leeft al die jaren al in mijn hoofd. Dus 2x 55 zal het niet worden.

Dit allemaal met een grote dosis humor hoor. Ik zit echt niet te treuren en rouwen om mijn gebruikte jaren. Het is meer zo dat ik vooruitkijk naar wat komen gaat ( in zoverre dat het kan uiteraard).

"Ouderdom komt met gebreken" gaat een gezegde. Ook, "wijsheid komt met de jaren". Nog een die op allerlei manier vertaald kan worden is " oud en wijs genoeg". Nou dat betwijfel ik nog - want ik leer er elke dag meer erbij, maar soms is genoeg misschien ook genoeg.

Die eerste, daar heb ik meer wat mee.

Die gebreken. Als je ook dichtbij of over de 60 bent, merk jij dat dan ook, of ligt het aan mij?

Spontaan opstaan uit je stoel - eventjes die leuning toch maar vast pakken.

Gesprekken in een gezelschap - hoe vaak moet je 'wat zei jij?" vragen?

Afstand waarop je de auto plaatst naar je eind bestemming. Even nadenken hoe ver je lopen moet - ook terug he?

Spring je 'smorgens nog huppelend uit je bed of moet je nog eventjes bijkomen?

Hulp vragen als je een deksel niet meer los kan draaien

Met al dat soort dingetjes kan ik wel leven hoor - en ja, als ik lang leven wil, moet dat ook.
Waar ik wel last van heb en weet dat ik er mee verder moet. Dat doe ik al jaren....

...en dat is Tinnitus. Ik leef er al jaren mee. Het is ongemerkt 'erin gekropen' en langzamerhand heeft het zich steeds meer 'hoorbaar' gemaakt. Erg storend en ook belemmerend om van een aantal goede dingen te nog mogen genieten.

Ik hoor je al denken, nou als dat het ergste is - en ja, het valt in het niet bij wat sommige mensen mee moeten maken. Daar ben ik me ECHT WEL van bewust. Maar voor mij is het toch een degelijk verminderen van levensplezier. Ik hoor vele vogels niet meer, ik hoor de fietsbel van iemand die achter mij fietst niet. Ik kan moeilijk gesprekken volgen in gezelschap. Naar de film gaan is nog te doen maar wel met oordoppen in. Concerten bezoeken gaat al lang niet meer. Lage geluiden hoor ik wel en het is niet allemaal somber maar dit is toch iets waar ik zo af en toe tegenaan loop. Een van de dingen die ik als vervelend ervaar, is dat ik die kleine kinderstemmetjes minder goed kan verstaan. Mijn kleinkinderen bv. Als die ukkepukjes mij aanspreken via Skype of zo - is het lastig om ze goed te verstaan en hoop ik vaak dat ik op de juiste momenten ja, ooh,  wat goed en nee zeg!

De wat minder soepeler spieren kan ik mee leven. Mijn geheugen is nog goed ( ja lach maar) Ik kan na lang zoeken meestal mijn sleutels en telefoon weer terugvinden hoor. Maar dat geluid, 24/7. Nooit stil in je hoofd. Dat is lastig en vermoeiend. Tenminste, zo ervaar ik dat. Je weet dat het NOOIT ophoud.

Wat ik eigenlijk kwijt wilde, is dat het leven geweldig mooi is, ondanks de gebreken die erin sluipen.... die neem ik voor lief en probeer ik zo veel en vaak mogelijk gewoon te negeren. Ik maak van mijn dag wat er te maken valt. Tegenslag- ach wat is dat eigenlijk - iets loopt anders dan verwacht, toch? Dan maar schikken en anders doen!

Ik kan nog lopen, rijden, praten, zien, lekker eten, slapen ( wel minder tegenwoordig- hoort ook bij ouder worden zegt 'men'), ik bak, kook, fiets, lach, en geniet van wat elke dag mij te bieden heeft.

Met de gebreken die ik in mijn lijf dagelijks ondervind ( ook die ik niet beschreven hebt) geef ik mijn leven toch een dikke 9. Waarom geen 10 - nou perfectie bestaat hier op aarde niet denk ik. Dan zou alles echt altijd en overal 100% moeten zijn. En dat, in alle eerlijkheid,  is niet zo.

Mag ik u even voorstellen aan...Lineke

'Bloggers unite'  kan je wel zeggen.

Zodra  je de wereld van bloggen betreed ontmoet je allerlei mensen.

Gelijkdenkende - of juist niet.

Poëtische - of juist niet.

Creatieve - of juist niet.

Taalkundig - of juist niet.

Wat we wel allemaal gemeen hebben is dat wij onze verhalen, ervaringen, hobby's, levenslessen en inzichten graag delen met wie dan ook. Soms in een besloten kring, soms met een gevarieerd publiek en soms gewoon open voor allen te lezen.

Net als sporten in diverse disciplines komen zo ook blogs. Er zijn blogs in alle soorten en maten, smaken en stylen. De mogelijkheid tot aansluiten bij gelijkdenkenden of schrijf en leven's stylen zijn er in overvloed.

Een blogger blogt zoals dit het beste bij een blogger past.

Ik ga de thema's niet eens aankaarten want dan ben ik morgen nog bezig.

Om mijn collega bloggers beter te leren kennen heb ik een 10-tal vragen opgesteld en aan diverse bloggers gevraagd of ze deze zouden willen beantwoorden zodat ik ze kan lezen en ook plaatsen op mijn blog.

Mijn eerste 'gast' is Lineke Mooibroek: En ik wil haar graag aan jullie voorstellen. Een link naar haar blog heb ik toegevoegd zodat jullie ook een kijkje in haar 'toko' kunnen werpen.

Lineke Mooibroek
De blog van Lineke: Broddellapjes

Lineke heeft ook voor mij de vragenlijst ingevuld.

10 vragen aan Lineke Mooibroek 

1. Kun jij jouw Blogactiviteiten omschrijven?

Wat leuk Anita deze vragen. Ik zal proberen er zo goed mogelijk op te antwoorden. Mijn blog-activiteiten zijn dat ik elke morgen achter mijn pc kruip om een blogje te schrijven.


2. Wat heeft de Blogcultuur jou gebracht?

De blogcultuur heeft me geholpen om mijn gedachten op de rit te krijgen. Dingen te verwerken. Belevenissen te delen. En me het gevoel te geven vrucht te dragen doordat ik anderen bemoedig.


3. Als er geen Blogmogelijkheid geweest zou zijn, hoe was je dan met je schrijfdrang omgegaan? Wat waren andere mogelijkheden? Waren er überhaupt andere mogelijkheden?

De schrijfdrang is er dus dan had ik het aan het papier toevertrouwd. Maar het feit dat er misschien publiek is scherpt me in mijn vaardigheid. Over andere mogelijkheden moet ik nog eens nadenken.

4. Wanneer herkende jij de schrijver in jou?

Vanaf kleins af aan was ik goed in opstellen. En in het fantaseren. Maar ik durf me nu schrijver te noemen en dat geeft heel veel ruimte en zelfvertrouwen.
Want wanneer ben je een schrijfster? Als je publiceert een boek geschreven hebt? Je bent schrijfster als je schrijft.


5. Wanneer besloot jij, en wat was de motivatie, om jouw werk te gaan publiceren?

Ben ik nog niet aan toe gekomen. Ik wacht nu op een uitnodiging van een uitgever. Ik wil graag ontdekt worden. Een veilige weg?


6.Is schrijven een bijzaak ( hobby) of is schrijven een levensstijl?

Ik kan niet anders. Ik denk in beelden, ben nieuwsgierig naar het verhaal achter het verhaal, en ben altijd bezig met schrijven. Een aangeboren en overgeërfde gave


6. Wat hoop jij te bereiken met je Blog(s)?

Dat ik mijn lezers mag bemoedigen en dat ze mogen ontdekken dat ze kostbare mensen zijn en dat er altijd een weg is door het leven.


7. Zijn er onvoorziene gevolgen doordat jij je bezighoudt met Bloggen?

Deze vragen.


8. Voor de beginnende Blogger, wat zijn jouw 3 meest belangrijke tips?

Blijf dicht bij jezelf. Jij bent uniek, maar je zult de mensen die dichtbij je zijn in hun uniekzijn raken. Let niet op lezersaantallen. Als God wil dat je gelezen wordt zal Hij het zegenen.


9. Denk jij ooit te stoppen met Bloggen? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom?

Nee dat denk ik niet. Ik heb het nodig om te bloggen en hoop dat mijn lezers me niet kunnen missen.

Lineke, Ik wil je hartelijk danken voor het beantwoorden van deze vragen. Het is ontzettend prettig om jou nog beter te leren kennen. Naar jouw nieuwe blogberichten kijk ik altijd met nieuwsgierigheid naar uit. Heel veel schrijf plezier en succes verder met je Blogcarrière.


Anita

Rond, vierkant, rechthoekig, laag, hoog!

Tafels

Deze blog gaat over tafels

Ik doe mee met een bloghop.

Dwz dat er een thema is aangeboden, dat je een blog kan schrijven en deze plaatst op een plek waar de aanbieder zijn blog heeft staan. ( hhmmmm klinkt ingewikkeld)

Enfin, dan gebruik je de aangeboden thema - in dit geval TAFEL en schrijf je iets waarmee je de lezer kan bekoren en de gastheer/vrouw imponeert zodat jouw blogpost als 'beste' uitgeroepen zou kunnen worden.

Ik dacht eerst: tafel=eten=gesprekken=meubel! Wat kan ik daar  nou over schrijven dat een ander niet verzint.

Nou, dat kon ik dus niet echt.

Ik zit wel graag aan tafel..met koffie en een vriendin ofzo. Lekker eventjes kletsen. Genieten van elkaars gezelschap. Voelt informeler dan in de huiskamer op de bank- stijfjes soms.

Wat ik ook heel graag doe - dat is samen een maaltijd delen met bezoek. Er is niets zo intiem als met anderen je lichaam voeden en ervoor zorgen. Proeven van allerlei lekkernijen die met liefde bereid zijn. Het voldaan gevoel - de warmte en het gezelschap die samen met mij van het voorgeschotelde eten geniet.

Waar ik ook van kan genieten is het natafelen. De gesprekken die komen na het eten. Soms diep en bijzonder, soms luchtig en grappig.

Maar waar dit thema mij nu even voor aanspreekt zijn de momenten dat ik 'rond de tafel' mag zitten met een vriendin die in moeilijkheden verkeerd en haar verhaal kwijt wil. Of met iemand die net een zwaar verdriet te verwerken heeft en mij uitnodigt om mijn oor te gebruiken om het verhaal te kunnen vertellen. Het zijn ook niet altijd zware verhalen. Ik luister ook graag naar een blij verhaal over kleinkinderen of mooie vakantie ervaring.

Maar toch is het meest bijzondere wel mijn herinnering: De maaltijd aan het altar. Communie.

Ik was 8 jaar oud en werd in een prachtig wit jurkje naar de kerk begeleid door mijn ouders en mijn broers en zus. Mijn vriendin Mieke die voor mij in de rij liep en naast mij zat. Dat tante Riek en oom Henk er bij waren ( vrienden van mijn ouders) Mijn grootouders woonden te ver weg om dit groot evenement ( voor mij althans) bij te wonen. Ik was eventjes echt 'een bruidje' iets wat als kind ik heel bijzonder vond. Het hoogte punt van een H Mis- het ontvangen van het lichaam van Jesus. Je lichaam dus letterlijk en figuurlijk voeden op het meest bijzondere en mooie manier mogelijk.

De tafel = oftewel = Tabernacle!

Dit was dus mijn bloghop met als thema : Tafel.

Het was toch eventjes diep graven en creatief denken om hier een verhaal met respect neer te zetten.

Na de pauze

Hoewel ik het niet van plan was, heb ik toch de afgelopen weken wat afstand van mijn schrijven genomen. Ik ben wel met de blog bezig geweest maar meer onderhoud en vernieuwing ( nou ja vernieuwing) beetje opruimen zeg maar.

De nieuwe blog thema's en de oude blog pagina's waren aan een beetje een opschoon beurt toe. Er stonden zoveel malen links vermeld naar dit en dat, dat het niet meer overzichtelijk was. Vond ik tenminste.

Ik heb een 'hoofdblog', mijn Nederlandse pagina: Ikziedatzo. Daar staan alle blogs en links op. Op de andere blogs heb ik alleen deze pagina ook gezet. De rest kunnen mensen wel vinden, denk ik zo. Daarom ben ik ook met thema's begonnen. Dan kan de lezer gericht 'zoeken en genieten' wat de lezer graag leest.

Het is lastig om te weten wat lezers graag 'zien'. Net als boeken valt de ene voor een kaft die de ander afgrijslijk vindt. Ontwerp - ja het oog wil ook wat, net als bij een gerecht op het bord.

De zomerse dagen worden nu korter- en de momenten dat ik voor mijn computer zit- aan mijn bureau, worden weer langer. Ook leef ik naar het bezoek van mijn dochter en gezin toe. Dat begint toch wel erg spannend te worden.

Op straat merk ik ook dat er steeds meer en meer mensen thuis komen van vakantie. Het verkeer neemt weer toe, net als bedrijvigheid rondom in de wijk. Werkploegen zijn weer actief in de bouw, opruimdiensten en hoveniersbedrijven.  Ik zie de schoolgebouwen waar ik voorbij rij ook weer met meer bedrijvigheid rondom. Personeelsleden zijn weer bezig klassen in te richten en dat brengt voor mij althans, nostalgische herinneringen naar boven.

Wij zitten graag op ons balkon - waardoor we echt merken kunnen dat de dagen korter en nachten langer worden. De zon daalt neer op een andere plek en het donker daalt eerder dan voorheen. We gaan richting najaar. Nog niet! hoor ik jullie roepen... nou ja, dat hebben wij niet in handen. Voor ons is het tot nu toe een mooie zomer, voor anderen te kort. Zo ervaart iedereen het toch anders.

Het wordt tijd om de dagelijkse draad weer op te pakken. Met vernieuwing te komen en verse ideeën. Ik voel me een gezegend mens dat ik de ruimte en mogelijkheid hebt om mijn blog technieken en vaardigheden aan te kunnen scherpen en in te zetten. Hoe zouden de blogs van de discipels eruit gezien hebben?  Soms kan ik erg creatief denken...! Met de middelen van nu - hoe zou de bijbel eruit gezien hebben? Zou er net zoveel verschillende en uiteenlopende gedachten en uitleg zijn? Enfin, ik ben er weer. In de hier en nu.

Ik ga andere bloggers uitnodigen om een vragenlijst in te vullen en deze worden dan op mijn blog geplaatst. Wil je meer over deze blogger te weten te komen, dat kan dan door op hun naam te klikken. De link naar hun blog(s) komt erbij te staan.

Dit is een van mijn vernieuwingen....! Ik heb echt zin in mijn 'nieuw seizoen'. Kom maar op met de schrijfdagen.

En, ben je op bezoek geweest. Laat een berichtje of een opmerking achter. Altijd fijn om feedback te krijgen. Daar wordt een blogger vrolijk van. Delen mag, doorsturen ook. Veel lees plezier alvast.

Anita

Ja, ik ben een blogger

Bloggen- ja, ik blog!

Toen ik 59 werd (mei  2012) dacht ik- ik ga het hele jaar elke dag iets schrijven- ik maak een blog aan en ga mijn hele 60^ste jaar vast leggen. Dat zou gaaf zijn om op terug te kijken. Dan laat ik het afdrukken en heb ik een eigen ‘boek’. Omdat ik tweetalig ben en mijn kinderen alleen Engels lezen, schrijven en spreken- ben ik twee blogs begonnen.

Nou was dat wel een grote opgave hoor, elke dag iets schrijven en nee, dat heb ik niet vol kunnen houden. Het was een veel bewogen jaar- met verdriet en vreugde gemengd met ‘het leven’ van gewone gebeurtenissen groot, klein, leuk en niet zo leuk.

Het is nu inmiddels 2015 en ik ben 62.

Ik heb diverse onderwerpen die mijn interesse hebben of die mij bezighouden.

De blogs zijn nu gescheiden en ondergebracht in hun eigen genre zeg maar.

Het begin is hier te vinden: http://ikziedatzo.blogspot.nl/

-       Engelse versie: http://mythoughtsinadayinthelifeof.blogspot.nl/

Ik ben: Oma ver Weg  http://omaverweg.blogspot.nl/

Mijn grote liefhebberij naast schrijven is koken: http://kokeninmijnkeuken.blogspot.nl/

Mijn woensdagavonden zijn belangrijk voor mij: http://woensdagavondgroepje.blogspot.nl/

…en voor mijn nieuw klein bedrijf ben ik een bijpassende blog begonnen: http://boedeldagthuis.blogspot.nl/

‘t Ja, ik dacht- elke dag een bericht schrijven gaat me niet lukken – en nu heb ik 6 blogs om bij te houden.

Nu ik het zo terug lees – word ik er zelf een beetje stil van.

Wat een zegen om zo mijn gedachten, ideeën, inzichten en belevenissen te kunnen delen.

Ik hoop dat mijn lezers, en dat zullen diverse mensen met diverse smaken zijn, plezier beleven aan wat ik deel.

Want ik beleef plezier aan het schrijven

Anita

De zomermaanden op ons nieuw 'stekkie'.

Het eerste wat ik doe als ik wakker ben en mijn bed uit kom - is de deur in de huiskamer opzetten. Dan kijk ik naar buiten, vaak loop ik meteen het balkon op en kijk ik uit op het water dat langs ons appartement vloeit.

Mijn ochtendgebed is altijd, ja elke dag, wat een zegen het is om hier te mogen wonen. Wat een geschenk het is om deel uit te maken van zo'n prachtige wereld. Ik dank voor mijn rust in de nacht en de mogelijkheid om zoveel mogelijk te kunnen en mogen bereiken in de dag die mij geschonken is - ook als het regent ;-)

Die routine heb ik nu al sinds onze intrek hier afgelopen kerstavond.

De zomermaanden zijn aangebroken. Het komt vaker voor dan niet - dat ik op het balkon de ochtend aan zie komen. Dat ik de frisheid van de ochtendlucht op mijn armen voel. Dat ik op mijn blote voeten op de koude vlonder van het balkon sta. Heerlijk vind ik dat. Die ervaring is een gebed op zich. Wat een cadeau elke dag weer.

Het water waar wij op uitkijken is een 'waterweg' richting een sluis- en ook een (nat) National Park. Er is genoeg bootverkeer om naar te kijken, bewonderen en mooi of niet mooi te vinden. De hele dag roeien er boten van de roeivereniging langs. Weer of geen weer. Zachtjes glijden deze sierlijke, slanke boten over het water. Als het spiegelglad is doordat de wind het nog even af laat weten - lijkt het wel of ze, op een tot glimmen toe gepoetste spiegel, glijden. Moeite- en geruisloos. Prachtig. De strakke blauwe luchten als achtergrond soms met luchtige wolkenpluisjes - die dan het plaatje compleet maken.

Dag in dag uit - veranderd het beeld voor me. Het is lastig om er geen aandacht aan te besteden. Terwijl ik nu zit te typen dwalen mijn ogen af iets naar rechts- righting het raam, waardoor ik het uitzicht kan zien die ik hier beschrijf. Het lokt, het roept en nodigt uit om naar te kijken, om van te genieten.

Het is een zegen dat wij, mijn man en ik, deze grote stap hebben gemaakt. Als eerste in onze 'vriendenkring' ons huis verlaten en kiezen voor een appartement. Gelijkvloers wonen. Dat is voor 'oudjes' en als je krakkemikkig wordt toch? Nou ik zou zeggen - wacht niet te lang. Je hebt al je energie, uithoudingsvermogen en kracht nodig om opnieuw te beginnen... en dat is deze stap ook geweest. Een overwinning en een nieuw begin. Wat een zegen.

OmDenken

Dit woordje zal vast en zeker in het woordenboek terechtkomen- als het er al niet in staat.

Een modewoord waar je er van alles bij kan bedenken.

Om denken - aandacht aan besteden

Omdenken - anders denken

OmDenken- Omgekeerd denken

OMdenken - creatief bezig zijn, met nieuwe ideeën komen

En nu ga ik het toepassen op mijn blog-gedrag

Ik ga er anders over nadenken hoe ik het (misschien) anders wil gaan doen.

Ik BLIJF wel bloggen - wees gerustgesteld

Ik blog over:

Mijn geloof- zo af en toe in een serie blogs; Woensdagavonden, religieuze periodes, mijn gedachten en ervaringen mbt geloof.

Levenservaringen- hoe ik het leven ervaar

Koken: Een van mijn lievelingsactiviteiten

Mijn oma leven in mijn nieuwe Blog - oma ver weg

en -

Mijn engelse versie van Blogs- die langs mijn Nederlandse heen gaan- soms vertaald soms apart.

Mijn hoofd loopt vol met ideeën en thema's.

Ook vind ik de manier waarop ik mijn blogs hebt opgesteld een beetje rommelig. Niet alleen de uitstraling maar ook de inhoud. Alles een beetje door elkaar en langs elkaar heen.

Ik wil daar wat meer orde in scheppen - als dat mogelijk is.

Of gewoon 'opschonen' dat het vooral voor de lezer maar uiteraard ook voor mij, de schrijver, dat het wat soepeler is in overgang. Overzichtelijker dat de themas meer bij elkaar staan. Dat u de lezer, gericht kan lezen. Dat wat boeit of interesseert meer bij elkaar staat.

Enfin, ik hoop dat u snapt wat ik bedoel.

De komende periode ga ik me hier mee bezig houden - hopelijk nog genoeg mogelijkheid hebben om wat te schrijven.

Het is ook belangrijk dat ik mijn dag en week indeling wat meer structuur ga geven. Ik 'rommel maar wat aan', zeg maar! En eerlijk gezegd wordt ik soms wakker en moet ik hard nadenken van - is het nou woensdag of donderdag? Het wordt hoog tijd om mijn weekdagen weer op een rijtje te krijgen.

Met begrip voor misschien wat gerommel in de tent - hoop ik jullie niet te veel af te schrikken. Blijf lezen en kijken.

Blogger is tot nu toe een prima programma geweest. 

Ik ga toch even elders experimenteren. 

Jullie zien vanzelf het resultaat wel.

Eerst nog even een paar boeken bestellen zodat ik al mijn werk niet per ongeluk kwijt raak!

Daad bij woord!

Nou, daar is het dan. 

Mijn nieuwe Blog. 

Omaverweg!

Ik moet nog het een en ander 'pimpen' aan de pagina maar het gaat tenslotte over de berichten die erop komen te staan.

Er komen allerlei herinneringen naar boven.

En ook een verhaal - die een 17 jarig meisje ooit schreef naar de krant en waar ze een reis naar Nederland mee won.

Over twee 'thuislanden' hebben.

Om niet te weten in welke ze het meeste thuis hoort.

Verwarrend allemaal.

Het is nu aan mij om mijn verhalen niet door elkaar te halen....!

Goed nadenken over wat hier thuis hoort,

en wat ik op mijn oma-ver-weg pagina zal plaatsen.

Een leuke uitdaging.

Er komt een nieuwe BLOG!

Jaja, ik ga NOG een BLOG beginnen.

Eentje waarvan het onderwerp OOK dichtbij mij ligt.

OMA VER WEG!!

Ik dacht eerst, ik noem het " Oma op afstand" maar dat is het eigenlijk niet. Tenminste niet zoals ik het bedoel.

Ik woon wel ver weg - maar ben heel dichtbij!

Dus, binnenkort- Oma ver weg verhaaltjes.

Volgens mij zijn er heel veel oma's die ver weg wonen- voor welke reden dan ook.

Misschien komen sommige verhalen en emoties dan wel erg herkenbaar over.

Ken jij ook oma's die ver weg wonen?

Misschien leuk om ze naar deze nieuwe Blog te verwijzen!

Ik ga eerst mijn gedachten even ordenen - dan klim ik 'in de pen'.

Tot dan

Omaverweg!