Een zon(nige)dag waar je blij van wordt

Hier zitten we dan, mijn man en ik. Op onze comfortabele picknickstoelen met uitzicht op een mooie plas water met op de achtergrond het Jachthuis Hubertus in het National Park De Hoge Veluwe.

De eenden zwemmen luie rondjes. Kinderstemmen klinken vrolijk, speels, blij en met veel gelach op de achtergrond. Het lange gras buigt zachtes in de lichte bries. Als ik zo om me heen kijk, zie ik een pallet aan najaarskleuren. Zo af en toe wandelt er iemand langs het pad waar wij dichtbij zitten. Een knik, groet en glimlach komt ons gratis toe. 

Verder op zie ik twee honden vrolijk rennen over het grasveld een stok achterna gaan die hun baasje net de lucht in gooide. Eentje springt zo hoog het lijkt wel alsof het vanaf een trampoline zich omhoog werpt. Mispoes ( hond). Het maatje loopt ermee terug naar baasje voor nog een poging.

Wij zijn niet de enige bezoekers hier vandaag. Wat een geschenk, zo'n mooie laat zomerse dag die we gratis en voor niets in ons landje cadeau hebben gekregen. Want volgens de berichten is het overal mooi weer. Nou ben ik niet zo van de berichten controleren of ik wel of niet van de dag wil gaan genieten. Dat doe ik ondanks het weer ook.

Vandaag hadden mijn man en ik als wens om met onze cabrio te rijden. Dakje eraf, wind door de haren, zon op onze bolletjes en rijden maar. Het doel was snel beklonken - wij hebben een jaarkaart ( met auto) voor dit prachtig stukje Nederland - Als beschermers van de Stichting Park Hoge Veluwe dragen wij een klein steentje bij en bezoeken de plek dan ook graag. Een oase van rust in de natuur; schoonheid op en top.

En daar zitten we dan. Even na genieten van onze picknick die we mee hadden genomen. Straks aan de wandel. Dat hoort zo als je een bezoek brengt aan zo'n prachtig gebied. De bospadden roepen om bewandeld te worden. Er zijn ook gratis fietsen beschikbaar, 7500 om precies te zijn. Als iemand iets meer specifieks wil dan kan dat gehuurd worden...vooral voor invalide en slecht ter been publiek zijn er oplossingen om toch op verschillende manieren te genieten van deze omgeving.

Ik zie dat manlief even van een dutje geniet. Dan nog maar even wachten voordat we gaan wandelen. Deze dag, die ons is gegeven en gegund wordt goed besteed.

We wandelen wat, we laten de zon ons aaien, we genieten van een lekker bakje koffie op het terras en we zitten een paar uurtjes uit het gezichtsveld van wandelaars en fietsers.

Het begint wat frisser te worden. Er zijn geen kinderstemmen meer - wel veel volwassene met grote plannen om mooie foto's te maken. Het is bronstijd in het park. Het wemelt van aspirante natuurfotografen en toeristen die graag dat ene mooie bijzondere kijkje vast wil leggen. De lenzen die op de camera's gemonteerd zijn zijn onbeschrijflijk grote kanonnen. Joekels van toeters. Daar MOET je toch een prachtig beeld mee vast kunnen leggen???

Wij rijden langzaam langs de wachtende menigte - en begeven ons huiswaarts. Onze dag kan niet
meer stuk.

We zijn thuis - het is net voor 20:00. Ik flans een lichte maaltijd in elkaar, we zijn net op tijd om naar jaja, Heel Holland Bakt te kijken.... en dan!

Dan komt het nieuwsbulletin. Wat voor ons een onvergetelijke mooie, gezegende en bijzondere dag was werd voor anderen in de gemeente Haaksbergen een NACHTMERRIE!

Mag ik nog over ons geluk schrijven en het plaatsen terwijl anderen zoveel verdriet hebben?

Ik worstel met deze tweestrijd!

Zeven dagen - hoe vullen wij ze in?

Er is een discussie gaande over de koop mogelijkheden op zondag. 

Willen we wel of geen koopzondag?

De mensen voor gebruiken allerlei argumenten VOOR:

1. Als ondernemer vinden wij dat we zelf moeten kunnen bepalen of en wanneer we wel of niet open willen zijn.
2. Het is niet meer van deze tijd om dicht te zijn op zondag.
3. Als we de toeristen een plezier willen doen ....
4. Er zijn mensen die de zondag NODIG hebben om hun benodigdheden te kunnen kopen.
5. De Horeca is toch ook 7 dagen per week open
6. We moeten concurreren met elkaar- anders gaan we ten onder
7. Vul hier zelf maar een paar in......

En de mensen TEGEN zeggen op hun beurt:

1. Zondag is een heilige dag. De dag van God.
2. Rust is belangrijk. We hebben ruimte nodig om even NIETS te doen.
3. De kleine ondernemer moet dan zelf werken want door de magere opbrengst kan hij/zij geen personeel veroorloven.
4. Het gezinsleven is belangrijker dan open zijn op zondag.
5. Als ouders moeten werken, wie past op de kinderen - moet dagopvang dan ook beschikbaar zijn?
6. Je kan je geld maar een keer uitgeven. Dan zijn 6 dagen voldoende.
7. Vul hier zelf maar een paar in.....

Wat een tweestrijd. Zelf heb ik al jaren ervaring met zondag shoppen - nee, ik bedoel niet dat zondag shop - maar in New Zealand is 7 dagen winkelen al jaren mogelijk.

New Zealand, tussen 1945 and 1980 waren winkels op zaterdag en zondag gesloten, het  liberaliseren van openingstijden gebeurde in 1990. Winkels mochten alle dagen open zijn behalve hele dagen op Goede vrijdag, 1ste Paasdag, and en Kerstmis, op ANZAC Day mochten de winkels pas na 13:00 openen. Sommige bedrijven zoals tankstations en dairies, waren uitzonderingen en die mochten wel op die dagen hun deuren openen. Niet alle dorpen en buitenwijken zijn open 7 dagen. Het MAG - en MOET niet. ( Wikipedia)

Nou vraag ik me af - hoe slecht of goed het is voor een land, volk en zeer zeker de eigenaren van de bedrijven die wel open zijn. Ik vind het moeilijk om hier over een vaste mening te hebben.

Nederland heeft een regeling waar ik me ook over verbijster. Dat bijna alle winkels dicht zijn op een maandagochtend en dat de openingstijden zo verschillen op die dag.

Waarom schrijf ik hierover?

Ik wordt gevraagd wat ik ervan denk ( zondag winkelen) en dan weet ik niet of ik voor of tegen ben.

Omdat ik op een tijdslijn leef - waarin veel dingen veranderen. Ten goede en ten kwade. Het is moeilijk om te weten welke juist goede en welke de kwade veranderingen zijn. Want het duurt even voordat de voor en/of nadelen zich aanmelden. Dan is het eventuele kwaad al geschied.

Als ik terugkijk naar het Oude Testament, dan zie ik hoeveel er nu is veranderd in de wereld. Toch houdt een groepering zich juist aan dat voorbeeld vast. Dan hebben we het Nieuwe Testament en de vernieuwingen, de lessen die Jesus ons heeft gegeven. Het Woord waar we advies, raad en richtlijnen kunnen vinden.

En dan: hebben we het nieuwe millennium - 2000! Nu 2014. 

Ik kan de wereld rond vliegen, ik kan met beeld telefoneren, ik kan eten in de magnetron in enkele minuten koken of opwarmen. Ik schrijf  niet met veer en ink maar hamer met mijn vingers op een toetsenbord en de woorden verschijnen op mijn scherm. Er komt geen papier aan te pas.

Een dag vrij houden - dat kan toch op elk willekeurige dag? Tijd om te bezinnen, rust te nemen. Stapje terug. Genieten van gezin. Ik HOEF niet naar de stad om te winkelen. Hoeveel mensen gaan naar een pretpark op een zondag? Is dat ook niet een vorm van 'winkelen'? Of kopen benzine, eten in een restaurant, nemen een trein of taxi? Eten een ijsje op een terras?

Dat bidden, ja, dat doe ik elke dag. Moet ik dan anderen dat opleggen? Want zo wordt dat door niet bidders ervaren.

Ik blijf met mijn vraag; Is 7 dagen kunnen winkelen een goede of een slechte ontwikkeling?

Terug blikken op....

...de woensdagavond na de vakantie.

Gisteren heb ik een blog geschreven die er anders uitzag dan mijn intentie was.

Ik bid voordat ik schrijf. Dan vraag ik om de begeleiding van mijn vingers op het toetsenbord. Dat de woorden die daaruit voort vloeien de woorden zijn die een verhaal vormen die gelezen mag worden.

En het verhaal van gisteren liep ECHT anders.

Toch wil ik het weer over onze woensdag groep hebben, want daar is veel besproken en ik voel me wel geïnspireerd om ook daar over te schrijven.

We zijn bij hoofdstuk 8 aangekomen.

We weten zo langzamerhand wel waar we het over hebben... om niet met jaloerse blikken naar anderen te kijken en denken dat wij alleen maar gelukkig kunnen zijn als wij -

OOK HEBBEN WAT DE ANDER HEEFT

Want zo makkelijk is het leven niet.

Dat zou betekenen dat je alleen maar gelukkig kan zijn met de idealen van een ander.

Toch is het soms moeilijk om te definiëren over wat 'verkeerde' begeerte is.

Zo kwamen wij op de verschillen in geloofsovertuigingen - bijvoorbeeld de verschillen tussen de katholieke kerk op een zondag en de protestantse kerk.

Wij ( ik ben katholiek) mochten ( en mogen nu nog) op de zondag na de kerk, na de koffie en verkleed uit onze zondagse kleren, gewoon buiten spelen met onze vriendjes, naar het zwembad gaan of de speeltuin in.

Dat mochten straatgenoten van 'de andere' kerk niet. Ik vond dat zielig. Dan zagen wij beteuterde kindergezichten achter het raam naar ons kijkend en wensen dat ze mee mochten doen. Ik weet dat ik dat als 'naar' heb ervaren. Gemeen zelfs. Ik snapte niet waarom mensen zo somber en serieus keken en deden op zo'n mooie dag die ZONdag heette. Zelfs een glimlach kon er niet af.

Wij mochten fietsen, lachen, genieten van de zondag op een manier waarvan ik altijd vond - zo dank je de Heer op Zijn dag. Want dan hadden mensen toch vrij? Dan kon het toch, dat samenzijn, familie uitstapje naar het bos of een ijsje halen en op een parkbankje genieten?

In de kerk luisterde wij naar verhalen over een barmhartige God die alleen het beste met je voor had. Er waren regels - de 10 Geboden die je moest naleven. Als je daar maar aan hield dan kwam het allemaal wel goed. Dit als kind dan he, want de boodschap was vast wel ingewikkelder maar zo staat het op mijn geheugen geschreven.

Al opgroeiend heb ik een paar diensten meegemaakt in de protestantse kerk waar ik inderdaad somber van werd. Als mens zijnde kon je NIETS goed doen. Alles was een zonde - er viel niets te lachen, vieren of over te juichen. En vooral de begrafenissen - oh ik werd er bang van. Maar ook op een bruiloft viel er niets te vieren.

Nou ligt het ook aan de interpretatie van de pastor - pastoor hoor. Dat is waar. Dit geldt nog tot vandaag aan toe. De mensen van 'het woord tot de letter naleven'. Niet uitpluizen wat er bedoelt is maar nemen zoals het er letterlijk staat. Ook dat kan leiden tot frustratie, onbegrip, een gevoel van machteloosheid of ontgoocheling.

Ik ben blij dat in mijn opvoeding BLIJHEID mee kwam met  het GELOOF. Naar de kerk gaan vond ik nooit een sleur of ongewild. De verschillende  parochiën tot waartoe ik behoort hebt waren warme, gezellige en vriendelijke verzamelingen van mensen waar ik me altijd in thuis voelde.

DAT IS VOOR MIJ - KERK

Woensdagavond gesprekken - en dan..........

Ja, het was weer zover. Woensdagavond waren we bijna weer compleet als groep bij-elkaar om het boek " My Neighbour's House" te bespreken. Heerlijk!

Het duurde even voordat we ons 'voorpraatje' uit hadden. De leden waren allen op diverse tijden weg geweest en er waren veel verhalen te vertellen en naar te luisteren.

Ja, dan is het moment aangebroken- volgende hoofdstuk aub. 'What God desires'.

De inhoud gaat over het 10de gebod! Het niet begeren van wat anderen hebben... om even kort samen te vatten. Hoe definieer je wat 'begeerte' eigenlijk is? We hebben het er lang en breed over gehad. Nog niet eerder deze blog gelezen...ga dan naar de link en neem een stapje terug in de tijd.

Maar nu, we waren bij hoofdstuk 8; 'What God desires' - en Wat God verlangt ( van ons) is dat wij ons verdiepen in Zijn Woord. Op die manier, en ALLEEN op die manier kunnen wij gehoor geven aan Hem. ALLEEN dan is het mogelijk om sterk in de schoenen te staan en niet alleen Zijn Woord te verkondigen maar te LEVEN zoals God dat van ons verlangt. En om dit te kunnen hebben wij als begeleider, ondersteuning en raadspleger - De Heilige Geest om ons daarbij te helpen.

Want, laat eerlijk wezen, dat wordt met de dag moeilijker. Na het nieuwsbericht van vanochtend bid ik voor meer Saul momenten (Handelingen 9:1-6).

We worden ook geroepen om onze vijanden lief te hebben. En met onze vijanden versta ik - diegene die ons kwaad aan doen. Maar niet alleen ons als persoon maar ook diegene die God gebruikt om moorden te plegen, om onwaarheden te verkondigen en genadeloos onmenselijke praktijken uit te voeren. Zelf zien zij dat niet zo - hoe krom denkend wij dit ook ervaren - de mensen die zich beroepen op hun God en Christenen dwingen om anders te denken, voelen en gedragen zich als 'redders' en uitdragers van hun geloof. Ik vind het allemaal ERG moeilijk te bevatten.



Het gaat mijn petje te boven hoe iemand  het hoofd van een ander eraf kan hakken. Wreed he, hoe dat er staat? Maar zo is het wel. Onthoofden klinkt veel 'netter' maar in feite is het een barbaarse handeling tegen mensheid en tegen GOD! Iemand van het leven beroven omdat hij of zij ANDERS gelooft.

Als wij allen als mens verlangen naar God, welke naam je Hem ook geven wil, dan deel je toch die verlangen? Of zie ik dat verkeerd? Dan werk je elkaar toch niet TEGEN maar draag je BIJ aan de weg naar Hem toe? Ben ik naif? Ontbreekt er kennis bij mij? Is het moeilijker dan DAT?

God bestaat - Jesus, de Wijsheid van God ( Kol. 2:3)  Zijn zoon bestaat en om ons te ondersteunen op deze aarde hebben wij de Heilige Geest ( Joh. 14:26) die ons bijstaat als raadgever en leraar, kennis overdrager.

TOCH?

Is deze strijd is TE GROOT voor de mensheid?

Ik verlang naar momenten dat God toch ingrijpt. Dat God mensen als 'de beul' met bliksem treft  en Zichzelf aan hen vertoont als liefdevolle God. 

Daar bid ik voor. 

Daar verlang ik naar. 

Daar hoop ik op.

Een ander onderwerp

Er was geen woensdagavond groep- er waren zoveel niet beschikbaar vanwege vakantie plannen dat er besloten werd de avond stilletjes voorbij te laten gaan.

Ja, wat moet ik dan? Waar moet ik nu over schrijven? Nou, er zijn onderwerpen genoeg waar ik het over zou kunnen hebben. Je hoeft de krant maar open te slaan en daar gaat het al mis. Niets anders dan geweld, gruwelijk geweld en overdadig geweld. Ja toch? Ik wordt er een beetje zenuwachtig van. Natuurlijk kan ik dat overslaan - en dat gebeurt ook wel en neem ik genoegen met de 'gewone' berichten, maar er staat weinig bij om echt blij van te worden. Dus die krant kan ik makkelijk links laten liggen en mijn dag wordt er niet minder door.

Psalmen 4:8
Ik zal gaan liggen en slapen in vrede, voor jou alleen, HEERE, stellen mij in staat om veilig te wonen. 

( NVS)

Waar wordt ik dan wel blij van?

Ik hou van kikkers en het lied
It's not easy being Green, van Kermit.
Tekst ZO bijzonder mooi.

Als ik wakker wordt en dankbaar de dag begin - juist met DAT gevoel van dankbaarheid dat ik er BEN! Dat mij een nieuwe dag geschonken is om er wat mee te doen wat waardevol is.

Wanneer er berichten staan van een of meerdere kinderen en/of kleinkinderen op mijn iPAd of telefoon.
( nee, niet via openbaar FB ofzo- gewoon - mam/oma berichten persoonlijk naar mij) vanuit het buitenland.

Als ik de stem van manlief hoor en weet dat hij goed heeft geslapen en uitgerust is. Hij heeft nl ernstig apneu en slaapt met een masker. Dat was ZO wennen. Ik ben absoluut ERG trots op hem dat hij er zo goed mee omgaat.

Als ik naar buiten kijk - regen, zonneschijn of welk weersomstandigheid ook - en zie hoe mooi alles rondom is. De luchten, de bomen, de geiten en kippen en het opgewekte gesnater van alle vogels.

Het ochtend chat bericht van een vriendin via Skype. We maken elke ochtend contact gewoon om te laten weten hoe de nacht is geweest en wat de plannen voor de komende dag zijn. Haar man is semi- invalide na een hartstilstand en reanimatie. Zij zorgt met veel liefde en toewijding voor hem. Dit ochtendritueel is echt een belangrijk onderdeel van onze vriendschap en steun naar elkaar.

Dus, ik hoef niet over die narigheid te schrijven. Niet omdat ik ontken dat het er is, maar omdat ik het veel belangrijker vind om te weten dat er mogelijkheden zijn tot dankbaarheid. Dat, als ik het zou toelaten, dat ik somber en neerslachtig zou worden als ik op ga in alle ellende die mensen zich aandoen.

Ik kies voor vrede in mijn omgeving. En als dat helpt om een ander ook zo in het leven te staan dan zijn we een stap verder om te leven zoals we dat behoren te doen. In liefde, in zorg voor elkaar - in hoop en vreugde.

Matteüs 22:36-40
36 ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ 37 Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. 38 Dat is het grootste en eerste gebod. 39 Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf.40 Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet staat.’

En elkaar afslachten is naar mijn inziens niet wat God voor ogen had.

Internet hobbels

Laatst kreeg ik te horen - " waarom komt mijn reactie niet op de pagina te staan?"

Nou heb ik de laatste tijd wat gesleuteld - maar ik heb niets veranderd aan de settings over REACTIE plaatsen.

Dan sta je soms even met grote vragen.... want ook al weet ik wel het een en ander - soms heb ik het gevoel dat ik niets weet.

Dan ga ik twijfelen aan mijn eigen kunnen.

Vanaf mijn jongere jaren - en dat is al lang geleden - werk ik met computers...

Mijn collega Hennie bij de sorteermachine
Wat een bakkenbeest he?

Tegenwoordig kan alles op een mobiele telefoon uitgezocht worden. Mails gestuurd, afspraken gemaakt - fotootje erbij. Noem maar op.

Toch blijft het soms in gebreken. Dan werkt internet niet of traag, dan komen de beelden raar over - of juist niet. We kunnen weten wat anderen eten of hebben gekocht en we kunnen vrienden terugbetalen - door per direct geld op hun rekening te zetten. We laten ons gek maken, gefrustreerd raken - en vaak de plezier ontnemen van onverwachte wendingen of gebeurtenissen.

Wat leven wij toch in een bijzondere wereld.

Ik vraag me af - hoe zou het de apostelen gegaan zijn met een iPad- een digitale agenda in de iPhone op zak of een TomTom om juist dat klein dorpje te vinden?

De bijbel - al die mooie verhalen en bijzondere belevenissen - nu ontbreken er beelden - hoe zou de wereld er toen ECHT uitgezien hebben? En zouden we meer of minder verhalen hebben om van te leren?

Hebben wij het nu beter???

Wij willen ( en dat wilde Thomas ook) zekerheid, alles weten of het wel of niet waar is, zekerheid over het weer, over die aanbieding, of de files er al staan. We laten eigenlijk weinig over aan onze verbeelding en verwachting. Eigenlijk jammer - want thuis blijven omdat Buienradar regen aangeeft en dan later horen - nee joh, het was hardstikke mooi weer hier - is toch een verloren kans.

Blinde vertrouwen - hebben we dat nog?

We zijn er nog niet.....

Een boek lezen en datzelfde boek bespreken vergt tijd. Want je komt van alles tegen. En vreemd genoeg ( of niet zo vreemd) raakt de inhoud nu onverwachts de dagelijkse gebeurtenissen - of dat nou toeval is of gewoon bewustwording laat ik in het midden. Ik ben zelf niet zo van 'toeval' maar dat is voor iedereen anders.

My Neigbour's House, een in het engels geschreven boek over het 10de gebod. Marja Meijers kreeg jaren geleden ingeving van  de Heilige Geest om boeken te schrijven over dit onderwerp ( de Tien Geboden) en dan nog wel in het Engels. Dat was wel haar voertal op dat moment, hoewel Nederlands haar moedertaal is.

Enfin, de groep mensen waarmee ik een discussie aanga (bijna) elke week is bezig duidelijkheid te krijgen over hoe dat gebod er nou precies uitziet en wat er van ons verwacht wordt. Best wel interessant om de geboden te zien als spelregels - ipv barriers.

Een woordje zoals NIET kan een rode vlek zijn voor velen en ongewenst gedrag oproepen. Dus, Marja haar uitgangspunt is niet NIET maar wat dan WEL?!

En zo komen wij tot nieuwe inzichten, zijn het eens en oneens en breken veel taboes open. Want hoe weet je nou of je iets wat een ander heeft WEL zou mogen willen en wanneer nou NIET!

Vorige week stond er een verhaal in de krant - een gezin had 'pech'. Van alles ging fout op hun vakantie. De krantenkop 'Vakantie van hell' of 'Helse vakantie' ( ik weet het niet precies meer) riep bij mij al gauw een gedachten van - oh wat een ramp is deze mensen nu overkomen?
Dus ik begon te lezen.......

Door een wat slordige voorbereiding ( mijn beoordeling) kwamen ze 'vast' te zitten op een camping in Frankrijk. Vast in de zin van , geen geld om uitstapjes te maken vanwege de pinpas die 'opgegeten was' door een foute die de eigenaar had gemaakt bij het trekken van geld. De kinderen konden 'alleen maar' bij het zwembad of in de speeltuin spelen. Er was geen geld voor pizza! De kinderen vonden het maar NIKS- ze verveelden zich! De begeleidende familiefoto sprak boekdelen.

Ik weet het, niet aan mij om te beoordelen - maar ja, daar stond het dan, in de krant " Vakantie van Hell". Oh zo triest. Ik was er stil van. Een camping, zwembad, Frankrijk, speeltuin, gezond, SAMENZIJN. Je zal het maar zo slecht treffen!

Natuurlijk hadden ze andere plannen voor ogen - maar het liep anders.

Dan ga ik toch denken - hoe zit dat met ons mensheid. Kunnen we nog tevreden zijn met minder? Hoe flexibel zijn wij? Danken we nog voor kleine zegeningen of alleen maar die Eerste Prijs ( de beste, grootste, mooiste iets waar wij naar verlangen) zou ons dat toebedeeld zijn?

Kunnen we nog gelukkig zijn met wat we hebben?

Wat doen we of hebben we er voor over om datgene te bereiken wat ons echt GELUKKIG gaat maken? 

( tot de volgende wens).

Wat zijn nou die zo felbegeerde  DINGEN? 

De vriendschappen, de relaties, ons werk, huis - hobby's, de TOEKOMST????

En vandaag dan - de hier en nu? Is dat genoeg?

Een najaarsdag net in je vakantieweek!

Kunnen we DAAR tevreden mee zijn?

Zo denken - kan de wereld LICHTER maken!
Of niet soms?

Woensdagavond: Ik was 10 minuten te laat.

Dit is uitzonderlijk wat langer- maar moest het toch even kwijt!! 

Ja, het kan gebeuren. Het was niet mijn bedoeling en zat ook niet in de planning en toch liep het zo en niet anders.

Al enige tijd hebben wij een recreatieplek in de verkoop. Het is een zeer bijzonder mooi plekje grond (520m2) en er staat een verouderde sta caravan op die in liefde voor gezorgd is en al meer dan 35 jaar in gebruik is geweest. Wij maakten er geen gebruik van - maar al die jaren lang beide inmiddels overleden schoonouders wel.

Tijden waren financieel wat moeilijker dus heeft het even geduurd voordat de juiste kandidaat zich aanmelden. En dat is nu gebeurt - we tekenen het contract vrijdag. Alle afspraken en nodige informatie is heen en weer uitgewisseld dus - adieu vakantieplek! Het is mooi geweest. We sluiten deze mooie periode van het leven van pa en ma af met voldoening en dierbare herinneringen.

Afgelopen woensdag om 18:00 zaten wij ( mijn man en ik) in het zonnetje met de toekomstige eigenaar alles te bespreken onder het genot van wat koele drankjes. Het gesprek verliep zo gemoedelijk dat ik opeens besefte - ik kom te laat voor 'mijn avondje'. En met een snelheid die te bewonderen was - hebben wij een eind aan het gesprek gemaakt, opgeruimd en ons huiswaarts begeven.

Dus, waarom deze uitleg? Nou ik zat er niet goed 'in' afgelopen woensdag. Het gesprek was al in volle gang en het duurde even voordat ik het gevoel had - erbij te zijn! Er kwam zoveel aan bod dat ik tijd nodig had om het te verwerken en eigen te maken. Dus, dacht ik; Daar ga ik morgen wat over schrijven! Waar ik wel de nodige aandacht aan wilde besteden en is ook gebeurt - was het dankgebed vanwege de verkoop van de caravan waar de groep en ik al enige tijd voor hadden gebeden. Dat WAS woensdagavond.

En toen was het DONDERDAG- een ZWARTE DAG in onze geschiedenis, niet alleen in NEDERLAND maar in de WERELD. Want niet alleen Nederland werd abrupt in rouw gedompeld. Dat 2/3 van de inzittenden van vliegreis MH17 Nederlanders waren maakt het niet minder erg omdat de rest uit andere werelddelen kwamen. DIT had NOOIT mogen gebeuren.

Ik kan het niet goed praten, ik kan me niet eens voorstellen hoe het voor de nabestaanden moet zijn - hoe zij deze tragische gebeurtenis beleven. ONGELOOF, ONBEGRIP, ONTSTELTENIS, DIEP ROUW, VERBIJSTERING en ga zo maar door met alle woorden die ons taal bezit om 'dit gevoel' een naam te geven.

Waarom blijft het zo in mijn hoofd spoken? Iemand zei " ja, jij reist/vliegt veel, ook die kant op vanwege de kids Down Under. Misschien raakt het jou dan des te meer omdat jij het vliegen zo gewend bent!" Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het even niet uit mijn hoofd weg wil. Want ergens knaagt het - is er een link te leggen met het 10de gebod?

Ik denk dus van wel - maar dat ben ik en misschien zijn er meer kundige mensen die dit zouden tegenspreken. Dan hoor ik dat graag.

BEGEREN- HEBBEN WILLEN en tot ALLES toe in STAAT zijn dit te BEWERKSTELLIGEN!

Oorlog. Waar gaat het over - HEBBEN WILLEN! Iets wat 'iemand'  heeft en beheert en een ander denkt daar het zijne/hare over!

Ik heb het opgezocht op Internet- op Wikipedia om correct te zijn.

Oorlog is een gewapende strijd tussen volkeren of staten. Als etnische of religieuze groepen binnen dezelfde staat met elkaar een gewapende strijd voeren spreekt men van een burgeroorlog. Men spreekt van een wereldoorlog als een meerderheid van de grootste en sterkste landen over de hele wereld bij de oorlog betrokken is. Oorlogen tussen staten onderling zijn tegenwoordig zeldzaam. ( oh ja???)

Tegenover oorlog staat vrede, een toestand waarin volkeren en naties elkaars bestaan respecteren of zelfs waarderen. Tussen oorlog en vrede zijn allerlei tussenvormen denkbaar, zoals de Koude Oorlog of de wapenstilstand.

De rest - ook niet oninteressant, maar ik plaats het niet - kijk zelf maar, geeft uitleg een zelfs een definitie!!!!! tJonge jonge- een uitleg EN definitie.

Oorlog = doden- mensen vermoorden!

Oorlog - plunderen, verkrachten, martelen!

Oorlog = geld verdienen door bedrijven die wapens produceren!

Oorlog = het rechtvaardigen van geweld tegen mensheid!

Vrijdag hing de vlag aan ons huis op half stok - het maakte niets goed toch wilde ik IETS doen.

Joh 13:34-35

"Dit is een nieuw opdracht die ik jullie geef: heb elkaar lief. Heb voor elkaar net zoveel liefde als Ik voor jullie heb. Aan de onderlinge liefde zullen mensen zie dat jullie mijn leerlingen zijn."

1 Korinthiërs 1:10

Maar, broeders en zusters, in de naam ven de Here Jesus Christus smeek ik u eensgezind te zijn. Maak het met elkaar in orde zodat u weer één van hart en ziel bent.

Kies LIEFDE dan zit het altijd goed.

My Neighbours House - op ( welke) weg!

We boften ALWEER - dat buiten zitten bevalt prima. Erg gezellig en ontspannen. Tegen 21:00 gaan er wel wat vesten aan - maar dat mag de pret niet drukken. Aankomende woensdag - een spannende avond want om 22:00 speelt Oranje tegen Argentinië in de halve finale. Zal het dan ook druk zijn? Zullen we allemaal aanwezig zijn?

Wat is nou een goede reden om 'af' te zeggen? Daar heb ik in de eerste instantie eigenlijk niet echt bij stil gestaan. Als iemand een verjaardag heeft - of een andere afspraak die op een woensdagavond gemaakt is - terwijl ik in het algemeen de woensdag vrij houden - IS het dan terecht om te zeggen, "nou mensen we schuiven even door naar volgende week". Is dat nou echt zo verkeerd? En de niet voetbal kijkers dan? Een gewetensvraag denk ik. Ik zeg af voor persoonlijke afspraken die op een ander moment niet gelegen komen. Ik probeer die avond vrij te houden wat soms gewoon niet kan. Het past ook een beetje in de kader van dit boek en vooral dit hoofdstuk. Keuzes maken.

En dat niet alleen, IK MIS MIJN WOENSDAGAVONDEN als ze niet doorgaan - vanwege eigen belang of anders.

Vorige week - ging ons gesprek verder. We waren bij het volgende hoofdstuk aangekomen ' A change of direction' - ' Van richting veranderen' of ' Een andere koers varen'.

Het woord 'Repentance' was gevallen. De betekenis van dit woord - BEROUW hebben. We waren het eens dat SPIJT en BEROUW niet dezelfde lading hadden. Je kan ergens wel spijt van hebben - en dan?

Even heel kort door de bocht: BEROUW =  realiseren dat er IETS mis is of ging en HET anders te willen doen. 

BEWUST zijn van het VERKEERDE en op weg willen/streven naar HET GOEDE.

Zo, dat was het dan. Nee hoor, was het maar zo makkelijk. Een voorbeeld - je hebt een doel voor ogen - een spaarpotje speciaal voor een bijzonder IETS. Een reisje misschien of feestje voor je 25 jarig huwelijksfeest. IETS bijzonders. Elke week stop je er een vast bedrag in. Het bedrag groeit. Dit is een plan op lange termijn. Je hebt nog tijd, en die heb je ook nodig. Sparen gaat moeizaam. Om de paar weken ga je naar de stad met een vriendin- je wilt graag 'leuke dingen doen'. Zo af en toe pak je een klein bedrag uit je spaarpotje. Het is nl JOUW spaarpotje! Toch geeft het geen leuk gevoel. Op een dag als jij een briefje van het stapeltje pakt bedenk jij je. Je hebt net geteld en het bedrag is niet op het niveau dat het hoort te zijn. 

Daar kan je SPIJT van hebben - en dan besluiten 'nog maar EEN KEERTJE DAN' daarna DOE ik het NIET MEER. Er is geen mens die je hierop zal aanspreken. Misschien je geweten wel - maar die is snel uitgeschakeld

 - OF -

NA het tellen besef je dat je eigenlijk NIET GOED bezig bent. Je hebt het geld niet over de balk gegooid maar ook niet gebruikt voor de doeleinde waar het voor bestemd was. Je toont BEROUW- je spreekt jezelf toe en zegt ' dit kan niet langer zo. Ik ben fout bezig. Op deze weg wil ik niet langer wandelen - ik sla een nieuwe weg in -

die naar mijn eind doel leid'. 

Het geld blijft in het potje en jij besluit om voortaan GEEN greep in het potje te doen. De verleiding is er nog - uiteraard! Maar de beslissing om de juiste weg te volgen is een afspraak en belofte die je graag na komt. Je sust het stemmetje in je hoofd die graag op je inpraat - en ben steevast in je besluit. De beloning is MEER dan alle verleidingen waard. Je bent een nieuwe weg ingeslagen - een waar je jezelf in de ogen kan kijken, trots op mag zijn en je bent in eigen kracht gegroeid.

Ons leven richting GOD kan ook zo lopen. Dat we als mens soms even de weg kwijt zijn. Dat wij ons GEWETEN ( stem van de H. Geest) even uitschakelen als het op kleine ( of grote) beslissingen neer komt. Welke weg kiezen we? 

Dit zijn nog wat voorbeelden - je rookt, je weet dat je longen beschadigd worden. Wij hebben een lichaam gekregen waar we voor moeten zorgen. Waar hecht jij je aan? Een gezond levensstijl of liever die sigaret. Je drinkt, ach niet zoveel, echt niet! Toch kom je elke week geld tekort, je gezin lijdt onder jouw verslaving. Welke weg kies jij? Je werkt 6 dagen in de week, - om hoog mogelijk salaris binnen te slepen- je kinderen liggen op bed als je thuis komt en je bent al weg voordat ze naar school gaan! dag 7 lig je voor pampus op de bank, uitgeteld! Kan het in een huis met een kleiner hypotheek ook? Zo zijn er talloze voorbeelden van verleidingen in het leven die ons van de WEG AF houden - in ieder geval niet DE WEG die naar het leven die GOD voor ons bedoelt heeft. Lig je nachten wakker en maak jij je zorgen om dingen waar je toch niets aan kan doen? Tast het je gezondheid aan - maagzweer - slaapgebrek? 

Waar is je vertrouwen in GOD? Hij neemt graag die zorg van je over!

Matt: 11:28

"Als de lasten u drukken en u vermoeid bent, kom dan bij mij. Ik zal u rust geven"

Ik  zeg niet dat het MAKKELIJK is - maar waar ik van overtuigd ben - is dat het MOGELIJK is.

Kies de juiste weg - wandel niet alleen of in verleiding - maar wandel met GOD als eind doel en de H.Geest als gids/wegwijzer.

Deel 2 van dit hoofdstuk komt is de volgende keer aan de beurt!
( ben je er nog?)

Van 1966 - tot 2014

De Flavia ( Italiaans schip)
Ons 'thuis' voor 6 weken

Het was eind schooljaar 1966.

Wij woonden toen nog in Nieuw Zeeland. Nog maar net - want eind december zijn wij, mijn ouders, zus, jongere broer en baby broertje terug gegaan naar Nederland. Mijn baby broertje moest geopereerd worden. Hij had Spina Bifida EN open rugje. Maar wel een dun vliesje erover. Dat ( vliesje) op zich was al heel bijzonder. Medici in Nieuw Zeeland waren het met elkaar niet echt over eens wat de juiste behandeling moest worden. Mijn ouders miste hun vertrouwde taal- steun van familie en vrienden en de vertrouwde en herkenbare ( toen nog wel) medische ondersteuning en voorzieningen die Nederland zijn bewoners bood.

De beslissing om terug te keren heeft zijn voordelen en ook zijn nadelen gebracht. 

Overwegend moet gezegd worden - een geslaagde missie. Broertje is nu vader van 3 kinderen.

Mijn jongere broer en ik waren leerling op de katholieke basisschool St Theresa's. Hij twee jaar jonger en in een lagere groep. Mijn eerste leerkracht daar was Zuster Lucia. Wat een SCHAT van een vrouw
( non). Ik heb haar JAREN later een keer weer gezien op een reünie. Prachtig mens.

Het waren 3 leuke jaren - duurde wel even voordat ik maar ook mijn mede leerlingen aan elkaar gewend waren. Plagerijen waren toen niet gezien als pesten. Het is erg moeilijk om als buitenstaander je plekje te veroveren als je van natuur jezelf niet echt 'promoot', en dat deed ik niet. Ik was wat schuw en stilletjes. Door de jaren heen heb ik geleerd dat ik dat anders moet doen - een overlevingstactiek aanleren. Toch ben ik liever in de keuken dan in de feestzaal - altijd al zo geweest.

Ons heen en weer gedoe tussen Nederland en Nieuw Zeeland heeft ervoor gezorgd dat ik scholen in beide landen heb meegemaakt - vriendschappen ook. Ik heb vriendschappen uit mijn basisschool jaren in Nieuw Zeeland en uit mijn Nederlandse jaren jeugdvrienden in mijn 'vriendenboekje' staan. Op latere leeftijd weer een nieuwe vriendengroep opgebouwd na mijn terugkeer naar Nieuw Zeeland. Daar heb ik nog steeds veel en goed contact mee. En eerlijk is eerlijk, met Facebook, Skype en dergelijke mogelijkheden is het contact houden wel makkelijker gemaakt.

1966 - St Theresa's in Three Kings,
Auckland, New Zealand

In mijn vriendenlijst staan namen van een paar vriendinnen van mijn schooltijd op St Theresa's school. En als het eventjes goed uitpakt ga ik een klasgenootje uit die tijd in oktober voor het eerst sinds 1966 weerzien! In het ECHT - LEVENDE LIJVE! Hier, in Nederland. Oh wat is dat GAAF. Gaaf is niet meer hip - maar zegt wel hoe ik er over denk!

Een paar dagen geleden hebben we dit besproken. En wat dat allemaal met je DOET! Ik was weer eventje 12 jaar oud. Met paardenstaart en school uniform aan. Een bruin tuniek met licht gele bloes.

NU maar duimen dat haar zakelijke reis allemaal doorgaat zoals besproken, want dit wil ik voor geen GOUD missen.

My Neighbour's House - volle bak!

Ja, dat is snel he? Ik dacht " laat ik er nou geen week overheen gaan. Doe wat je moet doen - schrijf er meteen over". Dus, bij deze.

Het was volle bak gisteravond - allen aanwezig. Het weer leende zich ook om buiten te kunnen zitten. Gezellig, knus een beetje fris maar dan val je ook niet zo makkelijk eventje 'weg'. Niet dat het mogelijk is met de gaande discussies.

Eerst een 'verzamel half uurtje'. Koffie, thee praatjes. Even bijkletsen. Om 20:00 beginnen we met gebed. Dit wordt meestal door Jan uitgesproken. Een soort stille afspraak en als gastheer ook zijn voorrecht dat te doen. Jan vraagt voor wijsheid, begeleiding van de H. Geest. Hij bid dat wij open staan voor de aanwijzingen die in het boek staan en de gesprekken die erop volgen - dat wij ervan kunnen leren en groeien in de kennis die wij nodig hebben, om dichter bij God en zijn Wil voor ons leven te komen.

Dan beginnen we te lezen - een voor een. De schrijfster Marja begint en geeft het stokje door aan diegene die zich geroepen voelen om ook voor te lezen. Je moet dat ook zelf willen uiteraard. Het boek is in  het engels geschreven - en als jij je daar niet bij op je gemak voelt, net als hardop voor anderen bidden of spreken - dan is het je goed recht om te luisteren. Ik houd erg veel van voorlezen - een van mijn favourite taken als juf dus laat ik de kans niet voorbij gaan.

Er komen gesprek/vraag momenten. Er zijn passages waarin er veel  'uit te pluizen' valt . Die komen zonder er over na te hoeven denken, automatisch aan bod. Er staan woorden in de teksten die uitleg vergen. Er staan uitspraken en beschrijvingen die discussies opwerpen.

Gisteren draaide het om - KEUZES MAKEN!

Klinkt helder, makkelijk misschien en iets wat we elke dag doen. 

Juist. 

Maar vanuit welk perspectief?

Wij staan in een wereld met wereldse attracties en mogelijkheden.
Als gelovigen staan wij in een goddelijke wereld met spirituele mogelijkheden.

Kiezen wij om mee te doen aan wereldse dingen of kiezen wij voor God in onze wereld?
De gezegde dat men "geen twee meesters tegelijk kan dienen" is hier van toepassing!

TIJD: We hebben 24 uur per dag om bezig te zijn om deze wereld te behoeden, behouden en laten schitteren. We hebben de mogelijkheid om er te ZIJN voor anderen en ons bezig te houden met de verzorging, samenzijn en wel zijn van allen en alles om ons heen.

Toch komen wij TIJD TE KORT.

Waarom? 

Waar houden wij ons mee bezig?

Een persoonlijk voorbeeld: Huishouden, drie opgroeiende kinderen, werken en studie. Om het maar niet te zeggen over privé leven, familie en vrienden. Druk druk druk. Ik las graag en veel ( vergeleken bij anderen in mijn omgeving). Ik besefte dat 'iets' ruimte moest gaan bieden voor andere dingen die belangrijk waren - toch was mijn liefde voor lezen niet 'slecht' of dat het 'weg' moest.

Ik gaf mijn dilemma over. Ik bad en vroeg om 'discernment' - 'inzicht'. Laat mijn interesse in een boek, verhaal of blad mij voorbij gaan als het iets is waar ik niet van groei, leer of nodig hebt, of mij zelfs negatief zou beïnvloeden. En binnen een korte periode liet ik 'begeerde' publicaties links liggen. De drang, interesse of nieuwsgierigheid was ECHT weg. Er kwamen belangrijke dingen voor in plaats waar mijn aandacht en energie voor nodig was.

En lezen - dat doe ik nog steeds, met inzicht!

Als ter afsluiting: Romeinen 8:5 ( Het Boek)

Wie zijn eigen zin doet, denkt en leeft alleen op natuurlijke vlak. Maar wie zich door de Heilige Geest laat leiden, denkt en leeft geestelijk.

Aan mij de keus

My Neighbours House - continued

Waar was ik ook al weer gebleven?

Het is een tijdje geleden dat ik verslag hebt gedaan van het boek waar ons woensdagavond groepje zich mee bezig houdt momenteel. Niet bewust hoor- maar de dagen zijn momenteel zo vol en druk dat ik er niet aantoe kwam om mijn gedachten erover 'op papier' te zetten. En wat schets mijn verbazing - het is woensdag vandaag en we zullen vanavond weer verder moeten met ons gesprek- oftewel - discussie.

Toch wil ik dit nog even kwijt voor dat ik me verder meng in de discussie.

Heeft iemand wel eens een boek her-lezen? Dat er een periode voorbij is gegaan en je pakt het boek weer op om je er weer in te verdiepen? Het overkomt mij niet vaak - maar er zijn verhalen, en dan zijn er verhalen. De ene raakt je meer dan een ander. Maakt je nieuwsgierig, laat een gevoel van bewondering in je achter of welk emotie dan ook.

Dit boek is zo'n boek voor mij. Ik heb het al in huis sinds de uitgave. Heb het helemaal gelezen, en ook weer meerdere stukken her-lezen. Nu weer. Er blijven onderwerpen of zinnen die mij op een of andere manier telkens anders raken. Misschien omdat er over gediscussieerd wordt dat er nieuwe inzichten of vragen komen. Het blijft een interessant onderwerp - begeerte! Het graag WILLEN hebben van iets denkend dat het iets aan je geluk zal toevoegen!

Gaat het over GROTE dingen - zoals een auto of huis of wereld reis! Of gaat het over iets meer persoonlijks - een baan, kinderwens, overbuurvrouw, slank lichaam. Is het fout om iemand te bewonderen en meer gelijk in zijn of haar evenbeeld te willen zijn?

Moeten we het daar over hebben - of klinkt het allemaal zo kinderachtig en minimalistisch?

Ik denk dat het onderwerp zelf ons iets laat onderzoeken wat in elk mens schuilt - ontevredenheid - met wie we zijn, wat we hebben of niet en hoe wij daardoor in het leven staan of tegenaan kijken.

Zelf denk ik, het gaat niet om hoe groot een 'iets'  dat wij 'willen' of 'begeren' maar het gaat om het gedrag en emoties die daaraan kleven.

Tenminste - tot nu toe is dat mijn theorie. Zal mij benieuwen hoe ik er na vanavond over denk!