Zalig de dagen- VREDE op aarde.

4de zondag in Advent - puntjes op de i zetten!

HOOP

LIEFDE

VREUGDE

VREDE

Het kerstfeest nadert nu snel. Nog maar enkele dagen en dan is er voor velen ' het moment supreme' aangebroken.

Ik kan me voorstellen dat niet iedereen het kerstfeest als een religieuze aangelegenheid beschouwt.

Voor velen is het een pauze moment, betekent het vakantie, rustig aan doen, kinderen thuis hebben, op vakantie gaan of gaat 'het feest'  zelfs ongemerkt voorbij.

Wat ik me niet voor kan stellen is dat deze 4 mooie elementen in het leven men onberoerd laat.

Wie heeft in zijn leven nooit HOOP gehad - op liefde, een baan, een huis, gezondheid noem het maar op.

LIEFDE speelt een rol in elk mensenleven. Liefde voor iemand, een hobby, werk, eten, de natuur.

VREUGDE, ja dat moment waarop er iets kriebelde in je lichaam, een glimlach van een kind, het jawoord van je geliefde, het winnen van een prijs, het ontdekken van iets nieuws

En dan VREDE - vandaag in veel landen ver te zoeken maar we willen het wel. Vrede onder elkaar, in het gezin, met ouders, broer en zus, vrienden lang links laten liggen omdat ze het niet met jou eens waren - of jij met hen, met mensen waarvan je niet eens weet waarom een relatie of vriendschap breuk is ontstaan. 

VREDE die VREUGDE kan brengen, 

VREDE waardoor we LIEFDE ervaren,  

HOOP hebben dat VREDE zal wederkeren.

Ik heb ook wel iemand die ik graag weer in mijn armen zou willen sluiten - VREDE mee wil sluiten.

Jij ook?

Het gaat niet om wie wat heeft gezegd ( of niet) gedaan heeft ( of  niet). Het gaat ook niet om zeggen - je hebt gelijk ( of niet) het gaat om VREDE, om LIEFDE, om die VREUGDE en de HOOP op samenzijn.

Wie sluit jij weer in de armen - of maak je de poging daartoe?

Vrede op aarde - Vrede op aarde, VREDE op AARDE en in de MENSEN!

Week 3 van Advent

Als ik naar buiten kijk ontbreek de kerstsfeer. De straten zijn schoon, het gras is groen en behalve een licht laagje vorst, zijn de auto's goed zichtbaar.

Mijn herinneringen als kind en jong volwassene aan de kerst ( in Nederland dan) zijn witte, sneeuw en ijs dagen. Veelal donker en grauw. Ik klaag niet hoor - constateer alleen maar wat ik nu zie en ervaar.

Elk jaargetij heeft zo zijn visuele tekens dat er iets gaande is. En laat eerlijk wezen, onze echte winter laat op zich wachten. Net als het naderende feest. De dagen kruipen of vliegen voorbij. Toch is het feest van Kerst in aantocht. De zomer kleren zijn opgeborgen en de winterkleren al tevoorschijn gehaald. Winterjas aan de kapstok, sjaals en handschoenen paraat. Voorbereid op wat komen gaat.

Zo zijn de weken van Advent ook bedoelt. Een periode van voorbereiding. En dat kan op zoveel manieren en inhoudelijk voor elk verschillend.

Ik heb de afgelopen twee weken een paar onderwerpen genomen om over na te denken, aandacht aan te besteden en voor te bidden. Natuurlijk komen er ook praktische dingen bij. Kerst versiering, juiste muziek om naar te luisteren, kerstkaarten schrijven en versturen. Waar en wat eten we en met wie?

Deze week concentreer ik me op twee aspecten. Het praktische en het onderwerp -

Vrolijk of Niet vrolijke kerst.

Want het kerstfeest is niet voor iedereen een vreugdevolle periode. Het kan juist de zwaarste periode van het jaar zijn. Familie ruzies, gemis van geliefden, moeizame herinneringen en dagelijkse zorgen kunnen juist in deze periode zwaarder wegen.

Twee jaar geleden op 19 december liep ik met mijn man en zwager weg van het sterfbed van mijn schoonvader. We liepen de trap af in het ziekenhuis en aanschouwde de kerstboom in vol ornaat, er speelde iemand op de piano in de hal en het gonsde, ja gonsde VREUGDE in elke hoek.

Mijn eerste reactie was om heel hard te schreeuwen - 

STOP, HOUD JULLIE MOND TOCH - LACH NIET ZO. ONZE PA is DOOD en LIGT DAAR OP DE KAMER DOOD TE ZIJN.

En wij zijn niet de enigen die gedenkwaardige verdrietige dingen hebben beleefd in deze periode van vreugde en blijheid.

Buiten de praktische voorbereidingen om, die ook niet onbelangrijk zijn, wil ik aandacht geven aan de mensen die deze dagen als donkere dag beschouwen. Die, voor welke reden dan ook, de vreugde niet meer voelen. Bid u ook voor ze?

Laat uw licht in hun harten schijnen Heer.

Breng genezing en vreugde in hun leven.

Mogen hun donkere gedachten en verdriet vervangen worden door LIEFDE en HOOP

De voorbereidingen - dankbaarheid

Vorige week - de eerste zondag van Advent. De aanloop naar het kerstfeest.

Door mijn bezigheden was het er niet van gekomen mijn engelse blog ook in het Nederlands te schrijven.

Zo het mensheid betaamd - zijn wij wezens van rituelen. Vanaf het moment dat wij wakker worden - tot het slapen gaan zijn wij bezig met 'voorbereidingen'.

Uitvergroot, houden wij ons ook bezig met voorbereidingen op bijzondere momenten in ons leven die misschien jaarlijks ( vaker of minder vaak) in ons leven voorkomen.

We leven naar evenementen toe.

En dat houdt in dat wij ons voorbereiden. Ieder op hun eigen manier.

Het is nu ADVENT - de periode voor het kerstfeest.

De afgelopen week heb ik mijn gedachten en gebed gericht op die van een jonge moeder, omstreden ( ongehuwd en toch zwanger geraakt) die voor de bevalling gedwongen is door omstandigheden om ver van familie en vrienden haar eerste kindje te krijgen.

Ik denk terug aan mijn eerste zwangerschap ook ver van familie, in een nieuw land en heb deze week stilgestaan bij al die jonge vrouwen die zich in deze situatie bevinden. Zich verheugen op hun kind - toch angstig wat de toekomst brengen zal.

Vandaag - week twee. Een tweede kaars zal aangestoken worden in kerken vandaag.

Mijn thema voor deze week - Dankbaarheid

Het jaarlijks feest van Sinterklaas zit er weer op - wat een ieder er van vindt is voor eigen verantwoording. Ik heb mijn herinneringen eraan en kan alleen van daaruit denken, handelen en met eigen gedachten aan terugdenken.

De schoenen zijn gevuld, de kasten, laden en handen ook.

Hoe makkelijk is het om al die cadeaus in kasten en laden te stoppen en er niet meer aan te denken? Want, het feest is over en de Sint is weer naar Spanje.

Ik wil deze week stilstaan bij het dankbaar zijn.

Dankbaar dat ik leef.

Dankbaar dat ik 3 kinderen heb mogen grootbrengen.

Dankbaar dat ik van 9 kleinkinderen mag houden.

Dankbaar dat ik een mooi leven heb.

Dankbaar dat ik vertrouwen heb in God.

Dankbaar dat ik de vrijheid heb om over mijn geloof te praten en schrijven.

Dankbaar dat ik gezegend ben met prachtige mensen in mijn leven.

Dankbaar voor alles wat op mijn pad komt.

Dankbaar voor mijn gevoel voor humor.

Dankbaar voor mijn levenslust.

Dankbaar voor de kracht om door dalen te dwalen om het pad weer te hervinden.

Dankbaar dat ik vanochtend een PRACHTIG zonsopgang heb mogen aanschouwen.

Dankbaar voor de liefde en vreugde in mijn leven.

Ik neem verantwoordelijkheid voor het feit dat ik niet vaak genoeg stilsta bij het dankbaar zijn voor wat mij allemaal gegeven is - dat die cadeaus van het leven te snel in de la of kast belanden en dat ik een soort van vanzelfsprekendheid ervaar.

Deze week - DANKBAARHEID, daar bid ik voor en sta ik bij stil.

Drukte

Het is een druk leventje die ik momenteel leid.

We hebben, na bidden, enige overweging en beraad - een appartement gekocht.

Toen hebben wij, wat uiteraard van belang was, ons huis te koop gezet.

Meer bidden - en bijna onmiddellijk antwoord.

Huis verkocht.

Het appartement is totaal aan 'aankleden' toe.

Alles moet gebeuren.

Enigste wat bleef: is het bad!

We schuren, verven, sauzen en plamuren dag en nacht

Dus nu even weinig tot geen tijd om te bloggen.

Maar dan...................!

Gelijkvloers, geen tuin, geen kippen, geen grasmatje

Dus MEER tijd voor BLOGGEN - SCHRIJVEN en

FOTOALBUMS Maken

en met zo'n uitzicht!

Zal er dan nog wel gewerkt worden vraag ik me af.....?

3. Zondag - rust dag - VREDE mag

Het schrijven over een onderwerp in delen heeft zijn voordelen.

Ik word in de gelegenheid gesteld om het onderwerp in kleinere hapjes aan te bieden.

Ook ontwijk ik zo mijn neiging om te lange stukken te schrijven en ik vind toch wel dat een "blogje lezen' ook te behappen moet zijn. Want mijn ervaring is wel dat als ik een Blog bezoek en even kijk hoe lang iets is - en de muis blijft maar doorrollen, dat ik af haak. Want ik heb niet altijd evenveel tijd - en bijbehorende aandacht - om lange stukken te lezen.

In het verleden ( en zal zelfs wel eens weer voorkomen) was ik geneigd om alles over het onderwerp waar ik over schrijven wilde, in één Blog te deponeren. Na aanwijzingen van diverse BLOG lezers, eigen ervaringen en ook tips uit mijn omgeving, is het mijn intentie om daar beter mee om te gaan.

- dus eventjes een stukje doorborduren op deel 2.

Doordat ik veel vragen hebt over dit onderwerp probeer ik ook open te staan voor anderen die met dezelfde dingen worstelen, overdenken of mee bezig zijn op welke manier dan ook.

Zo kwam ik dit artikel tegen; Als je jezelf niet kan veranderen, verander dan de wereld. Geschreven door George Arakel. Want, hoezeer ik ook mijn eigen gedachten, normen en waarden waardeer en in geloof - zijn er ook mensen die anders denken.

Als jonge vrouw dacht ik ook - 'ach dat veranderd wel' als mijn toenmalige partner een opvatting had of karakterstreek waar ik het niet mee eens was. Ik dacht dat ik daar wel aan kon 'sleutelen' om hem op een lijn te krijgen met mij. Echt en oprecht een zuivere ( maar naive) gedachten.

Iemand veranderd omdat hij/zij dat zelf WIL.

Verandering komt van binnen - als men iets verandert vanwege druk of motivatie van buiten af - blijft het buiten de persoon en wordt het niet EIGEN.

Een roker is succesvol bij het stoppen met roken als hij/zij ervoor kiest VOOR ZICHZELF - en niet 'voor de goede vrede omdat die of die dat wil". Hoe goed bedoelt die gedachten ook is.

Komend uit een kerks gezin zou je kunnen zeggen, ja je bent erin ( het geloof) grootgebracht - een logische reactie. Toch kies ik nu bewust voor mijn geloof omdat het voor MIJ de ULTIEME waarheid is, vrijheid en vertrouwen geeft. 

Ik geloof in mijn God die er is voor MIJ en die een reden heeft om mij te laten bestaan.

Ik moed u aan, probeer de beste persoon te zijn die je kan zijn - voor je medemens.

Dat is míjn streven - en als ik door voorbeeld - vrede weet uit te stralen en promoten

Dan is DAT mijn taak.

Ik ga op zoek naar mijn innerlijke vrede en zal trachten, met behulp van de H Geest zal ik met vallen en opstaan best wel een eind komen.

Ik GELOOF in VREDE

OOK op AARDE

2. Zondag - rust dag - VREDE mag!

Ja, nou ben ik ergens aan begonnen. Wat een onderwerp. Ik heb zoveel gedachten die rondspoken in mijn hoofd dat ik zal trachten ze ordelijk 'op papier' te zetten.

Ik heb de Blog nog eens nagelezen en een paar steekwoorden eruit gehaald. Dat worden de onderwerpen die ik aan ga kaarten, of een beetje verder uitpluizen zeg maar.

Oorlog: Lees hier de definitie vanuit Wikipedia.

Oorlog: Mijn definitie




Twee ( of meer) groepen, kampen, individuen die het oneens zijn over een kwestie.  De zwaarte van de onenigheid ligt aan de zwaarte dat gegeven wordt aan de inhoud van het 'onenig' zijn. De houding, stugheid en onwil om elkaar tegemoet te komen, een compromis te sluiten en elkaars mening te respecteren om tot een oplossing te komen is de reden van een 'oorlog'.



OOR: een orgaan om mee te horen. En we hebben er TWEE!

LOG: volgens het woordenboek: o.a. Lomp, zwaar, onbehouwen.

In het engels als twee ( of meer) niet eens zijn met elkaar dan word de beschrijving ' at LOGgerheads' te zijn met elkaar gebruikt. Dus, vastgelopen, tegen elkaar, botsen. Vastberaden eigen zin krijgen - gelijk halen hoe dan ook!

Nou gebeurt dit ook kleinschalig in gezinnen, op het werk, in de maatschappij. En als je het uitvergroot - dan heb je een machtspel aan de gang die ook voor grovere en schadelijkere gevolgen zullen zorgen.

Door dit onderwerp wat meer aanspreekbaar te maken - om meer inzicht te krijgen in hoe men met elkaar kan onderhandelen, luisteren, begrip en respect op te brengen zou het, naar mijn inziens, een goed plan zijn om met onze kinderen alvast te beginnen om ze te 'bewapenen' met de kwaliteiten die nodig zijn om vredelievend voor om tot oplossingen te komen bij onenigheid.

Onze kinderen worden de bestuurders van morgen. Zou het niet heerijk zijn als we mensen in alle regeringen hebben die op deze manier in het leven staan en zich anders opstellen dan in een MACHTSPOSITIE? Die een vechters mentaliteit erop nahouden?

Nou heb ik het over een WERELD VREDE gehad.

Ik wil het dichter bij huis brengen - THUIS.

In ons hart. 

In ons wezen. 

In gezinnen. 

In onze kinderen.

In relaties.

Want daar is het begin van alles. 

Mijn gebed is voor VREDE voor de innerlijk mens.
In harten en hoofden, in woorden en daden.

Als we dat beter onder de knie krijgen is WERELD VREDE ook mogelijk.

Een link naar meer inzicht: Lees het hier

1. ZONDAG - rust dag - VREDE mag!

Het is een PRACHTIGE zondagochtend. Tenminste - ik vind zondagochtend zo ie zo al prachtig - vandaag op 2 november 2014 helemaal. Wat een weer. Wie denkt dat het al volop herfst is en winter om de hoek komt kijken zal wel in de war kunnen raken vanwege het aanhoudend mooi en zacht weer type die wij de afgelopen maand hebben beleeft.

En dat haalt de kranten, de televisie, de interviews, de talk shows. We hebben mazzel want het is warm. Ja, we moeten ons zorgen maken want alles veranderd. Ik onderdruk nu even een glimlach want aan elke donkere wolk zit een gouden randje - maar nu hebben we goud in de lucht en wil men er een donkere deken voor trekken. Het is, zoals wij dat in Nederland zo goed kunnen verwoorden: ' Nooit goed of deugd niet'.

Zoals vele zondagochtenden begint die voor mij stilletjes. Mijn eega ligt dan nog op een oor en ik geniet van alle stilte en ontluikende momenten van de dag. Daar heb ik behoefte aan and het bevalt mij prima. Vroeger was een zondagochtend druk druk druk. Drie kinderen klaar stomen om naar de kerk te gaan - gepoetst, geborsteld, gevoed en aangekleed. Toen ze heel klein waren was het makkelijker - dan had ik nog wat controle. Naar mate ze ouder werden, tja, daar zullen meer gezinnen wel mee te maken hebben - pubers met een jong kind als kers op de taart erbij.

Maar nu, ik heb een andere routine, een ander soort leven en ik geniet van mijn stilte. Dan luister ik naar een preek van de serie op de site van de Hoeksteen, ik luister naar muziek, ik 'rommel' wat in de keuken en/of ik werk mijn blog en andere activiteiten bij.

Vandaag stond een thema centraal in mijn gedachten - Vrede : Geweld - en het gemis ervan in onze wereld. Ja, ik weet het. De wereld zoals wij het kennen is nooit in totale vrede geweest. Er is altijd wel ergens een oorlog. Ook gebeuren er natuurrampen - en dat is ook geweld maar dan wel niet een die wij zelf veroorzaken. ( tenminste ???)

En mijn gedachten/vraag vandaag was van: Waarom mengen landbestuurders van andere culturen zich in gevechten in andere landen? Even alle zogenaamde economische redenen daargelaten.

Als mijn buurman en buurvrouw onenigheid krijgen ga ik me er toch ook niet mee bemoeien. Even kort gezegd he. Toen mijn kinderen klein waren en levenslessen nog moesten leren - heb ik me ook niet gemengd in hun ruzietjes met vrienden. Om te leren omgaan met verschillen van mening, ideeën, dromen of opvattingen - moet je elkaar leren accepteren. En dat gaat stukken makkelijker als je dat aan de betreffende mensen over laat.

We bemiddelen ons MAF ( kijk maar naar al die programma's die op tv voorbij schuiven) omdat de kunst van luisteren, accepteren en tot compromis komen minder of heel niet aangeleerd wordt als kind.

Oploskoffie, aardappelpuree in poedervorm, de snelle hap - neem toch de tijd mensen, neem toch de tijd. Om het af te leren hier weer zo'n mooie en toepasselijke spreuk - Haastige spoed is zelden goed. Denk aan de consequentie van een verkeerde beslissing of opmerking.

Dit onderwerp wordt vervolgt - want ik schrijf anders te lange blog stukken ;-)!

Hier een link naar een inspirerende Blog die als prachtige toevoeging geldt.

Weer vol gas.......

Nou, dat was een iets langere 'stop' dan ik had gepland - en nu pak ik de draad weer op.

Ik merk dat zonder echte routine dat mijn dagen versnipperen en ik soms echt achter feiten aan loop. Terwijl ik eigenlijk ruimte genoeg hebt om een aantal taken elke dag te kunnen klaren. Erg vervelend en soms teleurstellend. Het is ook niet dat ik op mijn handen zit de hele dag. Op een terras in de zon of op de bank hang
( behalve 4 dagen vorige week dan, met een of andere virus!).

Toch presteer ik wel veel - en dat geeft toch wel een gevoel van voldoening en soms trots.

Hoe was dat voor mijn grootouders? Zouden die zich ook zo druk gemaakt hebben over wat wel of niet gedaan werd op een dag - of zaten ze ook zo in een routine dat ze elke dag wel wisten wat er op het programma stond? Op een of andere manier denk ik dat zo'n voorspelbare dagindeling misschien minder spannende momenten met zich mee bracht. Dat onverwachte gebeurtenissen eerder gezien werden als hinder dan als een mogelijkheid tot een onverwachte ontmoeting, nieuwe mogelijkheden of korte lol momenten die stilletjes hun intrede deden. Hmmmm.. nooit echt over nagedacht.

Als mijn dag totaal veranderd in activiteiten zoals ik die vooraf bedacht of gepland hebt ( het moet wel kunnen natuurlijk) dan wil ik wel eens mee gaan met volle overgave aan het onbekende, ongeplande. Als een onverwacht cadeau om uit te pakken en verrast te zijn. En ik weet wel dat dit niet voor iedereen mogelijk is.

Een veel en vaak gehoorde kreet is: " als ik meer tijd KRIJG." Hahahahahaha, alsof iemand meer dan 24 uur zou kunnen krijgen! Vandaag heb ik de hele dag zonder moeite vol gekregen en beloonde mezelf met het kijken naar het programma ' De vergeten kinderen.' En dan tel ik mijn zegeningen. Denk ik terug aan de volle dagen en piep korte nachten om 3 kinderen groot te brengen en er komt een glimlach als ik aan mijn prachtige kleinkinderen denk.

De vergeten kinderen - laten we aan hen denken
en als het kan - IETS DOEN!

Het is niet vanzelfsprekend dat kinderen de liefde en zorg krijgen die hun toekomt - dat is geen nieuwtje maar toch komt het hard aan - Dat zelfs in deze tijdperk, het HIER en NU, met zoveel mogelijkheden dat er toch ouders zijn die het niet voor elkaar krijgen om goed voor hun kinderen te zorgen, voor welke reden dan ook.

Nu zit ik een manier te bedenken - wat kan ik doen om op een of andere manier iets te betekenen voor deze organisatie die al 10 jaar lang strijden voor deze kinderen? Heb ik daar ruimte voor? Is het iets wat ik 'erbij' moet gaan doen? Voel ik me geroepen of schuldig?

Kijk, daar heb ik weer wat uurtjes voor nodig. Als ik nou eens........!

Luister naar het verhaal en mooi lied van Willeke Alberti en haar zoon Johnny de Mol.

De Glimlach van een Kind

Elk kind hoort te glimlachen

Onbeschrijflijk mooi

We zijn al een paar dagen op het eiland Tenerife.

Wat een schoonheid, wat een natuur.

Wat heeft hier duizenden jaren geleden toch een geweld gewoed.

Twee jaar geleden waren we ook hier.

De beelden zitten nog op ons netvlies gebrand.

Het is nog NET zo mooi, indrukwekkend, adembenemend als toen.

Misschien nog mooier als dat mogelijk zou zijn.

Ik ben tot tranen toe ontroerd na elke bocht, bij elk uitzichtpunt.

Gisteren kon ik het gevoel pas onder woorden brengen, dan wel de in de vorm van een lied.

Terug in ons appartement ben ik dat lied gaan beluisteren...meerdere keren en met mijn ogen dicht.

De tranen vloeiden zachtjes over mijn wangen - het was alsof God mij aaide en trooste tegelijkertijd.

Dat er zoiets moois zo dichtbij is, dat wij zo bevoorrecht zijn om hier een paar dagen mogen komen genieten, kijken, opzuigen van dit alles zo mooi. 

Daar ben ik stil van. Daar word ik door geraakt.

Na de hectiek van de afgelopen weken bij ons thuis... Werk en gewoon wat het leven met zich meebracht ervaar ik dit als een God's geschenk en ben ik een dankbaar mens.

El Teide staat trots te pronken als veroorzaker van dit woeste vulcanische eiland.

Een korte pauze

Ik ga er eventjes tussen uit. 

Ons jaarlijks vakantie break komt eraan. 

Wij gaan even genieten van het - niet thuis zijn.

De rust en de natuur opzoeken buitenshuis.

Tot later.

Een zon(nige)dag waar je blij van wordt

Hier zitten we dan, mijn man en ik. Op onze comfortabele picknickstoelen met uitzicht op een mooie plas water met op de achtergrond het Jachthuis Hubertus in het National Park De Hoge Veluwe.

De eenden zwemmen luie rondjes. Kinderstemmen klinken vrolijk, speels, blij en met veel gelach op de achtergrond. Het lange gras buigt zachtes in de lichte bries. Als ik zo om me heen kijk, zie ik een pallet aan najaarskleuren. Zo af en toe wandelt er iemand langs het pad waar wij dichtbij zitten. Een knik, groet en glimlach komt ons gratis toe. 

Verder op zie ik twee honden vrolijk rennen over het grasveld een stok achterna gaan die hun baasje net de lucht in gooide. Eentje springt zo hoog het lijkt wel alsof het vanaf een trampoline zich omhoog werpt. Mispoes ( hond). Het maatje loopt ermee terug naar baasje voor nog een poging.

Wij zijn niet de enige bezoekers hier vandaag. Wat een geschenk, zo'n mooie laat zomerse dag die we gratis en voor niets in ons landje cadeau hebben gekregen. Want volgens de berichten is het overal mooi weer. Nou ben ik niet zo van de berichten controleren of ik wel of niet van de dag wil gaan genieten. Dat doe ik ondanks het weer ook.

Vandaag hadden mijn man en ik als wens om met onze cabrio te rijden. Dakje eraf, wind door de haren, zon op onze bolletjes en rijden maar. Het doel was snel beklonken - wij hebben een jaarkaart ( met auto) voor dit prachtig stukje Nederland - Als beschermers van de Stichting Park Hoge Veluwe dragen wij een klein steentje bij en bezoeken de plek dan ook graag. Een oase van rust in de natuur; schoonheid op en top.

En daar zitten we dan. Even na genieten van onze picknick die we mee hadden genomen. Straks aan de wandel. Dat hoort zo als je een bezoek brengt aan zo'n prachtig gebied. De bospadden roepen om bewandeld te worden. Er zijn ook gratis fietsen beschikbaar, 7500 om precies te zijn. Als iemand iets meer specifieks wil dan kan dat gehuurd worden...vooral voor invalide en slecht ter been publiek zijn er oplossingen om toch op verschillende manieren te genieten van deze omgeving.

Ik zie dat manlief even van een dutje geniet. Dan nog maar even wachten voordat we gaan wandelen. Deze dag, die ons is gegeven en gegund wordt goed besteed.

We wandelen wat, we laten de zon ons aaien, we genieten van een lekker bakje koffie op het terras en we zitten een paar uurtjes uit het gezichtsveld van wandelaars en fietsers.

Het begint wat frisser te worden. Er zijn geen kinderstemmen meer - wel veel volwassene met grote plannen om mooie foto's te maken. Het is bronstijd in het park. Het wemelt van aspirante natuurfotografen en toeristen die graag dat ene mooie bijzondere kijkje vast wil leggen. De lenzen die op de camera's gemonteerd zijn zijn onbeschrijflijk grote kanonnen. Joekels van toeters. Daar MOET je toch een prachtig beeld mee vast kunnen leggen???

Wij rijden langzaam langs de wachtende menigte - en begeven ons huiswaarts. Onze dag kan niet
meer stuk.

We zijn thuis - het is net voor 20:00. Ik flans een lichte maaltijd in elkaar, we zijn net op tijd om naar jaja, Heel Holland Bakt te kijken.... en dan!

Dan komt het nieuwsbulletin. Wat voor ons een onvergetelijke mooie, gezegende en bijzondere dag was werd voor anderen in de gemeente Haaksbergen een NACHTMERRIE!

Mag ik nog over ons geluk schrijven en het plaatsen terwijl anderen zoveel verdriet hebben?

Ik worstel met deze tweestrijd!

Zeven dagen - hoe vullen wij ze in?

Er is een discussie gaande over de koop mogelijkheden op zondag. 

Willen we wel of geen koopzondag?

De mensen voor gebruiken allerlei argumenten VOOR:

1. Als ondernemer vinden wij dat we zelf moeten kunnen bepalen of en wanneer we wel of niet open willen zijn.
2. Het is niet meer van deze tijd om dicht te zijn op zondag.
3. Als we de toeristen een plezier willen doen ....
4. Er zijn mensen die de zondag NODIG hebben om hun benodigdheden te kunnen kopen.
5. De Horeca is toch ook 7 dagen per week open
6. We moeten concurreren met elkaar- anders gaan we ten onder
7. Vul hier zelf maar een paar in......

En de mensen TEGEN zeggen op hun beurt:

1. Zondag is een heilige dag. De dag van God.
2. Rust is belangrijk. We hebben ruimte nodig om even NIETS te doen.
3. De kleine ondernemer moet dan zelf werken want door de magere opbrengst kan hij/zij geen personeel veroorloven.
4. Het gezinsleven is belangrijker dan open zijn op zondag.
5. Als ouders moeten werken, wie past op de kinderen - moet dagopvang dan ook beschikbaar zijn?
6. Je kan je geld maar een keer uitgeven. Dan zijn 6 dagen voldoende.
7. Vul hier zelf maar een paar in.....

Wat een tweestrijd. Zelf heb ik al jaren ervaring met zondag shoppen - nee, ik bedoel niet dat zondag shop - maar in New Zealand is 7 dagen winkelen al jaren mogelijk.

New Zealand, tussen 1945 and 1980 waren winkels op zaterdag en zondag gesloten, het  liberaliseren van openingstijden gebeurde in 1990. Winkels mochten alle dagen open zijn behalve hele dagen op Goede vrijdag, 1ste Paasdag, and en Kerstmis, op ANZAC Day mochten de winkels pas na 13:00 openen. Sommige bedrijven zoals tankstations en dairies, waren uitzonderingen en die mochten wel op die dagen hun deuren openen. Niet alle dorpen en buitenwijken zijn open 7 dagen. Het MAG - en MOET niet. ( Wikipedia)

Nou vraag ik me af - hoe slecht of goed het is voor een land, volk en zeer zeker de eigenaren van de bedrijven die wel open zijn. Ik vind het moeilijk om hier over een vaste mening te hebben.

Nederland heeft een regeling waar ik me ook over verbijster. Dat bijna alle winkels dicht zijn op een maandagochtend en dat de openingstijden zo verschillen op die dag.

Waarom schrijf ik hierover?

Ik wordt gevraagd wat ik ervan denk ( zondag winkelen) en dan weet ik niet of ik voor of tegen ben.

Omdat ik op een tijdslijn leef - waarin veel dingen veranderen. Ten goede en ten kwade. Het is moeilijk om te weten welke juist goede en welke de kwade veranderingen zijn. Want het duurt even voordat de voor en/of nadelen zich aanmelden. Dan is het eventuele kwaad al geschied.

Als ik terugkijk naar het Oude Testament, dan zie ik hoeveel er nu is veranderd in de wereld. Toch houdt een groepering zich juist aan dat voorbeeld vast. Dan hebben we het Nieuwe Testament en de vernieuwingen, de lessen die Jesus ons heeft gegeven. Het Woord waar we advies, raad en richtlijnen kunnen vinden.

En dan: hebben we het nieuwe millennium - 2000! Nu 2014. 

Ik kan de wereld rond vliegen, ik kan met beeld telefoneren, ik kan eten in de magnetron in enkele minuten koken of opwarmen. Ik schrijf  niet met veer en ink maar hamer met mijn vingers op een toetsenbord en de woorden verschijnen op mijn scherm. Er komt geen papier aan te pas.

Een dag vrij houden - dat kan toch op elk willekeurige dag? Tijd om te bezinnen, rust te nemen. Stapje terug. Genieten van gezin. Ik HOEF niet naar de stad om te winkelen. Hoeveel mensen gaan naar een pretpark op een zondag? Is dat ook niet een vorm van 'winkelen'? Of kopen benzine, eten in een restaurant, nemen een trein of taxi? Eten een ijsje op een terras?

Dat bidden, ja, dat doe ik elke dag. Moet ik dan anderen dat opleggen? Want zo wordt dat door niet bidders ervaren.

Ik blijf met mijn vraag; Is 7 dagen kunnen winkelen een goede of een slechte ontwikkeling?

Terug blikken op....

...de woensdagavond na de vakantie.

Gisteren heb ik een blog geschreven die er anders uitzag dan mijn intentie was.

Ik bid voordat ik schrijf. Dan vraag ik om de begeleiding van mijn vingers op het toetsenbord. Dat de woorden die daaruit voort vloeien de woorden zijn die een verhaal vormen die gelezen mag worden.

En het verhaal van gisteren liep ECHT anders.

Toch wil ik het weer over onze woensdag groep hebben, want daar is veel besproken en ik voel me wel geïnspireerd om ook daar over te schrijven.

We zijn bij hoofdstuk 8 aangekomen.

We weten zo langzamerhand wel waar we het over hebben... om niet met jaloerse blikken naar anderen te kijken en denken dat wij alleen maar gelukkig kunnen zijn als wij -

OOK HEBBEN WAT DE ANDER HEEFT

Want zo makkelijk is het leven niet.

Dat zou betekenen dat je alleen maar gelukkig kan zijn met de idealen van een ander.

Toch is het soms moeilijk om te definiëren over wat 'verkeerde' begeerte is.

Zo kwamen wij op de verschillen in geloofsovertuigingen - bijvoorbeeld de verschillen tussen de katholieke kerk op een zondag en de protestantse kerk.

Wij ( ik ben katholiek) mochten ( en mogen nu nog) op de zondag na de kerk, na de koffie en verkleed uit onze zondagse kleren, gewoon buiten spelen met onze vriendjes, naar het zwembad gaan of de speeltuin in.

Dat mochten straatgenoten van 'de andere' kerk niet. Ik vond dat zielig. Dan zagen wij beteuterde kindergezichten achter het raam naar ons kijkend en wensen dat ze mee mochten doen. Ik weet dat ik dat als 'naar' heb ervaren. Gemeen zelfs. Ik snapte niet waarom mensen zo somber en serieus keken en deden op zo'n mooie dag die ZONdag heette. Zelfs een glimlach kon er niet af.

Wij mochten fietsen, lachen, genieten van de zondag op een manier waarvan ik altijd vond - zo dank je de Heer op Zijn dag. Want dan hadden mensen toch vrij? Dan kon het toch, dat samenzijn, familie uitstapje naar het bos of een ijsje halen en op een parkbankje genieten?

In de kerk luisterde wij naar verhalen over een barmhartige God die alleen het beste met je voor had. Er waren regels - de 10 Geboden die je moest naleven. Als je daar maar aan hield dan kwam het allemaal wel goed. Dit als kind dan he, want de boodschap was vast wel ingewikkelder maar zo staat het op mijn geheugen geschreven.

Al opgroeiend heb ik een paar diensten meegemaakt in de protestantse kerk waar ik inderdaad somber van werd. Als mens zijnde kon je NIETS goed doen. Alles was een zonde - er viel niets te lachen, vieren of over te juichen. En vooral de begrafenissen - oh ik werd er bang van. Maar ook op een bruiloft viel er niets te vieren.

Nou ligt het ook aan de interpretatie van de pastor - pastoor hoor. Dat is waar. Dit geldt nog tot vandaag aan toe. De mensen van 'het woord tot de letter naleven'. Niet uitpluizen wat er bedoelt is maar nemen zoals het er letterlijk staat. Ook dat kan leiden tot frustratie, onbegrip, een gevoel van machteloosheid of ontgoocheling.

Ik ben blij dat in mijn opvoeding BLIJHEID mee kwam met  het GELOOF. Naar de kerk gaan vond ik nooit een sleur of ongewild. De verschillende  parochiën tot waartoe ik behoort hebt waren warme, gezellige en vriendelijke verzamelingen van mensen waar ik me altijd in thuis voelde.

DAT IS VOOR MIJ - KERK

Woensdagavond gesprekken - en dan..........

Ja, het was weer zover. Woensdagavond waren we bijna weer compleet als groep bij-elkaar om het boek " My Neighbour's House" te bespreken. Heerlijk!

Het duurde even voordat we ons 'voorpraatje' uit hadden. De leden waren allen op diverse tijden weg geweest en er waren veel verhalen te vertellen en naar te luisteren.

Ja, dan is het moment aangebroken- volgende hoofdstuk aub. 'What God desires'.

De inhoud gaat over het 10de gebod! Het niet begeren van wat anderen hebben... om even kort samen te vatten. Hoe definieer je wat 'begeerte' eigenlijk is? We hebben het er lang en breed over gehad. Nog niet eerder deze blog gelezen...ga dan naar de link en neem een stapje terug in de tijd.

Maar nu, we waren bij hoofdstuk 8; 'What God desires' - en Wat God verlangt ( van ons) is dat wij ons verdiepen in Zijn Woord. Op die manier, en ALLEEN op die manier kunnen wij gehoor geven aan Hem. ALLEEN dan is het mogelijk om sterk in de schoenen te staan en niet alleen Zijn Woord te verkondigen maar te LEVEN zoals God dat van ons verlangt. En om dit te kunnen hebben wij als begeleider, ondersteuning en raadspleger - De Heilige Geest om ons daarbij te helpen.

Want, laat eerlijk wezen, dat wordt met de dag moeilijker. Na het nieuwsbericht van vanochtend bid ik voor meer Saul momenten (Handelingen 9:1-6).

We worden ook geroepen om onze vijanden lief te hebben. En met onze vijanden versta ik - diegene die ons kwaad aan doen. Maar niet alleen ons als persoon maar ook diegene die God gebruikt om moorden te plegen, om onwaarheden te verkondigen en genadeloos onmenselijke praktijken uit te voeren. Zelf zien zij dat niet zo - hoe krom denkend wij dit ook ervaren - de mensen die zich beroepen op hun God en Christenen dwingen om anders te denken, voelen en gedragen zich als 'redders' en uitdragers van hun geloof. Ik vind het allemaal ERG moeilijk te bevatten.



Het gaat mijn petje te boven hoe iemand  het hoofd van een ander eraf kan hakken. Wreed he, hoe dat er staat? Maar zo is het wel. Onthoofden klinkt veel 'netter' maar in feite is het een barbaarse handeling tegen mensheid en tegen GOD! Iemand van het leven beroven omdat hij of zij ANDERS gelooft.

Als wij allen als mens verlangen naar God, welke naam je Hem ook geven wil, dan deel je toch die verlangen? Of zie ik dat verkeerd? Dan werk je elkaar toch niet TEGEN maar draag je BIJ aan de weg naar Hem toe? Ben ik naif? Ontbreekt er kennis bij mij? Is het moeilijker dan DAT?

God bestaat - Jesus, de Wijsheid van God ( Kol. 2:3)  Zijn zoon bestaat en om ons te ondersteunen op deze aarde hebben wij de Heilige Geest ( Joh. 14:26) die ons bijstaat als raadgever en leraar, kennis overdrager.

TOCH?

Is deze strijd is TE GROOT voor de mensheid?

Ik verlang naar momenten dat God toch ingrijpt. Dat God mensen als 'de beul' met bliksem treft  en Zichzelf aan hen vertoont als liefdevolle God. 

Daar bid ik voor. 

Daar verlang ik naar. 

Daar hoop ik op.

Een ander onderwerp

Er was geen woensdagavond groep- er waren zoveel niet beschikbaar vanwege vakantie plannen dat er besloten werd de avond stilletjes voorbij te laten gaan.

Ja, wat moet ik dan? Waar moet ik nu over schrijven? Nou, er zijn onderwerpen genoeg waar ik het over zou kunnen hebben. Je hoeft de krant maar open te slaan en daar gaat het al mis. Niets anders dan geweld, gruwelijk geweld en overdadig geweld. Ja toch? Ik wordt er een beetje zenuwachtig van. Natuurlijk kan ik dat overslaan - en dat gebeurt ook wel en neem ik genoegen met de 'gewone' berichten, maar er staat weinig bij om echt blij van te worden. Dus die krant kan ik makkelijk links laten liggen en mijn dag wordt er niet minder door.

Psalmen 4:8
Ik zal gaan liggen en slapen in vrede, voor jou alleen, HEERE, stellen mij in staat om veilig te wonen. 

( NVS)

Waar wordt ik dan wel blij van?

Ik hou van kikkers en het lied
It's not easy being Green, van Kermit.
Tekst ZO bijzonder mooi.

Als ik wakker wordt en dankbaar de dag begin - juist met DAT gevoel van dankbaarheid dat ik er BEN! Dat mij een nieuwe dag geschonken is om er wat mee te doen wat waardevol is.

Wanneer er berichten staan van een of meerdere kinderen en/of kleinkinderen op mijn iPAd of telefoon.
( nee, niet via openbaar FB ofzo- gewoon - mam/oma berichten persoonlijk naar mij) vanuit het buitenland.

Als ik de stem van manlief hoor en weet dat hij goed heeft geslapen en uitgerust is. Hij heeft nl ernstig apneu en slaapt met een masker. Dat was ZO wennen. Ik ben absoluut ERG trots op hem dat hij er zo goed mee omgaat.

Als ik naar buiten kijk - regen, zonneschijn of welk weersomstandigheid ook - en zie hoe mooi alles rondom is. De luchten, de bomen, de geiten en kippen en het opgewekte gesnater van alle vogels.

Het ochtend chat bericht van een vriendin via Skype. We maken elke ochtend contact gewoon om te laten weten hoe de nacht is geweest en wat de plannen voor de komende dag zijn. Haar man is semi- invalide na een hartstilstand en reanimatie. Zij zorgt met veel liefde en toewijding voor hem. Dit ochtendritueel is echt een belangrijk onderdeel van onze vriendschap en steun naar elkaar.

Dus, ik hoef niet over die narigheid te schrijven. Niet omdat ik ontken dat het er is, maar omdat ik het veel belangrijker vind om te weten dat er mogelijkheden zijn tot dankbaarheid. Dat, als ik het zou toelaten, dat ik somber en neerslachtig zou worden als ik op ga in alle ellende die mensen zich aandoen.

Ik kies voor vrede in mijn omgeving. En als dat helpt om een ander ook zo in het leven te staan dan zijn we een stap verder om te leven zoals we dat behoren te doen. In liefde, in zorg voor elkaar - in hoop en vreugde.

Matteüs 22:36-40
36 ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ 37 Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. 38 Dat is het grootste en eerste gebod. 39 Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf.40 Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet staat.’

En elkaar afslachten is naar mijn inziens niet wat God voor ogen had.

Internet hobbels

Laatst kreeg ik te horen - " waarom komt mijn reactie niet op de pagina te staan?"

Nou heb ik de laatste tijd wat gesleuteld - maar ik heb niets veranderd aan de settings over REACTIE plaatsen.

Dan sta je soms even met grote vragen.... want ook al weet ik wel het een en ander - soms heb ik het gevoel dat ik niets weet.

Dan ga ik twijfelen aan mijn eigen kunnen.

Vanaf mijn jongere jaren - en dat is al lang geleden - werk ik met computers...

Mijn collega Hennie bij de sorteermachine
Wat een bakkenbeest he?

Tegenwoordig kan alles op een mobiele telefoon uitgezocht worden. Mails gestuurd, afspraken gemaakt - fotootje erbij. Noem maar op.

Toch blijft het soms in gebreken. Dan werkt internet niet of traag, dan komen de beelden raar over - of juist niet. We kunnen weten wat anderen eten of hebben gekocht en we kunnen vrienden terugbetalen - door per direct geld op hun rekening te zetten. We laten ons gek maken, gefrustreerd raken - en vaak de plezier ontnemen van onverwachte wendingen of gebeurtenissen.

Wat leven wij toch in een bijzondere wereld.

Ik vraag me af - hoe zou het de apostelen gegaan zijn met een iPad- een digitale agenda in de iPhone op zak of een TomTom om juist dat klein dorpje te vinden?

De bijbel - al die mooie verhalen en bijzondere belevenissen - nu ontbreken er beelden - hoe zou de wereld er toen ECHT uitgezien hebben? En zouden we meer of minder verhalen hebben om van te leren?

Hebben wij het nu beter???

Wij willen ( en dat wilde Thomas ook) zekerheid, alles weten of het wel of niet waar is, zekerheid over het weer, over die aanbieding, of de files er al staan. We laten eigenlijk weinig over aan onze verbeelding en verwachting. Eigenlijk jammer - want thuis blijven omdat Buienradar regen aangeeft en dan later horen - nee joh, het was hardstikke mooi weer hier - is toch een verloren kans.

Blinde vertrouwen - hebben we dat nog?

We zijn er nog niet.....

Een boek lezen en datzelfde boek bespreken vergt tijd. Want je komt van alles tegen. En vreemd genoeg ( of niet zo vreemd) raakt de inhoud nu onverwachts de dagelijkse gebeurtenissen - of dat nou toeval is of gewoon bewustwording laat ik in het midden. Ik ben zelf niet zo van 'toeval' maar dat is voor iedereen anders.

My Neigbour's House, een in het engels geschreven boek over het 10de gebod. Marja Meijers kreeg jaren geleden ingeving van  de Heilige Geest om boeken te schrijven over dit onderwerp ( de Tien Geboden) en dan nog wel in het Engels. Dat was wel haar voertal op dat moment, hoewel Nederlands haar moedertaal is.

Enfin, de groep mensen waarmee ik een discussie aanga (bijna) elke week is bezig duidelijkheid te krijgen over hoe dat gebod er nou precies uitziet en wat er van ons verwacht wordt. Best wel interessant om de geboden te zien als spelregels - ipv barriers.

Een woordje zoals NIET kan een rode vlek zijn voor velen en ongewenst gedrag oproepen. Dus, Marja haar uitgangspunt is niet NIET maar wat dan WEL?!

En zo komen wij tot nieuwe inzichten, zijn het eens en oneens en breken veel taboes open. Want hoe weet je nou of je iets wat een ander heeft WEL zou mogen willen en wanneer nou NIET!

Vorige week stond er een verhaal in de krant - een gezin had 'pech'. Van alles ging fout op hun vakantie. De krantenkop 'Vakantie van hell' of 'Helse vakantie' ( ik weet het niet precies meer) riep bij mij al gauw een gedachten van - oh wat een ramp is deze mensen nu overkomen?
Dus ik begon te lezen.......

Door een wat slordige voorbereiding ( mijn beoordeling) kwamen ze 'vast' te zitten op een camping in Frankrijk. Vast in de zin van , geen geld om uitstapjes te maken vanwege de pinpas die 'opgegeten was' door een foute die de eigenaar had gemaakt bij het trekken van geld. De kinderen konden 'alleen maar' bij het zwembad of in de speeltuin spelen. Er was geen geld voor pizza! De kinderen vonden het maar NIKS- ze verveelden zich! De begeleidende familiefoto sprak boekdelen.

Ik weet het, niet aan mij om te beoordelen - maar ja, daar stond het dan, in de krant " Vakantie van Hell". Oh zo triest. Ik was er stil van. Een camping, zwembad, Frankrijk, speeltuin, gezond, SAMENZIJN. Je zal het maar zo slecht treffen!

Natuurlijk hadden ze andere plannen voor ogen - maar het liep anders.

Dan ga ik toch denken - hoe zit dat met ons mensheid. Kunnen we nog tevreden zijn met minder? Hoe flexibel zijn wij? Danken we nog voor kleine zegeningen of alleen maar die Eerste Prijs ( de beste, grootste, mooiste iets waar wij naar verlangen) zou ons dat toebedeeld zijn?

Kunnen we nog gelukkig zijn met wat we hebben?

Wat doen we of hebben we er voor over om datgene te bereiken wat ons echt GELUKKIG gaat maken? 

( tot de volgende wens).

Wat zijn nou die zo felbegeerde  DINGEN? 

De vriendschappen, de relaties, ons werk, huis - hobby's, de TOEKOMST????

En vandaag dan - de hier en nu? Is dat genoeg?

Een najaarsdag net in je vakantieweek!

Kunnen we DAAR tevreden mee zijn?

Zo denken - kan de wereld LICHTER maken!
Of niet soms?

Woensdagavond: Ik was 10 minuten te laat.

Dit is uitzonderlijk wat langer- maar moest het toch even kwijt!! 

Ja, het kan gebeuren. Het was niet mijn bedoeling en zat ook niet in de planning en toch liep het zo en niet anders.

Al enige tijd hebben wij een recreatieplek in de verkoop. Het is een zeer bijzonder mooi plekje grond (520m2) en er staat een verouderde sta caravan op die in liefde voor gezorgd is en al meer dan 35 jaar in gebruik is geweest. Wij maakten er geen gebruik van - maar al die jaren lang beide inmiddels overleden schoonouders wel.

Tijden waren financieel wat moeilijker dus heeft het even geduurd voordat de juiste kandidaat zich aanmelden. En dat is nu gebeurt - we tekenen het contract vrijdag. Alle afspraken en nodige informatie is heen en weer uitgewisseld dus - adieu vakantieplek! Het is mooi geweest. We sluiten deze mooie periode van het leven van pa en ma af met voldoening en dierbare herinneringen.

Afgelopen woensdag om 18:00 zaten wij ( mijn man en ik) in het zonnetje met de toekomstige eigenaar alles te bespreken onder het genot van wat koele drankjes. Het gesprek verliep zo gemoedelijk dat ik opeens besefte - ik kom te laat voor 'mijn avondje'. En met een snelheid die te bewonderen was - hebben wij een eind aan het gesprek gemaakt, opgeruimd en ons huiswaarts begeven.

Dus, waarom deze uitleg? Nou ik zat er niet goed 'in' afgelopen woensdag. Het gesprek was al in volle gang en het duurde even voordat ik het gevoel had - erbij te zijn! Er kwam zoveel aan bod dat ik tijd nodig had om het te verwerken en eigen te maken. Dus, dacht ik; Daar ga ik morgen wat over schrijven! Waar ik wel de nodige aandacht aan wilde besteden en is ook gebeurt - was het dankgebed vanwege de verkoop van de caravan waar de groep en ik al enige tijd voor hadden gebeden. Dat WAS woensdagavond.

En toen was het DONDERDAG- een ZWARTE DAG in onze geschiedenis, niet alleen in NEDERLAND maar in de WERELD. Want niet alleen Nederland werd abrupt in rouw gedompeld. Dat 2/3 van de inzittenden van vliegreis MH17 Nederlanders waren maakt het niet minder erg omdat de rest uit andere werelddelen kwamen. DIT had NOOIT mogen gebeuren.

Ik kan het niet goed praten, ik kan me niet eens voorstellen hoe het voor de nabestaanden moet zijn - hoe zij deze tragische gebeurtenis beleven. ONGELOOF, ONBEGRIP, ONTSTELTENIS, DIEP ROUW, VERBIJSTERING en ga zo maar door met alle woorden die ons taal bezit om 'dit gevoel' een naam te geven.

Waarom blijft het zo in mijn hoofd spoken? Iemand zei " ja, jij reist/vliegt veel, ook die kant op vanwege de kids Down Under. Misschien raakt het jou dan des te meer omdat jij het vliegen zo gewend bent!" Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het even niet uit mijn hoofd weg wil. Want ergens knaagt het - is er een link te leggen met het 10de gebod?

Ik denk dus van wel - maar dat ben ik en misschien zijn er meer kundige mensen die dit zouden tegenspreken. Dan hoor ik dat graag.

BEGEREN- HEBBEN WILLEN en tot ALLES toe in STAAT zijn dit te BEWERKSTELLIGEN!

Oorlog. Waar gaat het over - HEBBEN WILLEN! Iets wat 'iemand'  heeft en beheert en een ander denkt daar het zijne/hare over!

Ik heb het opgezocht op Internet- op Wikipedia om correct te zijn.

Oorlog is een gewapende strijd tussen volkeren of staten. Als etnische of religieuze groepen binnen dezelfde staat met elkaar een gewapende strijd voeren spreekt men van een burgeroorlog. Men spreekt van een wereldoorlog als een meerderheid van de grootste en sterkste landen over de hele wereld bij de oorlog betrokken is. Oorlogen tussen staten onderling zijn tegenwoordig zeldzaam. ( oh ja???)

Tegenover oorlog staat vrede, een toestand waarin volkeren en naties elkaars bestaan respecteren of zelfs waarderen. Tussen oorlog en vrede zijn allerlei tussenvormen denkbaar, zoals de Koude Oorlog of de wapenstilstand.

De rest - ook niet oninteressant, maar ik plaats het niet - kijk zelf maar, geeft uitleg een zelfs een definitie!!!!! tJonge jonge- een uitleg EN definitie.

Oorlog = doden- mensen vermoorden!

Oorlog - plunderen, verkrachten, martelen!

Oorlog = geld verdienen door bedrijven die wapens produceren!

Oorlog = het rechtvaardigen van geweld tegen mensheid!

Vrijdag hing de vlag aan ons huis op half stok - het maakte niets goed toch wilde ik IETS doen.

Joh 13:34-35

"Dit is een nieuw opdracht die ik jullie geef: heb elkaar lief. Heb voor elkaar net zoveel liefde als Ik voor jullie heb. Aan de onderlinge liefde zullen mensen zie dat jullie mijn leerlingen zijn."

1 Korinthiërs 1:10

Maar, broeders en zusters, in de naam ven de Here Jesus Christus smeek ik u eensgezind te zijn. Maak het met elkaar in orde zodat u weer één van hart en ziel bent.

Kies LIEFDE dan zit het altijd goed.